Het Poedert 1 c >sj
f
H. G. HOEKSTRA.
TE PARIJS, BERLIJN,
LONDEN
jKEJT AL VOQB OXTDWSJEJSU
door
„Be bert Txki öoïbVjaïohwö, wat Kantel
doen zal", ver lelde Mauch „Hij weet, dat
ik bijna ©en moord zou dada voor die snoe
zige armband bij ma: tfn. Géliine. Maar hij
is duur."
Maud zat iöp de (fn-o Uilak, met hlaiar dön-
kergelokt hoofd in u...ar halnldefu, een van
haar geliefkoosd© idingdrt. Cissy en de
kleine hoogblonde Wiesje luisterden, mefc
aandacht naar haar Ontboezemingen, zoo
als ze trouwens altijd deden als Maud aan
het woord was.
Van Mand viel tel loereto! eö ze was zoel
origineel, ze durfde van alles te zeggen,
niet alleen tegen do cliënten, maar ook te
gen Madame Rïmctóet. Ent madame was
toch werkelijk niet malsöh. Zo kdn af en
toe een driftbui krijgen, daln vergat ze al
haar Hollandsch en daln kon je zoo, zon
der pardon, de laain uit worden gestuurd.
I „De mag levenslang blijven", verzeker
de Mand, „zo kan mij niet missen. Als ze
mij er uit gooide, wie moest dan al het
antiek verkoopen?" 1
1 Mauid was de danige in de modezaak
van Madame Rimoulet, die al de „oude
heesljes" wist te verkoopon. Ze was oea
van d?v wonderlijke -verkoopstertjes, dio
iemand met heel andere dingen doen thuis
komen daln hij ooit van plan was aan te
schaffen. Er was nóg een eigenschap, die
Laar brj do andere meisjes een reputatie
bezorgde. Mand „stikte" bijna in de avon
tuurtjes en als ze daarvan ging vertellen
op «en effen, drogen toon, was het succes f
volkomen. Het mooiste verhaal was dat vain'
«en avond, waarop drie jongelui tegelijk
haar van de zaak wardn komen halen. Ze
hadden al een kwartier lang voor d'e win
kelramen op en neer geloopen en Mand
durfde de deur niet uit, uit vrees voor
een hoog oplaaiende ruzie. Ten einde raad
was er töen eeln taxi opgebeld. Maud had
ich in een ouden bontmantel gewikkeld,v
een zwart ondedameshoedje opgezet. En
zoo, strompelend en gewapend met een pa-
lapiuie was zij het trottoir over en de
taxi in gevlucht
„Jullie had den chauffeur moeten zien,
toen ik uitstapte", vertelde ze later, „de
man koek of hij een geestverschijning zag".
Dit wos Maud, de voatgevierdo en nu zat
ze met een kwasi-ernstig geziiht op de
toonbank en vertelde van haar verwach
tingen voor vandaag. Op het groote ka-
lendcTblak achter in den winkel stond de
datum' in zwart© letters te lezen: 5 De
cember.
Het was Sint Nico!aasdag.'
„Ik heb tegen de jongens gezegd", had
Maud den vorigen dag al beweerd, „als jul
lie soms behoefte voelen om aan mij te
denken met Sinterklaas, dan ben ik mor
gen tot 8 uur in de zalak".
„Thuis zijn. ze soms zoo vreemd", voeg
de ze erbij, „ze vinden, dat het niet te
pas komt, als er meer dan één tegelijk om
je geeft. En ik kan 't toch niet helpen,
als dat wèl zoo is?"
Cissy en Wies je hadden ofnmiddedhjk ook
elan huk ahinbïdders dloieh weOetu, dat „da
zaak" de aangewezen plaats was olm Sin-
teiklaas zijn boodschappen te do-etn afgeven.
Maud had juist vei tel cl vau baar hoog
gespannen verwachtingen omtrent de goed
heid van haar nieuwen vriend Karei. Er
was even een stilte. En in die stilte weid
achter in dein winkel een doos verzet en
klonk voetengeschuifel.
