Mantels. „DE PHOENIX", 68015. Cosinus.
m
m
I
É1
-1
Zaterdag 17 Maart 1928
BUITENLAND.
lü!
fe
tfa
töïf
fm
riA
li
De verdwenen Noodmunten.
Uit de Tweede Kamer.
M
Si
m.
EBR8TBBLAD
Diversen.
m
m.
Wh
iMi'
'•'|J u" r"
t> ge jior Uwuwat I 2.--, tiRiiCo pts |>um
(SftO -- l'iijs week 15 cents. A b.on-
jc'lpe Bnmmers i cents. Abonnementen
«orloD dageJijb» aangenomen
Intern. Te!..No. 68103 en 68617.
80*<a Jaargana.
No. 18760
BUREAU: LANGE HAVEN 141 (HOEK KORTE HAVEN). Tel. 68103 en 68617.
De zitting der voorbereidende ontwapeningscommissie
Lusteloos debat. Litwmof aan het woord, Dienstwei
gering op de Engelsche vloot. Een ernstig geval.
In de voorbereidende oiilwapenuighcum-
missie waagde men itet gisteren niet ia
debat te gaan. En vooral durfde men lit
wmof niet aan liet woord te laten ko
men. Todi gdukte liet den Russischen af
gevaardigde nog oen princ Lpieete- verkla
ring af te leggenf waardoor nog cenjgo
jiiet-geauiimoeide discussie ontstond.
Litwinoi' herhaalde, wat ldj reeds in De
cember bad verklaard, n.l. dat hij den
gedaclüengang der arbitrage en veiligheids-
commissie otn door regionale verdragen
do veiligheid to verhoogen, principieel om
juist vindt. Zcilke regionale verdragen zul
len ons z. Lterug brengen tot den voor-
oorlcgsehcn lijd, toen legen elkander ge
richte bondgenootschappen een voor,durend
gevaar voor den vrede vormden.
De hoste veiligheid is algemeens ontwa
pening: De heer Litwinof hoopte, dat, nu
do vo.kenhondsstaten zed zoo tevreden zijn
over de uitkomsten van het weak der
arbitrage- en veUigheidscomniissie, zij de
Russische ontwapeningsvoorstellen zullen
aanvaarden. Na het van do zijde van den
Volkenbond 'beweerde succes van den ar
beid der arbitrage- en v ei lig iieisco mmi s-
sde, is er toch geen aanleiding meer voor
handen om langer met ontwapening te
wachten.
Duldt is, de oude Grieksche afgevaardigde,
had weinig moeite deze opmerkingen van
Litwinof to weerleggen. Bitot was hem na
tuurlijk gemakkelijk aan te toonen, hoe
do commissie voor arbitrage en veilig
heid- aan de model regionale verdragen
juist zulk eon inhoud had gegeven, dat zij
gansch verschillen van de allianties uiLt
den voor-ooriogschen tijd, en evenmin viel
het Poliiis zwaar Li.winof's bewering, dat
de veiligheid nu bereikt zou zijn en duïj
tot ontwapening zal kunnen worden over
gegaan, te beantwoorden met de verklaring,
dat de uitkomsten van den arbekl der
arbitrage- en veilighoiclsconirm'ssie welis
waar bevredigend en bemoedigend zijn,
doch dat, de verlangde verhoogde veilig
heid nog niet tot stand is gekomen, zoo
lang tlèze modelveidragen papier blijven
en -niet door do staten, voor vTki ze zijn
bestemd, zijn onderteokend on geratificeerd.
Graaf Glauzel sprak in denzelfden geest,
daarbij} de uitkomsten van het werk der
commissie Benosj echter schetsende als
„uitermate bevredigend", doch zijn slot
woord wees in de richting, die de Fransche
delegatie in deze zitting volgen zal, on-
dank$ de „uitermate bevredigende uitkom
sten' is Frankrijk blijkbaar van oordeel,
dat de voortzetting van de ontwapenings-
arbeid maar moet blijven stilliggen, totdat
nog meer dan die „uitermate bevredigende
uitkomsten" is bereikt.
