Letterkundige kroniek.
Radfo-Programma'3.
De Gevolgen van een Operatie.
Drie gestorvene»: Vau Eedeu,
Quendo eu L. Simons,
OnvorbkHelijk eisclit de dood ze één
voor één op: Emants, Couperus, Gorter,
Hoyormans, Adama van Schel torna, en
nu, kctrt na elkaar: Van Eoden, Querido,
L. Simons. vWat vooral smartelijk treft,
■wanneer ga op liet einde dezer levens
staar!, is do eenzaamheid. Elk dezer be
gan "do mannen scheen door liet govoel
dor wereld, door d'en strijd der jongere
ki.,,iiten, door den heiligen haast der
evii'utie gevoerd te zijn op ©en eiland, ge-
ui. pen op een verlaten kust, waar ze wel
met als schipbreukelingen vertwijfeld naast
ecu hoopje wrakhout zaten, niaajr waar
ze toch buiten de branding stonden van
het allerjongste getij, en waar hun lichte
lijk de atmosfeer omhing voor den alkxsu-
gelatenen. Dit ondervonden zelfs diegenen
onder hen wier leven-en-werk triomfante
lijk gesteund had op de kameraadschap der
massa: Gorter, Heyermans, Scheltema, en
ten deelo ook Querido. Al jaren voor hun
heengaan was het random Gorter ea Schol-
lema niets dan stille en eenzaamheid,
Heyemums stierf aan leego zalen en deur-
waaxdors-oxploit-eai, en zoo juist is,
bij de begrafenis van Querido, terecht ge
vraagd waar het Jordaanscho volk bleef
welks leven bij voor altijd groot heeft uit
gebeeld. Vooral Van Eeden is geduren
de zijn laatste levensjaren het slachtoffer
geworden van vele openlijke en bedekte
aanvallen op zrj'n persoon en zijn werk,
en deze aanvallen culmineerden ten
slotte, zooals men weet, in hot krankzin
nige, zware boek van dr. Kalff. Wanneer
go dozen getoerdde gelooven moet, dan
beeft God-Je-Heer zich met zijn arm
menschenkind Frederik van Eed en leelijk
vergist. Niets heeft hij, Van Eoden, ooit
goed gedaan; alles is hem mislukt:
hij was een naif mensch en ©en half
kunstenaar, en op zijn zestigste jaar kon
hij slechts terugkijken op een stellig veel
bewogen en arberdzaam maar niettemin
rampzalig vruchteloos leven. Intusschen
schreef diezelfde dr. Kalff toch maar een
verhandeling over hem van vijfhomlerd-ein-
zoovcel reuzen-bladzijden; dat pleegt
men. niet te daar over een onbeteekaaanJdi
en mislukt mensch. En Van Eedea's wer
ken liggen vóór ons in lange rijen: verzen
bundels, studies, romans, toonoelspelen,
een ontzagwekkend oeuvre dat druk op
druk beleefde en daarenboven veelvuldig
in andere taleu werd overgezet. Van Eeden,
heeft warme v tanden geliad en kei-harde
vijanden; r' Js liet geslacht dat nog
heel jong was toen hij in zijn beste jaren
stond, heeft hem beurtelings vereerd en
v-erguisd. Toen wij pas tot geestelijke ont
wapening groeiden, bewonderden wij niet
alleen met stille verrukking „De kleine
Johannes", maar met „Ellen" liepen wij
oen. tijdlang in do binnenzak van aas jas
je als een pastoor met zijn brevier;
„Lioba" gaven we heimelijk cadeau aan
-anzo eerste beminden, en in de eenzaam
heid dor late avonduren zaten we gebogen
over4 „Het lied van Schijn en Wezen"
om er do schoonheid en wijsheid uit te
puften, waarvoor ons hart zoo gretig open
stond. 'Wij beminden en bewonderen Van
Eedem omdat (hierin ligt de bron onzer ver-
coring voor èlk kunstenaar) hij ons in zijino
arbeid eene menschèlijkheid veropenbaarde
die wij duidelijk verwant gevoelden aan
de eigene. We zagen in Van Ecden's werk
«nz© diepste, nog onbewuste innerlijkheid
als 't ware lós van onszelf en tégenover
ons zelf geplaatst; we konden het van
buitenaf beschouwen en beoordeel en, en
toen aldus bet bewustzijn omtrent den
aard dier innerlijkheid in ons gegroeid'
was, moesten wij het onmiddellijkals
