Kwaliteit
Radio-Programma's.
Een onderhoud met dr. Bendien.
Het kostbare Meesterstukje.
Srnist en Weten sell an.
/.iju ineeniiig omtrent de Engelsebe
jiioeve». Weüerzijdselie controle
proeven geweigerd. Dr. Dendien
gaat rustig verder.
Gedurende de laatste (lagen werden ver
schillende berichten1 verspreid omtrent de
uitkomsten van Engdsche proeven op het
work vtur dr. S. ilendicu te Zeist inzake
het kankeronderzoek. De uitkomsten
aldus (Je berichten waren niet gunstig.
Naar men weet hebben do doctoren Camp-
bolt Smith, Holiday on Marrack, allen drie
verbonden aan London Hospital, proeven
genomen ter toetsing van tiet werk van
dr. Bondien. llel resultaat van deze proe
ven werd vastgelegd in oen rapport, dat in
het tijdschrift „The Lancet" werd gepu
bliceerd, en waarin zij tot do conclusie
kwamen, dat de methode van dr. Bendien
voor liet stellen van do diagnose bij kan
ker geen waarde heeft. Daar de drie ge
noemde Engcische doctoren leien zijn van
do staf der Ltoyal Medical Research Coun
cil zou liet hier een officieel© Engelsche
proefneming gelden.
hi velband met een. en ander heeft een
dor redacteuren van het Persbureau Vaz
Dias een onderhoud gehad met dr. Ben-
dien in diens woning te Ze.st
„Wat is uw meening over het rapport
van het London Hospital?", was onze eer
ste vraag.
„In het algemeen hoeft het geen ver
wondering te wekken, dat er hij het nadoen
van een proef, die nu niet zoo bepaald
eenvoudig is en waaibij men op velerlei
gebied gespecialiseerd moot zijn, een af
wijkende uitkomst wordt verkregen", al
dus dr. Bondien.
„Pas zeei vele proeven zullen het bewijs
van juistheid leveren en dan nog zullen
er zrjn, die een afwijkende meening hul
digen. Zoo is liet nu eenmaal in de weten
schap. Wat de proef betreft der doctoren
Campbell Smith en Holiday van het Lon
don Hospital", ging dr. Bendien voort, „ik
kan slechts mijn groote verwondering uit
spreken over het pubiieeeren van een rap
port door deze hoeren. Wat is nJ. liet
geval? Beide genoemde hoeren kondigden
zich op een middag telephooRck bij mij
aan op een wijze, die mij e-u officieeie
staaibopdiaeht deed veronderstellen, zoo
dat ik mij uit alle werkzaamheden vrij
maakte om hen te ontvangen. Zij deelden
mij mede mijn proeven te hebben nagedaan
en een rapport daaromtrent gereed te heb
ben. Zij vertelden afwijkingen te hebben
geconstateerd en wel verandering der vloei
stoffen onder invloed van tijd, tempera
tuur en licht, welke- afwijkingen mij ook
bekend waren. Kurven volgens photo's bie
kon geen waarde te hebben voor de diagno
stiek.
Ik deelde hen mede geen verandering
in hun rapport te eischen, maar wel stel
de ik hen voor alvorens hun conclusie
uit hun proefneming te trekken, een con
troleproef te nemen en wel op deze wijze,
dat ik hun mijn vloeistoffen en chomicaJien
ten gebruiko met hun toestel aanbood, en
verzocht hun vloeistoffen met mijn eigen
instrumenten to onderzoeken. U moet ni.
weten, dat de heereu een instrument ge
bruikten, dat mij onbekend is, aan welker
waaide ik echter niet twijfel. Met hun
toestel waren zij nj. in staat vijftig spec-
tografisclie foto's te maken in korten tijd
d.w.z. één foto iti een kwartier ter
wijl ik met een speciaal toestel van de
firma Zeiss minstens voor één foto twee
uren noodig heb.
Voorts bleek, dat zij niet beschikt had
den over de zélfde zuivere chemicaliën,
die ik gebruik.
