KINDER-BLAD
SOHIEDAMSOHE COURANT
DAPPERE DICK.
No. 4. Bijvoegsel van de Schiedamsche Courant van 20 Januari.
VAN DE
Naar liet Engelsdh van Af. ;R'. jJAEjVTS.
Vrij bewerkt door
C. E. DE lILLE IIOGERWAAHDf.
IIOOFDjSTUK. 111.
üe eerste stappreuop don. weg'
der vrij lie id.
„Hier kwajongen. Ik zal je loeren na&ïiniijn ^pul
len te komen. Wa.t bob je mot (mijn Inies (uitge
voerd?''
„Ik heb 'tniet gehad'', antwoordde Dick, terwijl
hij opkeek van de kous, die bij jqjil piot' izeer
handige manier bezig was te stoppen.
Zijn handen waren inu heeleniaal «enez-en, maar
nog wat stijf, terwijl de brandwonden er hun. JiU
Icckcns op luidden achtergelaten. De dokter bad
editor gezegd, dal deze na verloop van' tijd Houden,
wegtrekken.
VGsen uitvluditen boor. Tim zegt, dat bijidrjc
vandaag nnee gezien beeft. Geef liet mij' dus joju-
nnddollijk terug, of je zuil oen pak shuur (krijgen,
dut je heugen zal1'. 1
„Haar ik heb het niet eens gezien'', Prep 'Dick
nu uit. „Tim moet zielt vo®t>l liebben''. j
,,.la, na.tuiirlij'K. Gooi de schuld maar wee-r op
Tim, zooals gewoonlijk'', mengde juffrouw i'owley
zich fin bet gesprek. „.Ie wordt mottJon jdag liru-
tnler. (la onmiddellijk liet me> balen'1.
Ilick sLond onzeker op, liet wetend 1iqj
onschuld bewijzen moest.
Van alles wal er verkeerd ging in vb' 'don 1 ige,
ongeregelde huishonden, werd hem op d.e een of
andere gelieimziiuiige wijze de schuld gegeven.
.Nooit, bad iets hem echter bunnen bewegen Ie
liegen en diep in hun hart wfl&frHHtfij flat-
,,lk lieb bet met gezien". herhaalde luj, jen ei*
sprak waarheid uit zijn heldere, bruine eogen.
■Inffrouw l'owley moesj de hare neerslaan, toen
de jongen baar aankeek.
Uit nnm ei liter nie| weg, dat zij fegeu Ji.iar
man zei:
„Hij woidl met den dag imli.tadelliaarder en liet
moei uou maar uit zijn. AU hein ;hirr l'Wi'l -lin
ger aanstaak kan bij ueik zoeken. Wij hebben
hem buig genoeg voor niets te -eten gegeum'".
.Vu had Dirk lmn nooit iets geweigerd ofi'u tien
weg gelegd, maar sinds l'aildy hem verteld 'had,
dat do Fowley's geen familie van hem waren en lliij
hem over zijn oom gesproken bad tefti 'de snmgohfk-
|hij zijh
beid hem liet volgend jaar te gaan Backen, 'was
do jen gen vervuld van hoop op do toekomst ion
dit gevoel maakte, dat bij beter van 'zich jbl ldur£<j|
spreken.
Er waven tijden waaiin hij luielemaal vergafbang
te zijn vopr slagen of weinig eten, (nj, waarin
selSte woorden langs hem heen gingeh, zonder
hem te deren. Hij was overtuigd, dat bs-ijn 'weg jge-
elfeud zoal worden en hm ::;d slavernij spoedig
gedaan zou zijn. 1
„Ik zal je mores loeren'', zei Fowley, „leugenaar
dio je hen.t en dien wijnl fleze 'jaren 'het genade
brood hebben laten eten''.
„Het genadebrood?'' riep Dick plotseling hevjjg
veronftwaardigd uit. ,,U 11eljt al liet geld van jftider
gehouden dn ik lieb bovendien nog als een slaaf
voor u gewerkt. Als .er hier een lief in huis 'is,
benik liet niet''.
Hén oogetiblik bleef Fowley sprakeloos slaain,
terwijl zijn vrouw doodsbleek weid. Toen met
een vahclie grijns op 'zljfn gezicht, wilde Ihij iden
jongen, bcelpakkdn. i
Dja tafel stond collier tussclien lidn in 'cm Raki
luid zich nooit sterker „Dappere D'iek'' gevoeld1
daniu dit oagönblik. 't
,,lk zal wel zorgen, dat u mij nooit .meer kunt
slaan of uitschelden, nooit moer", riep bijl, terwijl
hij de deur uitliep.
Het was een Novcmber.avond en het mistte)sterk.
Vóór Fowley de deur dan ook bereiktflrad', 'was klc
jongen reeds uit Jiet gezicht verdwenen.
„Ditmaal is hij m'ij ontsnapt, maar hijr2c'rijgi kterii
dobbel jiak slaag, zoodra lijjf weer dutfl terug
komen'', zei ile man 'nijdig, terwijl hij Ide deur
luu'd dicht sloeg. „Ik zal jhem dat' gezegde tover
het geld van zijn vader wel inpeperen". i
„Vaar wit» lean 'tlieni verteld hebben?" vroeg'
zijn vrouw verschrikt. „Als hij met dat verbaal
maar niet naar de politie gaat of haar jJiieu 'be
moeizieken dokter, die toch at zooveel drukte lom
hem maakte. Vanaf Hat oogenhlik is hijiniet kneer
dezelfde jongen als vroeger''.
„Politie? Dut durft bij toeh nooit: Afaar ;a'ls
bij 'iitoel, wet, dan was er maar .'nauwelijks ge
noeg geld voor de begrafenis, boor. Denk klaar
goed aan. Tegen bedtijd zai Jiïjj'wel Weerpiretihan-
geude pootjes thuiskomen dn dim kun je het uit-
v i-.se hen".
En zijn gereedschappen in de kist gooiende,
maakte bij zich gereed om uit teigaan'.
Zijn vrouw bleef echter thuis eu zaf Mjlle Ikaebel
welke Dick dien morgen nog zoo netjes gepot
lood had. Haar gedachten dwaalden terug'naar diet
velleden en haai' geweten, dal langen tijd gesla
pen ha.l, scheen mi tob te ontwaken. Weer hoorde
zij do zwakke Vlem van den stervenden mai:
