de> i/mwami-1 H. A M. h cdmfa, SéUedam L. Haven» hoek K. Haven. Tel. 68 103» 686 17 en 68923 koor mot grooto solirik ia hun stommen en „Bello, Bello", riep zelfs St. Nicolaas, terwijl hij met zijn stok op den grond stampte, ■Versdirikt door al dat geschreeuw, liet Bello los, maar kon tooh iniet laten met zijn temden oen, scheur ia Pieterbaas' brook to maken. Toen gingdn 20 allemaal tegen hem te keer, de baas, het vrouwtje, de kinderen, allemaal noemden ze hom oen ondeugen de, stoute, domme hond en voor straf moest hij direct naar de keuken. Treurig ging hij heen, Hij had zo toah willen ver dedigen tegen dien zwarten man met zijn rollende oogenl Ilij hooide do kinderen binnen zingen, lachen en dansen, Het ging er vroolijk toe. Och, hij was er' zoo graag bij1 geweest! Eindelijk kwam er jemainid naai' de keu ken. Het was Frans. „Kom hier, Bello, jo moet bij Sb Nicolaas komen". .Verheugd Is U reeds in het bezit van het practische gidsje, dat U in staat stelt op gemakkelijke wijze uw aanslagen in de diverse belastingen, schoolgeld, etc. te controleeren Zoo niet, bestelt het dan omgaand voor het uitverkocht is. Het kan tl zulke gewichtige diensten bewijzen! Telefonisch bestelde ex. worden gaarne franco thuis bezorgd. Prijs slechts 90 cent. Uitgave van: sprang Bello op en liep achter Frains aan naar de kamer, terwijl hij zich afvroeg of die kerel er nog zou zijn. Toen hij binnenkwam, zat me daar zoo waar die zwarte op de leuning van St. Nicolaas stoel! Vd verbazing bleef Bello naar dat schouwspel kijken. „Kom eens hier, beste jongen", zei St Nicolaas' stem. „Wil je mij niet een poot geven?" Nu dat wilde Bella wel, doch on derwijl keek hij naar Piet, die daar maar op de leuning bleef zitten. „Ja, kijk hem maar eens aan", zei St. Nicdaas, „dit is Piet, mijn knecht, mijn goeie, trouwe knecht, die mij bij alles behulpzaam is en heusdi niemand kwaad doet. Je bent wel een beetje onnadenkend geweest, Bel- lo'lje. Nn heeft die arme Piet een scheur in zijn broek, terwij! hij toch zoo goed om jou heeft gedacht. Ja zeker. Piet, laat het eens zien, wat je voor hem gekocht hebt". Piet haalde ©en, pakje uit ©en groote zak en liet het Bello zien. Hij snuffelde even' aan het papier en plotseling kwispelde hij met zijn staart, terwijl hij vroolijk begon, te blaffen. Leverworst, nee maar, wat fijn, het heerlijkste wat er bestond 1 Dankbaar keek hij St. Nicolaas aan, maar die zei: „Nee, nee, Bella, je moet niet mij, maar Piet bedanken". Diep beschaamd ging Bello naar Piet toe en legd© beide pooten op zijn knieën, terwijl hij hem smeekend aankeek. Zoiu hij hem willen vergeven? Plotseling lachte Piet en liet'zijn prach tige witte tanden zien. Hij Hopte Bello op den rug en gaf hem het pakje in zijn bek, waarmede deze zich zoo gauw mogelijk! uit de voeten maakte, lachend nagezien door allen in de kamer, mrm Waar menschon zijn, is ook de kloin- ktfnpman, de venter, die don voorbijgan ger wil gelukkig maten met zijn product. De stille weinig opdringerige Chinees, die zijn pinda tracht te verknopen, heeft eei. oohega-coneurrent gekregen in „den man met de witte kiel". Hij is in den regel' graoter van stuk, mihder flegmatiek ©n daardoor beter koopman. Maar de man met de oliebollen en wafels, die plotseling als „Ilollandsche pinda-man" is opgedo ken, hoeft ook al weer niet to klagen over gebrek van cdnöurrantie. Op ons plaatje, dat eenige tientallen vierkante meters in beeld brengt, ziet men er zelfs twee stuks aan het werk. tA At 'S' Si A /.iUts+tSt tuiSSS- j vi'',ii\

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1932 | | pagina 22