Tot mijn zeer groote verwondering wei
gerden de lieeren Campbell, Smith en Holi
day een controleproef te nemen en wel
op grond van het feit, dat hun rapport
ingediend moest worden on er geen lijd
voor de proefneming meer was."
We merkten op, dat dit laatste ons niet
erg duidelijk was.
„.Tuist", antwoordde dr. Bendien, ,/1,-ze
haast was mij onbegrijpelijk en eerst later
is mij een licht opgegaan. Uit de uitlatingen
n.l. der beide Engo'seho doctoren bleek mij
en anderen duidelijk, dat er een zekere
animositeit bestaat tuoschen do Bri'ish Em
pire Cancer Campaign, bet belangrijke par
ticuliere instituut, die overigens het ccrsi
relatie met mij zocht on nog met proef
neming bezig ïsi en hot London Hospi
tal, waaraan Campbe'l Smith en Holiday
verbonden zijn. Deze laatston trokken zelfs
de eampetc.nüe hunner collega's in twij
fel. De afgevaardigden van do British Em
pire Cancer Campaign waardeerden daaren
tegen hunne Londensche collega's. De wed
strijd om het eersi eon rapport to publi-
ceereu t ft hier zeer zeker een rol ge
speeld. Overigens, .ging dr. Bondien. v oort,
„de algemeen© belangstelling was op con
rapport gericht Do hvron Campbell Smith
en Holiday vertelden, teen zij b'j mij waren,
hoe een Enge'sclio courant 12.00G gulden
had geboden voor do prioriteit der publi
catie van het rapport. Zij hidden dit ochlor
geweigerd. Bovendien deelden zij mode,
dat L et rapport niet voor de pers nog be
stemd was, doch voor oen comité. Dat
neemt niet weg, dat zij hot den dag van
hun aankomst aan het tijdschrift „The Lan
cet" aanboden ter publicatie. Nu weet U
hoe de berichten in do wereld zijn ge
komen. Een rapport gebouwd op oen proef
neming mot andere instrumenten en vloei
stoffen als ik gebruikte, en mot een men
taliteit om tot rapportgCN ing over te gaan
alvorens een aangeboden controleproef toe
te passen, lijkt npj verre van objectief en
hoogstwaarschijnlijk foutief Recht tot liet
nadoen der proeven hooft ioJoiem. ook
hol publiceeren der resu'taten van deze
proeven. Bij een zoo gewichtig onderwerp
moet men echter voorzichtig zijn met het
publiceeren van conclusies en zeker wan
neer men geen overleg of samenwerking
wil. Bovendien heb ik bon gewa irschtiwrl
en ben in kennis gesteld van andeie met
dit onderwerp in verband staande genomen
proeven.
„(J bent dus geenszins ontmoedigd?"
„Neen, deze mislukte proef nnnoedigl
mij niet: boe zou ik uit 38 mij fc taal on
bekende bloedmonsters de kankcrlijders
hebben kunnen aanwijzen, indiei de con
clusie van bet thans gepubliceoide „rap
port" juist ware. Intusschon men vergete
niet, dat ik in de voorrede van mijn publi
catie geschreven heb: 11c sta aan liet be
gin van den weg, mijn conclusies zijn mis
schien niet absoluut juist, maar het doel
kan slechts bereikt worden door samen
werking met menschen, die> er zie h weten
schappelijk voor interesseeren. Men moet
elkanders arbeid eerbiedigen zonder a pri
ori elke competentie voor zich zelf op te
eischen.
Ik werk rustig door, aangemoedigd door
de resultaten en kies tot mijn lijfspreuk het
woerd van een bekend staatsmanIn mijn
isolement ligt mijn kracht
GE3DENG» 3ÏIEUWS.
Uit het Engelsch door
Mej. O. M. G. de W.
13)
Terwijl de jonge man naar den zolder
ging, zat de oude man nog te brommen.
- Die jongen is niet goed wijs, ver
klaarde bij, terwijl hij Julie met vijandige
oogen aanzag. Ik zal nooit iets met hem
kunnen beginnen.
Oom Si, zei Julie op vriendelijken,
zachten toon, als het een Tan Hoon is,
wat'is het dan waard?