Natuurlijk kon graaf BcrnstorfC dit niet
op zich laten zitten. Br aan herinnerende,
dat men besloten had voor Maandag geen
politieke beschouwingen te houden, vol
stond hij er vandaag mede ziijn voldoening
uit te spreken, dat de Praagsdie hijeen-
komst der arbitrage en veihghoidscommls-
sie op den voorgrond had gesteld, welk een
grootc mate van veiligheid liet volken
bondsverdrag roods biedt.
Natuurlijk knoopte Bernstorff hier weder
oen conclusie aan vast, die bij nimmer na
laat do commissie voor o-ogen te houden.
Nu, er zooveel veiligheid bestaat, is liet
van DuifcschJand toch zeker niet te veel
verlangd, dat eindelijk een perste stap op
den weg der ontwapening gezet zal worden.
Hieuw «lp waren de discussies uitgeput.
Door J. S FLETCHER.
Geautoriseerde vertaling
uit het Engel sell door 1
Mr. G KFLLKR.
1'o-'11 daar, zooais de lieer Loudon gelaten
opmerkte, de co-mmissie todh. wel „oen of
andere'' resolutie- over hol rapport der
arbitrage en veiiiglieidscoinmissie moet aan
nemen, sprak men nog even over den
tekst dier onverrmjdeïïjko resolutie'.
Daarna ging" men to-l Maandagmiddag
uiteen in do hoop, dat de Turksoko minis
ter van buitenlandsehe zaken dan zal zijn
aangekomen.
Naar uit Londen wordt gemeld, baart
daar ecu vraag, door kapitein ReJiair in
het Lagerhuis gefield, vrij wal opzien.
Beltairs vroeg den eerden lord van de
admiraliteit of liet waar was, dat de be
vel liebb er en (enkele officieren van liet
slagschip „Boyal Oak", dat nu bij Malta
ligt, hadden geweigerd aan manoeuvres
mjedo ie doen en na deswege voor een
krijgsraad te hebben terechtgestaan, naar
Gibraltar waren overgebracht.
Do finnncieeJe secretaris der admiral!
toit antwoordde, dat liij nick over voldoen
de gegevens beschikte om! hierop liescheid
le geven.
Nader inleidt men uit Malta op grand
van inlichtingen uit marine-kringen, dal
de schout-bij-nacht Gollard, bevelhebber van
de Royal Oak", zelf bevel beeft gegeven
zijn vlag neer te balen.
De kapiteins tor zee Dewar en Daniel
beiden officier op de „Royal Oak", zijn
den 1 telen dezer uit Malta naar Enge
land vertrokken. Col laid is op Malta ge
bleven.
Toor hel incident beslaat een ernstige
reden, maar de viool-autoriteiten weigeren
inlichtingen te geven.
Er is nog geen behandeling van het
gebeurde voor een krijgsraad geweest.
In aanvulling op deze berichten wordt
vernomen, dat de Engelsche minister Brid-
geman. nog nader heeft meegedeeld, dat
de vlag van sehout-bifnacht Coll aid niet
van de „Royal Oak" is neergehaald, en
de officier zich ook nog aan boord van
£ijn vlagscliip bevindt. Wiel is hij mei de
kapiteins ter zee Daniel en T>ewar door
den bevel voerend en admiraal voor'oopig
van zijn post ontheven, in afwachting van
het onderzoek door don krijgsraad. Brid
gen na n zeide nog, dat de admiraliteit nog
geen inlichtingen had over den samen
hang der gebeurtenissien, maar dat het
waarschijnlijk een ernstig geval van in-
suhoTflinatie gold.
De Ver S t a te n i n N i ca r agg u a.
