PAPAÏER-FOTÖHAHDEL
SchiedamscheCourant,
O NTWI KKELE N,
AFDRUKKEN en
VERGROOTEN
St. JAN'S VUÜR.
I Fotohandël „DE PAPAVÊR».!!
in het paleis van den koning
TWEEDE BLAD
ZATERDAG, 24 JUNI 1933. No. 20370.
(24 Juni).
Er was iois aan dien jongemaln, Bat
Kaar van den beginne af hajd geboeid i
;wM bet precies was, kon zij! onmogelijk
verkLalren. Noch iets ton goede, noch lén'
kwade. Misschien was het Jie zekere koel©
onverschilligheid', waarmee hij1, aan haar
voorbij1 gaand', in het wirier dook Mis
schien waren het alléén maar de bijna
rofökelooze kcp-duikelingen, welke hij deed,
lafspringend) van een hooge strainü-rots. Zij
kan zelf niet zwemmen en zij benijdde
hem. En toen hij op zekeren dag niet
verscheen, miste ze hem en wiais ae be
zorgd over litem Zij ergerde er zich over
ten vröeg zichzelf in het geheim af: hoé
Jdw'am ze aan die gevoelens?
Misschien Was er een reden voor: zij
voelde zich volkomen uitgerust en daar
door ook wat eenzaam Immers, als jé
rond je Keek, hald iéder zijn kameraad..
Waarom zou hair vuur altijd in een doof
pot geborgen moeten blijven?
Eenige dagen later bracht het toeval h'aasr
met den jongeman in Kennis.
Het wlas teen stralende, heerlijke mor
gen. Kathtarme was een eind ver het
Strand ©pgeloopen en had haar Kleereta
laiahter teen dichte struik fn. 'de schaduw!
Valn een hooge rots uilgetrokken. Juist
had ze haar baticöstuum aangetrokken en
verheugde zij zich op haar zonnebad, toen
teen jongeman, als valnuit den hemel, kopje
tender in htet water sprong. Vers oh rik ij
sloeg ze haar hadmantel om zich heen
ten schoof naar het boschje terug.
Plotseling echter vloog zo overeind1, als
door een mes gestoken, en reto.de dtaor
panischen schrik bevangen, het strand op.
Da jongeman, vlak aan htet wiater, lachte
en riep:
„Heb ik u Verschrikt? Dat zou mij terg
spijten!"
„Neen, neen", riep ze terug, bleek als
■r i doode „Ik ben op een slaing terecht
gekomen!" En met afschuw1 wees ze naar
dte piek van het onheil.
„Verduiveld... maar Idat is..." en meteen
Iw'as hij bij dte plaats van htet onheil. Hot
&Vas inderdaad, teen echte aldder, die door
léon goedgemikten steenworp meteen on-
Sehaiddijk was gemaakt. -
„Bent u gebeten?" vröeg "dé "jongeman
met deelneming.
„Nteen, ild_ sprong nog precies op tod op,
toen "ik 'onder 'mijn kug wlat Voelde be-
Wegen
„Goddank!"
„Ja, Goddank..."
Niet lang hierna zaten zo met hu'n bet-
i' op het w'arme strand en twteo Öagten
1 t leerde Katherine zwemmen.
on avond' hierop zaten ze op teön rus-
ti~ degen, terrasje aan het mteer en drön-
1 dien dieprodden laWdwijn. Het was
teen fhiweolen nacht; als goud' blonken
laan den hfemel de sterren én de lucht
Was vol van geur.
„De diagen zijn als van eén bemels-
blauWte Kleur en glinsteren als zijde in dte
zon", aeidte hij, „maarde avonden
Bez© stille, wteldaldige avonden zijn h'et
allermooist!"
Plotseling keek hij haar onderzoekend
Een schok voer haar door de leden,
maar zij knikte slechte! toestemmend.
Zijn nabijheid joeg een golf valn temotïe
over haar. Zij kon wéinig meer zeggen
'ten toten ze later op den raln.d van haar bed
Éi het eenvoudige pensiOn-kamertje nog
Jvlat blééf zitten, trachtte ze tevergeefs
niet te denken..,? ze ilachf juist hoe!
vteel...
