BUITENLAND.
Zaterdag 1 December 1928
Het schadevergoedings-vraagstuk.
Een onwaardige Chatfield.
Uit de Tweede Kamer.
i
No. 18977
EERSTE BLAD.
Direrseii
A
\1
Interc. Te!. No. 68103 en 68617.
8lste Jaargang
BUREAU: LANGE HAVEN 141 (HOEK KORTE HAVEN), Tel. @8103 en 68617-
Postrckcninn No 5311.
In. Lie komende maanden zal er nog keel
wat wokJen geschreven over de schade-
vergoedingskwestie en liet is daarom ge-
wenscht zich een oogenblik in lie kwestie
te verdiepen, opdat de vele berichten, die
nog zullen volgen duidelijker zullen spre
ken. i
Een fantastisch cijfer en het pian Dawes.
Men herinnert zich wellicht, dat in 1921
door de Commissie van Herstel de Duit-
sclie oorlogsvergoeding werd gesteld op
132 milliard Goudmark. Een fantastisch eij-
ler! En toch was het minider dan de over
winnaars zich aanvankelijk hadden voor
gesteld. Maar men nam er genoegen mee.
Spoedig bleek echter, dat een dergelijk
bixuog nimmer dooi' Duitschland bijeen
te brengen zon zijn. Men zon op een andere
regeling en in 1923 kwam daartoe een oom
missie hijeen, onlder voorzitterschap va®
den Amerikaan Dawes. In 1924 overhan
digde deze een rapport aan de Commissie
van Herstel en zoo werd het plan-Dawes
geboren. Iüerhij werd van de vaststelling*
van een bepaald vergoedingsverdrag afge
zien, maar een regeling getroffen voor
jaarhjksclie betalingen, 'die, naar men meen
de, niet te zwaar zonden zijn. Duitschland'
zou. dan jaarlijkscli 2'/s milliard Goudmark
heialen, hetgeen hij toenemende welvaart
te verkoogen zou. zijn.
Koerswending.
Hiermede was de kwestie echter nog
niet definitief opgelost.
Parker Gilbert, jde man die controleert
of het plan-Dawes wordt nagekomen, ver
klaart in zijn jongste rapport, idat hij van'
het plan-Dawes alleen heil verwacht, in
dien het vertrouwen in Duitschlamd wordt
hersteld en het gelegenheid krijgt er eco
nomisch hoven-op te komen. Parker Gil
bert meent, Üat thatns definitief het bedrag
moet worden vastgesteld, dat Duitsckland
in totaal moet vergoeden. Dit is zoowel
in het belang van. de sckuldeisckers als,
van Ue schuldenaar.
Immers: alle landen hebben groote be
dragen to vorderen van Duitschland, waar
mede zij rekening houden hij hutabegroo-
Ling. Wanneer het niet zeker is, idat deze
bedragen binnenkomen, moet dit noodzake
lijk een ongunstiger), invloed hebben op den
koers van hun betaalmiddel, de franc,,
pond Sterling enz.
Men heeft daarom d'e wenk van Parker
Gilbert ter harte genomen en in Septem
ber van dit jaar werd te Genèvo beslo
ten, dat oen commissie van deskundigen
het schadevergoediingsvraagstuk nog eens
zal onderzoeken en definitief het door
Duitschland te betalen bedrag zal vaststel
len. Binnenkort zal deze commissie, be
staande uit vertegenwoordigers van Frank
rijk, Engeland, België, Italië, Japan en
Duitsclilandj bijeenkomen. Dp personen zijn
nog niet benoemd.
Gemakkelijk zal deze commissie bet
niet hebben.
Het standpunt der regeeringen,
■We zullen in 't kort uiteenzetten, welk
standpunt de voornaamste landen inne
men.
Frankrijk, dat 52 pet. van de Djuitsdhe
oorlogsvergoeding krijgt, stelt zich op' het
Door E. PHILIPS OPPENBEIM.
Geautoriseerde vertaling van Mej. E. J. B.
28)
„Misschien", moest zij erkennen. „Het
blijft echter een feit, dat ik mij zeer be
zorgd over je maak, Francis. Ik hen vree-
selijk hang, dat je om een of andere on
bekende reden, je leven verkeerd begint.