Er zullen zoo- spoedig mogelijk nog twee
bataljons mariniers naar Nicaragua gezon
den woelen, om mee te helpen bij liet hand
haven van de orde bij de a.s. verkiezin
gen
D c V c r. Stalen e n T a n g e r.
De Ver. Staten hebben aan Engeland,
Frankrijk, Spanje en Italië doen weten,
dat ze zicli volledig hun rechten voorbe
houden tegenover de beslissingen, dito le
Parijs genomen zullen worden over de
kwestie van Tanger, voor zoover die ver
band houden met de Am-oriknansche bo-
.nnze.n in Tangm.
-17)
„Zoo? Wachtte CPlard dus Bronsdaj-e
zelf af?"
„Elk oogcnWiic. Een ieiit is, dat hij dien-
zell'den namiddag nog bij het „Üravencl-o
Hen." aanliep om te informeeven."
Pcnlliony bleef nog oen oogpnbük. pcln.-
zendo zitten; vervolgens ha aki e hij zijn
hor'oge voor den dag en raadpleegde liet.
„Over doen, vriend," merkte hij op. „Veel
Ie iaat voor mij. Bedtijd Zet nu alles
uit je gedachten tot morgenochtend, ik hen
dat ten minste wol van plan."
Maar Sievenega was- nog te jong en te
geestdriftig om den raad van den ouden de
tective te- volgen; hij ging naar bed, het.
hoofd vervuld met de jongste feiten of raad
seltjes, zooals hij zo beschouwde, en hij
stond cr mede op. Pin hij bleef "er over
Peinzen, 'terwijl hij naar liet station ging,
teneinde ftenthony uü'goieide te doen. Maar
date up.rtl zijn aandacht door andere din
gen in. beslag genomen. Dp eerste, dLo
bij zag, b,wij! hij Ponl'h'ony naar het per
ron vergezelde, waar diens trein reeds tot
vertrekken gereed stond, was Barbie Lans-
dale; zij leunde uit liet raampje van een
1 coupé, In een ernstig gesprek met Oswald
Clevorley gewikkeld. Blijkbaar ging Barbie
uit de. «iad en deed 'Oswald haar uitge
leide. Feu oogenblik laler was zjj, ovenals
Pcnlhony, vertrokken en na met zijn wan
delstok nog een laats ten afscheidsgroet ge
wuifd ie hebben, drentelde Oswald naar
SLevenego toe
,Rijk„" zei hij, dat treft, „ik was juist
van plan u in uw hotel een bezoek te
brengen."
„Ilcel rrleadelijk van u," antwoordde
Stevencge, „maar u zoudt me niet iliuis
getroffen iicbhen ik heli vanmorgen
heel wat te doen."
„Toch onbegonnen werk, hè?", merkte
Oswald schamper op. ,/inUissclien onderste]
ik, Jat u liet* niet zoo druk heeft, of u
kunt wel een half uurtje aan mij afstaan,
ïtet is om die schilderijen van mijn vader,
die aquaiellen, waarover ik u ai eens ge
sproken heb. U heeft ze nog niet eens ge
zien I"
„Geen tijd voor gehad," riep Stevencge
uit. „Als u eens wist, hoe duik ik het
heb."
„U zoiuli naar mijn besobeiden meening
uw lijd vcd aangenamer Inmnen besteden,"
zei 'OmViild op humoristiscihen toon. „Mot
soiiiideien bijvooahee]d. Inlusscben, heeft
u lust ze le zien?"
„Groeten lust zelfs," bekende Sievcnego,
„als ik er een uurtje voor kan vinden,"
„Zie dat dit dan vandaag nog gebeurt,
waarde heer," 'viel 'Oswa'd hem in de reden
„Morgen zijn de aquarellen er niet meer.
•U moot weten, dat ik sic vorkoshl heb.
(Vervolg).
