Parijsche brief.
Het Raadsel en de Prinses
Ghsreesch sprookje.
Do Automobiel-?\*loT 1930.
Wanneer men al do zomermaanden door
over crisis hoeft hooron pralent eon finan
cieel© crisis, oen handelscrisis, eon cris's
in het toerismo, oen crisis in do filmwereld,
een crisis in do automobiol-prbduclie ton,
slotte dan komt men oonigszfis vorwon-
derd nit don Automobloi-ijnlon vandaan.
Kan men dan in oen tijd van crisis erin
slagen, zoo'n verzameling auto's by'oon to
brengen, waarvan ioJor eon product van
wtrken, zoeken, volmaking on verfijning
crtogemvoordigt en wairvoor oon arbei
dersgikle is noodig geweest van de groot
sto verscheidenheid en in rite hoogste
spanning van ham kunnen?
Zoo deze Tentoonstelling slechts een ge
deelte van de wereld productie vertegen
woordigt, daar er slechts vijf fan-Jon aan
deelgenomen hebben, die er iel ?r mot een
zeer l>eperkt a ut tal prodacteurs uitgekomen
zijn toch zijn er niet minder dan 109
sLthds van constructeurs van eliasis en
toerisme-wagens,
In al die stands is oen streven naar
steeds meer luxe op te merken, steeds moer
comfort, en natuurlijk met de bedoeling de
productie van het vorige jaar in de scha
duw te stollen on men kan zich toch
moeilijk indenken, dat al die constructeurs
zich zulke belangrijke kosten opgelegd zou
den hebben om nieuwe mode'len tentoon
te stellen, wanneer ze met hun stocks van
verleden jaar waren „blijven, zitten", *nm
hangars, garages en verkoopzalen d inr nog
vol moe stonden. Waarom dan vim een
crisis gesproken? Concurrentie ja; een
strijd tusschcm nationale producties ja.
Maar geen crisis
Iedereen is het er over eens, dat m
nooit zooveel auto's als nu op do wereld
waren. Iedereen is het erover e.ms, dut
fle automobiel productie in de '-csclnafde
laiden zich over steeds grootot geieeltm
van do maatschappij uitbreidt, O" zelfs enk
in dio landen zich begint to verspreide..,
waar do beschaving nog in oen rudimen
tair stadium verkeert, 't Is dus wel dogehjk
een productie, die nog een onV perkt ar
beidsveld vóór zich hoeft waarom dm
van crisis gesproken?
Wat do concurrentie op de markt bet eft
o, die is niet to ontkennen, On de Salon
do TAutomob'b goeft daar een schitterende
illustratie van... gelukkig voor den voor
uitgang der automobiel productie!
Men behoeft niet tot in do fijnste bijzon
derbcden van do automobiel techniek op
de hoogte te zijn, om met verwondering en
zelfs met verrukking to bij ven stilstaan;
voor sommige stands, die workedjk oen
summum van virdingnjkheid van smaak en
van c on soï en heusheid to zien geven in de
creatie van het vervoermiddel, vaa~van
iemand beweerd heeft: „Ik geloof, dat or
voor de automobiel productie nu niets an-1
den meer te doon overblijft, dan. nog een
mechaniek uit te vinden, dat don chauf
feur vervangt.,"
Die kwaliteiten van vindingrijkheid,
smaak en concientieusheid zijn, met eenige
variaties, waardig vertegenwoordigd door
Öe vijf nat'3s, die deelnemen aan do Ten
toonstelling.
Er is alleen een verschil in den „geest"
der constructeurs op te merken, waarneer
men do Franscbo producties met do buiten-
landsch© vergelijkt. Terwijl "de Franiche
constructeurs nog vooral in groot aantal
'4-cyHnderauto's blijven fabrioeeren, schij
nen do buitonlaiKische produdears Ujna
geheel afgezien te hebben van 4-cylinuer-
auto's, ten bate van die met 6 en 8 en
zelfs moer cylinders. Dat verschil in cy-
lindcT-aantal is de meest karakteristt eko
kant van don Salon uit mechanisch oag-
punt bezien.
Nu wat wat het algemeone uitzicht be
treft.
Oorspronkelijke Declectivo-roman
door R. J. BRANDENBURG
6
„Ik wihio alleen aan mijn associé ,H
Londen telegrafeeren, dat ik nog oon paar
dagen hier blijf," zei ik.