Er is zooveel mooiers voor je te doen
dan je op te winlden in minderwaardige/
plaatsen". f 1
„Bijvoorbeeld?"
„Je moest je, onder fatsoenlijke men-
schcn begeven en trouwen".
„Ik zal nooit trouwen", antwoordde hij',
„en de fatsoenlijke mensdien, idie ik ont
moet heb, zijn meestal vervelend".
„Vrijgezel
„Uit overtuiging".
Zij zuchtte.
„11c wilde, Idat ik een paar minuten kon
spreken met den1 jongen man, Uien ik op
de muren te Pellini heb ontmoet."
„Ik ben dezelfde".
„Je bent veranderd", verzekerde zij'hom
bedroefd. „Je was toen een koppige jon
gen, maar je was tenminste natuurlijk. Nu,
maak je mij" bang. Er is iets sombers in
je uiterlijk, in je koel zoeken van ver
strooiing. Ik wilde zoo graag, Idat je an
dere was, Francis. Wil je mijlniet ide
hand drukken en een. goede vriend .vain
mij zijn? Wil je mjj niet laten bewijzen)
standpunt, dat het van bet bedrag, dat
het van Buitscbland ontvangt, zijn eigen
oorlogsschuld aan Amerika en Engeland
moet kunnen betalen en ook nog zijn kos
ten kan bestrijden, als gevolg van den
ojibouw van zijn verwoeste gebied.
Engeland blijft volharden bij de Nota
van Balfour, d. w. z. Engeland verwacht
jaariijksch zooveel van de Dnitschc scha
devergoeding en van wat h'et in den oor
log aan Frankrijk heeft geleend, dat het
daarmede zijn eigen aflossing plus rente
kan betalen aan Amerika van zijn oor-
logsleening.
Daar Engeland met Amerika in 1922
overeen kwam, dat het in 62 jaren zijn
oorlogsschuld zou afbetalon, volgt hieruit,
dat ook de Duitsehe herstelbetalingen nog
over circa 55 jaar moeten loopen.
Het Duitsehe standpunt is, dat men niet
moet rekenen met wat Duitschland moet
betalen, maar wat het kan betalen! Diit
wil) Duitschland door de Commissie van
deskundigen onderzocht zien en het wii
daarom het liorstelvraagstuk beltandelen,
onafhankelijk van de oorlogsschuld van
Frankrijk en Engeland aan Amerika.
Frankrijk meent echter, dat door de ooni-
miissie-Diawes in 1923 reeds is onderzocht,
wat Bui tsch'jand m staat is te betalen.
Toen is reeds gebleken, dat dit zeker niet
meer dan 50 milliard Goudmark zon zijn,
betgeen dus boel wat minder is dan do aan
vankelijk gedachte 132 milliard goudmark!
Een Fransche becijfering.
In Frankrijk verwacht toen, dat het
resteerende bedrag, dat Duitschlamd nog
mioet vergoiedem, bepaalt zal wordien op
35 milliard goudmark. Men begrijpt, dat
dit bedrag niet wordt öaLaalt in contanteo.
Volgens bet plan-Dawes zal Diuitschland
spoorweg-obligaties ter beschikking stelten.
En nu rekent toen in Frankrijk uit, dat
zrulko in 35 jaar afloshare obligaties, niet
tot eeni hoogeren koers dan 80 pCt. ge>-
plaatst zullen kunnen worden, zoodat deze
slechts 28 milliard goudmark zullen op
leveren.
Zooals gezegd bedraagt Frankrijk's aan
deel hiervan circa 52 pCt., hetgeen on
geveer 15 milliard is. Wjatoieer men dan
weet, dat Frankrijk aan Engeland) onge
veer 41h milliard goudmark en aan Ame
rika 8 milliard goudmark schuldig is, blijft
er voor Frankrijk slechts 2V« milliard over
op rekening van het herstel vain zijln ver
woeste gebieden. (2Va, milliard goudmark
is circa 15 milliard franc.)
3 Terwijl men heeft becijferd, dat die
herbouw ongeveer 100 milliard franc kost.