Een volle zomerdag! De hemel staat wijd
ten diepblauw1 ligt het moer. De aecacia
bloeit, d© jasmijn geurt; eind-doos lange1
muren liggen bedolven Onder gloeiende
rozerahken.
Katherine stond voor den spiegel en mon
sterde zich aandachtig, bekeek scherp het
lucb'ig grijs-blauwe jurkje, dat om haak
lc 3? golMe, haar leden, die slank Wa
ren en soepel. Zij voeldte haar kracht, was'
er blij om. Met zoTg streek zij haat kap
sel glad', deed het gouden kettinkje met
den glinsterend zwairten onyx om den hals'
en verzorgde, haast in gedachten verlo
ren, haar nagels.
Richard stond reeds in den tuin van het
pension ten Wachtte op haar. IIoo impo-
neeremd stond hij daar tegen den groenen
achtergrond der boomen.
De rozen genrdten en liefkoosden hen.
Of zij wél wist wat voor oen dag het van
daag was, vroeg hij.
Zij dacht na. Neen... zij leefde als in
een sprookje; zonder begrip van tijd én,
onwterkelijk Zij onderscheidde nauwelijks1
meer den dag van den nacht.
„St Jan is het vandaag..." Hij scheen
het te zingen. „En St. Jala is van belee-
kenis als men vaoantie heeft".
„Och, St Jan vandaag?" en ze deed
alsof het haar bang en angstig werd.
„Dezen nacht gieten immers de wilde
jagers hunne kogels, uit... uit..."
„Uit lood', uit de ocgen van drie schild
padden, uit glimwormpjes, elfenhloed en
bilzekruid".
Zij Mommen langzaam dten berg op On
der hlen vleide zich htet meer naar htet
land, dat in Weekte lijnéa door de blauw©
bergen werd omsloten Nu en dan bleef
Richard staan om even het ranke, jeug-
d'ge figuurtje van Katherine met een ver
liefde blik te omvatten.^
Zij keerde zich om en aei, om de be-
teekenis van den dag te .accontueeren:
„Bij ons worden op St. Jan de koeien,
naar de Alpen gedreven 's Avonds leggen
de jöngtens op de bergen vuröa aan en
dansen met do meisjes er omheen..."
„Ja, maar.'.." viel hij in. „Ja, maar, wié
elkaar beminnen, springen hand in hand!
over htet vuur heen en zijn daarna zoo
goed als verloofd".
„Zéé?" Zij deed verwonderd en zet té
ondeugende oogen op. „Zóó, ooh, da ér-
om sprong tot dusver nog niemand met
mij over het vuur..."
Opnieuw zag h'ij haar onderzoekend aain,
en opnieuw' ondervond ze de gloedgolf, die
van hem tot haar ging.
Het samen-Wandelen weid tot eén!
sprookje, tot een vreemd lied. Het was
alles zoo mooi en glansrijk, zoo licht en1
zoo begenadigd, alsof het een schilderij
Was van een groot kunstenaar. Ook heH
zielie-belevenalleen was daarbij alles nog
niel helder, - het was nog meer een Ont
werp, teen fragment, een Snel-neergekrab
beld© schets om gedachten en stemming!
te behouden in den ovemjkdom van schep
pingsdrang, die waohtte op liet moment
om in het heel groote op te gaan
Zij stonden half boven, half benéden'
een bergw'eg, op een smal rotspad'. Onder
hen golfden de kruinen dor boomen als
een groene stroom;.niet ver-wég ruisehté
de waterval van den ouden spookmolen.
Het land wteid één en al Onmetelijkheid!
en diepe eenzaamheid. Toen rustten zie
uit, blikten in de ruimte en wteideh stil
heel stil
- V
Dte zon begon te dalen ten zij maakten
zich op, huiswaarts te gaan.
's Avonds hield het dorp zijn feest: St-
Jan! Kleine meisjes in het wit trokken!
dte straten door. Hunne ocgén glinsterden,
hunne bokjes stomdén niet stil. Als een
lente stoet stegen zij den heuvel omhoog,
naar het hosdh op do hoogte. Katherine!
en Richard stonden 'diclit naast elkaar en
keken toe „Het is als een heerlijk-mooi!
lied- uit lang-vervlogen jeugd", zei zij Hij1
knikte. „En als een glooiénd verlangen
voor hem, die geen jeugd gehad heeft..."'