„Uitstekend, maar zeg u maar voor een
dr agendo zaak, in bot algemeen.
Mevrouw kwam terug met eon zakdoek
„Ik ru:k er niet veel aan," merkte zo op,
toen ze hem aan Black overhandigde,
„U is ook geen politiehond," troefde deze
Black pakte den zakdoek voorzichtig in eei
plat blikken doosje, dat bij uit den zak
haalde on parn daarna afscheid. Hij be
loofd o den volgenden dag terug te zul'en
komen.
ij bleven nog even het geval bespre
ken, maar kond' natuurlijk geen enkel
lichtpunt in de duisternis bespeuren.Ilolen
kwam binnen, cenigszins Woeker dan an
ders, waaruit ik afleidde, dat mevrouw,
bij liet zoeken mar don zakdoek, liaar in
bet kort op do hoogto had gesteld. Iloel
tactisch wist mevrouw Wariow aan hot
gesprek oen andero wonding to govern, na
eerst nog do bemoedigende opmerking to
hebben gemaakt, dat men zien niet zon
der rodon ongerust moo3t maken on dat
zij, zoolang niet het tegendeel bewezen
was, geloofde, dat Frou loot uitstekend
maakte. Zij dood dien dag allo mooito om
liaar dochter op to beuren en haar aflei
ding to verschaffen, waaruit mij bleek, dat
aan het scherpziend moederoog niet was
ontgaan hot vyeofsel, dat do blikken van
Fred en Helen dan vangen avond hadden
grfror. ion, li,], 1 LL
Ieder jaar trachten do oiganisntoren van
den Auto-Salon die in een nieuw en zoo
veel mogelijk origineel decor te zetten. Dit
jaar zijn het hollen ou vierkanten, dio het
principe van die decoratio vormen, voor
al aan het enorme glazen koepol gewelf.
Zofxlia men de Juli binnenkomt, wordt
het oog getroffen <loor liet kolossale ver-
lichtings apparaat, in den vorm van een
groote bol, wa ir twee kieuiigo binden lciui-
selings omheen loopen een blauwe, oneon
roede, en dat opvalt dm>r zijn cmvenv.tch-
ton vorm tc midden van do banen heel
teer roze geklemd linnen, die logen h't
gnmu'ik zijn gesponnen.
Maar zoo dit decor had origineel en
curieus op zichzelf is, men begrijpt toch niet
goed, hoe dat nu harmonie.'reu moet met
do hulooze groote witte naamborden, die
boven do verschillende stands eveneens
am het koepeldak zijn opgehangen.
Iets anders. Dit jaar heeft men uit
zuinigheid? niet meer, zooals verleden,
jaar het geval was, sommige auto's van hij-
zonder bcroeimlo merken op een extra ver
hooging gezet. Dat gaf wat afwisseling on
beweging aan het gohod, on onderbrak op
aangename wijze de eentonigheid der over
al gelijke hoogte der overige geëxposeerde
auto's.
Dit jaar zijn alle stands op dezelfde
hoogto gehouden, on daardoor maakt die
onmetelijke hall nu eonigszins don kwalen
indruk van een enorme garage. Maar dio
indruk blijft natuurlijk niet langer IwsMaan,
wanneer men do sierlijk mot groen, strui
ken en bloemliakkan omringde stands, af
zonderlijk gaat bekijken,
bijna iedere stand heeft zijn bureau,
zijn typiate, zijn telefoon, versche.den com
fortabele fauteuils on oen talrijk personeel,
tip top gekleed, gepoetst en gepommadceid,
dat kwistig glimlachjes en prospoeti uit
deelt.
Soms ziet men rond zoo'n bureau heen
heel een •familie staan te beraadslagen, of
rond den „chef" worlen mot zachte stom
eeheimzianigei besprekingen gehouden.
In de gangen tusschon do stands ver
dringt zich een menigto van do grootste
verscheidenheid, allemaal mensehen die er
met oen air van saakkundigon randloopom
van den stijf deftig doemden meneer-
met-monocle tot den volksjongen met een
pot op dat krioelt door elkaar, langs
elkaar hoen, togen elkaar in, en alle oogon
zijn voortdurend in howeging.
