KINDER-BLAD
SCHIEDAMSCHE COURANT
EEN HOOGE LOSPRIJS
-^VvkS-
No. 28 Bijvoegsel van de Schiedamsche Courant van 12 Juli 1930
VAN DE
Naar hot Engelsfcli Van V. M. METIILEY.
Beknopt bewerkt door
C. E. DE LILDE IIOGEiiWAAllD.
2)
liet was oen tang Verha,al en het duurde oen
heele tijd, want jhoewd tlo M,oor vloei en J Eut-
gelsch sprak) boscJ^cl 'hij alles op evtit Oot*-
teisch© wijize zoor kleurrijk. H1j vertelde, hoe
de Kapitein jhem ais gids aan.gein.omen had op
zijn tocht dwars door Mn roem en zij dolai' roa-
vers overvallen waren.
|,lk zelt"', zei Achmct, „werd gewond en zon
stellig gedood zij,11, als de Sidi (heer) mij niet niet
z'ijn lichaam beschermd had. Z'iji grepen hem cfltv
ter en 'bondein Jio.n aan Lande-U en vootau vast.
W'ijl werden naar hun kamp in do bergen gebracht
e,ni daar zweefde ik verscheiden dagen tussohon
leven en dood, terwijl de SLdi v thij verpleegde,
Daarna vroeg blij mij dezen brief, die hem zon
kunnen redden, naar zijn geboorteland te brengcln
en ik deed het.
Dick en Lex lazen nu dan brief van hun Vader,
dio zoo kalm geschreven was, alsof het de meest
gewona brief was'. Er stond in, dat er oen losprijs
van 30.000 gulden vo,or zijn invrijheidstelling bet-
dongen werd. Tot het oogenblik, waarop die s|oim
betaald werd, zou hfj (de gevangene der 100vers
blijven. Achinot zou naar Fox, zijla geboorteplaats
terugkomen om aldaar op het geld to waditen.
ZoiOdia blij het onlvangön had, zou hij hot aCdra,-
geiii ami het hcold van den slam, dia don Kapi
tein gevangen hield. Zijn famdio moest hol voor
al niet proiboerem er de overheid .in te kennen,
want dan zouden de Mo-orcn ham stellig vermoont-
den, alvorens z'ijn vrielnden hom bovrijll hadden.
Een boekje zou den brief vergezellen ais be
wijs, dat do brenger betrouwbaar was. liet moest
aan de zoons van tien Kapitein gegeven worden,
daar het aan lmn moeder toebehoord had! en litm
duidelijk zou maken!, waarom hun Vader diei gevaar
volle reis na,ar Maroeoo ondeiluoimein had.
Onder aan den brief Smeekte Kapitein ILuj-
Janti dat men hem, voor het 'getval do lofprijs
niet bijeengebracht kan worden, vergelen en aan
zijn lot overlaten zou. Mjsschjcin zou Wij eenmaal
in staat zijn to ontvluchten^ al was dia kans dan
ook nog zoo gering.
liet laatste hadden do jongens in een mist van
tranen gelezen.
Terwijl Achinet züjln vei®al deed en Diclc en
Lex den brief lazen, had oom Wilcox 111 het
zakboekje gebladerd. E11 zich plotseling lot den
Moor wendend, vroeg Wij
„Zei Kapitein Ihuiand u, dat hij iets Va,11 waar-
do zocht?" 1
,,Ja Sidi. .Maar ik weet niet wat".
Om don schat te vinden, moet ge de kust vanaf
Babal naar liet Ziüdwesten volgen, tot ge aan oen
riviertje kount. Slcelc dit over en volg de oevers
door het woud. Wanneer go eau open vlakte be
reikt bobt, moet ga een gehoelen dag naar het
Zuiden reizen. Hot dorp, waar ik gevangen genot-
men werd, zal misschien mot meer bestaan, maar
do ligging ervan kam horkoiul worden aan ean
laag, /adelvonnig heuveltje er Vak achter. Op
één der hellingen bevindt zich do giadtombo van
een zeer vereerd Heilige. Er pi'ijkt oen witte kool
pol oj> -
Hier eindigt het verhaal plotseling en zijla er
een paar hladziijJan uit hot boekje gescheurd",
ging meneer Wilcox voort, terwijl hij het masr-
legde. „Ik geloof vast on zeker, dat deza geschie
denis nfijia pi|ngelukkigen zwager naar Miarocoo
deed gaan. Ik ik mo©t dit altos nog eens Over
denken. Hot is moeilijk heel moeilijk.
Gaan jullie nu maar ja gang, jongens.
HOOFDSTUK II.
Er volliepen dries dagen, waai in Dick en Lex
niets naders van hun oom vernamen Hij h'u 1 het
zakboekje gehouden en scheen lliet nioltegen
staande de aanwijzingen v.111 hun va,lor niet
aan do jongens te willou geven. lulussrhen dookjo
het tweetal lusteloos door het huis en den tuin, te
angstig en to voel terneergeslagen om te lezen of
zich op do oen of andere manier te amuseoren.
Eindelijk werden zij odder bijl hun oom gero<. pm,
dio hun niedeiJocMe, dat hij1 slechts één fcani zag
om do gevraagde som bijken te brengen an dio
was: er voor te sparen.
„Maar dat duurt misschien jaren", zei Diclc te
gen. zijn. broertje, leem ze> weer nllueu waren.
„Wo moelon geld probeeun te verdienen", riep
Lex uil.
„Dat zal niet veel zij'u", gkukte Dick op. „En
al dien lijd houden ze vader gevangen, uf mis
schien
Lij maakte den zin niet af e.i staarde voor zie.li
uit, terwijl Lex zicli op do lijÉÈSh beet.
Anno jongens. Niet alleen maakten zij! zich
ernstig ongerust over het lot van huil Vader,
maar bovuidkn voelden zij zich spoedig to voel
in liet huis van hun 00111, want hun tante liet
geen gelegenheid vooibijgann zonder hun to doen
verten, dat zij1 eigenlijk te veel waren.
Zo,o gingen er veertien dagen voorbij. Do jon
gens weiden bleek en stil. Tante klaagde voortclii-
