R-BLAD
E
A
HENK'S KERSTVERRASSING.
SCHIEDAMSCHE COURANT
VAN DE
No. 51
Hu, wat regende het.
Rillend trok Henk den kraag van zijn dunne,
oude winlerjas nog wat liooger op. Onder zijn jas
met den arm tegen zich aan gedrukt, droeg hij twee
boeken. Die mochten niet nat worden. Boeken,
vondL Henk, dat waren net goede vrienden; niet
alleen las hij ze graag, maar hij was er ook
netjes op. En vooral als ze niet van je zelf waren.
Nu. al twee jaar lang ging hij eiken Woensdag
middag naar de Openbare Leeszaal. Mooie boeken
hadden ze daar. Eerst kreeg hlij altijl maar één
boek mee naar huis; dat mooht hij don veertien
dagen houden. Maar veertien dagen had Henk niet
noodig om een bek uit te lezerao ,dat kun je
denken .Gelukkig, dat het boek ook met een
week teruggebracht mocht worden er. hij dan weer
oen ander meekreeg. Elke week een boek, géén
enkelen Woensdag sloeg hij over. En toen hlij elf
ai geworden was, mocht hlij behalve dal ééne
leesboek nog een ander mee hebben; een studie-
boek boette het Maar het was heeJemaal niet
zoo'n droog studieboek, als waar je cjp school
ui leerde, o neen Je mocht kiezen, wat je lezm
vildeover veremde landen, of over planten en
dieren, of verhalen uit de geschiedenis, 't Heette
maar studieboek, omdat je er van leerde, maar het
waren wat fijne boeken.
Nadat hij dat boek over de Eskimo's had gele.
zen, had hij voor zich zelf wekenlang gespeeld',
dat hij een Eskimojongen was. En dat boekje over
duivenverzorging, dat hij meegenomen had, toen
vader in het voorjaar een hok getimmerd' had voor
duiven, daar hadden ze samen veel in nagelezen.
Och jaHenk zuchtte eens diep.
Dat was in het voorjaar geweest, maar nu.
Nu was het winter, vader had gedaan gekregen
op het werk, en de duiven waren verkocht tot
Wfc&,2V?^
a^nrfi^ia^
BIJVOEGSEL VAN DE SCHIEDAMSCHE COURANT VAN 22 DEC." 1932