'Ik'at blief je? bromde oom Si en
"zette oogen op als een gek. Wat kan
jou dat schelen. Ga jij maar voert met
de tafel op te ruimen en bemoei je er
niet mee. Ik heb nooit menschen gekend,
behalve vrouwen, die zich altijd bemoeien
met een andermans zaken. Maar ik zeg
je één ding, je moet stapelgek zijn om
bij zoo'n ding van een Van Roon te
praten.
Die stapelgekke man kwam op dat
oogenblik juist de trap af met bet schil
derijtje in de ©ene hand en een miscros-
coop in de andere.
Het licht is hier niet erg goed.
mijnheer. Willems stem beefde oen wei
nig... maar ik denk als u het vlak bij het
gas houdt, dat u dan den naam wel kunt
zien, rechts vlak in den hoek. Kijk hier
mijnheer, hij mijn duim.
Met het vergrootglas in de hand, keek
de oude man nauwkeurig naar het plekje
langs Willems daim. Maar hij schudde
het hoofd.
"Neen, het is juist zooals ik dacht. Er
is geen letter van een onderteekening te
onderscheiden.
Ziet u dan niet den ophaal van
de R.?
Of ik het been van mijn grootmoe
der zie?
Kijk mijnheer, hier. Bij het begin
van mijn nagel.
Boottrein Ji.V. Stoomvaart Maatschappij
„Nederland".
Het agentschap der K.V. Stoomvaart Mij.
„Nederland", de firma Kuyper, van Dam
Smeer te Rotterdam, meldt, dal do boot-,
trein van het m.s. „F, C.- Hooft", hetwelk
9 September a,s. te Genua zal aankomen,
Donderdagmorgen, 10 Septembsi te 11 uur
27 aan het Maasstation 'to Rotterdam zal
arriveeren.
De boottrein, aansluiting gevend op het
m.s. ,„J. v. Oldenbomeveld", hetwelk 11
September a.s. van Genua aivaart, zal
Donderdagmorgen, 10 September van Rot
terdam (Maas) vertrekken te 9 uur.
"Vroeger was kwaliteit alleea voldoende om de
vraag naar een artikel op te wekken Thans»-
nu iedereen kwaliteit moet leveren, wil hij in den
concurrentiestrijd niet aan het kortste eind trek*]
ken, is dit feit op zichzelf niet meer voldoende.'
Het is noodzakelijk het publiek op de hoogte te
brengen van de voordeelen van zijn artikelenJ!
De beste en goedkoopste weg daartoe is,
Ontrouw postambtenaar
Te Berlijn werden de 38-jango jnoslam-
lonaar ILehaid Hennmg en ziyn vrouw door
erimmeelo polite gearresteerd. Zij worden
ervan beschuldigd een groot aantal geld
zendingen te hebben verduisterd. Do ge-
si olen gr Men zouden in totaal 50.000 R.M
bed ra gr,,
tutu ui ravijn grsiou
In de nabijheid van Ajaccio op het eilanu
Corsica heeft Maandag een ernstig auto
ongeval plaats gehad, waarbij de eigenaar
van den wagen, een advocaat uit Bastia,
en de chauffeur werden gedood Een derde
inzittende werd levensgevaarlijk gewond.
De auto wilde in een bocht een anderen
waigen voorbij rijden en stortte daarbij in
den afgrond, waardoor het voortuig geheel
vernield werd.
Donderdag, 10 Sept.
Hilversum, 1875 M.
Uitsluitend AYRO-uitzending.
8—10 u. Gramofoonplaten. 10 u. Mor
genwijding. 10.15 u. Gramofoonplaten. 10 30
11 u. Lezing. 1112 tl Aansluiting met
S. Gedge zette plechtig zijn anderen bril
op, sperde zijn oogen open en zei: Ach,
domoor, dat is de staart van een Q. Weer
nam hij den kijker op en speelde ermee:
Dat is het ecnige wat ik er van zou
kunnen maken. En ik twijEel daar zelfs
nog hard aan.