©en angsligo onzuiverheid verwerpen. Na
tuurlijk verwierpen we toen alleen Van
Eoden dn niet ons zelf, maar intusschdnj
had hij ons geréd, en wjj vergaten cl©
bijna rodvdeoze eerlijkheid te bewonderen
waarmede ook hij zolf groeide van het
ceno levensstadium tot hot andere, de oude
schepen achter zich durfdo verbranden om,
zander uitzicht op den terugkeer, nieuw
geestelijk terrein te veroveren. Van Eeden
is onder do tachtigdrs de worstelende ge
weest en in die worsteling veroverde hij
groole geestelijke winst voor' het gehoede
geslacht waartoe hjj behoorde, on óók voor
do jongeren. Aan hem voltrok zich pijn-
1 ijk het noodiot dat typeerend van onzen
haastigen tijd is on waarvan Henrietta
Roland Holst getuigt wanneer zij in haar
lyrisch drama „Kinderen van dezen lijd"
het koor der jongeren laat zeggen:
IWo vergaten dat we al wat wo waren,
al wat wo wisten ear al wat we kanden,
dankte' aan de vaders, dat hun werk
en hun daad,
het voedsel hadden bereid' voor onze
monden,
opgeworpen do dammen waar dit
geslacht op staat.
Querido is in het algemeen geestelijk
loven van Holland stellig niet zulk een
groote kracht geweest als Van Ecden; zijne
mensehelijkheid was veel beperkter,
zijne kritiek en literatuurbeschouwing
openden geen nieuwe inzichten, zijine
arbeid miste te dikwijls ecu element van
verfijning on edele verdieping; maar in
de geschiedenis van het moderne Hol-
landscli realisme zal zijn epos „De Jor-
daan" steeds een werk blijven van zeer
ongemeeno beteokenis. Uier greep Queri
do het loven van Hollands hoofdstad' on
middellijk en zeker in de kom van zijn
bestaan en beurde het op tot waar het,
doorzichtig en verklaard, op de grenzen
lag van het tijde!ooze. Dit was niet het
benepen, eenzijdig realisme waarvoor het
later is uitgemaakt; het was niet een
zorgvuldig waarnemen en weergeven van
uiterlijkheden, dio daarbijuiterlijkhe
den bleven, aardige, kleurige, vriendelij
kealles wat go wilt, maar toch op
zich-zelf-staande, zander onderling ver
band begrepen instantenéetjos van wereld
en menschenleven. Neen, de romankunst
van Querido was wol-waarlijk een door- pen ais een
tasten tot op oen meer-hmeriijke en duren
de werkelijkheid, een doorschouwen tot op
een diepere, blijvender waarheid. De ge
weldige massa zijner meest-uiteenloopend©
menschen-types werd bijeengehouden door
een geheimzhmigen maar omver/roak-
baren band; geen oogenbhk verlaat den
lezer het besef dat al deze veelsoortige
levensuitingen ontspringen aan dezelfde
bron, wortelen in dezelfde onverwoestbare
kern, en dit voortdurend gevoel van bijeeai-
behooren geeft een merkwaardig perspec
tief, niet alleen aan hot bestaan van de
massa als massa, maar ook aan het be
staan van elk individu afzonderlijk. Zoo%vas
met „De Jocrdaan" inderdaad eon grootsch
epos geschapen, dat, fel en zon-open, Am
sterdam het spiegelbeeld, voorhield van zijn
eigen bestaan. Merkwaardig was het ook
hoo de doelen van dat machtige werk, zoo
als ze achtereenvolgens verschenen, steeds
groeiden in schoonheid, in kracht en diepte
van uitbeelding. Het tweede doel an
Nes en Zeedijk") was reeds dade
lijk nog grootsclier, nog weidscher, nog
verbluf fender van levens-visie en van taal
macht daaa het eerste, en deze schoone
groei heeft zich over het culluur-lüstorisch,
belangrijke „Manus Peet" op glorieuso
wijze voortgezet in het vierde deel „Mooie
Karei". Querido heeft te veel geschreven,
moest te veel schrijven misschien, maar
in „De Jordaan" heeft hij de Nederiandscho
literatuur uit het begin van deze eeuw
voor immer met een meesterwerk verrijkt.
