gjjRSS^ff.1 COURANT j~3 g
Het Neefje uit Indië,
BIJVOEGSEL VAN PE SCH1EDAMSCHE COURANT VAN 19 DEC. 193!.
No. 51
door
C. E. DE LILLE IIOGERWAARD.
12)
(Slot).
I
ÏIOOFDSjTUK XV.
Jaap en de tweelingen bcztoch'ten nu al weer
ruim een jaar do IT. B. S. ffot drietal wat met
mooie rapporten 'pvei'gegann en had in het afge-
looplcn jaar flink gewerkt, maar gelukkig was ei'
nog gènoeg l'ijtl overgebleven Om pret tie maken
en dit hadden zo in lmn vifijo uren dan ook Hink
gedaan.
En nu tolde de jengd de dagen, welke er nog
verloop ei moesten, volar de bqotf met Jaap's oudere
en de kleine Jenneke zlo uaank'omen. De t'ij'd, die
iceret zien' neet. heel verat geleken had. tóomtpi
langzaam in, maarhet was ook hier; do laatste
loodjes wegen hfet zwaarst, want de laatste we
ken en vooral de laatste dagen schenen om te krui
pen en toch had elk' unr preciest ziestig minuten
en geen on belo sloaonde meer.
Jaap, z'ou met opm Leoi z'ijln familie ia Amster
dam van do boot h,alon. Even schoen b'ijl Paula
do oude afgunst boven te willen komen oa baar
de vraag voor t(e> Jitoudcn: „Waarom mag Jaap
alleen mee?" Maar jn liet volgend opgenblik vonuf
zijl dit zoo natuurlijk, dat zij li'et niet eens' do
moeite waard oordeelde votoï ziclizelve die vraag
te beantwoorden.
Geluk'kjg Wad Jaalp vrijt'gekregen van den direc
teur op lezen gewichligen dag en hoewel hij
's morgens veel te vroeg wakker \va% brak ein
delijk toch het «ogenblik aan, waarop iliiji mocht
opfe taan. t
Tante z'orgdo er voioi', dal bijl flink' oulbeöf.
Jaap zJelf vond dit minder uopdig, doch schikte
zich in hel onvermijdelijke»..
Eindelijk, eindelijk brak dan toch hot oogenblik
aan, wnaro pjtój met oom Leq van huis' ging.
Dit wa&jhlet begin. En Jaap had onderweg afleiding
genoeg om h'om dopi deze laatste uren lieert to
helpen.
Terwijl de gtcdacliter der tweelingen telkens
naar Jaap afdwaalden en Wem op zlijn reis' volg
den, naderden de reizigers bun bestemming.
Gelukkig hoefden mom Looi en Jaapt niet lalng
iep de boot te wachten, daar deze slechts oen
half uurtje later aankwam dan berekend was
Daar zagen z'ij dan de groote Haalt uit Iudic
aankomen. Eerst konden zij' natuurlijk geen der
passagiers herkennen. 'tWas een gewuil' en ge-
zhvaai van de boot en den wal, maar pliotstaling
eveit voor de bomt s'il lag, Waarde Jaapl met (larscho
stem zijn. naam roepten en koek bij in hef vroalijke
gezicht van zij!n vader. Moeder sfomcl naast hem
te wuiven. Maar waar wn,s' kleine Jenny?
Tieduurde nog even, vqor zijl elkaar konden
bereiken, maar toon wa'sl 't.ciok heerlijk e:i werd
alle wachten vergoten. Moeder had Jesmeke uit do
hut gehaald-en op! thanr arm genomen. Het kleine
ding klapte in do handjes van plezier en vleide
haar kopje zoo lief tegen do wapg van den groe
ten jongen aan, da,l Jaalp baar eens even knuf
felen moest.
„En wat teg je van je zusje?" vroeg vader na
do eerste kennismaking.
,,'t Is een dol", riep1 Ja,ap mot stralende
coigen uit,
„Maak baar maar niet te ijdel", zei mooier
lachend.
„Mag mag ik baar eens vasthouden, heel
even maar?" vroeg Jaap.
Dal mocht: Met een kleur van verrukking en in
spanning, hield Jaap z'ijh zusje vast, lachte togen
haar, kriebelde haar over do armpjes en in dist
halsje en gaf haar eindelijk weer aan moeder over
- „Ae li's zwaar", zei Mj Irotsch:
„Ja, onze Jenneke is een stevig meisje", zei
moeder „Maar haar groote bi,opa* is ook flink
geworden Tn wat is h'iji gegroeid. Ik' geloof, Jaalp',
dat ik je niet herkend zio|i '1:ebben, ais je niet
hij oom Leo gestaan hadl".
Djt oogenblik was haar bekaoning voer liet offer,
dat zl.j lOngeveer twee jaar geleden gebracht lind,
toen z'ij het basfluit nam: baar jongen naar Holland
te sturer Hoe 'flink en sterk zag bij er nu uil.
Oiom Leo lïid zich bij de laarst® trnmia/eting
wat ter zlijde gehouden, doch daarna, zljin ,ta,milie
hartelijk verwelkomd. Ook hij was vol bewondering
over liet kleine nichtje.
Die ieis in den trein werd oen onvergefelijke
Jaalp'mocht lusschcn vader en moedor in zitten,
terwijl 1 Ij tccli ock naast Jenneke zat, die een
plaatsje op moeders schpoit gevonden had.
Cpi eens tcoverde Jaap uit zlijn ja,szuk! een iiol
Droste flikken, welke hij' van zlijn eigen zakgeld
bdkosligd had. HIJ ga'f die aan zlijn zusje en hel
kleine ding liet oen blij' „ta-ta" boioreu.
„Ze mag er wel ééntje hebben", mi moeder, ter
wijl zij de rol voorzichtig lOp'en maakte en haar een
flik gal.
„'Hier Jaap, proef jij' ze zelf ook eens", liet
moeder er ,op volgen.
Even aarzelde Jaapt Da flikken zonden wel org
lekker zlijn, maarzo wapsn toch vaar zijn
kleine zlus bestemd.
„Toe maar, Jaap", hield moeder aan. „Onze
Jenneke moet al vi-oeg lecron anderen wa.t mee
te geven".
Jaap liet zich door deze woorden overreden
en bad schik in bel dankbare geziclVjc van ïief
KINppR-BLAp
V 1 f 1 *U r
- I t
4
