LBGKAAHT.
Irs liet Raadhuis,
Jubileum.
Booze woorden.
Ons kleine Zusje
Raadselhoekje.
1
door SE LM A LAGEllLöf.
Geautoriseerd© vertaling uit lust Zweedsóh
Üoor W, QÜANJER—STELTJUN.
(V«volg vau Zaterdag 20 September).
De raadsleden. die, toen zo do verga-
teatl warren himicrtgekomen, zich bier ca
daar lia.l4?n neergezet ea maar wat Itad-
ifi'ti rondgekeken, richtten uu allen hun
l»Jik op één juutl. De bestu-unl-er van do
ijzergieterij keek niet meer uit *t raam out
«ea oog op zijn jong paard to houden,
het lid vau den Rijksdag rut Xyaker tonn-
do niet meer lioo 't in don. Rijksdag toe
ging. De aandacht van Nils Larson, Atb'm.
Janssen' en Ousla SoJerlund was afgcleal
van do pas gewitte zoldering. Zelfs do
schoolmeester had zich afgewend van do
boekenkast, terwijl ook do dominé en do
eigenares van 't pension alleen maar oog
hadden voor de portefeuille met documen
ten van den voorzitter", zich afvragend of
flié nog meer zulke vrooselijko kostba.ro
opdrachten bevatte.
Do voorzitter ging onverbiddelijk voort:
Doktersrekeningen, bijdragen ra woniiighuur
en verblijf in 't ziekenhuis voor do pleeg
zuster. Er kwam geen eind aan én het
was niet twijfelachtig, dat de gemeente-
belasting moest worden verhoogd. Als er
ergens een gemeentoraad en annbesluu-r
was, dat gebokt ging onder groote uitga
ven en vast besloten was néén to zeggen
op allo ventere vragen en eisahéa, dan was
't hierl
Ten slotte nam do voorzitter oen klein,
klun couvert uit zijn portefeuille. Terwijl
hij 't opende, zei hij, dat dit 't laatste was.
Hij hoop'?, dat 't vlug zou zijn afgehan
deld.
Hij las den brief voor van twoo goachto
ingezetenen, die den gemeduterand ver
zochten om too to stemman in eon gift
van Buizend kronen voor do Zwoedseh-
Russische boeren..
De voorzitter vroeg nu. of ©en dor aan
wezigen ook lust had hierover zijn moo
ning te zeggen.
Waarop het lid van don Rijksdag uit
Nyaker dadelijk hot woord vroeg en ver
klaarde, dat dit verzoek zoor zeker allo
mogelijke sympathie verdiende, maar dat
naar zijn meaning do hulp aan do
Zvecdsch-Russiscl 10 boeren oen privato
zaak beh'oorJo to zijn, zoodat hij advi-
soeido er niet op in te gaan.
En het is immers begrijpelijk, zoo, moo
ion afgemat ais zo allen waren, dat nie
mand lust kul hem tegen te sproken. Maar
jtfo eigenares .van hot pension stotad reso-
sassEfi
kut op en zei zonder *f woont te vra
gen, waait zij was niet gewend' aan ver
gaderingen dat zij hot dezen zomer zoo
idleraaidigst had gevonden, loon do
Zwocdscho boerenfamilies weer uit Rus
land waren teruggekomen, en dat zo ge
loofde, ja, dat zo wilde... dat zo zou wen-
schen... daarop bleef zo steken en ging
weer zitten. Do domino had zich halver-
wego opgericht oen iels to zoggen, maar
toen hij do aanwezigen eens had aangeke
ken en gezien, hoo hopeloos do situatie
was, zonk ook hij weer terug op zijn plaats.
l)o voorzitter vroeg of do loden 't eens
waren met wat 't lid van den Rijksdag
had voorgesteld en kroeg hierop een een
stemmig ja ten antwoord Toen verklaarde
hij do vergadering voor gesloten, gaf een
Inlasten slag mot don hamer en begon rijn
papieren bij elkaar te leggen.
Vóór do anderen nog waren opgestaan,
ging do deur open en kwam een entte
man binnen, die vroeger soldaat was ge
weest. Waarschijnlijk hal hij tamelijk lang
huilen gestaan cu gewacht tot de vergade
ring geëindigd was. Nu stapto hij regel
recht naar d-wi dominé too en vroeg of
deze wat geld voor de Zwecdsch Russische
hoeren in ontvangst wikte nemen.
„Ik bon op de pastori© gewoest", zei hij,
en daar hoorde ik, dat do dominé naar do
vergadering was. Daarom ging. ik hierheen
om de zaak in ordo te maken."