Willem was echter niet aan het vij
fden gebracht. En toen begon oom Si
heel onverstandig te doen en te razen.
Maar "Willem bleef steeds kalm, en ver
anderde niet van meening. Die kalmte vond
Julie bewonderenswaardig. Die dwaze,
maar bekoorlijke jonge man bleef op zijn
stuk slaan: het was een Van Roon en
geen ander.
Eindelijk legde de oude man de micros
coop neer en in rijn listige, bcgeengc
oogen kwam, wat Julio noemde, zijn cro-
codillenblik. Als je mijn raad wilt opvol
gen, jonge man, dan verander je die 1L
m een A. en jo maakt die ophaal wat
langer, zoodal het een II. wordt en je
veegt die vlekken uit, zoodat de men
schen, liet gewone publick, denkt dat liet
veikciijk een Ilobbema ij. Nu, wat zeg
je daarvan
Willem schndde stilzwijgend,, haast droe
vig het hoofd.
Als je het doet, dan zal ik er je
f CO voor geven. Dat is grof geld voor
een vervalscht stuk, waar jo zelf f3 voor
gegeven hebt; maar mijnheer Thornton
zegt, dat er Amerikanen op de markt ko
men om te koopen en daar er niet veel
Hobbema's aanwezig zullen zijn, loepen
ze er misschien wel in. Maar dat werkje
moet er natuurlijk goed afgebracht wor
den.
Willem zweeg nog steeds.
Nu, wat zeg je er van, jongen?
De oude crocodil was niet in staat zijn
vurig verlangen te verbergen. Zullen we
zeggen f60, zooals het nu is? Wij zullen
de kwestie van do ondertookening maar
laten rusten. Daar moet mijnheer Thorn
ton zelf maar raad op weten. Nu, wat
zeg je? Vijf pond? Zestig gulden is een
aardig sommetje.
- Willem zei geen woord. Julie was op
het punt hem uit zijn verlegenheid te
redden door te zeggen dat het haar eigen
dom was, maar gelukkig bedacht zij zich,
dat dit gevolgen kon hebben, juist tegen
strijdig met hetgeen hij beoogde. Toch kon
zij niet nalaten met haar oogen en een
trek om haar mond aan Willem te ken
nen te geven toch vooral vol te houden.
Hij zag dit teeken. Maar oom Si onge
lukkig ook. Er waren niet veel dingen,
die den ouden man ontgingen, wanneer
hij zijn „koopbrii" op had.
Nichtje, ga jij maar naar bed, zei
hij op strougen toon, en je moet loeren
je niet met een anders zaken te be
moeien, of het zal je herouwen.
Julie toonde niet den minsten lust om
dit bevel op te velgen; maar oom Si
schuifelde naar de deur en zotte die wijd
open. Geen woord meer, meisje. Er was
iets dreigends in zijn stem.
Nog even aarzelde Julie. Zij had het
schilderijtje cadeau gekregen en zij had
dus het recht or aanspraak op to maken.
Maar het meisje was hang voor de ge
volgen. De openbaring van de waariicid lag
haar op de punt van haar tong en toch
scheen een geheimzinnige macht haar te
weerhouden. Zij had hulp van Willem kun
nen venvachten, maar die was helaas zoo
eer vervuld van de begeerte in staat
te zijn zijn vermoeden te bevesvligen,
dat hij er geen oogenblik over dacht aan
wie het stukje toeiielioorde.
Vooruit, naar bed. De stem van den
ouden man had nu een wocsten klank,
Of Er lag een wereld van betoekenis
in dat onuitgesproken dreigement.
Julie klom de trap op naar haar zol
derkamertje zoo bedaard als tiaar moge
lijk was, met haar ingehouden woede. Ter
wijl zij zich langzaam uitkleedde bij het
zwakke licht van een kaars, vodde zij zich
heel ongelukkig. Die oom Si had niet
alleen iets onaangenaams, om niet te zeg
gen iets boosaardigs, maar zijn dreigende
toon boezemde haar angst in.
iWat was er eigenlijk om bang voor te
zijn? Toen ze do kaars uitblies cn in
het smalle, harde bed met bulten stapte,
was dit een vraagstuk, dat zij zich zelve
met haar beangst geweten voorlegde. Maar
do Zendingskapc], to Amsterdam. Orgel
concert door Fr. Hasselaar, met medewer
king van mej. Ileijderdgk, zang. 12—2 u.