(Alleen Vrydags vertoont liet publiek een
moer gelijkmatig aspect dan is bat de
dag van do „chic" 30 francs entree!)
Voor sommige stands van oen b 'roemden
naam, of waar een ongeloofeljko sport-
mastcdon staat, van ongeboeide kracht en
blinkend van koper en nikkel ontstaan
ware meetings van mensclten, die met oen
stem vol diepen eerbied hun bewoni lering
staan to fluisteren.
Voor andero stands, waar do b oio g im-
na van kleino wagentjes „voor allo beur
zen"' uitgestald staat weer andero mee
tings, van nervouso, van begeerte trillende
menschon, hier cm daar eon in diep na
denken verzonken. Dal is eon mooting van
cventueete koopers. Tegen dio nerven se,
koortsachtige, ongeduldige koopers kebVn
do meeste auto's 'n bontje uitgehangen
i»et de waarschuwing: „Verzoeke niet aan
to raken!" Want do oersto dagen van Je
tenloonsteling hebben veel bezoekers zich
reeds gedragen als waren zo eigenaar van
<k auto hunner wensdiaii, probeerden deu
ren, probeerden kussens, proboerden stuur
wielen, probeerden wat ze maar prol Ke
ren konden... En weldra werden or b restjes
otedekt in het spiegolemdo email, nikkel
dat dof was geworden, koperwerk met vin
gerafürukken erop...
Voor oon aardig klein autotje, lichtgroen
goeman loei d, met wielen als van zilver on
zwarte gelakte bandon, staat een echtpaar
to kijken.
Die wil ik holxbon.
Lex ging naar buis en bloof niet lun
chen en mevrouw stcldo voor, dat ik dien
middag, nadat wo allen eerst wat goslar
pen hadden, oen wandeling met Helen zou
maken. Een taak, waarvan ik me gaarne
kweet.
Dien dag ge be undo er niets bijzonders.
Alleen... Frcd kwam nog steeds xuot terug.
Den volgenden morgen liep ik op mijn
eentje de duinen in, do beide dames aan
haar liusehjko bezigheden en het ochtend
blad aan mijnheer latend. Ik stond op
den hoogen duintop op een paar hon
derd motor van do vlla verwijderd, naar
de zeo lo kijken, toon ik hot geknal van
een motorfets hoorde. Ik zag inspecteur
Black hot hok binnen rijden on aanbellen.
H'J luid zijn belofto gehouden. Even daar
na kwam hij do voordeur woer uit en
sloeg het duinpad in, dat ik even te
voren was gegaan. Blijkbaar wilde hij mij
spreken. Nu, daartegen had ik geen enkel
bezwaar, want ik brandde van verlangen
iets over zijn naspeuringen to vernemen.
Dus floot ik een signaal, dat ik me nog
uit mijn jongensjaren herinnerde. Do Inspec
teur hoorde het, hij bloof staan en koek
in het rond. Spoedig haul hij mo ontdekt
en begon op zijn beurt het duin to bo-
Jliin trien.
Boven gekomen, schuilde hij mij harto-
lijk do hand.
„En, hebt u al oonig resultaat bereikt?"
wrong ik terstond belangstellend, Het ge
laat van don inspecteur betrok.
„Nog niet hot ininato," antwoordde hij,
„maar laten wo or bij gaan zitten."
Wo zochten oen beschut plokje op, dat
ca s toch voldoende uitzicht bood, teneindo
te voorkomen, dat ons gesprok zou wor
den beluisterd.
Zoolang hel bij wenscihen alleen blijft
- ga je gang hoor!
Maar ik wou, dat je dio voor me
köcht.
Wat zou jo daar meomoolen doen?
Precies hetzelfde, wat jij mot die van
jou doet.
Maar die van mij gebruik ik voor
mijn zaak.
Ik zou de mijne gebruiken, om bood
schappen mee to gaan doen.
Zou je denken?
Zeker I
Nou, en ik ben er zeker van, dat een
autotjo in jouw handen nog niet zoo latag
zou duren als jo nieuwo japon.
Een woedende blik. Oogon vol tranen.
Een paar resolute passen naar voren, toe,
als om weg to gaan voor altijd...
Voor con stand, waar oen prachtige mo
tor in doorsnede te zien is, staan twee
heeren,
Dat is niet tegen to sproken op het
gebied van techniek zijn ze werkelijk heel
knap.