bibliotheek", is leen knap geleerde geweest,
maar een geloerde zooals er thans slechts
weinige einder ons levenpg een hoofd vol
gedegen kennis biozat hjj de gevoeligheid,
de spontaneïteit, hef warm-kloppanjdo hart
van don kunstenaar. Toiela ik! hem
do laatste koeren ontmoette en hij zich
reeds uit de directe leiding der „Wereld
bibliotheek" had teruggetrokken, hing er,
naar ik mij verbeeldde, ook om hém iets
van vereenzaming, maar deze deed niet
smartelijk aan, zooals bij Van Eeden en
Querido. Simons werkte onvermoeid
voort in vrcugdigen ijver en misschien
droeg hij diep-innerlijk wel het besef mede
dat hij in de laatste zijner jaren bezig was
zijn levenswerk te scheppen. Het is de
geschiedenis van het drama en liet tooneel,
waarvan liet vijfde en laatste deel dezer
dagen van de pers kwam, zonder dat de
schrijver zelf het voltooid voor zich zag.
In bijna 700 bladzijden geeft liet de histo
rie der theater-kunst (vooral van tte too-
necl-schrijfkunst) gedurende de laatste
halvo eeuw, en het is in een kart bestek
als dit eenvoudig onmogelijk om den rijken
inhoud er van volledig naar voren to bren
gen. Iedere dramatisch© uiting van ocnige
botoekenis wordt hier, in veTband met do
geheelo ontwikkeling van het tooneel, be
sproken en toegelicht, en ge vindt slag-
rake karakteristieken van. de vele richtin
gen, slroomingem en afzonderlijke schrij
vers uit alle cultuurlanden van Europa.
Ook in het buitenland ken en is op dit ge
bied geen werk van dezen omvang en van
deze gelegenheid; het is verre t© ver
kiezen boven de beroemde voorlezingen
van Freylian, boven Rudolf Frank's „Mo
derne Theater" eu zelfs boven Bab's
„Theater der Gogenwart". Met het laatste
werk zou het nog het bost te vergelijken
zijn, maar Simons kont, gelukkig, niet hot
ingewikkelde, dorre en abstracte geredeneer
van clcm Duitschen geloeide, er is bij
hom geen weidsch vertoon van golecrilig-
heid, geen opzettelijk stroven naar vo'l-
iedig-zijn, ge bespeurt niets van de
angstige worstelingen der wetenschappelij
ke aknbeia, maar toch staat ge verbluft
over zijn enorme kennis en belezenheid,
en vooraldoor elk zijner volzinnen
voelt ge de liefde voor het toonvel ldop-
levendo en ^levcn-^ckkcinlici
kracht. Een bcdr, dat, ook! als nasi a-werk,
door niemand gemist kan worden, "die be
lang stelt in het theater, een kostbare
pesthumo gave van een knap man, eon
hard verkor, een cdol mensch.
HERMAN POORT.
J3XMENLAN1).