Het js voor het Duitsehe volle, dat zelf
zoo door den oorlog heeft geleden en
zich tot het uiterste moet inspannen om
het eigen land economisch te herstellen,
een zware stral om bovendien nog ontzag
lijke kapitalen to moeten opbrengen voor
andere landen.
Doch men begrijpt oven goed bet Fran-
sclie standpunt, dat vergooding wil zien
voor het onmetelijke verlies v'an levens,
have en goed.
De houding van Amerika.
'Amerika, het welvarende Amerika, moet
hier helpen, doch do Amlerikanen weige
ren beslist de oorlogsschuld van Engeland
en Frankrijk, Italië, enz., m|et een dollar
te verminderen.
dat ik gelijk heb? Zou Hat niet een aan
gename manier van leven zijn?"
„Mijn plainnein zijn gemaakt", verklaarde
hij op harden toon.
„Maar waarom zou je eraan vasthou
den", protesteerde zij. „Je zult je niet ge
lukkig voelen aan het eind van ilen weg".
„Hoe weet je dat?" vroeg hij. „Wij
hebben allen iets van het beest in ons".
„Bij jou is dat al heel weinig, Francis",
protesteerde zij, maar er is iets wat ik
niet begrijp. Er is iets, dat je geheel voor
jezelf houdt, Idat zelfs Eustatius niet weet.
lleh ik niet gelijk?"
„Je hebt ongehjkl Mijn leven is volko
men hetzelfde als dat van alle andere
jonge lieden en ik hen van plato juist zo®
te leven".
Zij boog voorover.
„Sst!" fluisterde zij. „Felicia gaat toch
dansen".
De muziek was plotseling opgehouden)
en de dansera hadden den dansvloer ver
laten. De lichten gingen uit, zoodat de
plaats bedekt scheen met schaduwen. Al
len liadlden zich begeven 'naar de divans
en de stoelen aan de wanden; het sprin
gen van kurken en het gemurmel van
stemmen in de andere kamers was ook
opgehouden. De stilte op zichzelf was in
drukwekkend. Daarop klonk van een ver
borgen plaats een andere soort muziek,
een muziek, die eerst eentonig klonk, maar
zonder het banale van het Oosten, muziek
die het eene oogenblik droevig klonk en)
het volgende hartstochtelijk, zoo zacht, Gat
allen bijna voorover moesten huigen en,
bun adem inhouden, om haar te hjopren.
liet is te hopen, dat de commissie van
financieele deskundigen een oplossing zal
weten te vinden, want de grootste belangen
zijn met ©an bevredigende regeling van
het Ilerstelvraagstuk gemoeid De geheele
verdere ontwikkeling in de richting van
vrede en verzoening hangt er van af.
Slaagt de commissie niet, dan is voorloo-
pig ook geen hoop, dat kwesties als do
ontruiming van hel Rijnland, ontwapening
en verzekering van den toekomstige1!)
vrede opgelost zullen worden.
Er zullen van verschillende zijdon offers
gebracht moeten worden. Moge men niet
to lang nota's wisselen; niet te lalng discus-
sieeren over de bevoegdheid, di© de fi
nancieele deskundigen hebben, doch spoe
dig gaan onderhandelen Ln een geest van
vriendschap en gelijkheid en wetlerzijdscb
hegrijpen.
De uitsluiting in het
R o erg cbied.
Do conferentie, die de rijkskanselier gis
teren toet de vertegenwoordigers van de
werkgevers in de metaalindustrie van Wcst-
Duitschland heeft gehouden, duurde een
uur. liet belangrijkste resultaat van de be
spreking was, dat de industrieelen zich a&-
coord verklaarden toet het voorstel vtm de
rijksrogeering en zich bereid verklaarden
zich onvoovwaaidelijk te onderwerpen aan
een nieuwe regeling, dio door den rijks
minister Severing zal worden vastgesteld.
Het mislukken van de tegenwoordige,
door de rijksregeering uitgelokte, onder
handelingen zou wellicht aanleiding tot een
kabinetscrisis geven, daar de ministers van
de volkspartij, die tof. icto partij der in
dustrieelen behooren, dan wel gedwongen
zouden worden ontslag te nemen en deze
kabinetscrisis zou wellicht dan aanleiding
tol een algemeene werkstaking kunnen ge
ven.