Het om\-eip „Wijziging dor Ongevallen
wet 1021", dit na do afhandeling van hei
init',at>cl\ ooi«.e! Zij'sUa aan de orde kwam,
boet in de wandeling het Fabricksariseu-
wetje". Fn dat is waailijk geen slecht
gekozen naam, de strekking van het ont
werp is toch voor lichte ongevallen de
Rijksi erzekeringsbank uit te schakelen, als
er een door de Rijksverzekeringsbank er
kende geneeskundige dienst, aan* de fabriek
of de onderneming verbonden is. Dat dit
ontwerp van goede overweging uit
gaat, weid in de fCamolr algemeen erkend,
en hoe kon hel andera, waar de fabrieks-
ails alleen waarborg schopt, dat bij oen
ongeval medische hulp direct aanwozïg zal
zijn? Utet ontwerp is eigenlijk vrijwel liet-
zelfdo als ln-L rapport daarover van de
Siaaifrcommis-ie, die onder hei praesidimn
van Dr. Nolens iieeft vergaderd, en waar
men bij dit oniweqi o-ok van mooning
over mocht veraehill-en, niet over de vraag,
of aan de commissi-e-Nolens lof toekrvam,
dat zij zoo gc>ed on zoo spoedig bad ge
werkt.
Men zou dus zoo zeggen, dal dit ont
werp geen tegenstand zou hebben gevon
den, Maar dat was met het geval. De so-
ciaal-democratisclie lieer Sann.es, die inzake
do sociale verzekeringen de woordvoerder
van de S. D'. A P., is, noemjto het onb-
werp, juister gezegd bet instituut der fa-
bri-eksartson, er een, dat op zicli zelf, bij
een ideale samenwoiking timschen werk
gevers, werknemiei's en artsen, belangrijke
voordeden kan bieden aan alle betrokke
nen, maar dat nu eenmaal in deze kapita
listische maatschappij een zaak is, die
gevaren meebrengt voor de besnorimg van
de rechten van hen, voor wie de Onge
vallenwet iu liet Jouen is geroepen. Wüj
zullen nu die „kapitaüsche maatschajj'pij"
maar laten rusten, want, ontdaan van al Ie
sociaal-democratische franje, komt deze
uitspraak hierop neer: Wij, woordvoeatecs
:van de arbeiders, voltrouwen het zaakje
niel recht. En de spreker ken zicli daarbij
beroepen op het feil, dal zoo-wel de mo
derne als de Katholieke Arbeidersbewe
ging, inzake het instituut van den fa-
biieksarts, hoewel zij* dat instituut op zich
zelf waardeuren, van oordeel zijn, dat liet
iri-eL aan redelijke eisciveu voldoet, dat
b.v. de vzij'o artsenkeuze, met wat de eer
ste hulp "bij ongevallen betnefl, maar bij:
de verdere behandeling van den patiënt,
daaidoor dikwijls illusoir zal worden ge
maakt.
Is er reden voor wantrouwen? Wij moe
ten helaas deze vraag bevestigend beant
woorden. F,r is in het rappnrt-Nolens ge
constateerd, dat de fabri eksarls door den
ondernemer aan hex slachtoffer van. een
ongeval wei eens ook als behandelend ge
neesheer 'is opgedragen; dl wal erger is,
in strijd met de Ongevallenwet, zijn er
fabricksarteen in de Mijnstreek q^weesi,
die geen aangifte van lichte .ongevallen
hebben gedaan, waardoor de betrokkenen
huil reelit op uifkecring vbljcns de On
gevallenwet verteren zagen gaan. Wij' kun-
nten zeer goed begrijpen, dal dit kwaad
blctfd beeft gezet, en dat terneer, waai'
Minister SJotemnker de Bruine, in de rede,
waarmede hij do commissie-Notens inslal-
teerde, deze wetsontduiking tamelijk ver
goelijkend heeft besproken. Een andere
grief van de S. D. A P. togen den Mi-
nisier is, tlal in die com mis1-' r-Xoleim liet
arbeiderselement te weinig rerlegonwcor-
digd zou geweest zijn.