En toen vlamde het op in den nacht,
in den donkeren, raadselaehtigen, met ster
ren-bezaaiden zomernacht, wiöns innerlij'k-
ste vlezen is als oen roep naar vervulling...
Rondom 'de opvlammende schoven
dansten de kinderén en zongen: „Wij
vlechten u den bruidskrans..."
Richard- en Kath'erine zochten zich eten]
plekje om te gaan zitten. Het bosch slondl
in heiden gloed on eün gouden schijnsel
omlijstte do boomen Achter alle struiken
scheen iets te loven, geheimzinnig en drin
gend. Overal zaten paartjes, stil en in ge
doichten, of innig zich omvattend.
Eindelijk vonden ook zij hum plaatsje,
vlak tegenover heff vuur, van een zwoele
betoovering omgeven op dezen avond uit
duizenden „Wat is het mooi", ziei hij.
„Ja", ^antwoordde 'zij en heiden voelden
■Veer de bijna angstig aanlrijvendaS: mocht
in zich.
Toen het vuur inéénviel, sprongen do
jongens met hun meisjes over dén glodl
en juichten en omhelsdon elkaar.
Kijk, kijk!!; een vallende ster met een
langen staart achter zich.
„Een noodlot!" zei Richard Zij sprong,
als uit haar gedachten opgeschrikt, op en
keek hem aan.
„Ja, maar ik houd van mensohen, die
hun noodlot béhieersohen..."
Onmiddellijk, zonder haar te laten voort-
praten, antwoordde „hij: „ik ook!" Ihj
sprong overeind en trok haar naar zich'
toe en kuste haar.
„Eigenlijk houd' ik niet van een verlo
ving in dte natuur", - zei hij „Zij houdt
meestal geen stand, als ze de nuchtere!
allo-daagschheid tegemoet ireedt- Miarhet
is machtiger dan mezelf. Het haalt eiken
twijfel omver. Ik heb je bestudeerd, zoo
ver als de korte tijd dit toeliet Je hand
schrift verraadt, dat jé, bent een zuiver,
sterk karakter. Je bent..."
Richard Wou nog veel, meer zeggén, maar
zij legde haar kleine handje op zijn mdnd,
om hem biet zwijgen op te leggen.
„Laat dat tnaar...l" zeide zij
„Goed op één voorwaarde; wij zullen
als laatsten over het vuur springen. Het
is het oude gebruik. Wie het doen, blij
ven voor tijd on eeuwigheid aan elkaar
verhanden Men moet er echter gooi over
heen Komen Wil je...?"
„Ik wil, ik wil!" jubelde Katherine Zij
spreidde ido airmen uit en maakte zioh op
voor dea sprong Op dit oogenblik poide
er iemand' nog even in het vuur en nog
©ons Weer vlamde de gloed op. MaaT nog
trok hooger Richard1 zijn geliefde medé
en beiden sprongen met ©en Imogen sprong
erover heen.
„Bravo bravo!" jubelde het van allo
kanten. Maar die twee jetten er biet op.
Zij lieten elkaar, ook a:jn de andere zijde
van. het vuur, niet meer los, maar kus
ten elkaar en onaxindén elkaar, zalig vaan
geluk.
i SneTliepeimae ioetv dé..amlleren voorbij,
den avond in,-zelf één en al vlam, het oog
vol lachen, vreugde en j'ube! in het hart,,
vervuld "van teen heiligen gloed, bet geluk
van het nur om zich...
Den volgenden dag schreven zij samen
aan zijn moeder.
In het najaar, toen de boomen# zwaar
waren van gouden, rijpe vruchten,„trouw
den ze...
Koopt Uw platen en films bij ons en laat ons
Moderne Ateerkinrichling eg»
Korte Dam 3 Telef. 68810
St. Lidulnastraat &b 68924
Swaminordamsingo! 69509
Een liefdesgeschiedenis uit het oude Madrid
door F. MARION CRAWFORD. Naar het
Engelscb door W. H. 0. B.