1 utornstionaïo onderhandelingen
betreffende do 'teijuscheepvivn t
Do op 12 Juli jl. te Den Haag inge
stelde Internationale Studie-commissie tot
onderzoek van saneeriugsplannen in de
Rijnscheepvaarf, heeft to Könmgswinter
haar arbeid aangevangen.
Nadat het reeds beken Ie plan van de
nieuwe laadlijn voor ïlijaschcpcn wegens
juridische bezwaren, met betrekking tot do
Mamiheimer Acte, door zijn ontwerper was
teruggenomen en de studie-oommissie de
ingediende plannen tot afbraak .Van een
uitgewerkt, de overeenkto-maïcn! enz. ont
worpen, waarna do studie-commissie op
uitnoodiging van de Fransclie vertegen
woordigers, haar volgende vergadering
waarschijnlijk den 22en September a.s, in
Straatsburg zal houden.
Oost-lndiö.
Do brand aan boord van de
„Dempd'.
Batavia. Hot onderzoek vain de overblijf
selen vain het passagiersgoed van de
„Dempo" dooi* het laboratorium te Ban
doeng heeft ödn negatief resultaat gehad.
Er is geen enkele aanduiding, in welke
richting ook, verkregen.
lieeUterlijko macht.
Bij Kom, besluit is mr, II. de Bie, vice-
president, op zijn verzoek met ingaing van
1 September ontheven van zijin aanwijzing
als lid in de enkelvoudige kamer voor de
behandeling van burgerlijke kinderzaken,
tevens belast mot de behaindeling van kin
derstrafzaken van de rechtbank te Rotter
dam, en zijn aangewezen voor liet tijdvak
van 1 September 1932 tot 1 September
1933 in genoemde kamer: tot lid mr. J.
0verwater, rechter, en tot plaatsvervan
gend lid mr. If. do Bio, vice-president.
Opheffing regimenten infanterie.
Volgens do Liab. Koorier worden op
1 Januari de volgende acht regiment in
fanterie qigohevcinhet 4de (Leiden), 12do
(Graningen), 14de (Bergen op Zoom en
Middelburg), 15de (Nijmegen), 17Jo (Von-
lo), 18de (Amersfoorl), 19de (Arnhem) en
21ste (Amersfoort) regiment.
Gel aantal postbestellingen in
Den Haag.
Gemeld wordt dat die volgende maand
het aantal postbestellingen in Dein Haag
zal worden teruggebracht van vier op drie,
met dien verstande, dat de eexsto on de
vierde bestelling blijven bestaan. De ophef
fing zal worden gevonden hetzij door oen
combinatie van do tweefde en de derde
bestelling dan wel, dat de tweede bestel
ling vervalt en de derde vervroegd' wordt
uitgevoerd ol anderszins.
De nieuwe regeling zal ook gelden voor
Amsterdam en Rottendam.
iH Aoisteidamsche Uemeente-
begrootïng voor 1933.
In het Gemeenteblad van Amsterdam
is thans verschenen de door B. en W. der
hoofdstad opgemaakte onbverpgeinoontebo-
grooting voor 1933. De algcnre-o.te Rcgroo-
ting sluit mot een eindcijfer op den guwo-
nen dienst van fll4.51d.525 of f3.524.0G3
lager dan de begraotip, voor het loopen-
de jaar.
B, en W. schrijven, de begrooling niet
sluitend te kunnen krijgen zonder rekening!
te houden mot de verhooging van hot aan
tal opcenten op do gemeentefonds-betasting
voor het jaar 193334 van 71 op SO, en
met can verhooging van de opcenten op
de persanoele belasting van 60120, tot
70-140.
Do bogrooting van het crisisEonds sluit
met ©on naaeelig saldo van f 6.60S.G13,
te dekken uit een voorschot der gemeente.
lOorspronkelijke roman door Jan Walch.
1)
eerste boek,
EERSTE HOOFDSTUK.