En men behoeft geen sociaaldemocraat
te zijn, om in deze wantrouwen 1e koes
teren, ook de oud-minister Aalbersc be-
lraudr hei. lal dit ontwerp in tweëerlïi
opzicht onder een kwaad gesteinie is ge-
horeir In de eersLe pkiats, om lal liande-
l'ngpii ia strijd mei Je Ongeva'lenwet, ha'i-
d eb neen die in verscbi lende greote be
drijven veerkwamen, tot-de indiening daar
van aanleiding gaven, In do tweede plaats
omdat daardoor een geest van wantrouwen
is gekweekt, die voorshands wel niet. uit
ie roeien zal wezen. En de werkgevers
zijn hier niet zonder schuil, al was hol
dan ook bij sommigen, tegen hunne bedoe
ling, Wat toch was het geval? Waar een
f.ubrieksails aan de onderneming verben
den was, weid allengs maer onderscheid
gemaakt tusschen ietsol oil ongeval
Letsels waren dan do geringe ongevallen
waarin kon volstaan worden met de hulp
va ft den verband meest er, maar van deze
tetse'.s werd -Jan ook geen aangifte ge
daan, waardoor heel wat paparassenrom-
mel weid vermeden. Dat was we', in strijd
met do wet, want daardoor verviel het
recht op do schadeloosstelling door de
Ongevallenwet bepaald, maar do arbeidoi
had er geen schade van, ook niet van
liet. verzwijgen van ongevallen, waardcoi
de arbeidsongeschiktheid korter dan ze,
weken duurde. Maar zij hadden er wè.
schade van, als de fabrieksarts zich vergist
iiad en wie onzer is onfeilbaar? en
uit het zoogenaamde letsel aia «enigen tij-,,
langdurige aibeidscngescliiktheld ontstond,
want dan was de lijd verstreken, omrecln
te doem gelden cp een uitbeering volgens
do Ongevallenwet.
Maar was de slotsom van den heer Aal-
be-rse, dal lüj gaarne aan dit we.sont
wrap zijn slem zou geven, do heer Sannes
en zijn partijgenoo-to mevr. do Trips
Biuin-, dachten daarover anders. Hiel ent-
weip bleef voor hen onaannemelijk, zoo-
Long de werkgever, zij het dan ook
na erkenning van do Rijksverzekeringsbank
van zij ii geneeskundig apparaat, den fa
brieksarts benoemde; dit moest door een
gecombineerd lichaam geschieden, dat wit
zeggen door de Rijksverzekeringsbank in
ovencg nmt de vakvereenigingen en den
werkgever.
De Vrijlieidsbondor Boon fen de (christ.
hist.J lieer Snoeck ibenkemans, waren zeer
met liet ontwerp ingenomen; van anti
revolutionaire zijde werd bij do a'gemeene
bescnouvingen over dit ontwerp geen
woord gezegd.
De Minister verdedigde zicli tegen de
beschuldiging, dat hij bij de instaWa.ie van
de commissie-Nol ons in zijn rede de wets
ontduiking zou hebben vergoelijkt door er
aan te herinneren, dat hij reeds op 1
December 1926, toen de sociaal democrati
sche hooi Drop dit geval in Ret porting
bracht, geantwoord had: „wal het verle
den beh"ft, is het woord aan den rech
ter, nat hel heden betreft wordt de wet
thans 'uuvkeurig uitgevoerd". Deze ver
dediging lijkt ons al heeL slap, trouwens
er is aan dezen bewindsman niet veel
sterks, ttanl wat belette hem naast dit
woord, in d:e instateatiere-de een woord in
1e vlochten, waarvan veron.waardiging
bleek, over de wetsontduiking, die de indie
ning van dit wetsontwerp noodzakelijk had
gemaakt? Niets immers, liet was integen
deel plicht onx zulks te doen; wie za!
eerder voor het hooghouden van de Wel
ojdvomen dan een minister?