30)
Riep buigende, ging Mendoza been. Zijn.
dienst zou e°rst afgeloopen zijn nadat- do
laatste grande was vertrokken en de tijd,
dien hij besteed had om Don a Ana te
vergezellen, zon juist toereikend' zijn ge-
woest voor zijn souper. Zij slaakte een
korten zucht van verademing, toon zij zijn
gespoorde hakken en langen degen op den
vloer hoordte rinkelen. Dolores was nu
in haar macht, d'ie zij tot hot uiterste zou
gebruiken.
Zij volgde Eudaldo naar de volgende
deur, waarvan hij den grendel' af schoof.
„Blijf buiten wachten," zei ze kalm. „De
wensoh' met Dona Dolores alleen te zijn."
„Dona Dolores is in do verste kamer,
Uw hoogheid," zei de knecht.
Zij ging do kamer binnen on sloot de
'doür, waarna Eudaldo naar zijn sloel terug
keerde, om daar te blijven dommelen, tot
dat zij weer te voorschijn zon komen.
Nauwelijks had' zij twee passen in de
zwak verlichte kamer ged'aan, of een
schaduw gleed tussbhen haar en de lamp,
die onmiddellijk daarop werd Uitgeblazen.
2ij uitte een kreet van verbazing en bleef
stil' staan. IOveral, behalve in Mendoza's
woning, zou zij uit vrees voor haar leven
zoo hard' zij maar kon naar de deur zijn
geloopen en getracht hebben d'ie te ope
nen, want zij had veel vijanden en was
daarom altijd op haar hoede. Maar zij
onderstelde, dat de schaduw, die zij had
gezien, Dolores was. En zonder te aar
zelen riep zij op vnendelijfcen toon:
„Dolores! Ben jij d'aar?"
Een oogenblik later voeldte zij een klemo
hand' op haar arm.
„Wie bent u?" hoorde zij heel zachtjes
vragen, en Dona Ana wist niet beter of
het was Dolores, die fluisterde. Het be
staan van Inez was zij totaal' vergeten;
zij had het moisje weinig ontmoet en nooit
op haar gelet, hoewel zij wist dat Men
doza ook een blinde dochter had.
„Ik ben het de prinses van Ebola,"
antwoordde zij, op den zelfden vriendehjken
toon.
„Sssti U moet fluisteren."
„Je vader is weg je hoeft niet bang
te zijn."
„Goed', maar Eudaldo is buiten en als
lrij met slaapt, hoort hij alles. Wat is er?
Waarom bent u liier?"
„Ik wou een beetjo met jte praten,"
antwoordde Dona 'Aam, nu! ook fluisterend,
om aan het verzoek van hot meisje t©
voldoen. „Kan je mot wat licht maken?
Waarom blies je de lamp uit? Ik dacht
dat je In een andere kamer was."
„Ik schrok, want ik wist met wie er
binnen kwam. Als liet u' het zelfde Is,
kunnen we lieel' goted' in donker praten,
Ik zal u wel naar een stoel brengen,
Fotografeeren.
VII.
In het vorig artikel spraken we over
den fijnen korrel van hot negatiefmateriaal!
voor do HernheoMcamara Wanneer we nu
de opnamen zelf ontwikkelen mosten we,
-om dezen fijnen korrel te behouden, met
een specialen ontwikkelaar ontwikkelen.
Het boste is wel ,dat de amateur neenrnt to
dmal in een verdunning 1 30. Nu moot
men hij deze ontwikkeling er wel op let
ten, dat dezelve niet I© ver wordt door
gezet. Do allerlaatste onderzoekingen van
dr. Luppo Cramer hebben uitgewezen, dai
wanneer we fijnkorrelige emulsies kort be
lichten en voluit ontwikkelen, de. korrel
van het neergeslagen zilver grol wordt, dus
dat in dit geval het weinig versclijil maakt
of we met den gewonen metol-hydredbjinon-
ontwikkelaar ontwikkelen, di|o geen fjinen
korrel geeft, of met rodmal, die het wel
doet. Do prakllijlk wijlst dus uit, dat wil
men een fijnen konel behouden, men ruim
moet belichten en niet clhteal uitongiwikfce-
len, wat gelukkig niet noodig is, door de
zee van gashdhtpapteren in all'o graden
van hardheid, zoodat hot negatief aljbeeü
flauwtics moet zijn, wil er nog geen be
hoorlijke afdruk van kunnen worden ge-
maak1-. Natuurlijk mot lodinal ontwikkelen,
met met metol-hydrod ynon ,daar deze ont
wikkelaar zelfs bij lange belichtingen, en
niet voluitontwikketen, een giroven korrel
geeft.