De operatie zelf.
De gevolgen, bedeeld in den titel van
dit boek. waren belangrijk. Anders zon
den we er niet een boel boek aan wij
den. Maar om tot die gevolgen te ko
men, zullen we het eerst wel even over
Leo Simons, de stichter van „De Wereld.-
gedeelte drr Rijnvloot hoofdruk lijk even
eens mëgens juridische bc/warm niet ver
der denkt te behandelen, is de commissie
bet eens geworden over de voortzetting
van het onderzoek van twee plannen.
liet betreft hier een van Nederiandscho
zijde ingediend plan tot stillegging van
een doel der Rijutonnage, welk plan de
mededeelingen der rogeeringen van de Rijn-
oeverstaten vooropstelt, en een Duitsch
plan tot het vormen van een consor
tium der Rijnrecderijen, welk plan de huur
en gedeeltelijke stillegging van scheeps
ruimte, zonder medewerking der regeering
beoogt. Voo-ri de verdere behandeling door
do commissie, zulien de plannen worden
de operatie zelf moeten hebben.
Cn vooral niet tech- ieerde termen bij, zeer imposante termen,
leerd heeft, maar dat weet u wel. En
wij weten het.
Dus: de operandus stond er tenmin
ste als lid van de maatschappij goal
voor. Hij was Hagenaar en ambtenaar. En
zelfs dcpartements-ambtcnaar. En zelfs
ambtenaar aan het ministerie van huiten-
landsclie zaken. Hetgeen berekent, dat bij
tot de crème de la crème van de amb
tenaren behoorde. Helaas behoorde.
Die verleden tijd was één van de eer
ste gevolgen der operatie.
Wat was er met, oE liever: in zijn oor
gebeurd? We weten het niet, en dat mag
men ons nu toch in géén goval kwalijk
nemen, want ook do medici wisten het
met. Ze gcbruikLen er dan ook zeer ge-
RECHTSZAKEN.
fcsmokkc'o» van opium.
De rechtbank [o Almelo heeft dei 42-
jarigen loodgieter G- E. F. te Orariiakcl,
gemeente Losser, dio een koffertje met 52
f.eschjes opium over de grens had ge
bracht, lot 4: maanden gevangenisstraf
met verbeurdverklaring van do opium, ver
oordeeld.
Zijn vrouw met een nies gestoken.
Ilet O.M. bij de Utreolitscho rechtbank
eischle tegen doti 25-jarigen fabrieksarbei
der S. II. te Utrecht, dio in dön avond
Vrijdag 26 Augustus 1932.
Hilversum, 1875 M.
0.45—12 u. V. A. R. A. 12 u. A. Vj. R. CL
4—8 u. V. A. R. Al 8—11 u. Al V» 11. 6.
en V. P. R. O. 11—12 u. V. AI R. A. I
6.457 u. en 7.307.45 u. Gymnastiek
les. 8 u. G ramofoonplatén. 9 u. V. A. R, A.-
septet, ander leidi'ng van Is. Eyl. 10 u.
Morgenwijding V. P. 11. 0. 10,15 u. Voor
dracht door J. Lemaire. 10.30 u. Vervolg
septet. 11 u. Vervolg voordracht. 11.20 u.
Vervolg septet. 12 u. A. V. R. O.-klcint
orkest, onder leiding van N. Troep en gix
mofoonplaton. 2 u. Gramofoonplaten. 2.30
iu. A. V. R 0,.kamerorkest, onder leiding
van L. Schmidt en gramofoonplaton. 4 n.
Gramofoonplaten. 4.30 u. Voor de kinderen.
5 u. V. A. R. A.-oirkest, onder leiding van'
II. do Groot. 5.45 u. Vooxdracht door W.
v. Capellen, 6 u. Orgelspel J. Joing. 6,301
u. Causerie door P. G. Moon. 6.45 u.