Do oude soldaat sprak altijd met een
bulderend bosgeluid, dat oen heel vertrek
vulde, zoodot do roadskdan er niet aan
konden ontkomen te hoeren, dat 't zijn
bedoeling was een kleinigheid te leekenén
voor töe Zw-eedsch Russischo boeien. Zij
lulsteaden en waren zeer verwonderd, Do
oudo man leefde itumors van eon klein
pensioen, hij kon er net mee too en was
niemand tot last, maar dat Dar Asman
nog iets kon weggeven, had, niemand ge
dacht.
De dominé had zes lijsten van liet in-
zamelmgscotnitó .pnlValngop. Eérn er van
hsd hij bij zich gestoken, in do hoop zijn
collega's in do raattsvorgadorina er toe
te krijgon voor enkelö kronen ip teetenen.
Ilij ging met den ouden man faaaï de
groote tafel en leende pen en inkt van den
voorzitter om den naam op to schrijven.
En toen Asmail een kroon nam uit zijn
groote, leeren beurs, die er leeg en plat
uitzag, vond de 'dominé, dat hij iets vrien
delijks moest zeggen:
Dat Is mood van jo! Asman schijnt wel
van do Zweden uit Rusland to houdend'
Maar do oudo man wilde geen gevoelig
heid toonen. 1 i i
„Dat kan ik nu niet bepaald zeggen,
dominé, fis heb nooit oen v<uj b<jn gorion.
Manï Ik wil ook 'wét bij fet in dia sdhuldl
staan." j
„Sta je bij hen in de schuldWat bo-
doel je 'daarmee, Asrnaa?"
„Ja, flat sta ik, dominé", bulderde de
oude. „Ik bon immers bqi'g voor feen go-
bleven en ik niet alleen, maar dé heel©
gemeente. En of dat o'ds nou bevalt, of
niet, beloofd hebben wo 't o'n ouzo belofte
moeten we bondon."-
„Hm", zei do dominé, ,,'t kan bost, dat
Asman gelijk heeft, maar hoo kom jo er
hij?" j i -
„Ja, 't is mogelijk, dat ik 't niet zelf zou
hebben bedacht, raaar mijn zopa ia Ame
rika schreef er over en lei mij de zaak'
uit." i
„Heelt Asman den brief van zijn zoon
bij zich?" vroeg de dominé.
Ja, natuurlijk had hij dat, niet ajloen do
zen, maai' pok iijte ander© brieven, die
zijn zoo-n hem had geschreven, zoolang
hij weg was. Do dominé wildo editor al
leen maar den laatster;. Hij nam het schrij
ven uit 't lange, smalle couvert, keek er
over. in. én vroeg of hij hier d'en brief
mocht voorlezen.
En dat werd natuurlijk ïiiet geweigerd.
Do oude man had de gewoonte allo zwer
vers, die onderdak bij hom vroegen, da
brieven van zijp zoon voor te lozen. Hij
had er dus niet? op tegen, dat do man-
van den Rijksdag uit Nyaker, de bestuur
der van do ijzergieterij, do schoolmeester,
de voorzitter van den gemeenteraad en do
andere aanwezigen 't zouden hoeren,
„Xu wil ik vader over een ernstige zaak
schrijven", las do dominé. „Er loopon hier
geruchten, dat de oude trouw bij ons volk
aan 't afnemein zon zijn. Vader moet mij
•eens schrijven, of dat waar is.
Vroeger was er hier In 't Westen geen
natie zoozeer in aanzien als juist do onze.
Ik ben hier nu al van af "t jaar '90 en
ik heb in verschillende doelen van 't land
gewoond en waar ik ook kwam, hooide
jeü „Ah!, hen je een Zweed!" Mijn tong
val alleen was al een aanbeveling.
Voor zijn eerlijkheid, geloofwaardigheid
en trouw staat de Zweed bekend; ook in
zaken kan mén op hem aan. Maar nu wordt
er gezegd, dat zelfs do Zweden het gouden
kalf beginne®; te aanbidden ea dat zij do
deugden vergeten, dio huh rechtmatig erf
deel zijn. 1
Beste vader, 'Ij zou oen groote schande
wezen; als de reizigers van 't" Westéa,
wanneer ze haar ons land komen, werden
halrogon en afgezet En als een Zwbed
.verzekert, da£ dit .onmogelijk is, dan ant
woorden de Amerikanen! „\Vfcll, Sir, wy
zullen spoedig gc^roég té tyet'e® jcoméh,
hoe dé Zwetfón zijn. \V« suite® pens oï-
wachlen hoe ze dio !u{ uit Rusland be
handelen." 1
Wil vadeï eons zeggéiï, J^joi hen alle®
daar thuis, da£ zo nle| zdléert in: de we
reld zijn, maar dat veler blikken op hie®
zijn gericht?