Kovacs Lajos cn zijn orkest. In de pauze
gramofoonplaten. 2 u. Zenderverzorging.
2.301 u. Avro-kwartet, onder leiding van
D. Groeneveld. 4—5 u. Ziekenuur. 5 u»
Gramofoonplaten. 5.30G u. Omroepor
kest, onder leiding van N. Treep. 6 u.
Sportpraatje, door H. Hollander. 6.307
u. Omroeporkest, vervolg. 7 u. E. G.
Klecrekooper: „Do piano-studie in de op
voeding". 7.45—S.30 u. Vervolg Omroep
orkest. 8.309 u. Lezing. 910 u. Gra
mofoonplaten. 10 u. Vaz Dias. 10.15
11.15 tl. Aansluiting Hotel Brittannia, te
Vlissingen. Dansmuziek door Joh. v. Broeck
en his boys. 11.1512 uur. Gramofoon
platen.
Huizen, 298 51.
8 u. KRO. j
10 u. NCRV. j
11—2 u. KRO.
Daarna NCRV.
89.15 en 1010.15 u. Gramofoonpla
ten. 10.15 u. Ziekendionst. 10.4511.30 u,
Gramofoonplaten. 11.3012 u. Godsd. half
uurtje, door Pastoer Perquin. 12 u. Po
litieberichten. 12.151.45 u. Concert, K.
R. O.-trio, onder leiding van P. Lusten-
houwcr. 1.45 u. Gramofoonplaten. 2 u.
het was moeilijk daar antwoord op te
vinden. Een ding begreep ze, nadat zij
liaar gebed had uitgesproken, en ze had
ook voor oom Si gebeden, één ding be
greep ze: misschien was de oorzaak van
alles het'gebrek aan waarheidsliefde van
den ouden man. Terwijl hij het schilder
stukje in de hand bad en met de mi
croscoop bekeek, had zij bet gevoel of
cr een duiveltje uit Item keek. Ze bad
één oogenblik het levend bedd van het
afgodsbeeld meenen te zien. En Julie was
vast overtuigd, dat dit hem ingefluisterd
had, zich, het mocht kosten wat het wilde,
van den schat moester te maken.
Maar tevens was zij niet goed op de
hoogte van betgeen eigenlijk op het spel
stond. Het kon wezen dat bet stukje heel
Veel waarde bad, maar bet kon ook best
wezen, van niet. Want Willem, b'oe knap
bij ook mocht wezen in sommige opzich
ten, was een. dwaas, en baar oom was
liem verre de haas in slimheid.
Zoo lag ze langen tijd na te denken
in haai harde bed. Met oen steeds toe
nemende opgewondenheid luisterde zij met
gespannen aandacht Willem's vocistapjien
moesten toch vroeg of laat op do trap
(zonder looper) geboord worden, maar voor
een met ongeduld wachtend menseh leek
hel een eeuwigheid voor zij iets hoorde.
Ten lange leste drong hét lang ver
wachte geluid tot baar ooren door. De
deqr van de aangrenzende kamer werd
heel zachtjes dicht gedaan. Wat was er
gebeurd? Was bet stukje nog in zijn be
zit? Den heelen nacht in bed liggen met
die onbeantwoorde vraag, was moer dan
zij verdragen kon. Plotseling wipte zij haar
béd uit, deed een langen mantel over
haar nachtjapon aan, schoof in een paar
pantoffels, en klopte aan (Willem's deur.
De deur werd dadelijk open gedaan.
Wat is dat? juffrouw Julie. Er klonk
verbazing in zijn stem. Is u ziek?
Het schilderijtje? zei Julie fluiste
rend, opdat oom Si bet niet hooren kon.
U beeft bet toch niet beneden gelaten,
hoop ik?
