Raadselhoekje,
in m'ijn spaarpot en handwerken kan ik niet",
voegde liij er lachend aan toe,
„Van mij krijgt ze natuurlijk ook wat", zei
Pitn goedig.
Evo na vieren ging mevrouw van Gangeleni
das met de jeugd naar een winkel, waar de snoe-
zigste kinderkleerljes uitgestald lagen. Jaap meen
de, dat ze veel te klein zouden zijn voor ztijn
zusje, maar lanle Rita verzekerde, dat Ret heusch
wel gaan zou. Jaap kocht nu een schattig netel-
doaksch schortje met rose strikjes en een ram
melaar. Zijn heele Spaarpot ging er aan. Maar dat
was niets. Hij was immers zoo vreeeelijk Wij' met
zij n cadeautje: het kleine zusje.
Paula kocht witte en ros® wol en de nopdïge
belletjes, terwij] Pim een. aardig wollen beestje
voor zijn nichtje uitzocht. Eigenlijk bad hïf niet
heelemaal liet geld daarvoor bij elkaar, 't Was' nog
zoo kort na Jaap's verjaardag. Maar moeder be-
loofde hem te helpen. Langzamerhand mocht lht>j
zijn schuld dan bij haar afdoen.
In de eerstvolgende dagen werkte Paula, elk
vrij oogenblik aan de klokjes en zoo kwam het,
dat weldra het pakje, waarbij oom en tanta ook
nog een cadeautje voegden, aan „Jongejuffrouw
Jenny van ileuven" verzonden werd.
Alien waren het er over eens, dat het vreeselijik
lang zou duren, voor zij er antwoord op konden
krijgen. I
De tijd werd hun echter gekort door talrijke
FVirdigc kiekjes van het kleme ding. Of Jaap
daar bl'ij mee was. 't Was ook zool snoezig kindje.
Daarover waren allen het eens m zoowel Jaap
als de tweelingen waren trotseh op dat kleine
ding in het verie, warme land.
Eindelijk kwam er een brief, die geadresseerd
was aan het drietal en waarin zij hartelijk bedankt
lórden voor hun geschenken.
Op het oogenblik" schreef Jaap's nid:-
der, hoedt Jonneke Jaap's schortje aan en het Zal
niet lang "meer duren, of ze gnj'pi naar Paula's
helleklokjes, die ik aan de wieg hob vastgemaakt.
Wat heeft haar groots nichtje die keurig gewerkt.
De rammelaar en het wollen beestje ho-uden onzta
lieveling gezelschap en zullen mot de belletjes
- haar eerste speelgoed Zijn Natuurlijk za! ik
j'ulljo er trouw van op de hoogte houden, wat zij
er mee doet en jullie ook kiekjes van Jenne'ke mot
kaar speelgoed sturen. Als oom vanmiddag thuis
komt, zal ik hem vragen, oen. kiekje van onze
kleine prul le maken, z'oonls ik haar hierboven
saschreef en jullie er alle drie een afdruk van
zenden
aval verlang ik er naar, dat tante oa oom
eindelijk met Jenneke ni Rolland komen", zei
Paula later, toen Jaap er niet bij wast, tegen Pim
en ook haar broertje vond een jaar „vreeselijik
lang". t
Vlak voor de groote vacanlie had liet drietal
met goed gevolg toelatingsexamen voor de II. B. S
gedaan.
Dat was een vreugde in den huize van Gan-
gelcn geweest. Maar ook in Indië werd dit bericht
met blijdschap ontvangen.
't Werd een heerlijke vacant;©. De heele Augus
tusmaand bracht d'e familie van Gangelen mal
Jaap aan zee door, waar oom Leo een aardig
huisje gehuurd |had.
"Vooral voor Jaap, die nog nooit de Zee gezien
Jiad, was deze één groot wonder.
Gelukkig was liet op een enkelen dag na, steeds
mooi weer en kon do jeugd naar hartelust z'amd-
klasleelen maken „met tinnen en kaïteel", zooals
oom Leo het noemde, 't Werden heele pracht
stukken en menige kleine kleuter bleef bewonde-
staan. Kijken naar het fraaie kasteel, dat deze* drie
groote kinderen eigenhandig gemaakt haldon'.
Wol speet het hun heel erg, dat de vloei ,het
eindelijk overstroomde. Vcicral Jaap, vcor wie
alles wat do zee bood immers geheel nieuw was,
keek teleurgesteld.
Lachend zei oom Deo echter, dat ze dear vol
genden dag ieen nog mooier en groofer kasteel
moesten bonwen.
„iZand genoeg", merkte Pim op.
„'En. Zes armen", zei Paula.
Nu, daar had Jaap natuurlijk niets tegen in te
brengen.
Maar het allerprettigst vond hij het toch: in zee
te gaan baden. De badpakken, dia tante voor
dit doel hact meegenomen, bewezen goede dien
sten en het drietal had clolio pret, wanneer do
golven bruisend kwamen aanrollen.
Natuurlijk werden er allerlei kieken van hst
strandleven naar Indië gezonden en had Jaap
in Zijn brieven heel wat te vertellen.
Soms ook werd er oen groote wandeling onder
nomen en in do duinen gepioaicl, wat natuurlijk
een groote bekoring had.
De weken vlogen letterlijk om en de maand,
die eerst zoo'n onafzienbaar lange lij'd geleken
had 31 dagen nog wel spoedde veel to vlug
naar hun zin len einde.
Tot groote vreugde van allen zag oom Leo
echter kans er nog eenige dagen bij aan te
knoopen. 1
Koningin's verjaardag werd gevierd met een
wedstrijd voor kinderen en daar de tweelingen en
Jaap de leeftijdsgrens nog niet overschreden had
den, mochten z)ij tot hun groote vreugde mee toen.
De prijsvraag luidde: AYie kan het mooiste Zand
kasteel inaken?
Dat was natuurlijk net iets voor ons drietal. Vol
animo namen z ijdan ook aan den wedsj-ijH deal
enwaren zoo gelukkig den eersten prijs to
winnen, oen prachtige ze,moot.
„Gelukkig dat we nog niet wegmoeien", merkte
Paula op, „Nu kunnen we met onze* boot aan
het slrand nog plezier hebban".
Dat hadden ze ook, tot eindelijk dei dag van
vertrek was aangebroken en ons drietal bruin
gebrand door de zon huiswaarts keerde.
Na een paar dagen richtte hot drietal voor het
eerst Zijn schreden naar do II. B. S. ,,'t Is net, of
we op eens een heel stuk ouder geworden zlij'n,
moeder", zei Paula.
Moeder begreep haar wel. De plotselinge over
gang van aan het straand spelende kinderen tot
leerlingen der U. B. S. was dan ook wol groot.
(Nadruk verboden).
(Slot voljl)
Oplossingen der Raadsels uit 'i
vorige nummer.
VOOR GROOTERFN.
1. Een hoed is een hopfdZaak en honing ern
bijizaak- 1
j