Nu weet ik goed; dat jullie daar thuis,
zegt, dat 't do Zwecdsch'dlussisBche boo-
ren zélf waren, dié vroegen té mogen Ko
men en Idat jullje hujn niets hebt beloofd;
maar wij hier zitten in Ü.ë.A'. én' wij vol
gen alles in Onze kranten'.
Toen jullie jo menscheta, zondt om hért
tegemoet to gaan en hén: af to halen én
toen duizenden van jullie ïijgia: ojn.tvinge<n,:
vreugdetranen over hert soiireid-en, hiijrt
thuiskomst vierden ais een gTeoto natio
nale gebeurtenis, toert 'dat begrijpt va<%"
wel, moesten jullie foveas Lotó voor hért
worden, als één ma'rt, boi^, opdat 29 weer
eigen grond zojudén Krijgen pin to bebou
wen en opdat zé ia Inui eigen he/zen zou»
den kunnen wonen. t Wns fejb pjot 'dé. i'o-
doeling, dat zo als rtr«te daalo^no^ zondert
rcmflloopeta, dio er nooit bovo'aop. kénden
komen? f
Wij hebben hier oért duMe ya® lui uit
dezelfde gemeente én wij kènreu eaas pór
week bij elkaar. Op caizo laatste tyjöeu-
komst liiekl.een zwager v#ï Güeta. Södier-
hrntd, die rodaoteur vah 00a hjrplafc is, een
voordracht over do uit Rusland gekomen'
Zweden. Zijn woorden wéktón grooténrVeer-
klank in onzo liarton, toen hij sprak Qvev
ai hun lijdet; en heproevingon ©n wij zeiden
tegen eilander, hoo 't dan ook én andere
plaatsen mag gaan, w| weton, dat er één
geriiec-nte bestaat, waar zullen doen
Wfd lécht is tegenover die Zweotlscho boo-
rc-n. i I
En nu zitten wij te wachten tot jullie
daar thuis, en allo ahderé Zweden, jé be
lofte aan dé arme hunlverlnilzers zujt hou-
dai. Wij hobbeto; onzo oögdn op jullie ge
richt. M
(Ook wij zijn arene laindréxihujzers, wg
verUmgén niets voor ons zelf, wij slaan
ons door heen zoo goed wé kannen, maar
wij vragar alleen 't voorrecht te mogen Ite-
lioudcn van onze afkomst van «xm recht-
schapen volk, van een volk, dat woord
houdt." 1 1 1
De dominé legde dén' briof zacht neer
car keek do aanwezigen aan.
Hij zag hoo allo vermoeide en afgematte
leden van den gemeenteraad ért 't arm
bestuur hun hoofdért hadden opgéhovért
Ilun gezichten waren verhelderd doof de
gedachte, dat zij nu i'rt allé nederighc-id
In hun allerbeste plmijo,
Mooder met oen nieuwen hoed
Zagcjfc allo drie do auto
Öhgeduldig tegemoet.
!0p dio auto was gerekend:
Altijd bij een jupilé
Zond do dirocteur zijn wageai,
.Gingen vrouw én kinders mco.
Maanden was 't geval besproken
Tü.ssclien man en vrouw en zoon,
Hedenwas hij jnbi'daris:
Vijftien jaai' bij één patroon!
En hij zag zich tussdien bloemen,
't Heete personeel er hij,
'Op écu Mekjo ia dp kranten:
Met dat sterretje was hij!
En hij zag een goud horlogo
Plu's geschenk in oon couvert;
iWat liij niet zag, was do auto
'Ondanks dat liet later werd. 1
'Moeder was al zenuwachtig,
Mot haar zakdoek in do weer,
En do kamer kreeg oen lichte
Eau, d'Cologne-atmosfcer.
Vader dronk een glaasje klare,
Zoonlief dronk een Maasje mee
En do liter, dio in huis
Lodigden ze met hun tweo.
Toen do wagen maar mi-et voorkwam.
Word geruzied en gezucht:
In do kamer was een onweers-
En tegdijk een klare lucht.
ELnd'lijk, 's middags kwam een auto,
Maar liet drietal merkto ras,
Dat do heer, dio Vader toesprak,
.Controleercnd dokter was.