Glimlachend keerde IWiJlcm zich half
om en wees op een tafeltje midden in
Ilandwerkcursus. 33 15 u._ Yronwenhalf-
uuilje, 4—5 n, Ziekcnuurtje. 5 u. Cur
sus handenarbeid voor de jeugd. 5.45—6.45
u. Harmoniumconcert, door Tom Brandos,
6.45 u. Gramofoonplaten, 7 u. Vragen-
halfuurtje. 7.30 u. Politieberichten. 7,45—
99 u. Concert. II. Hermann, viool; lil}, v.
d. Horst Jr., eSllo; mevr, R. 'A. v. d.
HorstBleekrode, piano. 99.45 u. ra-
mofoonplaten. 9.159.45 u. V. GleerJin:
„Iets over de historie van Noord-Brabant",
9.45 u. Gramofoonplaten. 10 u. Vaz Dias.
10.151130 u. Concert door do Philips-
Harmonie, onder leiding van It. v. d.
Weijden.
Daventry, 1554.4 M.
10.35 u. Morgenwijding. 11.05—11.20 u.
Lezing. 12.20 u. Orgelspel, door R. Fooit.
1.20 u. Oikesiconcert. 2.202.50 u Gra-
mof oon platen. 3.20 u. Kerkdienst. 4.05 tl
Dansmuziek. 4.50 tl Concert. Orkest. 5.35
u. Kïnderuurtjc. 6.20 u. Berichten. 6.50
tl Piano-duetten, door Ethel Bartlott en
Rae Robertson. 7.10 u. Lezing. 7.40 u. Le
zing. 7.50 tl Lezing. 8.20 u. Concert. Or-
kesL N. Heijner, bariton; T. Jones, tenor;
L. Tertis, viola; A. Morrison, piano. Koor.
10 u. Berichten. 10.15 u. Berichten. 10.20
tl Lezing. 10.40 u. Dansmuziek. 11.50—
12.20 u. Dansmuziek. 12.2012.25 u. Tele
visie.
de kamer, waar zijn schat op lag en
een klem stukje kaars er naast.
Door een diopen zucht gaf Julie aan
baar gevoel van verlichting uiting. Tee,
geef mij liet mee. Ik zal het in mijn kof
fer sluiten voor de veiligheid.
Hij glimlachte om baiar opgewondenheid
en zei, dat het daar heel veilig lag.
Daarenboven moest hij or nog ©en week
aan werken om de laatste hand te leg
gen aan het voorzichtige schoonmaken.
Julie, die een hee1 nette opvoeding bad
genoten, en dientengevolge do kamer eigen
lijk niet durfde binnen gaan, stoad op den
drempel, en keek van claor of bet stukje
niet al schoon genoeg was, maar Willem
wou daar niets van botoren. Er waren
nog kleinigheden aan te doen, die voor
den echten kunstminnaar van het hoogste
belang waren.
Nu goed, maar dan moet ge beloven,
fluisterde Julie eindelijk, dat ge er bui
tengewoon goed op zult passen. U mag
liet geen enkel oogenblik" uit liet oog ver
liezen.
Willem aarzelde of hij die belofte wd
zou afleggen. iWant zijn baas -<oest het
stukje aan een -vriend laten zien, een
feit, dat den argwaan van Julie des te
meer opwekte. Maar zij was zoo verstan
dig die vrees niet onder woorden te bren-
geu. Alleen herinnerde zij hem er aan,
dat het stukje immers aan haar toebe
hoorde en dat zij een ding van zooveel
waard o aan niemand zou durven toever
trouwen.
Maar ik zou mijn leven aan mijn
heer Gcdgo toevertrouwen, zei hij zacht
Julie bad wel lust hem een klap om
zijn ooren te geven voor zulk ©en naïvi
teit, dat toondo zij duidelijk, la sommige
opzichten was dio jongen bepaald te on
schuldig.
Opeens zei ze hem kortaf goedcrmacht
en deed gauw do deur dicht. Maar het
was lang nadat de kerkklok twe© uur bad
geslagen dat zjj insliep.
'(Wordt pe/yoïg'd).
k
