KINDER-BLAD
SCHIEDAMSCHE COURANT
JAAP.
Een ochtend vol verrassingen.
No. 42 Bijvoegsel van de Schiedamsche Courant van 20 Oct. 1928
VAN DE
(Vervolg 'en slot).
Vlugger dan gewoonlijk was Erna vandaag aan-
gekleed, on terwijl zo op andore dagon altijd de
laatste was, die beneden kwam, was ze na een!
der eersten, iets dat .Mies, die boterbammlen sneed,
deed ivragen, of zij er misschien zoo naar ver
langde, 'weer in do klas te zitten?
Erna, heel (blij met al die verrassingen, wilde
iets grappigs terug zeggen. Doch d;ia zag ze
op [eens weer een pakje naast haar bord liggen.
Haastig (greep ze het en maakte liet open. ,.0,
wat ffijn", riep ze weer „O, kijk toch eens Mies.
Een tvdlpotlood. (0, en dat heb ik al zoo lang ge-
wensoht". 1
Met het doosje, waarin het potlood, een echte
ever-sharp", (danste 'Erna om de tafel. Toen
eerst (bemerkte zij pas het briefje, dat bij hof!
pakje had gelegen, 't Was, bij 'het haastig opnemen,
gevallen (en terecht gekomen op een doos bonbons,
die fook al weer voor haar bestemd was.
(Neen, (Ern,a kon'vandaag haar geluk niet op
Hialf-zingend las ze dan ook het briefje, clat bijl
het ipotlood behoorde. 'tW,as Van vader, dat zag
ze (diadelijik. O, wat was hot toch een heerUrfkfa
eerste (schooldag. Ze kon bijna niet ontbijten Van
geluk. 'Ze had vader en moeder en de zuskfflS
en (zelfs -Wim, dien ze eerst oen „flauwen plaag
geest" had genoemd, wel tien keer bedankt
M,aar weer wachtte Erna een grooto verrassing,
't Was toen vader tot haar begon: „Kom Erry, zit
nu niet zoo lang te treuzelen. Som, eet wat vlug
voort. We wachten op je".
„Hé?" 'vroeg Erna verbaasd. „Waarom wacht
u op mij, vader?"
„Wel, omdat Jan en ik, vóórdat w*ij weer
naar het kantoor tuffen, jon eerst net <le auto
naar school willen brengen. We villen je uitge
leide doen op den eersten schooldag na de va-
cantie, begrijp je?"" legde Vader .aar uit.
'En ook jan zei lachend; „Als je naar een
kostschool zou jgaan, dan zouden Wij je toch óók
met de auto naar den trein brengen, nietwaar?
Verbeeld je dus m.aar, dat de school de trein
is
„Djan zal ik óók doen, alsof ik echt in eeni
trein zit", beloofde Erpa lachende, terwijl ze
h,aar laatste hapje brood van 'tbord naitn. „Ik zal,
yan luit de "(schoolpoort, met mijn zakdoek
wuiven
„En wij zullen snikkend van het roerende af
scheid, Maar het kantoor tuffen, zei Jan.
„Ja, dat doen we heslist, Erry" sprak vader,
en hij liet Erna 'zijn. sclioonen zakdoek zien. „Kijk
eens, hoe schoon en droog die er nu uitziet",
zuchtte hij. „Mjaar straks tis hij kletsnat van...
mijn tpaneni
Erpa proestte het uiit, vooral toen, voordat zij
;in de auto stapte, moeder m,ct een vingerdoekje
langs haar «ogen veegde, en Mies juist deed
zooals moeder. i
Van uit de auto wuifde toen ook Erna lienj
met liaar zakdoek toe, juist alsof z;e eclu in
den trein zat en naar een kostschool ging. Zoo
deed ze ook, nadat Vad,er cm Jan haar bij de
schoolpoort hadden afgezet; z^o wuifde toer zóó
lang, dat ze er geen1 stip meer van zag. Eersfl
daarna gïngi ze d,e school binnpn, en daar ver-)
telde zij haar- vriendinnetjes van allo lieerïjkö
verrassingen [op den mórgen van haar eerstepj
schooldag 'na de vacantie.
TANTE JOH.
„Ik wilde maar, dat Henk een Vriendje had",
zei mevrouw van La er ien zij keek bezorgd doop
het raam den tuin lin, waai zijj Henk in elen!
lustelooZe houding voor ,©an (bloemperk zag staan.
„Dat wou ik niet Ie", Zei baar man „Maar
't zal een toer zijn om er een te vinden, vrouw.
We kennen hier nog (haast geen mensclT'.
„Neen", Zei mevrouw. Zij zuchtte eens. Zij
dacht aari Amsterdam, waar ze tot vóór eanige
weken luidden gewoond en waar het ITenk aan,
vriendjes nooit ontbroken ihad iNu, in htet kleine
Gooisehe dorpje, waar iziij zich terwüle vair zijn
gezondheid gevestigd hadden, ikon de Jongen dik
wijls met een verveeld gezichtje bij baar komen
en' dan (Zeggen: i„'tis (hier wel mooi, hè moeder,
maar zoo prettig als tin 'Amsterdam toch niet. 3d
ben hier altijd Zoo alleen". Zij troostte hem dan
maar met 'de woorden, dat bet over enkeUe
maanden, als hij maar de dorpsschool Zou gaiarn,
wel veranderen zou.
„Housch jongen", zei ze dan, J,je zult eens,
zien, je krijgt mog vriendjes genoeg".
„Ja, maar daar (heb ik nu toch niets a;an,
moeder", was dan' (Ongeduldig (Zijn antwoord, „en
dat duurt bijna ,twee maanden nog".
Twee maanden, Ifento moeder «vond dit zelf
toch ook verschrikkelijk lanig ,en op dan morgen,
dat zij bovenstaande verzuchting tegen baar man
had geu.it, nam iZij zich! voor, ,eens extra go'edl
uit haar oogen <te .zien. Misschien ontdekte ze