.Toer; hij 's Zaterdags ziju geld kreeg,
Heeft hij vreoseiijk gemord,
.Want do thuis-gchleven feestdag,
Werd hem. op zijn loon -gekort.
ELAND.
m stiité Iets voor huil vaderland konden
doen. I
„Do vergadéripg is afgeloo-pen en de ge-
meenterartd heeft haar besluit in deze zaak
zaak genomen", zei dé predikant, „maar
wij, dié idecr aanwezig zijn, weton nu vrat
Onz® kttdéren én familieléden daar ginds
in diert viteeimlcEo van Ons verivaciiten.".
ïlij d'oopte de pen in den inkt en sdixeef
zijn 'naam op. dé lijst onder dién van Par
Asmam DaaaiUA school hij haak naar da;
voorzitter. 1-'
daarbij cjp het hart drukkend, na hun had in zee
fci do tent.terug to ktoorön.
Do jongens namen nu eon vorfrisschend bad
'en strekten zich daarna eenigen ti|l op het ami
uit Da toekomst zag er eensklaps yml racukteu-
ïiger voor hm uit, nu Langridga hen wilde helpen
den schat te vinden.
■„Is het niet net iets uit eön boek?" riep Lex
opgetogen uit
„^Eigenlijk reeg voel leuker" vond Dick, die at
hun moei.lijkh'edm plotselmg vei-golen schoen te
zöjn.
„Hij ziet er net uit, alsof Ia) allertoi avonturen
beleefd heeft", vond Lex on ook hiormodo was
Zijn broertje het geheel eens.
„Zeg Lex, wat zou vader op dit oogenblik
dom vroeg Dick oven later.
„Ik durf wedden, dat hij geen flauw vermoiadeii
haft van hetgeen wij uitvoeren", zei Lex.
„Kom, we moeten terug", riep Dick uit ea de
daad bij het woord voegend, stand hij o:>.
Zij liepen nu door de duinen terug. Vraar beo
teekeïiden do witte, koepelvormige daken on de
torens der stad zich scherp tegen de lucht af.
Karavanen gaven weer een schilderachtig amzim
(aan liet huuischap. „Net een sprookje", dacht l^ex.
Do jongens bieren op een afstand van die kara-
Yanen, bang ais zij waren, opnieuw in vijandige
jbanden to vallem. Zij gingen rege! recht naar J.an-
gridge's tent.
Met vlugge sckredtai liepen zij oen duin op,
dio hoogor 'dan de andere was om er mui den
amderen kant lachend af to dravenjuist i n
do armen vanLevi on Abbas!
HOOFDSTUK XI.
Dick en Lex fjprlden niet do geringste kans te
(ontsnappen. Levi en Abhaa bonden hen vast, tere
tvrijl zij met het gezicht omlaag h'jgend In
het zand lagen. Do jongens worstelden dapper,
doch in -minder «lam geen tijl waren hun harde»
05» bun rag gebonden «n hun boenen vlak onder
do knieën aan eikaar vastgemaakt. Daarna werden
sfj op hun rug gelegd en kregen za ieder eat
prop in den mond, torwijï Abbas ban in een, af
schuwelijk mengsel van Franxcli en Arabi.rti
hoonde:
„Domme jongens, om ie deuken, dat jo kan
«aitunnppfsn. Mijn vader Itoeft jullie nowlig eai nu
hebben wij je weer".
Do oude Levi grinnikte en wreef zich verge
noegd in de vuil© handen, liet was maar al te
duidelijk: liet tweetal rekende er óp Dick on b*
in triomf mee te voeren.
Piotseling kwam Abbas er mot oen kameel aan,
dat op korten afstand hul staan grazen. Hét dier
was aan weerszijden met oen mand betadeai «1
hierin werden de jongens geduwd, alsof zij koop
waar waren. Over hun hoofden werden oen paar
Woeden geworpen, zoodat zij hr«iran noch zien
Ii(!:reden, wat er rondom hén gebeurde. Uit do go-
dempto geluiden en do op schorren toon gegeven
tooviikn, maakten rij editor op, dat Irwi en Abbas
do rnuihlkwi besdegoa huhlon. ilotscl i'ng bogon
do feum»! to loopon op do Mingorawte wijae; wetko
doao dieren oigon i».
Natuurlijk was do houding dor jongens zoor
lastig, ja zolfs pijnlijk, te-nViji za nog ntot oor®
wat togen elkaar kiwulén zeggon.
