De Kr i iel.
Hoe Bettie een lastig geval trachtte op te lossen.
n
6oRREgflfd
Zij keek omen daar stond Sinterklaas!
a—>-,¥l||Ni, -fmf—-a*a^-iirtifiiiil 1 iri"f#»wiitlirtiii^aiwiiTrirfrrrriiiïj-aliirfciffi^i-mmmtmm'~-"Y-r'
JEen verhaal voor hinderen.
MRNS
Zij begon te rukken
was een goed hulpmiddel. Gauw ging
Bettie er mee naar do kamer. Nu weer
eens probecren. Bettie aottlo de gordijn
roe dapper onder de kachel en duwde.
Het eenig resultaat van haar dappere po
gingen was, dat de aschla van de kachel
plotseling opensprong De asch lag zoo
maar over het kleed Dat moest natuurlijk
gauw worden opgeruimd. Bettie snelde weer
naar d|e keuken om een stoffer en blik te
halen. Toen ae terugkwam in de kamer,
ging ze op liaa; knieën voor de kachel
iggen om het vuil op te vegen.
Bettie veegde langzaam. Héééé wat had
ze een slaap. Weer een paar halen met de
borsteltoen: „Bettie", klonk het
zachtjes.
Bettie keek om en wie stond daar mid
den in de kamer?
Sinterklaas.
Bettie kon haar oogen bijna niet gelach-
ven. Verlegen stamelde zij:
„Dag Sinterklaas".
„Dag Betteke", zei de Sint en Bettie
vond !het een leuk gehoor, dat Betteke;
zoo noemde moeder haar soms ook.
„Wat ben je hier nog zoo laat aan hot
doen?"
„De kachel, ziet u Sinterklaas
wilde Beltiie gaan vertellen, maar plotse
ling li iekl ze op Ze merkle namelijk dat
Sinterklaas niet alleen in do kaiher was
Zwarte Piet was er óók. Hoe kwam die
daar nu zoo ineens
Maar langen tijd om na te denken was
er niet Want de Sint pakte een groote
zak, die Piet op zijn rug droeg uit. Baar
zaten een groot aantal pakjes van allerlei
•verschillende afmetingen in.
„Allemaal voor jou Bettie" lachte Sinter
klaas. Bettie wilde naar de pakjes grijpen,
toen plotseling moeder's stem weerklank:
„Maar kind, hoe kom je in vredesnaam
hier bij de kacliel. Heb je -hier den gelieelen
nacht geslapen?"
„II ben geloof ik in slaap gevallen'*,
zei Bettie suffig en toen deed ze moedei
haar geiheele verhaal. i
Ze moest beloven, dat ze noodt
meer 's nachts uit eigen beweging uit bed
zou gaan.
Dat beloofde Bettie natuurlijk dadelijk,
nu ze zelf wel inzag, dat het oen beetje
stout van liaar was geweest om, zonder
er met vader of moeder over te spreken,
uit bed te gaan.
let mooiste van deze geschiedenis bomt
echter nog Bettie had gedroomd dat Sin
terklaas bij haar kwam en zlijn geschenken
op tafel legde.
Maar... toen ze in de kamer rond
keekagen daar op tafel een heele
stapel pakjes.
Begrrjpen jullie daar nu iets van?
M&QC0QO#
Het was den avond van vijf Decem
ber. liet geheele huis was in ruste. Neen
toch nietBoven ging héél, Ihéél
zachtjes een deur opetn en Bettie sloop
•op haar teenen door do gang. Tip, lip,
tip, liep ze mot haar blooto vodjes de
trap af Het was héél stil in huis, want
het was ook al half één. Dan sliepen a'lo
menschen natuurlijk. Alle mensahan, betaal -
ve Sinterklaas, want die reed nu juist mei
zijn knecht Piet over de daken om de ge
schenken aan do zoete kinderen te brengen
Piet zou wel aan het Jauteroi zijn >or
de schoorsteenpijpen. Geen wonder dat blij
zoo zwart was.
Ja, dat klauteren door de schoorsteen
pijpen, dat was nu juist de oorzaak van
Bellie's nachtelijke wandeling.
Want zie had e: den geheel en dag al
over nagedacht". Waarover? Wel, zwar
te Piet zou door den schoorsteen in de
kamer komen om do cadeautjes te bren
gen. Maar, zco dacht Bettie, de kachel
stond in de kamer. Als Zwarte Piet dus
door den schoorsteen gleed, zou hij par
does midden in de kachel terecht komen
Nu zou hij vannacht beusoh niet verbran
den, want de kachel was uit. Maar toch
het was zoo'n rommel in die kachel. Noen,
dat was niet prettig voor Pi-et.
Dus, meende Bettie die kachel moest
w-eg. En nu had ze dan maar het plan
opgevat om dat zelf oventjes op te knap
pen. Aan vader of moeder durfde ze het
niet te vragen. Die zouden het immers
toch niet goed vinden. Daarom wilde Bettie
het maar alleen doen.
Ze ging dus op haar teentjes naar de
huislkamer, waar de kachel stond. Ja, dal
wegzetten was geen gemakkelijk werkje.
Bettie probeerde er aan te trekken, maar
de achel weel geen centimeter.
„Wat nu??" dacht Bettie. Ze keek de
Lamer eens rond. Was daar nergens een
slok, lie als breekijzer dienst zou kun
nen doen? Noen in de Lamer was niets
Dan even in de keuken kijken. Ja, daar
was een oude ijlzeaen gordijnroe. Dat
„Mams", vroeg Bettie. „Morgen is 't Sin
terklaas liè?"
„Ja kindje, morgen komt Sinterklaas",
zei mevrouw van kaanen. „Hij, of liever
zwarte Piet, kruipt door den schoorsteen
om de geschenken te brengen".
Bettie knikte.
„Fijn" zei ze. „Mams, ik wou dat het
al morgen was."
w- i