Wat het verwijt van eenzijdige samenstel
ling van do commissieNotens betreft, was
de minister zoo gelukkig eg op te kunnen
wijzen, dat do Katholieke vakvercenigings-
leider, het Kamerlid Hermans, de samen
stelling clier commissie geprezen had als
een, waarin allen vertrouwen kunnen heb
ben. De minister beval zijn ontwerp aan,
nis in het belang der arbeiders, als een
verdere stap op «en weg, waarop een
ded van de Staatstaak overgenomen wordt
door de Maatschappij, en liij voor zich. had
de vaste overtuiging, dat dit ontwerp niet
zoo lang zou behoeven te werken om die
gowensehte steer van vertrouwen te schen
ken, die op dit oogenblik tengevolge van
debetreurenswaardige wetsontduikingen,
die hadden plaats gehad nog niet te be
reiken was, maar juist dit wetsontweip was
daartegen een breidel.
Dit alles verzoende de S.D.A.l'. niet, en
hunne oppositie scheen zoo onwrikbaar,
Jat zij den lieer Snoeck Henkemans kriegel
maakte, zoodat hij tot de ui ing kwam, dat
onze sociaaL-democraten beter zouden doen
met cr voor uit te komen, dat zfj de wet-
'eli|ke regeling van het instituut van do
fabrieksarp- niet wildon, dau zoo stelseJ-
natig rppo-sitie te voeren. En inderdaad
zj kwamen met ecu amendement, om de
labrieksatts te laten benoemen door de
ilijksvei zekeringsbaik in overleg met de
vveikgevcr en de vakvere-enigingen. en dus
niet door den werkgever.
Daarenboven had Mevr. Je Tries Bruins
no-g een ander amendement om uit het'
wetsontwerp de bepa'inj to schrappen, Jat
de contrêio op de nocdzak-alijkheid van
het neerleggen van den arbeid on hel her
vatten van dien aan den fabriek sari s zal'
spgedraigmi wo-rJen, welk amendement Irani
doel had den fabrieksarts iu deze geen ba-
voorrechte positie te geven boven dordoor
de Rijksverzekeringsbank aangeweaen ga-
necsheer daarvoor, aan wien do arbeider
wellicht, da voorkeur geeft. D» (vrij z.-Dcrn.)
heer Oud koos in doze can middenweg;'
dcca het voorstellen van -cca nm-ande-ment,
om de bene ran iaiig vainlc fabrieksaiiseuaant
de goedkeuring van do Rijksverzekerings
bank te onderwerpen, wat natuurlijk weer
heel veel vereier gaat, dan <te erkon-j
n i ng door do Rijksvei'zekeri ngsbank van!
den ganeeskuTiiligcn dienst aata een fabriek.'
Minister Slotmaker de Bruine vond. dit
amendement zooals bij eerst aoiile inirat
ncc-dig, maar nam bet ten slotte maar over,
Wij weten, natuurlijk niet, wie bom dat
ingeblazen heeft, maar het was oen han
dige zet, hij nam daarmee toch. onr zoo
te zeggen, den sociaaldemocraten dien wind!
rot do zeilen. De (Kath.) hoer Veraart
kwam met een amendement om aan denj
fabrieksarts den ra's-eb te sletten, dat zie top
genoege van de Rijksvcrzekviigsbank tem,'
minste één jaar als chimrerhdi assistent!
moesten werkzaam graveert zijn. De ptac
tische onmogelijkheid van. dozen oisch ward!
