de> i/mwami-1
H. A M. h cdmfa, SéUedam
L. Haven» hoek K. Haven. Tel. 68 103» 686 17 en 68923
koor mot grooto solirik ia hun stommen
en „Bello, Bello", riep zelfs St. Nicolaas,
terwijl hij met zijn stok op den grond
stampte,
■Versdirikt door al dat geschreeuw, liet
Bello los, maar kon tooh iniet laten met
zijn temden oen, scheur ia Pieterbaas' brook
to maken.
Toen gingdn 20 allemaal tegen hem te
keer, de baas, het vrouwtje, de kinderen,
allemaal noemden ze hom oen ondeugen
de, stoute, domme hond en voor straf
moest hij direct naar de keuken. Treurig
ging hij heen, Hij had zo toah willen ver
dedigen tegen dien zwarten man met zijn
rollende oogenl
Ilij hooide do kinderen binnen zingen,
lachen en dansen, Het ging er vroolijk toe.
Och, hij was er' zoo graag bij1 geweest!
Eindelijk kwam er jemainid naai' de keu
ken. Het was Frans. „Kom hier, Bello, jo
moet bij Sb Nicolaas komen". .Verheugd
Is U reeds in het bezit van het practische gidsje, dat U
in staat stelt op gemakkelijke wijze uw aanslagen in de
diverse belastingen, schoolgeld, etc. te controleeren Zoo
niet, bestelt het dan omgaand voor het uitverkocht is. Het
kan tl zulke gewichtige diensten bewijzen! Telefonisch
bestelde ex. worden gaarne franco thuis bezorgd. Prijs slechts
90 cent. Uitgave van:
sprang Bello op en liep achter Frains aan
naar de kamer, terwijl hij zich afvroeg
of die kerel er nog zou zijn.
Toen hij binnenkwam, zat me daar zoo
waar die zwarte op de leuning van St.
Nicolaas stoel! Vd verbazing bleef Bello
naar dat schouwspel kijken.
„Kom eens hier, beste jongen", zei St
Nicolaas' stem. „Wil je mij niet een poot
geven?" Nu dat wilde Bella wel, doch on
derwijl keek hij naar Piet, die daar maar
op de leuning bleef zitten. „Ja, kijk hem
maar eens aan", zei St. Nicdaas, „dit is
Piet, mijn knecht, mijn goeie, trouwe
knecht, die mij bij alles behulpzaam is
en heusdi niemand kwaad doet. Je bent
wel een beetje onnadenkend geweest, Bel-
lo'lje. Nn heeft die arme Piet een scheur
in zijn broek, terwij! hij toch zoo goed om
jou heeft gedacht. Ja zeker. Piet, laat het
eens zien, wat je voor hem gekocht hebt".
Piet haalde ©en, pakje uit ©en groote zak
en liet het Bello zien. Hij snuffelde even'
aan het papier en plotseling kwispelde hij
met zijn staart, terwijl hij vroolijk begon,
te blaffen. Leverworst, nee maar, wat fijn,
het heerlijkste wat er bestond 1
Dankbaar keek hij St. Nicolaas aan,
maar die zei: „Nee, nee, Bella, je moet
niet mij, maar Piet bedanken".
Diep beschaamd ging Bello naar Piet
toe en legd© beide pooten op zijn knieën,
terwijl hij hem smeekend aankeek. Zoiu hij
hem willen vergeven?
Plotseling lachte Piet en liet'zijn prach
tige witte tanden zien. Hij Hopte Bello op
den rug en gaf hem het pakje in zijn bek,
waarmede deze zich zoo gauw mogelijk!
uit de voeten maakte, lachend nagezien
door allen in de kamer,
mrm
Waar menschon zijn, is ook de kloin-
ktfnpman, de venter, die don voorbijgan
ger wil gelukkig maten met zijn product.
De stille weinig opdringerige Chinees, die
zijn pinda tracht te verknopen, heeft eei.
oohega-coneurrent gekregen in „den man
met de witte kiel". Hij is in den regel'
graoter van stuk, mihder flegmatiek ©n
daardoor beter koopman. Maar de man
met de oliebollen en wafels, die plotseling
als „Ilollandsche pinda-man" is opgedo
ken, hoeft ook al weer niet to klagen over
gebrek van cdnöurrantie. Op ons plaatje,
dat eenige tientallen vierkante meters in
beeld brengt, ziet men er zelfs twee stuks
aan het werk.
tA At 'S' Si A /.iUts+tSt tuiSSS- j vi'',ii\