Zoete broodjes bakken
ziek, doch de vermoeienis der reis ei de angsten
welke zij had uitgestaan, maakten rust nood
zakelijk.
bolters mocht Jaap opzoeken en kwam terug
met de tijding, dat zija gezondheid veel heter was,
maar hij was zóó stil en onderworpen, dat me
mand zich zou kunnen voorstellen, dat dit dezelfde
jongen was als do rumoarige Ja ip uit vroeger da
gen, die al tij 1 vol kattekwua l zat
De vacontio was hij ia aangebroken, toen me
vrouw Swaters eindelijk veer m de zitkamer zat
met de jongens om haar heen.
Allen misten Jaap en kleine George had nu
Wolters aangeklampt om met hem te spa'en.
De berichten over kapite.n de Voogd waicjjj
niet rooskleurig, maar het was al iets, dat lij nog
in leven was. En het oude spreekwoord„zoo lang
er leven is, is or hoop", was ook hier van tot
passing. Hij was in een hospitaal opgenomen en
na eenige weken tusschcn leven en dooi ge
zweefd to hebben, keerden langzamerhand de le
venskrachten terug, al zou hij ook nooit moer de
oude kunnen worden: eén been was afgezet oa
Zijin gebeele gestel had door liet gebeurde een
gevoeligen schok gekregen. Zoodra hj m staat
zon zijn do i ,s por boot te ondernemen, zou
hij terugkomen.
Jntusschen was Jaap bij majoor van ilouwei
ninge, bij wien (hij ook df.i eerste week dor vaj-
cantie doorbradit. De arme jongen voelde zu h
diep ongelukkig en erg verlaten.
De majoor hield werkelijk van hem, maar hel
was tegen diens principes dit te toonen Hij was
erg streng voor hom en onderhield hem ovei de
minste tekortkoming.
Jaap liiad heimwee naar de pastorie, naar it iruin,
die nu weer thuis was; naar den kiemen George,
dien fa ij sinds zijn'terugkeer nog met gezien hal,
maar toch het allermeest naar mevrouw S waters.
Bovendien had hij alle hoop laten waren en ver
wachtte Mj eiken dag liet overlijdensbericht van
zijn vader.
Do majoor liet hem geregeld werken en zoo
zat hij pp een middag lusteloos gebogen voor een
boek, toen hij dia boodschap kreeg; beneden in
de eetkamer te komen.
Daar trof hij mevrouw S waters en George aan.
De laatste rende hem onder het uiten van aller
lei wilde vreugdekreten tegemoet, liet zich
door „zijn Japie" omhoog tillen en zei, terwijl
hij naar den majoor keek:
„Hoe durfde die leehjko man mijn, Japie hier
op te sluiten? Ik zon hem, als ik. maar een
klein beetje grooter was, voor straf opeten".
„Stil toch, George", zei zijn moeder, zoodra Zij
kans zag zich verstaanbaar te maken „Majoor
van Houwoninge is lieol vriendelijk voor Jaap
geweest en je mag niets onaardigs van hem zeg
gen. Önitiouü dat goed. Kn jij, Jaap, gaat nu mot
ons in de auto naar huis, Je koffer zal je nage
zonden worden". i
„M-met u-m-mecgaan?" stamelde Jaap. „Iloloalt
u naar de podorie?"
„Ja, jongen. Dat is toeJi! immers je thuis", ant
woordde mevrouw Swaters glimlachend „Neem
nu afscheid van don majoor en beJaink hem voor
zijn goede zorgen". I
Het was Jaap, alsof hij wakende droomde, tling
hij dan ■werkelijk naar do pastorie terug? Deze
heerlijke waarheid was nog niet ihoelomaat tot
hem doorgedrongen, toen Banna hein hartelijk tege
moet trad. En toon de predikant hem oen iwlnd
gaf en iets zei van: vorgetoa wat achter hem lag
en met frisscbeu moed een n miw leven beginnen,
probeeide Jaap te Spreken De woorden wilden
iiem echter niet over de lippen komen: er fcwnj
men tranen in zijn oogen en dominee Swaters be
groep hem. i
Veertien dagen later gingen hyi "en Janp naai
de boot om kapitein de Voogd te halen De vlie
genier was nog slechts een wrak van hotgeeii hij
geveest was, maar hij keek nog met dezelfde
blauwe, open oogen zijn zoon liefdevol aam
„Mijn vliegtijd is oorbij Janp", zei hij dien
avond, toen ze alleen waren „lijl zult mijn plaats
moeten innemen".
„0 vadei, ik zal er nooit ges'olukt voor ziji",
antwoordde de jongen, terwijl Juji moedeloos het
hoofd liet lungen. ,,Ik ik ban zoo vroasa
lijk laf".
En bij vertelde de gesduo lems van 'hot laatste
jaar met allo donkere plekken daaun Zwijigeniu
luisterde zijn vader
Toen luj Ziji verhaal beëindigd vwl, legde ,.te
kapitein ziji hand op hot gebogen hoofd van zijn
zoon en zei:
„Je zult opnieuw beginnen mijn jongen, en
met God's hulp goedmaken wat or m hot afgolooi
jien jaar verkeerd gmg".
Als ooit iemand bezield geweest is met goed©
voornemens, dan was het Jatp in dit oogeinblik.
EI fs D K.
door
C. E. DE LILDE IIQGEHWAAKD.
Pim was een echte Jiengel. In huis en op school,
overal haakte luj kattokwaad uit. Dat bezorgde
hem natuurlijk menig standje en zeifs dikwijs
straf.
Op een keer had Vader weer oen klacht gek rog au
van de oude juffrouw, die naast hen woonde. Pim
had herhaaldelijk zijn bail' tussdhaa <la bloemen
in baar tuintje gegooid en niettegenstaande juf
frouw Berends zoo, bootte do buurdame
hem meermalen gewaarschuwd had, liet hij het
niet. Integendeel: plotseling kwam de bal mot
oen vaartje in ,liaar serre terecht onwicap
een mooie. Vaas in 'Verscheiden stukken op tien
grond. Juffrouw Berends natuurlijk boos o.i li cel
boos ook. Op h'oogo boenen was zo naar Pim's
vader geloop on en had hom haat* grieven mode
gedeeld.
Vlak daarna ging d'o familie eLen. Valor was
van plan Pim dadelijk ma tafel bij zich te laten
roepen en hem onder vier oogen to zeggen, dat
liet nu uit moest zijn met ballen in don tuin en
hij de aangerichte slciliade bij juffrouw Berends uit
Zijn spaarpot betalen moest VoiOjrloopig zei vader
echter niets.
Onrustig zat Pim hoen en weer te schuifelen.
Botje, het dienstmeisje, had hem verteld,, dat juf
frouw Berends' bij vader geweest w'as en heel
boos gekeken had. Pim begreep 't maar al te
goed, er zou wat voor hom opzitten. Maar waa.fr
om zei vader niets? Zou zou het mogelijk
zijn, dat tjuffrouw Berends over iets anllem was
komenrs "preken? Maar waarover dan? Pim bo-
I l