Dit is eigenlijk altas wat wte van het
ontwikkelen van fijnkorrelige emulsie® moe
ten weten. Gefixeerd wordt in htet gewone
zuro fixcerbad: water tot 1 L., hypo 250
gr., kal iuTmnetabisulfi et 50 gr.
Bij het fixoerbad zij nog opgemerkt, dat
men het nooit direct na (het aanzetten mag
gebruiken, het is dan te koud en fixeert
niet volledig uit, Eerst het had op kamer
temperatuur brengen; deze opmerking geldt
voor alle fixcerbad en.
'Overigens is van alle ontwikkelaars de
combinatie metol-bydroohmon nog de beste.
Het volgende recept heb ik jaren gebruikt
en is voor bijna alle emulsies uitstekend.
Wiater tot 1 U, metol 5 gr. natriumsul'-
fiet" (gekrist150 gr., hydrochinon 9 gr.,
potasch 120 gr., broomkalium 2 gr. De
chemicaliën in volgorde oplossen; vóór
het gebruik met 23 d'eelen water veT-
d'unnen; voor gaslicht met 45 deelen
water, voor bromid'epapier met 6—10 dee
len water. Voor lantaarnplaatjes 68 dee
len water. In de practijk wijst zich de
verdunning vanzelf uit. Bij overbelichting
moet men met een geconccntreerdten ont
wikkelaar beginnen (1 op 2 dteelen water
met ruim broomkali (1:10) toevoeging);
bij onderbelichting beginnen met een ver
dunden ontwikkelaar (1:6), zonder broom-
kalium. De temperatuur steeds circa 18
gr. C., dus kamertemperatuur. In den
wmteT mitsdien vóórwarmen en wel, om
dat bij een te lage temperatuur de hy
drochinon niet meer inwerkt Alsdan werkt
alleen de metol, welke stof gedetailleerde
beelden doch' geen contrast geeft. Hydro
chinon geeft wel contrast, hij is de meest
hardwerkende der bestaande ontwikkelaars,
vand'aar de combinatie meto-l-hy-droelunon,
h'et eerst in 1893 aanbevolen. Bij een te
lage temperatuur houd't de elkaar aan
vullende werking der combinatie metol-
hydrochinon op. Metol werkt alleen, resul
taat: flauwe, foHooze negatieven.
De belichtfiig dter donkere kamer ge
schiedt het beste door uitwisselbare veihg-
heidsfilters „voor de donkere kamer", bijv.
die der Agfa, of der Kodak. Het beoor-
deelen van het gefixeerde negatief m Ge
donkere kamer, door het te 'beschouwen
tegen een z.g. Philips daglichtbrander
(blauwe peer). Dut licht komt met dag
licht overeen. Men ontwikkelt met rood
licht of wel gebruikt een d'esensibihsator
of verdoover.
Thans wordt hiervoor (algemeen ge
bruikt pinakryptolgroen (1 500 voor-
raadoplossing, ia het d'onkor bewaren met
9 maal do hoeveelheid water verdunnen,
dus in eten combinatie 1 5000), als voor
bad gedurende één minuut, waarin men
de plaat of film b'aadt bij gewoon rood
licht, of in volkomen donker (panchroma-
tische films ea platen) en dan af ontwik
kelt in dén gewonen ontwikkelaar bij licht
rood of oranje licht. Dok kan mén bij
den ontwikkelaar, op 90 cc., 10 cc. pinakry-
tolgpoenopl. 1 i 5000 voegen, 1 minuut bij
het gewone roode licht ontwikkelen en.
dan verdor hij het oranje.
Ook voor kleurplaten (Autochrooms en
Agfa-Farbenplattó, ook de Agfa Colorfilms)
bewijst dit verdoovingsbad' goede diensten.