'L|e Sialamis.
Dc Duilscli-Grieksehe gemengde arbitra
ge rechtbank te Parijs hoeft de klacht van
de Grieksche regeeriug tegen de waf Vul
kan te Stettin van.de hand gewezen. Grie
ken land had de nietigverklaring geeischt
van het contract, dat Voor den oorlog om
trent den bouw van den kruiser Sal amis
gesloten is, cmdat door de vertraging, die
de oorlog in den bouw Van het schip
gebracht had> dit verouderd was. De kwes
tie is ook al eens voor don Volkenbond
geweest omdat 'Griekenland trachtte met
een beroep op het verdrag Van Versailles
van zijn verplichtingen af te komen.
De toestand van den
EngelSchen koning.
Het bulletin Vermeldt, dat er eenige ver
betering is gekomen in! de longontsteking
en de pleuris. De temperatuur is iets las
gor. Die tijd voor het mogelijk optreden
van een verslechtering, is echter nog niet
voorbij; do Vooruitgang kan slechts lang
zaam geschieden.
(Vervolg).
Ook bij de behandeling van de artikelen
van zijln begrooting, heelt Minister Dom
ner het niet moeilijk gehad. Is het anders
schoring en inslag, dat er over dc politie
geklaagd wordt in de Tweede Kamer, thans
was dit zeer weinig het geval, en zij Vond
zelfs een warme verdediger in den Vrij-
heidsbonder 'Boon. Dat was goed werk. Het
is een noodlottige waan bij vele Nederiani
dors, en men vindt onder deze monschen
van wie men zulks niet zou verwachten,
dat de politieagent onze vijand zou wezen
in plaats van het instrument der Overheid
Felicia danste al, voordat zij zich be
wust waren, dat zij Ue kamer was binnen
gekomen. Zij danste in ide zwarte robe,1
die zij den geheelen avond had gedragen,,
haar oogen hadden een afwezigen blik;
haar gelaat een witten glans. Zij' danste
met voeten, die zij nooit scheen op te
lichten, die nooit den vloer schenen te
verlaten. In haar rustmomenten scheen ziji
nu en dan te zweven in 'Je lucht zonder
steun o£ behoefte daaraan. Slechts één
keer hief zij de armen op. Zonder deze
eene beweging, toen zij ze boven haai4
hoofd strekte, liacl zij zonder ledematen)
kunnen zijn, de donkere schaduw van een
vrouw, voortgedreven Idoor een of andere
onweerstaanbare kracht heen en weer door
de kamer op de maat van de muziek. Nu
en dan was zij volstrekt bewegingloos, als
of zij luisterde naar de zwakke klaagtonen
van de viool.. Dan ving zij opnieuw de
muziek op en gleed weg. Toen tenslotte
de muziek wegstierf, werd het een oogen
blik pikdonker in de kamer. Daarop schit
terden de lichten opnieuw. Felecia was
verdwenen. 1
De vrienden, die Monica liad mee
gebracht, een kapitein Halston en zijn zus
ter, voegden zich weer bij haar en Fran
cis werd voorgesteld.
„liet is heelemaal geen dansen", ver
klaarde Edna Ilalston- „Het is de geest der
beweging, verbonden met een nieuw ide©
in Üe muziek. Het was lief van je, Monica,
dat je ons meenam. Het is niet te verge
lijken met iets ter wereld".
„Wat mij betreft", bekende Eustatius,
„ik houd van wat meer concreets! De voor-.
om onze veiligheid te beschermen. En de
lagere volksklasse geeft wol blijk, hoe ze
over de dienaren van den Heiligen Her
mandad denkt, door ze met de namen
van smeris en c-hijn te versieren. En tege
lijk eisclit dezelfde volksklasse feilloosheid
van don politic-agent en de meest uitge
breide combinatie van maatschappelijke en
christelijke deugden, zooals geen meuscli
ze ooit bezatzeJfbeheersching in de eerste
plaats. En zóó groote vrouwen- en kinda-
renheul kan de dronkaard niet wezen, of,
als hij opgebracht wordt, zijn er altijd
een paar dozijn handen gereed, om deze
parel der nienschheid in vrijheid te stellen.