/oo helder uiteengezet, dat professor brat
amendement introk Eindelik waren emej
drie amwi'tementen-Boon. dj-e nl'.ra vraieen-
voudiging beoogden
Hij trok twee daarvan ui. nadat de Mi
nister er op gewezen had, dat er ook ver
eenvoudiging is, die wantronv.cn bij dran
arbeider kan wekken. Zijn aimnclement
om den eisch te laten vervallen, dat do
werkgever verplicht is iedere week een
rff schrift van de nieuwe vermeldin
gen in bet ongevallenne.'isier le zenden
aan liet bestuur der Rijksverzekeringsbank
en aan het districtshoofd der Arbeid.v
insjiectie, en met <e«i u i tf röksel daar
uit genoegen to nramen, werd door den
Minister overgenomen. Gelukkig, want al
denkt een groot draal van onze bevolking,
dat men ernst recht veilig is, als iets op
papier staat, wij hebben van dien pipioa'-
rommel waarlijk genoeg.
De- sociaal-democratische anicndementen
zijn ali-e verworpen, ook hun hoofdamen-
dem-ent, wat de bcnoemingswijze van den
fabrieksarts betreftzij kozen toen eieren
voor hun gete, en verklaarden zich te
vreden. gesteld door hot amendement-Oud,
en zoo vord de wel tonslolfe zonder hoof-
aan Dramsdaie."
Stevonegc spitste de ooren bij dien naam.
flfij liep met Oswald van hel station terug
naar do stad en iiij besloot zijn jbannen
even op le schorten, -en Oswald naar
zijn woning te vergezelden, niel zoozeer
om de aquarellen te bezichtigen, dan wei
in de hoop. eenigo inlichtingen te krijgen.
„O, zoo," zei bij met. zooveel belang
stelling, als hij voor het oogenldik oorbaar
achtte. „Aan Bransdale? Ik hoop, dat u
hem behoorlijk heeft doen bloeden."
•Oswald stak een nieuwe sigaret op en
vervolgde
„Toen Bransdale liier in het „Dravende
Jterl" logeerde, is hij het sfhi'derwerk van
mijn vadet komen bekijken., i'ljij was or ver-
bc/oi.d mede ingenomen, zooa's ik kon be
merken. F,u hij begon mij uit te hoeren
■Of ik ze wilde verkoopen Ik verklaarde,
dat ik daar niet zoo heel veel zin In
had, maai een dozijn zou ik toch wel
willen afstaan tegen een behoorlijk prijsje.
Wij spaaken loen nog niets af: hij ver
klaarde mij, dat hij oea-st nog ecu bevriend
deskundige te Londen Wilde raadp'egen.
Nu schrijf! hij mij. dat hij een paai' hoe
ren heeft, gesproken ers dat hij hol dozijn
wil koopen, helm-elk hij heeft uitgezocht.
Ik maak geen geheim van don prijs: hon
derd guinjes per stuk."
„Een behoorlijke prijs," merkte Slovenegc
op onverschilligen toon op. „Intusscdien
boji ik, luot op de hoogte bce uw va-
der'.s weflc op 'do kunstmarkt staat geno
teerd."
„•Och, honderd guinjes is niet zoo'r,
kwaad bedrag," merkte'Oswald opgewekt
op. „in rader gwal gun ik Bransda'o graag
een dozijn tegen dien prijs. Ik ga ze hem
zelf brengen met den trein, die vanavond
vertrekt. Ik had eigenlijk reeds dezen mor
gen willen gaan, doch had vandaag nog
een paar dingen nf ie doen. Ik had an
ders tot Voik 'samrai kunnen reizen- mot
Bailiie Lamdalc, die naar het Zuiden dos
lands is vertrokken om een oude sehoo'-
raiendm op te zoeken, tnlusfschen ga ik
nu vanavond met den trein van zeven
uur iic lieb tc Londen nog een paar
ij ze ra in hot vuur staan."
„Zoo, Kikcn?" vroeg Stevencge, meer om
iets tc zeggen dan uit belangstelling.