„Allemachtig", riep Maud verrast uit,
„daar zouden we onze waarde Trnusje ver
geten. Truusje, kind kom eens gauw hier1'.
„De heb geen tijd", zei een wat hee-
sche stem ergens van achter een stapel
daozen weg.
„Kom kind, jij hebt nooit tijd", grom
de Mand, „vooruit, kom voor bet voet
licht".
„Wat moetan juUie?"-
Truusje verscheen uit bet donkere ach
terdeel van den winkel en keek de andere
drie beurtelings wantrouwend aain. Zooals
ze daar stond, onder een der groote win
kellichten, moesten de andere meisjes voe
len hoe tragisch dit figuurtje wel was. Dat
ze dat niet voelden, dat ze alleen het be
lachelijke maar zagen, het kwam omdat
ze van het begin af aaln haar geplaagd en
bespot hadden.
En nu, op dezen dag, die zoo prettig
zou worden, met de cadeautjes vanmiddag
en des avonds de gezelligheid thuis, ont
dekten ze alleen dat Truusje er slordig
uitzag met haar piekende haren en dat
haar gezicht akelig bleek was. Dat was toch
niet noodig. Je kon je haar toch behoorlijk
doen en je wat poederen. Voor een winkel
meisje was dat een eerste veredschte.
„Zeg, Truus, jij hebt er toch ook voor
gezorgd, dat je postpaketten uit Spanje
hier bezorgd worden?" informeerde Maud.
Vijandig keek de ander haar aan.
„Dat zullen jullie wel zien", zei ze bits.
„Hemel, land, je hoeft me niet op te
eten", suste Mand. „Het zijn natuurlijk
dingen, die mij niet aangaan. Als jij het
zwijgen wil bewaren over je hartsaange
legenheden, ga je gang".
Cissy en Wiesje hielden met moeite hun
lach1 in. De Vcrotóderstelling, <M de leelijkel
Truusje er hartsgeheimen op nahield, was
liet niet oim te bulderen?
Truusje zei niets meer, met een feilen
Mik aan Maud's adres draaide ze zich om,
verdween weer achter in den winkel.
Achter een berg doezen, önttroikken aan
het gezicht dier anderen, haalde ze haar
zakdoek te voorschijn en wreef minuten
lang denkbeeldige vuiltjes uit haar oogern.
Daarna greep ze het telefoonboek.
I
„Voor mejuffrouw Versteeg", zei Wiesje,
„Jaanaaiaa!" gilde Cissy en met dwaze
haast begon ze liet pakje open te maken,
dat Wiesje haar overhandigde. Er zalen
een paar keurige peaiu de suède hand
schoenen in. En er was een long rijm bij.
„Van Dick, die kan zoo geweldig rij
men", deelde de gelukkige Cissy mee. 1
Dat was het begin. In den verderen mid-
dag Wamen de andere pakjes los. Tel
kens standen ze er met z'n allen omheen,
als er werd uitgepakt en de geschenken
weiden met critisohen blik gekeurd. Ook
Truusje deed mee. Een beetje terughou
dend nog en wat onwennig. Maar ze
'kwam toch telkens kijken en. ai en toe
gaf ze zelfs een opmerking ten beste.
Om half zes bracht een keurige bestel
auto een Hein pakje. Voor mademoiselle!
Elder. I
„Van malsdn Céline", jubelde Maud El-
i der toen ze het pakje in handen kreeg.
Ze rukte het bijna open. In een sierlijk!
gewatteerd doosje lag daar de smalle gou
den armband waar Maud" bijna een moord!
v,oor zou hebben willen doen. „Karei is eeni
schat", juicht© ze.
Met z'n vieren bogen ze zich over het
doosje om het kostbare geschenk te be-
en in vele andere centra
heeft de Schiedamscho
Courant correspondenten
van naam, die, warme ei
de gebeurtenissen daartoe
aanleiding geven, in pret
tig leesbaren briefvorm
van zich doen hooren.
Abonneert U nog heden
f 2.—per 3 maanden,
f 0.15 per week. Bureau
L. Haven 141, telefoon
68103, 68617. 68923.
6
>-Sx f* "rif
