G
M suwsgierig Aafje.
SCHIEDAMSCHE COURANT
VAN DE
No. 39 BIJVOEGSEL VAN DE SCHIEDAMSCHE COURANT VAN 30 SEPT. 1933.
(Vervolg en dot).
Eén September. Aafs verjaardag. Op bevel kwam
rp bet allerlaatste beneden, maar dtar wachten,
ze dan ooile allemaal met lachende gezichten het
vcrjaaxskind op tto en d bailden haar stoel ver
sierd, maar van cadeautjes naast haar plaat» viel
geen spaar ic ontdokken dader, die haar blik op
ving, zei: straks, als *vve je in je eigen rijk lïinnem-
voeven, vindt je alles wat wc je liobbciii toubaaaohn
Maar eerst gaan we ontbijten, anders karn ik te
laat op kantoor".
„Dan mogen we wel voortmaken, menseden
riep ÏIqx, „anders vliegt onze An£ nog in brand
van nieuwsgierigheid".
I\ru, Aafs wangen brandden al, al wis liet dan
niet van nicuwsgierigho'd. Maar zo dacht ami
wat ze in moeders atelier gezien had moeder,
die van niets wist, en dacht "dat 'hot nog een
verrassing was. 't lhnderdo Aaf eigenlijk al die
dagen al, welke er sedort haar ontdekking vor-
sLrcken waren.
„Dood hjOfuilen maar", dacht ze.
Éindelijk gingen zo in optocht naar boven. Moe
der deed de deur Van de nieuwe kamer wagen
wijd apen en Aaf stapte over den drempel. „O",
zei ze en toen een licteJan tijd nietser was
te veel te zien. liet kamertje zag1 er ,heel anclers
uit dan zo het ooit gekend had. De bovenste iiellt
van die muren waren gesaust en met eau plint
gescheiden van de onderste helft. Op die plint
prijkten Aafs koperen speelgoed, kieken en een
niew wandub'ordjc. Op den egbeitslon vloer lag
een vroicl'jk geklemde mat. Dicht hij de balkon
deuren was een vast hockzitjo, cin in da openslaan
de deuren hing oen sierlijke hangpkfflt, „Van mi;'",
zei Til. Lex vroeg haar aandadïit vcjor den hoe*
kenslandaard, d'ie op' de tegen don muur geschöt
ven tafel stond. Die had hij' zelf gemaald, waar
hij' niet weinig trotsdh top was. En oven de lafel
hing iet sdhildci'ij', dat moeder gemaakt had.
„Als je aan deze Lafel Zit le 'Werken, kind, zul
je misschien nog wel eons terug verlangen naar
het speelgoed, waar jo gaan tijfel'mteier v;aor tóbl.
Daarom iel» ik jo liefste speelgcedsLukken uitge
schilderd; moge het kijken naar dit stilleven, jo
prettige herinneringen geven, nu cln later".
Aaf ken niets zeggen, ze verstopte haar gezicht
maar een oogenhli'k tegen: moedc-rs schouder en
dacht: als moeder toch wist
„Je zegt niet eens, hoe je het vindt", riep
Spotje, die popelde, dat Aaf lief door haar ge
maakte vloeiboek zou zien en mooi vinden.
„Pijn", zei Aa£ zacht, terwijl ze keek. hoe daar
Eva, (1c monde pop van Oma gekregen, dp liaa.r
slooitje prijkte. Zoo was ze altijd .geweest, té mooi
bijna om echt mee te spelen. Daarom was Dtinny,
hel komijn, die één van zijn ftnpoorcn miste eti
altijd zemelen verloior, haar veel dierbaarden- ge
weest; oiok Teddybeer, die op hel scihildui'iji be
schermend oen voarpaot om Bunny heen hield.
Voor Eva's voeten lag de mondharmonica, waar
Aaf lang op geoefend had, vóór ze een dragelijk
melodietje kom huizen, en een schitterende giaz.eu
stuiter, die ze vol tra!» eens, lang geilediin, van
Iv had afgewonnen en zuinig bewaard. En ook de
„luibglockc", die vader uit Zwitserland had mee
gebracht en die jarenlang het pronkstuk' boven
op haar kastje was geweest'. Op, den achtergrond
van het schilderij waren nog flnmrfjes de banden
van enkele van Aafs lievelingsboeken le herkennen.
„O, dank u wel Moeder, dank n wel".
liet werd een echte foesldag. 's Middags kwamen
de vriendinnen, die oiok bleven etcin en 'savonds
bad vuiler drie aula's v.aor laten komen cn waren
ze een eind naar buiten, gereden, voordat de
vriendinnen aan huis werden afgezet.
's Avonds in bed lag pinze Aaf maar klaar wak
ker, kwartier na, kwartier. Eerst lag zo te denkcin
over al bet heerlijks van don afgelcuopon dag cin
over alles wat ze gekregen had. llapr dit was
liet niet, dat haar uit den slaap hield', zo moest
bel moeder vertellen, dat ze laatst in liet atelier
geweest wasZou ze roepen? Neen, toch
maar niet. Even later begon' Til te huilen, uit eein
benauwden ilropmi wakker geschrikt. Aaf hoorde
moeder uaar haar toe gam en met'haar sproken
lot ze weer slil was
Au,Mocs, kamt u even bijl mij?" Even later
vertelde Aaf alles aan moeder, ook van het ver
driet ,dat ze er over gehad had.
„Dan willen we'll epen, dat het een gaedc les
voor je geweest is, hè? Als je 'nieuwsgierigheid je
weer eens de baas dreigt 1a wordlja, ga td|a|n naar
je kamertje, om naar hot sdhildcrij! te 'kijken, wie
weel, wat oen goede steun dat zal MSjlicm te ziijin".
En met een hartelijk: „ga nu maar lekker slar
pen", ging moeder de kamer uit. Ja, d'at faam
Aaf zich ernstig vaar: Aag moest over wormen
worden en Aaf zou voorbaan de bajas zijn.
HELENA A. II.' MARCUS.
(Nadruk verboden).
KINDER-B .AD