Vervolg V, A. 11. A-orkest. 7.10 u. Gramo
foonplaten, 7.15 u. Vervolg orgelspel. 7.30
u. Gramofoonplaton. 7.35 u. Vervolg V. A.
R. A,-orkest. 8 u. V. P. R, O.-Nieuws. 8 05.
u. Vaz Dias. 8.1510.15 u. Uit het Kor.
haus, Schoveni'ngenResidentie-orkest, on
der leiding van Cari Schuricht, met medé.
werking vajn Piet Voanstra (hoorn), o.a.
Ouv. „Figaros Hoclizeit", Mozart; concert
voor orkest ea hoorn, dito, en 6de (PutheL
tische) symphonic in bkl. t. Tschaik'owsky,
in de pauze om ea). 9 u. J. II. do Groot:
Eén Mei in Polen. Na afloop ca. 10 uur
Cursus. 1112 u. Gratnofoonpl, (V.A.R.A.)
Iluizen, 296 M.
Algemeen programma, verzorgd door de
K. R. O.
89.15 u. en 10 u. Gramofoonplaten.
11.30 u. Voor zieken en ouden, va'n dagen.
12.151.45 u. Kvintolcdncert 2 u. Gramo
foonplaten. 2,30 u. Piano-recital. 2.50 u.
Voordracht. 3.05 u. Gramofoonplaten. 3.25
u. 'Pianasoli. 3.45 u. Voordracht. 4 u. Orgel
concert met medewerking van alt. 5.15 u.
Orkestconcert. 6 u. Causerie. 6 30 u. 0T-
kestconoert. 7.10 u. Lezing. 7.45 u. Gramo.
foonplatem. 8 u, SolisLencoincert. 8.30 u.
Orkestconcert. 9 u. Vaz Dias. 9 15 u. Cel 10.
en pialnarecStal. 9.15 u. Vervolg concert.
11 u. Gramofoonplaten.
van den elfdon Juni op de Van WyckskaGel
bij een ontmoeting met zijn vrouw, met
wie hij den laatsLen tijd niet moer samen
leefde, deze met een mes hoett gestoken!,
een gevangenisstraf van één jaar en drie
maanden.
Mishandeling
Do rechtbank te Winschoten veiooidecl-
de N. P. te Stadskanaal, die een zekerenj
D. met ©en mes zoodanig had verwond,,
dat de man was overleden, tot ll/a jaar
gevangenisstraf.
Be inbraak in do bod. üerv. Kerk
te Oversehio.
De 29-jarige timmorman T. J. S. en do
31-jarige isoïeorder J. C. v. II., zijn doo-r
do Rotterdamsche rechtbank wegens dief
stal in vereeniging in den nacht van 21
op 22 Februari gepleegd in de Ned.
Ilerv. Kerk to Overscliie, veroordeeld tot
twee jaren gevangenisstraf. Verdachten wa-
ien in appèl gekomen om vermindering
van straf te krijgen. Zij beweerden, dat
de hun opgelegde straf zo-o hoog was,
omdat zij ook van andere kerkdiefstallen
verdacht werden. S. moest toegeven, dat
hij ook wegens inbraak in do kerk! to
Standaardbuiten, door de Brcdasohe recht
bank tot 2 jaar gevangenisstraf is veroor
deeld.
De advocaat-generaal bij het gerechts
hof te 's-Gravenhage, mr. Brants, requi-
reerde tot bevestiging van het vonnis.
Do verdedigers verzochten oplegging van.
een lichtere straf.
Zoo kort mogolijiiC
nisch. Niet alleen omdat dat te griezelig
zou zijn en te weinig iittera'.r-en-zco. Maar
vooral, omdat wij van operaties geen ver
stand hebben. Dit is een bedenkelijke be
kentenis, Auteurs moeten overal verstand
van hebben cn vooral van de onderwer
pen, die ze beschrijven. Maar ook hier
is vee! humbug bij, nu, en zoo hebben
wij dan geen verstand van operaties.
