De Kr i iel. Hoe Bettie een lastig geval trachtte op te lossen. n 6oRREgflfd Zij keek omen daar stond Sinterklaas! a—>-,¥l||Ni, -fmf—-a*a^-iirtifiiiil 1 iri"f#»wiitlirtiii^aiwiiTrirfrrrriiiïj-aliirfciffi^i-mmmtmm'~-"Y-r' JEen verhaal voor hinderen. MRNS Zij begon te rukken was een goed hulpmiddel. Gauw ging Bettie er mee naar do kamer. Nu weer eens probecren. Bettie aottlo de gordijn roe dapper onder de kachel en duwde. Het eenig resultaat van haar dappere po gingen was, dat de aschla van de kachel plotseling opensprong De asch lag zoo maar over het kleed Dat moest natuurlijk gauw worden opgeruimd. Bettie snelde weer naar d|e keuken om een stoffer en blik te halen. Toen ae terugkwam in de kamer, ging ze op liaa; knieën voor de kachel iggen om het vuil op te vegen. Bettie veegde langzaam. Héééé wat had ze een slaap. Weer een paar halen met de borsteltoen: „Bettie", klonk het zachtjes. Bettie keek om en wie stond daar mid den in de kamer? Sinterklaas. Bettie kon haar oogen bijna niet gelach- ven. Verlegen stamelde zij: „Dag Sinterklaas". „Dag Betteke", zei de Sint en Bettie vond !het een leuk gehoor, dat Betteke; zoo noemde moeder haar soms ook. „Wat ben je hier nog zoo laat aan hot doen?" „De kachel, ziet u Sinterklaas wilde Beltiie gaan vertellen, maar plotse ling li iekl ze op Ze merkle namelijk dat Sinterklaas niet alleen in do kaiher was Zwarte Piet was er óók. Hoe kwam die daar nu zoo ineens Maar langen tijd om na te denken was er niet Want de Sint pakte een groote zak, die Piet op zijn rug droeg uit. Baar zaten een groot aantal pakjes van allerlei •verschillende afmetingen in. „Allemaal voor jou Bettie" lachte Sinter klaas. Bettie wilde naar de pakjes grijpen, toen plotseling moeder's stem weerklank: „Maar kind, hoe kom je in vredesnaam hier bij de kacliel. Heb je -hier den gelieelen nacht geslapen?" „II ben geloof ik in slaap gevallen'*, zei Bettie suffig en toen deed ze moedei haar geiheele verhaal. i Ze moest beloven, dat ze noodt meer 's nachts uit eigen beweging uit bed zou gaan. Dat beloofde Bettie natuurlijk dadelijk, nu ze zelf wel inzag, dat het oen beetje stout van liaar was geweest om, zonder er met vader of moeder over te spreken, uit bed te gaan. let mooiste van deze geschiedenis bomt echter nog Bettie had gedroomd dat Sin terklaas bij haar kwam en zlijn geschenken op tafel legde. Maar... toen ze in de kamer rond keekagen daar op tafel een heele stapel pakjes. Begrrjpen jullie daar nu iets van? M&QC0QO# Het was den avond van vijf Decem ber. liet geheele huis was in ruste. Neen toch nietBoven ging héél, Ihéél zachtjes een deur opetn en Bettie sloop •op haar teenen door do gang. Tip, lip, tip, liep ze mot haar blooto vodjes de trap af Het was héél stil in huis, want het was ook al half één. Dan sliepen a'lo menschen natuurlijk. Alle mensahan, betaal - ve Sinterklaas, want die reed nu juist mei zijn knecht Piet over de daken om de ge schenken aan do zoete kinderen te brengen Piet zou wel aan het Jauteroi zijn >or de schoorsteenpijpen. Geen wonder dat blij zoo zwart was. Ja, dat klauteren door de schoorsteen pijpen, dat was nu juist de oorzaak van Bellie's nachtelijke wandeling. Want zie had e: den geheel en dag al over nagedacht". Waarover? Wel, zwar te Piet zou door den schoorsteen in de kamer komen om do cadeautjes te bren gen. Maar, zco dacht Bettie, de kachel stond in de kamer. Als Zwarte Piet dus door den schoorsteen gleed, zou hij par does midden in de kachel terecht komen Nu zou hij vannacht beusoh niet verbran den, want de kachel was uit. Maar toch het was zoo'n rommel in die kachel. Noen, dat was niet prettig voor Pi-et. Dus, meende Bettie die kachel moest w-eg. En nu had ze dan maar het plan opgevat om dat zelf oventjes op te knap pen. Aan vader of moeder durfde ze het niet te vragen. Die zouden het immers toch niet goed vinden. Daarom wilde Bettie het maar alleen doen. Ze ging dus op haar teentjes naar de huislkamer, waar de kachel stond. Ja, dal wegzetten was geen gemakkelijk werkje. Bettie probeerde er aan te trekken, maar de achel weel geen centimeter. „Wat nu??" dacht Bettie. Ze keek de Lamer eens rond. Was daar nergens een slok, lie als breekijzer dienst zou kun nen doen? Noen in de Lamer was niets Dan even in de keuken kijken. Ja, daar was een oude ijlzeaen gordijnroe. Dat „Mams", vroeg Bettie. „Morgen is 't Sin terklaas liè?" „Ja kindje, morgen komt Sinterklaas", zei mevrouw van kaanen. „Hij, of liever zwarte Piet, kruipt door den schoorsteen om de geschenken te brengen". Bettie knikte. „Fijn" zei ze. „Mams, ik wou dat het al morgen was." w- i

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1931 | | pagina 24