En als daardoor een vechtpartij ontstaat,
die levensgevaar voor den agent doet ge-
horen worden, en bijl maakt gebruik van' zijn
\aurwapen, dan zijh dierct eenige bladen
er bij om als hunne opinie te kennen te
geven, dat hij te vroeg geschoten heelt
Men heeft dat onlangs weer gezien in Den
IJaag, toen een jong arbeider rijn poging
om een dronken woesteling aan de handen
van de politie te onttrekken', ton slotte
met dfcn dood moest bekoopen. Wij bekla
gen natuurlijk het slachtoffer vare den) volks
waan, wat liad hij er zic-h mee te bo
ni ooien? Eu wij beklagen nog meer don
agent, die tot dat uiterste moest over-
gaan.
Waarlijk, hot doet goed aan, dat Üians
in de Tweede Kamer krachtig vóór Üe
politie is opgekomlen.
Do vrijzinnig-democratisch© mevr. Bak
kerNcrt en die sociaal-doin'ocraal üs. Van
der Heide hebben tot ons genoegen ©en
warm pleidooi gehouden voor de openlucht
gevangenissen. De tijd ligt gelukkig achter
ons, dat men alles verwachtte van de cel
straf, om'dat daardoor de misdadiger ont
trokken werd aan deui zoo weinig heil-
zamen omgang met zijn medemisdadigers.
Men weet nu, dat de cpl niet buigt, maar
breekt, ©a dat wie beginnen wii met den
afgedwaaldcn ntensch op het good© pad!
terug te "brengen, moet zorgen, dat zijn
lichaam1 gezond zij, mens sana in corpora
sano. En voor dat gezonde lichaam' is
gezonde arbeid noodig, ©n die goscliiede
dan ook "niet in de cel, die slechts lot
slaapplaats en rustplaats moet dienen, maar
in de open lucht. Gelukkig, dal do proef
daarmee in Veerhuizen genomen, zoo vol
doet; 80 it 85 procent van de gevan
genen, die daar in de open lucht werbqm
worden, gereclnssceid. ffiii liet is wei oon
bewijs voor den ruimten blik van dozen
anli-revolutionnairen bewindsman, dat hij
dit nieuwe instituut zoo welgezind is, waar
zoovele van zijn gaestVerwanten helaas
nog altijd van meening zijn, dat d'e Over
heid zijn plicht zou vervuld hebben tegen
over den misdadiger, als deze maar ge
straft is.
D© gunstige resultaten met de reclassec
ring van gevangenen bereikt, maakte dat
van velerlei zijde aandrang op den Minis
ter werd uitgeoefend, om daarvoor het
volgend jaar meerdere gelden op de be
grooting te brengen. De Kamer schijnt
dus hardnekkig vast te houden aan liet
denkbeeld, dat, wat er ook in 1929 moge
gebeuren, onze minister van Justitie wel
zal blijven zitten. De Minister hield zich
op de vlakte, en zeide, dat deze zaak
eerst onder de opgen kan wouden gezien,
als de herziening van het strafstelsel wet
zal zijn geworden. Zijn begrooting werd
zonder hoofdelijke stemming" aangenomen.
In twee avondzittingen is ook de Land
bonwhegrooti'ng aJgehanddd. Er was dezen
keer ook daarom bijzondere belangstelling
daar voor, omdat de S. Dt. A. P. zich
krachtig opmaakt, om hij de aanstaande
verkiezingen ook de stemmen van de
landbouwarbeiders, en kan het, ook die
plaatsen van stalles met goed voetlicht en
Peggy Layton, die het ballet aanvoert,
dat is meer mijn genre".
„Je bent soms zeer ruw, Eustatius",
zeide zijn zuster. „Ik voel mij zeer onwe
tend op dit gebied, omdat, eerlijk gezegd),
ik niet begrijp wat Felicia bedoelde. Mis
schien is het niet de bedoeling, dat wij be
grijpen. liet was heel prachtig 1"
„Zoo, dat weet ik nog niet", hield Eusla,
lius vol. „Wanneer ik een vrouw zie dan
sen, wil ik haar beenen zien. Felicia was
net als een stukje zwarte wolk, opgebla
zen door Üc muziek. Grillig vind ik het".