„Ik denk er over, mijn gedichten in bel
licdit tc geven'." zei Oswald op zwaarwich-
tigen lono. „Men heeft reeds herhaaldelijk
bij mij daar op aangedrongen. Maar ik lieb
daar nooit haast mee willen maken. Intus-
ïcheu ga ik nu een paar uitgevers opzoe
ken. Natuurlijk gun ik het a'Jecn oen eer
ste rangszaak; van tweede rangs-mcnschen
moet ik niets nebben. Als men zoo iels
onderneemt, dan moet dat zoo goed moge
lijk gebeuren. Daar hangt veel van af,
r.iet waai
„Ja, dat ra waar," erkende Slovenegc.
„Nu, rtc zie met belangstelling het boek en
do critick erop tegemoet."
„Och, aan critiek hecht ik uict veel." zei
Oswald. „Wat is een criticus. Een koite,
die guon boor! in een tapijt, dat hij zelf
niel zou kunnen weven Fn hoeveel waar
lijk giooto dichters zijn niet aanvankelijk
door do critiek afgebroken?"
„Smaken verseinden," antwoordde Steve
ncge, „ik matig mijzelf geen oordeel over
poëzie aan. Tan schilderijen heb ik wed
eenig begrip."
„Nu, hier zijn we bij mijn woning, ga
nu even mee om het werk van mijn vader
te bekijken," zei 'Oswald. „Bij zijn leven
is hij nooit zoo gewaardeerd, ads hij ver
diende, maar, zooals ik zeide, Bransdale
hoeft ci bijzonder veel mee op."
Sfe-. cnego volgde 'Oswald naar zijn ka
mer, welke hij gehuurd had in een ouder-
wclscii huis op bet marktplein. Dij zag on
middellijk dat de jonge man veoi ge
veelde voor een gemakkelijk leventje en
z,ic-h gezellig had ingericht met oen over
vloed van meube'ran, boeken en sohitldo-
rijen. Oswald mocht misschien geen groot
dichter wezen, in ieder geval bad hij smaak
cn kleurgevoel en gevoelde hij niets voor
clioog brood op een arm-oedig zolderka
mertje.
„Dat ziet er hier gezellig uit," merkte
Rteienege op, oin zich heen ziende.
1 „Och ja, dat gaat noogal," erkendo Os
wald onverschillig. „Ik woon hier ad se
dert ik op mijn negentiende jaar op mijn
pi gen boenen moest stan. Een geschikte
juiisjuffrouw zo kookt best.' En ik
weet best vo-or mrate.ven te zorgen dat
verbetert roo niemand. Mag ik u iets aan
bieden proef mijn sherry eens. Brans
dale vond ze ook nogal lekker."
(Wordt vervolffd).
;%2
lil sa
ifR!'
fjfS
hC-iè:
hAVi-t4
Pmi
t'i< -/i
-
i (if? 4
J ïm l
Ifl4'
mmj
i dpV:
f PJ
Si
ICf-l
ipiiv 'j
fcii
f#
fefi
t f%i!
p,,f oou'*"' runlirjnt <Ur>-lllluf n>"t nlt-
idvertentiSn roor hot eerstvolgend num-
gisr moeten vóór elt uur aan het ISureas
beiorgd «go, Zaterdags vóór uur.
Kso bepaalde plaats van lulvnrlenti™
*ordt met gewnarbatgd.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Py3« AiitpripntJ^a rwn ï- rprM*
t 1,55; tttoio re^«i fn««r t OJUj m u**
Zftt<rdajnummüJ 1-5 rij^ts l.ï>0, uideio
tts^it meel 10. tb, lleclamet f 0.7pet regel.
incassokosten 5 ole.. postkvnLuiUcB 15 uts.
Tarieven van advertentien bp abonnement
eQn aan het Bureau verkrijgbaar
Dagelfllts woiden t^cn vooraflXietarp$
Meme Art vorUnt tets np^ewiHti^ü ft (*50 i/nt
t.» woorden, f 0 75 t/ïn 25 wool don ITlt vo.jd
nirei 6 cent tot een oiix mnm van 3c» wounk'Q.
oni(nf 5
■t
VWi
,'Wi
i7i\ fJ f"
ms.ii