Op technisch gebied, ja; maar zie
eens hoe plomp hun carrosserie jg,
Ja voor elegance en aanklcoding
gaat er nu .eenmaal niets boven ons.
Voor een sierlijk wagentje, verlokkend
van kleur, staan een moeder en haar
zoontje.
IIó too, moeder, koop dat autotjo
voor mo.
Welja, waarvoor nietl En »vat wou je
nog moor?
Een groote, een hóél groote roomsoes,
mammie.
Terwijl beneden in do groote hall de
menigte voort wriemelt als een reusachtige
inenschelijko micron kolonio is het in
do talloozo zalen boven, op de gaande
rijen, waar allo mogelybo onderdeelen go-
oxposceid worden on allerlei bijkomstig-
hoidjcs die van dichterbij of vorder af met
de auto te maken hebben, heel stil, bijna
leeg. En de verkoopers kijken de enkele»
bezoekers, dio daar bj toeval verdwaald
zijn, aan met den een beetje woemocdigen
blik van arme, maar waardige bloedver
wanten.
buiten op de Avenue Alexandre III,
evenals op de Champs Elysóes, op do kade
Cours la Reine cm zelfs tot op do Espla
nade des Invalides toe, zet do tentoonstel
ling zich voort. Proef auto's van verschil
lende merken met een chauffeur erbij oimi
u dadelijk van dienst te zijn, zoo jo mocht
verlangen eou proefritjo te maliën. Auto's
van bezoekers. De particuliere auto's van
exposanten. Reclame-auto's voor het een
of andere auto produkt Overal, waar uw
blikken zich hoen wenden zie jo auto's,
auto's, opoenhoopingon van auto's, auto
parken, auto stations...
En de bezoeker, die nog goen eigen auto
bezit, voelt zich bjnt vernederd daar. Wat!
ongeveer iederéén heeft een auto, en
hij nog niet! Waarom is hij zoo'n misdeel
de?...
En h'j belooft ziohz lf vast, dat hij to
gen den volgenden zmlon óók eöti eigtia
auto hebben zal, wat voor oen dan ook.
En dat is dan weer oon klant te meeat
voor de auto markt, de -tentoonstelling van
tweed Mundsch auto's, dio nu tegelijkertijd
gehouden wordt, in het Expositiepaik aan
do Porto de Versailles en waar men war
gons ziet, mie nog bijna hoelernoal nieuw
lijken, maar die toch vaak hot kleine ge
brek hebben dat zo bij een proefrit koppig
weigeren verder te gaan dan do uitgangs
deur...
M. DE ROVANNO.
Parijs, 10 October 1930.
„Nee," ging Black voort, „de honden
Kepen een heotjo rond hot monument te
scharrelen, maar verder kwamen zo niet.
Ik heb door oon paar maandjes, ode met
politiehonden, de daincn laten doorzoeken,
doch dat heeft ook al niets opgeleverd.
Morgen zal ik er zelf eens op uitgaan."
„Het is niet bemoedigend."
„Nee, och, bet zou al heel prachtig
zijn, wanneer we al iets hadden kunnen
vindon... Hot komt wel eens voor, dat alles
direct gelukt... Maar ik vrees, dat dit oen
langdradige geschiedenis zal warden."
„Ik geloof, dat u vandaag een beetje
pessimistisch hent."
„Misschien wel. Maar ik geloof eerder,
dat ik in hel begin wat al to optimistisch
gestemd was. Zonder reilen... Ja, do voet
sporen, dat was eigenlijk ook meer geluk
dan wijsheid. Do "bodem is zoowel bij
do trap als hij het monument verhard,
het diun/and is daar vermengd met go-
woon zand en cement. Bovendien had hot
geregend, voordat de vootslappon worden
gemaakt, anders zou or niet veel meer
van to zien geweest zijn, do regen zou
ze grooiendeels hebben uitgewischt. Nu
kon jk tpn minste oonslatooron, dat de
hoor Johnson bij hot monument was go-
weest, terwjjl het voor do hand had go-
legen, dat hij don. anderen kant op zou zijn
gogaan,"
(,Dat succes hebt u in iodor goval be
reikt."