Dick rag wwkeiajk ai hun hoop vorvlogtn. Zo
haddon hun vri<«wl Imngridgo bjjn» ovon spoedig
verloren, r»s zij hém gevonden hadden, want
y.;ou l.ij hau zelfs al dood h»"j daartoe moeite
ooit op het stpaor komen? Zij ha 1dm dus
do .hulp verloren, weèfco naar d© bevrijding van hun
vader had kjinnon teiden en do tookonist lag al
boel donker voor hou.
Toch was liet niet do toe-komst, welka Dick het
moest vctoh trust te. Do ellende van hot oogenblik
woog nog zwaarder.
Eindelijk waren do jongens 111 ©on half s'apan-
den, half Ixiwustoloozen toestand geraakt, tat zij
plotseling door ruwe handöa uit do mand getild
werden «n ©nzacht op den grond terecht kwamen;
Na ©anigen tijd kwam Dick tot do aatdekking,
dat rijn handen on bxmeu nt* moar vastgebon
den waren en da prop uit zijn mond verwijdert!
was. Hp was ccii'.er to stijf om zich to kunnan
bewegen. Bimlcrij!; hconte hij do bovendo stool
van hex naast zich,
„Dick - ik ben hior. Zeg ©ons wat togon mo".
Dick kwk nu orn ©n zag. dat rijn broertje vlak
bij hem lag. 1
Het was ©en gre» .0 tn*w!, dat ao wéar bij el
kaar waion ©n geduicMi.Je ©enige» o;gmblikken fluis
terden ze samen. Du k.un«d at dicht bij hen vaö
isSjm uitgesjvroid kJcvd en do muildieren waren aan
een paal in don grond. v:ts g dmn'.teri. Lt-vi ©n
Abbas bogen zich over ©reu vuurtju boen oil keken
zoo nu on dan a's e.»n p.iar strenge bowaktuul
naar hun gevangenen. i
(Wordt vervolgd).
door
C. E. DE LILhii HÖGERWAARD.
Er is oen pritwww» geboren!
tiet ligt in ée-i wifgj.?, v in kant!
Wij mogen <-r wen naar
Jan All>f>rt «1 ik, b u i aan hand.
Want weet je, dat Jfer» rnn-ssjjo,
Dat is er ons zusje zoo ki jin.
Begrijp j« het nu, waarom wij toch
Zoo vrore'ijk on Mij «ms zijn?
Ons zusje heeft bod kleine handjes,
Haar oogjes rijn holder als glas.
Ik denk, dat green enkel klein kindje
Zo» lief als ons lusje ooit was!
Ons zusje, dat haft een klein mondje,
Een neusje, zoo schattig en fijn
Ea koranxxte, snoezige lipjes
Hot moet een priiru.-sjo wel zijril
0 moedor, dal heel kleine zusje, r,
Dat maakt ons zoo vreowelijk blij! I
"k Geloof houschzo kent al Jan Albert!
En lacht ze nu niet tegon mij?
Mijn jongens, zogt moeder dan ernstig,
Zul jullie haar ridders sturete rijn
En zusjo beschermen ia 'ttevoa? j 1
Wat ia zo nog zwukjca on kloial j
Natuurlij, moes! zeggen wij beidcnll
m xwumL
Er
Jan Albert «n ik, hand &m
Bpozo woerden, lieve kind,
'klloop, dat jo 'tzulfc weten!
Weiden o, zoo vlug ge-zcgcl. 1
O, zoo traag vorgetm! 1
Booze woorden daan zao'n p'jn,
Brengen zoo'n verdriet! j
Wil je dus dat leed niet doen,
Spreek zé dan toch niet! 1
1 R'. WINKEL,
Oplossingen van den rebus
uit 't vorige nummer.
F
Do machinist reed langzaam oön -overweg Voor
bij op do Vél 11 we. 1
Oplossingen der Raadsels uit "t
vorige nummer,
ij VOOR GR00IT1REN. j i
T, ROLDE; j I j
R .a:ak.
ever.
L értrt
D tadei»
I c-r.
i l
s
8. KASTEEL
K
r A t
m it S 0 hl
K A STEEL
s E b d 1
d E 11 Is
T
Dom, burgl Domburg.
VOOR KLEINEREN.
1'. Loofboom en.
11
is oen prinsewjo gebaren; 1
Ons zusje; liet liefste In 'tlAndl
T 1 e
Dréia JogKiaiirt stelt vfofqrtl Todcty RufgVcJ rtcjrftoopt hallonncinf.
was,
J f 1
VI
L
A
K
L
A
D
E
A
D
E
L
K
E
E
K
f? ff