Feitelijk moot elke amateur htet bezigen,
het is een groot gemak en voorkomt mis-
want ik weet precies waar alles m de
kamer staat
De prinses liet zich een paar passen
leidten en aanstonds voelde zij zachtjes
in een stoel te wordten gedrukt. Wel was
zij verbaasd1, maar de vrees beseffende, die
het meisje voor haar vader had, vond zij
het het beste haar maar haar zin te
geven. Inez had1 niets gezegd, dat aan
leiding kon geven tot Ge gedachte dat
zij niet Dolores was. Intiem als de zus
ters met elkaar omgingen, wist Inez bijna
evenveel van dte prinses als Dolores zelf,
en zoolang het gesprek fluisterend werd
gevoerd), was er absoluut geen kans dat
haar stem haar zou verraden, liet vlug
dehkende meisje vond hot echter vreemd
dat Dona Ana Dolores niet had gezien, die
toch den heelon avond op hot feest moest
zijn geweest zij vreesde dat er iets
bizonders was gebeurd. Als dat liet ge
val was, was haar eerste gedachte haar zus
ter te helpen, maar zoolang zij in Dolores'
plaats een gevangene was, kon zij niets
uitrichten, en daarom besloot zij dat Ge
prinses haar moest helpen ontvluchten.
Dona Ana begon vlug en met wolge
kozen woorden te- spreken. Ze zei den
toestand van htet meisje to kennen en al
lang te woten h'oe innig zij en Don Jan
van 'Oostenrijk elkaar lief hadden. Zij ver
klaarde volkomen met beiden te sympa-
flusecrcn on alles te willen doen om hen
te htelpen. Toen vertelde zi| dat zij Dolo
res op het hoffeest had,1 gemist.
.Onwillekeurig schrok fnez en haalde
lukkLngen.
Zijn tenslotte de negatieven wat te dicht
of te dun uitgevallen, dan moot men ze
niet direct verzwakken oE versterkten. In
den handel komen zóóveel soorten gas-
lichtpapior voor, dat het al heel raar moet
loopcm, wil mén hierop geen behoorlijken
druk verkrijgen. Mocht dit alles echter
tevergeefs zij'n, zoo dient men do negatie
ven te verbeteren.
Te dichte, doch overigens harmonische
negatieven Verzwakt men met don verzwak-
ker van Farmer (100 cc. hypo-opl, 10 pöt.,
10 cc, van oen oplossing: water lot 100 cc.,
roodbloedioogzout 5 gr., keukenzout 10
gr.); to hardé negatieven, 5n een 2 pöt.
oplossing vain animonïumpersulfaat, por
100 cc. 2 druppels steik chemisch zuiver
zwavelzuur toevoegen, toldat de ge wens eli
te verzwakking Valn het droge» negatief
is vorkregen., daln leggen in eten gewoon,
hypobad om de reactie te onderbreken.
Zijn de negatieven te flauw, zoo Vol
doet dé oude sublimaaitversterker nog heit
beste. Men bledkt de (negatieven, hetzij ge
heel of gedeeltelijk, al naar dén1 graad
der dékking, Sin1: water 1.00 cc, broam-
kalium 2 gr., sublimaat 2 gr. In volg
orde oplossen, sublimaatpasüllcs kulnnen
worden génomen, de kleur hindert niet.
Daarop een kwartier spoeldn en zwarten
in: 100 c.c. water, 5 cc ammoniak, dan!
kart spoelen dn' drogen. Er zijn natuurlijk
meer vorstorkors (zie mijn Handboekje der
Praktischo Fotografie, vierde druk, blz.
224), doch de suli]imaatvtezjsterfcer Voldoet
bijtaa altijd.
Verder is er eigenlijk met het negatief
niets te doen. In vroeger tijlén ga£ men!
de negatieven een laMaiag, vakfotografen!
doen Üit nu nog wtel Doze laag odhtek
hééft geen zin. I
Er rest alleen nog de retouche, II i. haf
verbeteren van Heine mtedhalnischo fout
jes in het negatief, als gaatjes, krasjes,
enz Mm doet Hit m'et potlood en kajrmijn1.
Het negatief Wordt daartoe op een retou-
'cheerstandiaaiid gezet -en dé gelatin el nag in-
gewreven met wat mafcfolein, alsdan pakt
het potlood befcer. Kleine lichte vlekjes,
van 'n j>ortrot b v. dte zomersproeten, werdén!
opgevuld', door ze met die fijne potlood;
punt cirkelvormig te overteekenen zonder
druk; gaatjes weiden met karmijn opge
vuld Men neemt oen ietsje uit de tube
aan de punt van ©dn even vochtig pen
seeltje en dipt de plekjes voorzichtig dicht.