Black glimlachte. „Dat is ook alles. Maar
het is nog altijd onverklaarbaar» hoe bot
mogelijk is, dat oen Engolsch burger op
Brilscli grondgebied zoo maar in eens
spoorloos verdwijnen kan. Als hot ware in
do lucht opgelost, Hot lijkt wed toavorij."
j „Een moodo taak voor u, om licht In
Het incident te Gent.
Het is voor velen in Nederland, speciaal
voor de ouderen, die zulke andere too-
standon gekend hebben, niet gemakkelijk de
beLcekenis van de Vlaamsebe beweging te
begrijpen.
Immers men moot niet vergeten, dat dio
bewoging oen jaar of 30 gelalen inderdaad
vrijwel niets te b'eteokenon had. Er waren
voorvechters cn daaronder uiterst respec
tabele menschon, die hot ernstig meenden
En wie als schrijver dezes hot voorrecht
heeft geluid dezo menschen persoonlijk ia
hun milieu te ontmoeten, hooft daaraan
oon groote harinnoring behouden. Do
menschen waren eigenlijk Ncderl mdsclier
dan do Nederlanders.
Wij herinneren ons nog hoe aam oen di
ner in een zoor artistiek Vlaamscb milieu,
liet Ndderlandsehe lied tor sprako kwam.
De Noortl-Noderlandscho jonge academici,
die aanwezig waren en toevallig wel mu
zikaal waren, kenden Brahms, Wagner,
Schubert, Schumann, Loewo enz. enz Een
floot verscheiden Leitmotive uit werken
van Wagner en vond daarvoor grooto be
langstelling. Doch toen nu do Vlamingen,
kwamen met Noderlandscbe liedjes, thans
welbekend oa. door Uo bekende uitgave
van het Nut, zaten die muzikale koerei^
met hun monden vol tanden cin luisterden
zij met aandacht on vroomdo ontroering
naar dio met klankrijke stommen gezongen
prachtigo oude Ncderlandsdre liederen,
waarvan zij er geen oen kenden tot groote!
verbazing van de Vlamingen.
Inderdaad, dat was Noderlandsch, Ne-
derlamdscber dan wij zielf toen waron. Doch.
wat men toon buiten dio enkole milioa"s|
vond, was heclemaal niols. Hot volk sprak
sloclit Franseh en geloofde zijn ooren niet,
als gij Nederlundsch waagdet te praten,
lachto u bij die gelegenheid vierkant uit.
En do gegoeden sprabon ook slecht Franseh,
doch vonden uw taal geschikt voor de
achtertrap, meer niet.
En nu!
Zeker, ook toen was er groot lawaai
op sommige congressen, ook toen hield
men betocgingein en speechen. Doch het
bleven uilzonderingen, en de Nederlander
kwam vanzelf tot de gedachte, dat dit
vertooning was, oen stroovuur, dat straks
uit zou zijn.
Wij donken nu anders over die enthou
siasten. Wij haddon te gauw geoordeeld,
to" Noord-Nederland<?ch geobserveerd. Het
was wol inderdaad heel echt vuur, onder
do asch, die wij ad-en zagen.
En nu
Eaar is nu de Vlaa-nscho universiteit te
Gent geopend. Een paar professoren heb
ben redevoeringen gehouden Do rector
Vermcylon heeft mooi gesproken inder
daad, dat is nu niet moor een Neder
landsch congres, hier zijn niet een klein
groepje enthousiasten aan het woord, luer
gaat bet om een staats itisto'hng, die het
volk zelf zich veroverd heeft
Dar is wel een mijlpaal.
Doch nauwelijks hoeft de oersto rector
van do ewato Vlaamsche ztantshooge-school
gesproken, of het orkest zet het Belgische
volkslied in. En onmiddellijk staat hot hoele
jonge publiek op om in écsn impuls het or
kest te overschreeuwen? En onmiddellijk
verdrinkt liet geluid van hot Belgische
volkslied in De Vlaamsche Leeuw. Zoolang
het officieel© Belgische volkslied duurt,
hoort men slechts de Vlaamscho leeuw.