Doch dit weten we wel: bet was een
operatie aan het oor. Aan het rechter
oor; heuscL, het is van belang, zoo pre
cies te zijn, dat zult u later inzien. De
opcrandus was een jonge man. nfet een
toekomst. De meeste mannen, als ze jong
zijn zult u zeggen, -hebben een toekomst;
maar dat is niet altijd, een toekomst, die
„een. toekomst" wordt genoemd. Een jonge
man met een „toekomst" is een. jonge mam
met een maatschappelijk schoone toekomst.
Zooals een man (of vrouw), ,met een
verleden" een bron (of vrouw) is met
een bedenkelijk verleden. Dat weet niet
iemand, "die de Nederiandscho taal enkel
wat altijd een fataal teeken is. En zo
zeiden dat bij mr. dr. llonri Adriaan
van Hoghcn Lugt geopereerd moest wor
den. Dat was noodig voor do genezing,
zeiden zij. liet was misschien wam-, maar
zeker was het noodig voor ben, w.rat zoo
zouden ze allicht cenig meerder inzicht
in het geval krijgen. Dat zeiden ze er
evenwel niet bij. Nu, ze moesten dan
maar opereeren. De patient zo'i vond bet
goed, en zijn vrouwtje vond hel toen eek
maar goed. Das: het gebeurde op een
ochtend, in een ziekenhuis. Ea het liep
goed af. Er werd allerlei verwijderd, dat
niet in oen oor thuis hoort, en de pa
tient kreeg geen koorts, en dus: het was
prachtig.
En toch was er iets bevreemdends. Er
was in do houding, in den redeneertrant
van den patiënt iets gekomen... Het .w:is
moeilijk te definoeren, maai- het was ad
ders dan anders. Anders ook dan vóór
do operatie. Eerst dachten do omstan
ders zijn vrouw, zijn vrienden
uitgrammatica's en woordenboeken ge- hij ris ernstiger .geworden, -
Hij is wel ernstiger, zoide zijn vrouw
tot den dokter, na het eerste bezoek; en
na het tweede bezoek.
Ja, ja, antwoordde de dokter dan
dat is niet vreemd, niet waar? Hij heeft
don andeien oever gezien... Het was na
melijk een letterkundig ontwikkelde dok
ter, hij kende het werk van Felix Sal-
ton. En dit antwoord was behalve eonigs-
zins huiveringwekkend, ook afdoende. Het
was niet vreemd als je, na op de grens
van den dood te zijn geweest, wat ernsti
ger was; althans aanvankelijk. Later ver
gat je liet gelukkig wel weer, „dat komt
terecht", zeggen de mensehen in zoo'n
geval.
Bij mr. dr. van Iloghen Lugt kwam hel
nicl zoo dadelijk terecht. Eil... was liet
wol: ernst? Het leek soms wal voel ern
stiger dan ernst. Het leek... Toen de dok
tor dat ging zeggen, begon hij met ©enigs
zins verlegen to glimlachen, en daar was
reden toe. Want hij wou zeggen en
na ecnige aarzeling zei hij dat ook
het leek wel„waarheidsliefde". Angst om
onwaarheid te spieken, voegde hij er ver
beterend aan toe; want zoo qualiliceerde
je het verschijnsel duidelijker als ziekte
verschijnsel. Angst is ziekte, liefde ook
zelfs waarheidsliefde valt, naar het
normale spraakgebruik, minder onder dat
begrip misschien ten onrechte, maar
men moet bij het spreken met het ge
bruik rekening houden.