Een andere Felicia bevond, zich plotse
ling in hun mididen. Zij had haar japon
verwisseld voot oen wonderlijke robe van
appelgroen. Haar zwarte haren waren an
ders opgemaakt en zij Üroeg een Russische
parure. Zij scheen Francis een vreemde.
„Ik maak mijn exuees", riep zij uit. „Ik
weet dat mijn dansen vanavond wat ver
ward was. Er was iets, dat ik wilde uit
drukken en Üat voortdurend mij ontsnapte.
Waarover klaagt LotJ Eustatius? Dat hij
mijn beenen 'niet kon zien? Ik heb ze,
dat verzeker ik u, maar waarom moeten
zij hij het dansen worden vertooind? Zij
zijn er om het lichaam te dragen. Van
avond lianste ik op een eigen idee. Ik kkn
anders dansen, wanneer ik het verkies".
„Ik wilde, dat je ons vertelde wat je
wilde uitdrukken", verzocht Monica..
„Onmogelijk", antwoordde Felicia, het
hoofd schuddende. „Ik wii je intusschen
wel dit zeggen", voegde rij er aan toe,
zich voor het eerst tot Francis koerend,,
dat mijn. Idans was opgedragen aan je neef.
van de kleine boeren te winnen. Men
zal zich herinneren, dat niet zoolang ge
leden de S. Dt A. P. een landbouwbetoo-
grng in Wageningen heeft gehouden, waar
bij het Kamerlid van der Sluis, de land-
bouwspecialiteit van d© partij, d. w. z.
de h o of dhmdbomvspecialiteit, want de
heer Hiemslra is er ook een, die de
landarbeiders bewust trachtte te maken
van hun ellendigen toestand, en waai- de
oproep, om, ter leniging van hun nood,
zich in de armen van de S. Dl A. P.
te werpen, door niemand minder onder
streept dan door den partijleider den heer
Albania. Eigenlijk moet men zich wel
©enigszins verwonderen, dal niet de heer
lliemstra de hoofdspecialiteit in landbouw
zaken voor die S. Dl A. P. is, want hij
is prnetisch in het landbouwbedrijf werk
zaam geweest, en de heer van der Sluis
niet, maar dan vergete men niet, dat de
laatste onderwijzer is geweest, en dat een
Fransch staatsman eens zoo terecht heeft
gezegd: L'enseignement mène a tout,
pour vu fpi'on en soit (het onderwijs leidt
tot alles, als men er maar niet bij blijft).
In verband met Het voorgaande zal het
den lezer wei niet verwonderen, dat d©
heer Hiemstra met de uitspraak kwam, dal!
do landarbeiders het over het algemeen!
veel slechter hebben dan dc fabrieksarbei
ders, en dat de heer Van der Sluis daar
aan toevoegde, dat nog duizenden arbei
ders ten plattelande in de allerellendigste
omstandigheden verkeeren. Beide sprekers
verwachten in deze voor de arbeiders
goede dagen, als de grond maar gesociali
seerd zal zijn, maar daar ze alle twee te
recht inzien, dat in dat opzicht van Mi
nister Kan niets is te verwachten, dringen)
zij wat de kleine boeren betreft aan op
een verbeterd wettelijk vastgesteld paeht-
coniract, en de landarbeiders zullen, om
tot betere levensvoorwaarden te komen,;
zich hij dc -S. D. A. P. moeten aansluiten),1
Dit denkbeeld beangstigde den anti-revolu
tionairen schutspatroon van de landbou
wers zóó, wij bedoelen daarmee den heer
Van der Heuvel, dat hij zijn groote be
zwaren kenbaar maakte tegen de wijze
waarop de heer Van der Sluis, do land
bouwers voorlicht, hall hij bun niet in
rijn brochure een „Landbouw proletariërs
ontwaakt!" toegeroepen? Ilij vroeg Gam
ook, o£ er geen maatregelen kenden ge
nomen worden, om het platteland van
dergelijke voorlichting te vrijwaren. Iliji
heeft echter niet duidelijk gemaakt, langs
welken weg hij |de landbouwarLeïders' tegen'
voorlichting van de sociaaldemocraten wil
besch%men. En waar wij niet kunnen aam
nemen, dat hij de S. D. A. Pi. liaar grond,
wettelijk recht van mondelinge en schrifte
lijke propaganda zou willen ontnemen, zal
Lloze uiting wel onder het hardop denken
moeten woiden gerangschikt, zooiets als:
het most niet magge Childertusschen zijd
wij van oordeel, dat liet middel dat de
heer Van der Ileuvel aan de hand doetj
om den landbouw, die in meer dan één
streek van ons vaderland ia ongunstige®
toestand verkeert, weer op de been! t©
helpen, ook alles behalve gevaarloos is,
want het is en blijft protectie.