En eers' toen nu het orkest volgens pro
gramma. op zijn beurt dia VI aarnseba Leeuw
inzet, zingt het Meeto pubheb dit lied in
het derde couplet mee
Alweer wij menschen uit het Noor
den zouden zooiets niet doen, zelfs niet
kunnen doen zooveel enthousiasme is
er niet in ons. Maar moeten wij daarom
dezo gebeurtenis gering achten, deze de
monstratie van do Vlaamsche jeugd tegen
het Belgische „vaderland"?
de duisternis to brengen."
„En ik zal mijn uiterste bost doen, die
taak naar b oh ooren te vervullen," zei
de inspecteur, zijn lippen opeen klem
mend.
„Gelooft u, dat or sprake is van een
misdaad vroeg ik, mijn adem inhou
dend.
Black haalde do schouders op „Wekun
nen toch moe lijk aannemen, dat mijnheer
Johnson nog steeds aan het wandelen is
en nog niet in do gelegenheid ie geweest
om do familie Wariow door een bericht
uit haar ang3f.ige onzekerheid to verlos
sen. Verdwaald kan hij niet zijn, de dui
nenrij is hier niet breed. En het lijkt
al heel onwaarschijnlijk, dat hij plotseling
niet wol bij hot hoofd zou zijn gewor
den. Bovendien zou men hem dan toch
id ontdekt hobban. 'Ook als hem oen onge
luk zou zijn. overkomen. Ik voor mij meen
dus, dat hot vrijwel zeker is, dat er hier
misdaad in het spel Is. In het mooiste
of liever minst loedijko geval is het
een wederrechtelijke vrij h o id sborooving, en
anders is het..."
Do inspecteur voleinddo zijn zin niet,
maar bleef droefgeestig voor zich uitstaren.
Ik dacbt aan Holen, wat een slag zou
hot voor liaar zjjn, wanneer... Wanneer
dit stcjfjo... maar haar oneindigheid, voor
haar verloren zou zijn... Wat Black zei
klonk wol heel logisch. En onverbiddelijk.
Het een... of liet ander.
„U was oen vriend van don vermiste,
niet waar?" vroeg Black.
„Ik kendo hom nl jaren, al van do
universiteit."
„Vertel mo eens wat van hom? Wat
waren uw indrukken?"
„Frcd was oon beste kerel. Ik mocht
iW^j gelooven bet niet.
Zeker de Belgen zij', «raters fla> ivij.
Doch waar de geschiedenis ons in Gortig
jaar geleerd beoft, dat wij een heel ver-
bteider kijk hadden op de mantrZtoit van
dit volk en al te ufeel op rekening s )re
ven van uitbundigheid, van behoefte aan
betoogon en redevoeren, al te weinig ge
loofden aan dieporon roerselen, daar past
ons ditmaal bescheidenheid en daar moe
ten wij toch ook ditmaal niet te gauw met
de condusio komen, dat ook deze gewel
dige demonstratie tegen den Ee'gischen
staat iets voorbijgaands is.
Zeker dat niet meezingen .\u da Bra-
bamjonne behoeft nog niet to bctaok&.ea,
dat men België uit wil, dat men van dien
Belgischen slaat, die do Vlamingen verdrukt
heeft, hoelemaal niet meer hooron wil.
Hel is heel goed mogelijk, dat dezelfde
jongelui straks het Belgische volkslied zul
len aanvaarden als er maar eerst de be
stuurlijk» scheiding zal zijn
Doch in elk geval zien wij in liet voor
gevallene toch wel opnieuw liet bewijs,
dat nu do steen oonmaal aan het rollen,
is. hij niet zoo gauw tot stilstand zal ko
men en dat do minimum cisch van dio
bestuurlijke scheiding welke nu ook van
Waalscho zijde voniomm uonlt toch
wol zoo sterk looft in hot Belgische volk.
Wanneer zelfs do meisjes op een VI am-
seho middelbare school (to Leuven) hun
boeken oppakken en de klas verlaten als
een leerures, dio goon Vliainsch kont en
pas benoemd is, haar los in het Franseh
begint, dan blijkt toch wel oen wezenlijk
heid te zijn, wat 30 jaar geleden een ''room
van slechts zeer enkele enthousiaste Vla
mingen was.
Vóór veie jlitondorden jaren leMde er in
China oen ina'n, Han Ran geihooten, die als
de grootste meester in hot schilderen vain:
paaiden bekend stand.
