KINDER-BLAD
SCHIEDAMSCHE OOURANT
EEN HEDGE LOSPRIJS
No. 32 Bijvoegsel van de Schiedamsche Courant van 9 Aug. 1930
VAN DE
ill—
Nam het Engel sell van V. M. METHLEY.
Beknopt bewerkt door
C. E. DE LILLE IIOGERWAARD.
G)
'Gedurende eenige oogenblikkon stond Dick als
versuft. Zij' waront gilleen op een verlaten en hul
peloos seliip, dat niet alleen ontredderd was, maar
waarschijnlijk zelfs zou zinken, daar do kapitein
en de bemanning het verlaten hadden. Beroofd
van masten en zeilen was hot een prooi van
wind en golven.
Eén boot, die nog aanwezig was, bleek een
wrak te zijn en de jongens waren niet in staat een
vlot to maken, llun eenige kans op behoud was
oen toevallig voorbijkomend schip, maar degenen,
die de zee en blaar uitgestrektheid kennen, weten
boe gering deze kans was.
Dick wilde echter volkomen zekerheid liebbon,
vóór bij Lex rijn bevindingen mededeelde en stel
de daarom con nauwkeurig onderzoek in.
Overal lieorschlo do grootste verwarring. Ner
gens kon do jongen eonig mensobelijlk wezen ont
dekken. Alleen in liet stookruim zag hij! een smeu
lend vuur ten toeken, dat 'do bemanning liet schip
nog niet zoo heel lang geledon verlaten had
'Bij dit vuur droogden zij nu hun kleeren, terwijl
Dick zij'n broertje zijn bevindingen meedeelde. Lex
nam alles echter nogal kalm op en zei min of
moer verlicht: i
„In elk geval krijgen we geen standje, alts or
niemand aan boord is. Daar was ik eigenlijk nog
bet moest bang voor. Laten we eens kijken, of
we wat eetbaars kunnen vinden".
„Er zal genoeg zijn", antwoordde Dick, door het
voorstel van zijn broertje al wat opgemonterd.
Het tv eet al ging nu op' ontdekking uit en vond
wat scheepsbeschuit en een emmertje jam.
„En hier is gecondenseerde melk", riep Lox
uit. ,„0, Dick, we kunnen jheo, warme tlico
drinken. Wal fijn". 1
Eten en warm drinken deden Dick een anderen
k'ijk op do dingen krijgen en bij' was het bijl na
melt Lex eens, dat hot geheel niet veel moer dan
een. opwindend wonderlijk avontuur was, dat wel
goed zou alloopen.
,,'tls net iets uit een boek", zei de jongste.
„Denk eens oven: wat leuk, alles aan boord te moe
ien zooken. En als we maar op litel schip blijven
en veilig een haven binnenVaren, zullen we ocin
lioop geld verdienen bergloon noemen ze dat,
geloof ik". i t t
Dick, die z'ijn jongc-r broertje den moed niet
wilde benemen, vroeg maarniet, hoe ze Do Zee
vogel eon liavcn zouden doen binnenzeilen, zelfs
al zou bel schip lang genoeg blijken drijven om
een poging daartoe nan te wenden, lïij voelde zich
dikwijls veel ouder dan Lex, meer dan de twee ja
ren, die zij in werkelijkheid slechts verschilden en
was onzelfzuchtig genoeg om zidli te verheugen
over het feit, dat alle verschrikkingen van hun
toestand niet heelemaal tot zijin broertje door
drongen.
„Het is natuurlijk erg opwindend", gaf hij toe.
„Laten we onze ontdekkingsreis nog maar eens
voortzetten". i
En z{.) vonden allerlei heerlijkheden in de pro
visiekast van het (jchip. Aan drinkwater hadden
zo eigenlijk alleen gebrek, want ze konden de wa
len aten niet vinden, al kwamen ze gelukkig wel
een kruik tegen, die half gevuld was.
In do hut van don timmerman ontdekten ze een
massa gereedschap, evenals spöjlkcrs en schroeven.
Ja, er was zelfs voel meer dan ze noodig zou
den hebben.
Een kaarl, welke met punaises' oj>! een tafel was
bevestigd, gaf aan, waar de bark zich twee dagen
geleden om twaalf uur in den namiddag bevondein
had. Ilaar loop was aangegeven door koirte, rechte
lijnen, die allo eindigden in eeln kringetje, waarin
een datum geschreven was. Blijkbaar waren ze
lim het Zuiden van de Golf van Bisoa.ye, maar een
eind Lcn westen van Spanje, Voor zoover zij kola-
den nagaan. I 1
Toen zij weer op liet dek teruggekomen waren,
tuurden de beide jongens den horizont af naar
voorbijgaande schepen, lot hun omogen, er pijn van.
doden. Zij ontdekten echter niets, heelemaal niets.
Zij vonden een los touw, dat door een blok on
der een stuk va,n den mast doorliep. Daaraan maak-
tcn HJ een vlag ,die zij gevonden hadden, Vast.
Nu wisten Dick en Lox uil hun zeema|nsboofcen,
dat een vlag, die onderstboven hangt, een toekdn
van nood is. i
Zij kesthen haar daarom zoco hoog, als hot
ging. Mocht er een of ander schip in de verte
voorbijkomen, da,n zou deze vlag aan zijn be
manning to kermen geven, dat de opv'aimdcu hulp
noodig hadden.
Tegen zonsondergang waren do jongens ermee
klaar en zo hadden voor liet oogonblih niets anders
lo doeïi. Ze picnriciten nu vóór het nog stoads bran
dende vuur en gingen daarna muir kooi.
Zelfs Dick lag niet lang wakker en do jongens
sliepen dien nacht even goed als in hel gemak
kelijkste bed. i j
i (Wordt vervolgd),
