SCHIEDAMSCHE COURANT
Een heerlijk reisje
VAN DE
No. 13
I JVOEGSEt VAN DP. SCHIEDAMSCHE COURANT VAN 1 April 1933
door
C. E. DF LILLE HOGERWAARD.
12) 1 1
Het weer bad zich na biet omroer van dm vo
rig cn dag wow geboel hersteld on do zon scf.ijeem.
lachend over de vmdljtbare wedden em nekton.
De jongens vonden bet, aardig!, da boeren en boer
innen in hun verschillende dracfijt op het iand
werkzaam ie zien. 1
,,'t Dijkt, of elke provincie uw anders is"'t
vond Kans.
„Dal is ook zoo", zei ooun Jan. „Elke provincito
heeft oen eigen karakter evenals de bewoners.
Het treft, dat het vandaag juist Donderdag is".
„Waarom, oom?" vroeg Piet, 1
„Omdat er dan markt is in Middelburg m jullie
het zeker aardig znlt vinden «r eons een kijlkjc te
nemen", luidd.e het antwoord.
Geen der jongens sprak dit telgen en or wonl
dus naar Middelburg gereden, waar nial altoem de
markt cn liaar bezoekers, niaair ook da oude abdij
en het mooie slad'huis bewonderd werden.
Vimdaar ging liet naar t'lissingen, d/j stad van
Miclijel de lluytor Langzaam reden, zo over den
lireeden boulevard langs do Iftont of Wtetor-Schol1-
dc, die daar hizonttor breed is.
„En nu naar zee", riep oom Jan uit., terwijl Jiijl
naar Domburg koersto. UieeirlijSk! vomlm allen hei
aan liet Domburgsdie strand'. Oom Ja'n hield al
evenveel van do zoo a.ls do jongens en zei
Ik ga hier vooreerst niet weg".
„Wij ook niet. Wij ook niet", vielen da neven
hem bij.
„Wat is de zee msLig" merkte Bob op.
„Do zee is als een jongen", beweerde oom
Jan. „Soms zooals nu zlijln de golven zóó
kalm, alsof zb nooit eenig kwaad in den zin
hadden Dikwijls eclhtor wordt doza rust plotsaling
verstoord en loeit en raast da zooi, bruisende, mei
schuim bedekte golven opjagend, om to tonnen,
dat onder dje lehijnbar.e kalmte ciou levendign
ontembare geest hulst, die maar al to dikwijls los-
breekt en daarbij niemand of niets ontziet'
Oom hui zocht naar een goede parkeerplaats
enkroeg toestemming van don burgemeester,
dien hij persoonlijk kende, op zijn terrein te par-
keeren.
Dat was een vreugde, want hij1 was al bang
geweest, ditmaal in ooit Jioted tot moeten over-
nacliton, en hoewel dit oip ziclijzdf ludluurl'ijk
geen ramp is, vonden allen lied toch voet prettiger
op de oude manier dan nacht door het brengen.
In een liotol kwam iedwcein wel eens op z'ijm lij],
maar in een auto ,of tent slapen, viel huig' jitel
allen te beurt an dus was het veel' aantrekkelijker.
Even keek Bob an Piet dan opk teleurgesteld.,
toen de burgemeester van hel uitzetten dei tent
niets wilde weten. Hun gezichten klaarden edlmer
onmiddellijk op, toen bij hun een alleraardigst
zomerhuisje wees, dat weldra voor den nacht in
gereedheid word gebracht. Eigenlijk vonden ze
dit nog leuker dan hun tent, want liet was weer
iets geheel nieuws.
„We hebben zelfs 'snaciits genoeg afwis
seling op onzen tochl", zei Piet cin Bob was
het hiermee gcf.ioel oens, terwijl iHans en Tom
het jammer vonden, dat liet niet juist kun beurt
van builen-den-wagen slapen was.
liet was e>cm rustige en avontuurlooza nacht,
al moesten Bob en Piet zich den volgenden nioa-
gen eens goal1 da oogon uitwrijven, vóór ziij wisten,
waar ze waren.
De burgemeester liad den vorlgen avond met
veel belangstelling naar da reisavonturen van zijn
gasten geluisterd en er werd hartelijk afscheid van
hen genomen. Jammer, dat drukke ambtsbezighe
den hem veihiaderden iltet gezelschap een eindje
to vergezellen.
Vroolijk tuften de reizigeis verder. Zij hadden
nog een heel programma af te werken. Do zon
zelve scheen plezier in hun toelil to Jieb'jeu en
slak iedereen en alles aan met haar zonnigheid.
Zelfs liet vee dartelde uitgelaten in. de wei.
liet doel van hun toüht was Amsterdam, dat
zlij voor den avond wilden bereiken, om den vol
genden dag reeds bajjijus naar Arlis. te kunnen,
gaan. Daar oom Jan echter w.el begreoi), dat ze
in Grool-Mokum niet gemakktelijk ,oi> de hul ge
liefde Wijze zouden kunnen overnachten, besloot
hij in de buurt van Raam naar een gosfdhikta
boerderij uit te kijken. Ze zouden dan immers
bijtijds hun tocht kunnen vervolgen eai vroeg ge
noeg in artis aankomen.
Zoo gezegd', zoio g.cdaan. Even buiten Raarn
stopte oom J;ui en zo troffen liet alweer bijzonder
goed1, want zo werden zoo Hartelijk ontvangen, als
of de boer en do boerin lien roods langen 'lijd
verwaclit hadden.
'tiVas een prachlboerdoriji en het reisgez.c2scf.iap
toonde do grootste belangstelling vojor alles. Zij
raakten niet uilgokckcm in do stallen, do melk- en
kaaskamer, en waren in de wolken, toen da boor
hun voorsteldeden volgenden morgen in allo
vroegte li,ei melken bij to wonen. Bang om zicli 'te
verslapen, behoefda niemand te zijn, want de
boer beloofde hen met tromgeroffel te wekken.
„En hoe laat is dat?" vroeg' oom Jaii zeker
heidshalve.
„Vier uur", antwoordde do boor op oen loon,
alsof hij dit eigenlijk een overbodige vraag vond!
„Dat is veel 1e vroeg", zeti oom Jan. ,,Dan gaan
we naar Amsterdam zonder die melfcerijteJi,oonine\
KI Mü EH BLAD