Er bestaat daarover een verbaal, dat bo
den nog veoMd wordt ea hiet ook waar Is,
dat men liet na vdo eeuwen nog verhit
omdat het wonderbaar het bewijs
geeft, hjoe kunst een groot geheim is, een
geheim zoo groot a's alle geheimeGods,
die wij niet begrijpen......
Op zekeren dag kwam oen paarde koopt
man met een kreupel paard bij eetn voaartk
•Wat het beest mankeerde wist Itilij niet,
■maar het hinkte, zoide hij. Do veearts be
keek het paard.
Hij dood alsof liij de wond monateidte,
maar hij monsterde het paartL Minuten
verliepen en hij wist nog niet aan welken
poot het beest kreupel ging, want züjk ge
dachten waren niet bij do wond. Ilij .-^oeg
het paard niet gad-e o-n -ci-v. i - j
bezag bet-om kiju sohoonheid.
Hij staarde naar het dier, zooa's men
naar eon kunstwerk staart. Men vergeet
bet tegenwoordige, men vei grot a'ks om
zich ill-eon, man ziot alleen maar dat, wrarin
het hoogste, hot diopste zijner gevoelens
a's in o .in spiegel lichtend aanschouwt
„Ik begrijp niet hoo dit hooft kunnen
gebeuren", zei do koopman; „ik 'oid bat
paard over een geschikten laindwog; er is
geen stof, er zijn geen stoemon. Plotseling
begint hot dier kreupel te loopen, het ïrvft
zicli het been opengekrabbbld on orvt- old,
alsof hot langs doornen was gegaan; of,
als had iemand het met een mos bolcra-t.
ja, waarachtig, a'sof iemand het met oen
mes had bekrast. En niemand wa; er in
den omtrek te zien. Wat is dat nu
eigenlijk?"
Maar do veearts hoorde met, wat do
man vertelde. Hjj keek aldoor naar het
paard, maar hij zag heelamaal niet naar de
wond. Hij nam alle lijnen van het dier in
2ich np, zijn omtrokken, do wijze waarop
het zfijn hoofd hidd. Hij beboek hot, noa.
aks een, die tot over de ooren verbJfd,
het voorwen» van zijn hartstocht met Zijn
blikken verslindt
Eindelijk kwam bet antwoord: „Dit Ï3
geen paard van jou vriend. Zulke paarden
schildert alleen maar Han Kan".
Nu moet men weten ,dat in het oude
hem heel graag. Ilij had een prettig, op
gewekt humeur, een nobel karakter m was
vrijgevig van aard; ik bedoel niet, dat
hrj gewoon was het "geld over den balk to
gooien, integendeel, maar moer dat hij al
tijd klaar stond om oen vriend te helpen,
Op do universiteit genoot hij dan ook een
groote populariteit."
„Dus bij had geen vijanden?"
Ik schudde het hoofd.
„Mogelijk benijders?"
„Ik geloof hot niet. Er was niemand
die hem iets zou misgunnen."
„Ilij speelde niet?"
„Hij wedde niet op do races?"
„In ieder goval niet om hoogo bedragen."
„Weel u dat zeker?"
„Ik geloof wel, dat u dat met zekerheid
kan zeggen."
„Het is raadselachtig." Black bleef even
stil zitten, mot toegeknepen oogon.
„Vrouwen?" vroeg hij dan. „Ik bedoel,"
verduidelijkte hij roet oon fijn lachje^ „niet
in den laatslem tijd, maar meer m zijn
studiejaren."
Ik gchuddo het hoofd. „Noo, daar durf
ik absoluut voor in to $taan."
„Goen bevlieging voor oon aotrieo of een
paanlrydster?" lachte do inspoctour nog.
„Daar was Frod hoeJomanl do man niet
voor. Hij meende^ dat liet huwelijk een
ideale verbintenis kon en ook beSronlo
to zijn."
„Maar hij zocht dan ook oen ideale
vrouw."
Ik keek eens naar den inspecteur. II(j
bad blykbaar zijn oogen niet m zijn zak.
Maar Black's gelaat stond strak, alsof hjj
eeu opmerio'ng in bet algejacon had ge
maakt. 'QVordt ven 'yWjf.
T"
Onze wogen gaan achteruit,
omdat zij niet bestand zijn tegen
een verkeer, dat meer en meer
geworden is èn snel èn zwaar
m m i——y—n—i
nee."
