KINDER-BLAD
SOHIEDAMSOHE COURANT
EEM HOOGE LOSPRIJS
No. 30 Bijvoegsel van de Schiedamsche Courant van 26 Juli 1930
VAN DE
Naar liet Engelsch 'van V. ML METIILEY.
Beknopt bewerkt door
C. E. DE L1LLE IIOGERWAARB.
4)
Bet verdere gedeelte van den avond brachten
tie jongens met pakten door al bepaalden zij
zich dan ook tot liet meest noodzakelijke.
Nadat ziij do volle tasch onder Dieiks bod gezet
haddep, droomden ziji weldra van dei avonturen
welke zij in de toekomst zouden beleven.
Den volgendein morgein waren de jongens erg
mmtstig aan het omtbijlt out atctu z'ij al boel weinig,
dieneer on mevrouw Wiloox schenen, da,ar eUhLcr
niet op to letton.
Het was niet gemakkelijk huw bagage uit hel
huis t,a krijgen. Dit oischto inderdaad veel over
leg en goed uitkijken. Maar gelukkig slaagden zij
er toch in Wat waren m blij, lom ze eindelijk
in oein bus zaten, die hen naar de dokken bracht.
Zoodra zij daar aankwamen), ontdekten zij een
vinkeltje, waar van alles te kiijlgen was en daar
zij natuurlijk mondvoorraad moesten meenemen,
besloten zij er binnen to gaan. Wat scheepsbeschuit
een hall dozijn broeden, ham, worst, een pot jam,
eon blikje sardines, bananen en sinaasappelen
'maakten hun beurs heel wat lichter. Eindelijk
kochten zij nog oen tas'clh om alles in te bergen
„En zoo'n kruik is heel geschikt voor water",
zei de winkelier. „Dio kun; jo op1 do werf vullen.
Jullio gaat zeker een boottocht maken?'-'
„Ja, zefceat, een boottocht", antwoordde Dick
en lijiji sprak de waarheid.
Daar ze heel wal te dragen haddon, vroeg Lex
aan den winkelier, of ze cert en ander zoolang in
den winkel mochten aclhleirlalon om liet later to
komen lialc'n. Dit werd goedgevonden ea de jon
gens gingen nu vol hoop op zoek naar een schip,
welks bestemming Maroce» Was.
Spoedig verflauwde die hoop echter; liet bleek
Voel moeilijker een dergelijk stohip to vinden dan
zij verwacht hadden. Wel wast een schip op het
punt naar Morocco uit te varen, doclh' Diok en Lex
begrepen maar al te goed, dat zijl daarop nooit
als verstekelingen zouden kunnoa meegaan, want
er iieerschte te veel bedrijvigheid aan boord om
onopgemerkt te blïjiven.
'Zoo liepen zij uren -te zooken, allerei vragen
doende, die niemand echter scheen to willen be
antwoorden. Do avond viel en btet Scheelde maar
heel weinig, of de jongens' hadden hun avontuurlijk
plan opgegeven en waren weer naar hipa oom en
tante teruggekeerd. Doch als D'iük zie|h oommaal
iets voorgenomen had, was hij daar heel moeilijk
weer van aijt o brengen. ll|Ovendiou 'verlangden
do jongens vurig hun vader te redden. Diok troost
te en bemoedigde Lex daarom zooveel mogelijk
kocht nog ©an paar broodjes met vleosdh en at
dio met zijn broertje op in' een rustig hoekje vap
een loods, tusschen twee groofe balen in. Den ge-
heelen nacllitbracht Mj wakende door, 'terwijl
Lex tegen zijn .schouder leunend «sliep.
Den volgenden morgen begoniiicn z'ij opnieuw
to zoeken cm bet was pas iaat, in den namiddag
toen z-jj eindelijk succes hadden en een matroos
bun een goeden raad gaf,
„.Moeten jullie 'naar Maroceo?vroeg hij. „Ja,
als je geen geld voor den overtocht hebt, kun
jo niet met zoo'n moo.i s'chipi ga,an, als daar*
juist wegvaml. Maar ginds ligt om kleine bark,
een oud houten, vaartuig, dat nauwelijks zeewaar
dig is. Je zoudt cr misschien oen, kansje pp hebben,
want bet gaat demzeifden kant pit".
De jongens begrepen al heel gauw, welk schip
do niartoos bedoelde. Het lag niet in de eigenlijk©
dokken pnaar in ©en kleine werf or naast ea na
oenig vragen bleek hun, daL het demi volgenden
middag zou uitvaren.
j lot kon dus niet móóier, Bovendien leek het
-Dick en Lex iieelcmaal niet moeilijk zich aan
boord ie verstoppen. Dick had den vorigoa avcinid!
opgemerkt, dat er geen waker of eenig ander leekdn
v» leven op het schip was. Al spoedig kwamen
do jongens tot do ontdekking, dat het reeds gela
den was en groot©, geteerde zeilen over da vracht
heen lagen. 1 j
Do aanstaande verstekelingen besloten tegcln het
vallen v.an dooi avond hun kaïns! te wagen'. Z'ij
gebruikten intiissclien in eau matrozen-eethuis oen
stevig maal, want ,zei Dick, bot zou wel eens
lang kunnen duren, voor zij weer warm eten
kregen. v
Daarna gingen zij naar liet winkeltje, waar zij
den- vorigon dag kun inkoiopeta gcdaalm ea hun
bagage achtergelaten hadden. Meidra torsten Zij
nu bun bezittingen naar het s'cüiip.
Nadat zij echter een klem eindje gelooipen had
den, zette Lex zija tasClv met mondvoorraad plot
seling met cein bons neer.
„Ik kan niet meer, Dick" riep Mj uit.
Dick, die reeds met bun tasdh met kloerea en
do grooto waterkruik zwoegde, kook zija jonger
broertje verschrikt aan.
„Mat moeten we dan doen?" vroeg Mj wan
hopig. i
-Met de twee tasschon op den' grond tusschen