De verdero retouche, bijwerken van be
paalde partijen, het afdekken met matlab!
aan de glaskaat on daarop werkten met
krijt ©n doezelaar, is een werk, dat men al
leen loert door het voel te doen, èn waf
de amateur moet vermijlen! Zijn negas
tievem moeten dusdanig zijn, dat oen druk
daarnaar af is, en geen verdere kunstgre
pen noodig heeft, wat zeer goad mogelijk
is, indien men slechts met oordeel ten ken
nis van zaken opnteemt, dus nooit luk
raak! Juist belichten, juist ontwikkelen én'
het afdrukpapier kiezen in overeenstem
ming met den graad van dichtheid valn)
het negatief. 1
W. H. Idzerda'
Kerk en SeliooL
Ned. Hcrv. Kerk.
Aangenomen naar (TIindelcic.[>en, J. .1. F.
Franck, cairid. te Reeg; naar "Welsingo-Sau-
weid, ds. Joh. Wi Hoekstra te Helium.
hoorbaar en snel adem, maar Dona !Ana
vond' h'et heel natuurlijk dat Dolores op
de een of andere wijze uiting gaf aan lxaar
teleurstelling wegens haar opsluiting juist
op den avona, waarop het heele hof bijeen
was om den man, dien zij lief had, te
begroeten.
Daarna vertelde de prinses, dat zij ha
h'et souper Mendoza had ontmoet, met
hem was opgeloopen en na heel wat
moeite de waarheid van hem was te woten
gekomen en van hem toestemming had
gekregen om Dolores ©enige dagen onder
haar hoede te nemen, dankbaar als hij was
dat zij werkelijk met haar en Don Jan
sympathiseerde, wat hij nooit had gedacht.
Toen vertelde zij Ac-t staatsgeheim, dat
Dolores natuurlijk moest weten, dat de
koning het huwelijk wonschte, omdat hij
jaloersch was op zijn broeder en daarom
wilde dat deze genoeg kreeg van het win
nen van veldslagen om dan als een ge-
-lukkig man een rustig leven te gaan
leiden.
v „Don Jan zal het je vertellen, zood'ra
je hem ontmoet," vervolgde zij. „Ik zond
hem vanavond twee hriovcn. Do eerste ver
brandde hij ongeopend, omdat hij d'acht
dat liet een liefdesbrief was, maar Gen
tweeden brief, dien hij voor het souper
kroeg, zou hij nu wel hebben gelezen.
„Wat liebt u hem geschreven?" vroeg
Inez.
„In hoofdzaak het volgende i als hij ge
duld hadi en slechts twee dagen wilde
wachten en gedurende die dagen niet trach
ten je zonder bijzijn van anderen te spre
ken wat een schandaaltje zou veroor
zaken en jou zou benad'eelon, als iemand
het te weten kwam dtem zou de ko
ning ailes naar Don Jan's genoegen schik
ken en je vader zou zijn toestemming
geven. Je hebt Don Jan sinds zijn terug
keer nog niet gezien, is het wel?" vroeg
zij bezorgd.
„Heelemaal niet," antwoordde het blinde
moisje met overtuiging. „Do h'emel geve
dat ik bet had gekund
„Daar ben ik blij om," fluisterde Ge
prinses. „Maar als je nu met mij mee
gaat naar mijn vertrekken en daar zult
blijven, totdat alles is geregeld wel, Una
bestaat de kans, dat je iiem even zult
zien. Maar ik beloof mets, want dut zou
gevaarlijk kunnen zijn."
„Housch? Denkt u dat dat mogelijk
is?"
Inez zat m liet donker droevig te glim
lachen.
„Misschien. Wellicht komt hij mij of
mijn man bezoeken en dan zou ik jullie
even alleen kunnen laten."
„Wat zou ik dat heerlijk vinden," zei ze
oprecht gemeend'.
„Ga dan nu met me mee en ik zal mijn
best doen," antwoordde do prinses.
„Graag. Maar wilt u oen oogenblik
wachten, terwijl ik mij kleed'. Ik heb oen
oude jurk aan en ben bijna niet tooa-
baaA'V 1
(Wordt vervolgd)*
lag
DER