Hij heeft een nieuwen bondgenoot ge
kregen in den heer Araat, die "be
gon met te vertellen, dat bij volbloed vrij
handelaar was, om te eindigen met de
verklaring, dat de landhouwtoestanden van
dien aard waren, dat men thlans wel tegen
over d© productie van het buitenland eigen
beschermende maatregelen zal moeten ne
men. Wij1 dachten in onze onnoozelheid,
dat, als men een geneesmiddel voor ©cn
kwaal gevaarlijk vindt, men nimmer tot
het gebruik daarvan zou overgaan, ook al
Nu moeten jullie allen meegaan en met mijj
soupcoren".
Monica, strekte haar hand uit meteenig
leedwezen.
„Wij schijnen heel onbeleefd", bekende
zij „Wij hebben gezien, wat wij kwamen)
zien en nu moeten wij gaan. Wij zijn op
weg naai- het bal der Drumonds. Wat doe
jij, Eustatius Waarom gaan jullie bei
den niet met ons mee?"
Eustatius schudde het hoofd. 1
„Dat is niet ons genre", verklaarde liij,
,Wij hebben andere plannen."
Monica zuchtte, terwijl zij een oogenblik
bijna smeekend naar Francis keek. Hij luis
terde zonder commentaar naar Eustatius'
excuses.
„Het schijnt zoo jammer", mompelde
Z,J'
Felicia legde opnieuw beslag op Fran
cis, nadat Monica en haar vrienden waren
vertrokken. Zij voerde hem naar een an
der salon, waar gesoupeerd werd aan
kleine tafeltjes. Zij koos er een in een ver
wijderden hoek, en nep ongeduldig oto
champagne.
„Ik hen moe", bekende zij. „Dansen voor
u, mijn nieuwen vriend, is vermoeiend."'
„Ik begrijp uw kunst niet", zeide hij'
eenvoudig. „Ik heb nooit idansen gezien,
behalve dat van de Italiaansche boeren
meisjes."
„Dansen behoeft niet te worden be
grepen", zeide rij. „Het moet worden ge
voeld." j
„En daarom slaagde ik niet. Het was na
tuurlijk een hopeloos geval."
i (Wordt vervolgd).
w
J^jT ^.'j, k
I)'er.e courant reiscliijnl dagelijks, met uit-
londcrmg fan Zon- en Feestdagen.
Blijs per kwartaal 1 2.-, franco per post
12.50. Prijs per week: 15 cents.—Afaon-
doi lijke nummers i cents. Abonnementen
worden dagelijks aangenomen.
Ad verten tien voor het eerstvolgend num
mer moeten vóór eü uur aan hel Bureau
beiorgd zijn. 's Zaterdags vóór O uur.
Een bepaalde plaats van advertentièn
wordt niet gewaarborgd.
SCH1BUMSCHE COURANT
Prys der Adverlectiënvan 15 regel*
f 1.55; iedere regel meer f 0,30; in hei
Zaterdagcummer 1—5 regels 1 l.bO, ledeie
regel meer f0.35. Reclames f 0.75 per regeL
Incassokosten 5 ets.; postkwitanties 15 cis.
Tarieven van advertentien bij abonnement
syn aan het Bureau verkrijgbaar
Dagelijks worden tegen vooruitbetaling
Kleine Adverteulièn opgenomen a I 0 50 t/m
15 woorden, f O 75 i/m 25 woorden. Elk woord
meer 5 cent tot een maximum van 30 u oorden
toa
-fr-f
Te-'
Vi
4/
t, C
'VV.'kI -i