Dal was inderdaad oen zonderlinge afwij
king, ajs het zoo was. Mevrouw Van Ho
ghcn Lugt keek den medicus ietwat ang
stig aan.
fk vroeg hem, lichtte deze nader toe,
in tegenwoordigheid van do zuster, zuster
Annie, of hij nogal tevreden was met zijn
verpleegster. Natuurlijk voor de aardigheid,
dat begrijpt u. Nu ja, ook wel, omdat ik
weet, dat ze, hij al haar goede eigenschap
pen, wel eens wat droog en zuur is
een puike werkkracht andc-s... Nu, ik
vroeg hemhebt u het nogal r.nar uw
zin, bij zuster Annie? En toen bleef hij,
zooais hij daar lag, heel ernstig kijken,
en zei: Neen, dokier ik bieb het niot
naar mijn zin. Nu, toen vroeg ik ik
moest er wol even op doer gaan, hoe
onaangenaam het ook was dus schert
send zei ik: Kom? Wat hebt u dan op
baar aan te merken? En toon zci_ hij,
niet weer dat zelfde strak-ernstige gezicht:
Ze behandelt me zoo macinaal. Nu, daar
kon ze het mee doen. Het was misschien
wel niet onjuist, maai'...
Mevrouw Clara van Ilogheu Lugt had
het verhaal in stl. 'cke aandacht aange
hoord. Ze was er eon beetje bleek bij ge
worden. Nu het nit was, knipte ze een
paar maal zenuwachtig met do oogen.
Het is... heel vreemd, zei zo toon.
Het is zoo heolemaal niets voor hem. En
dat was heel waai', want mr. dr. Van Ilo
ghen Lugt was naar zij nog ^ooveol
beter wist dan do medicus, een hoffe
lijk, zelfs wat men wel noemt „zijig" heer,
zoo keurig en grrcieus ui de conversatie,
als men ze tegenwoordig, zelfs aan het
ministerie van bu'.tonlandsohe zaken, zel
den aantreft.
Hij moet dan wel erg het land aan
dat meisje hebben., dacht ze overluid. Oo-k
als het een ondergeschikte geldt, is hij
niet gewoon zich zoo uit te laten in
liaar tegenwoordigheid. En dan... zoo'n ver
pleegster van wier behandeling hij min of
meer afhankelijk is... Het is werkelijk on
begrijpelijk. Van hem is het werkelijk on
begrijpelijk...,
Dn willekeurig had zo eonniet geflatteer
de karakterschets van haar echtgenoot ge
geven.
•Op dat oogenblik kwam liet lïoofd van
de besproken verpleegster om den hoek
van do deur der wachtkamer.
Wat is er?
liet is nu zoo... zoo vreemd, met
meneer Van Ifogben Lugt...
Wat?
Hij zegt, dat hij dien men mr, die
vanmiddag komt, liever niet ontvangen
wil-
- Hemel wat is het dan Is hij een
menschenJiater geworden? Is hij krankz.-.
riep mevrouw uit.
Maar dien meneer... zijn chef... Het
is toch bizondor aardig, dat die... Dat
kan eenvoudig niet. Ik ga naar hem toe.-.
Ja, ja, goed, ik ga mee, maar kalm
aan, mevrouwlje, kalm aan...
Zo stonden bij hot bod van den patiënt
Zwijvend, want het was een vroemd-ang-
stic' geval, en moeilijk te entamoeren. Was
hij... krankzinnig'0, God - je moest
er niet aan denken...
llonri, zei zo met bevende, bezorg
de 'stem, we hebben het zeker niet goed
begrepen... Do zuster hier zegt, z'j
slikte iets weg uit haar keel, ©en laatstto
beletsel voor de moeilijk kamende woor
den ze zegt, dat je meneer Colver met
wilt ontvangen...
Er was een oogenblik van angstig l\ j-
- Dat hel) ik niet gezegd, kwam zijn
strakke, koppige stem
herademde zij1. Dat daoht ik ook
Maar nu kwam de pleegzuster luss dien-
beide. 1
(Wordt vervolgd).
1,
rro..-lIp Unr Rrin vtnnf l-tmoklzak luik
«WW
ri i "r
