SCHIEDAMSCHE COURANT
VAN DE
No. 43BIJVOEGSEL VAN DE SCHIEDAMSCHE COURANT VAt 28 OCT. 1933.
Door de vingers zien.
|,Mel onzoa geschiedenisleeraar valt tenminste
nog eens te praten", zegt Jaap als hij 's middags
met. vader, moeder, Luoie en klein Hansje aan
do koffietafel zit.
„Hoe zoo?" vraagt vader en Jaap vertelt: „Kou,
ik kende vanmorgen natuurlijk mijn les niet al
tc best. Mijnheer was boos en gaf mCj er cun
slechte aanleekening voor. Maar toen ik hem voor
telde, dat we gisteren moeders v. r,aaring ha.dden
gevierd en töijn huiswerk er daardoor wel erin
beetje Wijl ingeschoten was, moeder, wjet u, wat
hij toen zei„Dan zal ik 'het voor dozen keer
door de vingers zien, Jaap, maar denk er om,
do volgende maal je les dan ook dubbel goed
geleerd".
„Dat is aardig hoor", zegt moeder er vader
voegt ei aan toe: „daar zorg je nu natuurlijk ook
voor, hè vent?"
„En of", verzekert Jaap.
„Dus rei lieb je heelemaal geen straf g had
vraagt l.ucie nieuwsgierig. „Neen, dat ver.el ik
toch", antwoordt Jaap een bee'.je ongeduld g. ,,'lk
zeg immers, dat mijnheer het voor ditmaal door
do vingers heeft gezien". Hè, wat zija meisjvS
toch onbegrijpelijk, denkt hij bij zichzelf.
Dienzelldcn middag nog, als miooder cvm in do
keuken bezig is, neemt Hansje de g .tegenheid
te baal, om in de huiskamer, met Telly den hond
alerlei wilde spelletjes te do in. Op een gegeven
ocgenblik jaagt hij hem hard om de tafel heen en
Tol, een speelsch jong 'hondje nog, is dat dol.e
gestoei met zijn baasje maar wat nair den zin
Moeder, die vanuit de keuken al dat lawaai
natuurlijk wel boort, heeft al een keer of wal
geroepen: „Kalm wat, Hansje, niet zoo wi.d".
Maar Hansje luistert niet of ja. ten stol te wel, maar
dan is het'prccios te laat.
't Wordt in de kamer plo'seling hoe! s'il. Moedor,
door ervaring Wijl? ge.worden, vindt hoogst ver-
ducht. Zo laat haar werk een oogenblikje in don
steek en even later slaaf ze voor ..•en erg verschrikt
klein jongetje dat juist de scherven op wil rapen
van het kopje, dat hij' door zijn dol gedoe van de
tafel heeft gegooid.
„Daar heb je het nu al", zegt moed ar kwaal.
„Ik heb je zoo gewaarschuwd, Hans". Z.;> is wer
kelijk heel boos en Hansje, die dit natuu lijk beat
begrijpt, kijkt haar angst g aan. IFjl venvicht nio
anders dan een flink eslraf. Plotseling ccblor
klaart zijn bedrukt gez'ch je hce'emaal op.
„Mammie", zegt hfj vleiend .mammie"', toe.
doe eens eventjes zóó". Hij! houdt ziijh vSJP mol
lige vingertjes voor z'iju gezichtje en gluurt ior
guitig door heen.
„Waarom?" vraagt moeder verbaasd. Ze k'ijkt
nog altijd lang niet vriendelijk op haar peuter
neer en begrijpt heelemaal niet, wat lie vraag
'van Ilansje te beduiden hecf.t. Wil bij er soms
nog een grapje van maken ook?"
„Toe mammie, doe dat nu eens eventjes. Ileel
eventjes maar", dringt Hansje aan.
Ondanks zichzelf gaat moeder op hot smee-
kende stommetje in en precies zoioals de kleine
bengel haar dat wijst, houdt zo ha.ar vinges vlak
vour haar gezicht en kijkt er door heen. Mot oen
zucht van verleiding springt Hansje dan op zijn
moedei toe. „Nu bent u niet meer boos, hè mam
mie", zegt hij jui.diend „en nu krijt» ik immers
ook geen straf. Want mams, nu hoeft u ook door
uw vingers gezien. Net als do mijnheer van Jaap,
weel u wel?"
R. 'WINKEL.
(Nadruk verboden).
Van twee hondjes en een
been.
Twee handjes hadden ruzie saam,
Heuseh, ruzie am een been.
Ze kelen en ze bet m oeh,
Vers'ar.d'g was niet één.
Op eens kwam buuimans hond er aan.
Die dacht: - Wat een geluk.
He', vrecs'.ijk domme twee al daar
Heelt 'Lmet elkaar zc/o druk.
Zo b'aften en ze bij'en foei.
tl'Een vliegt den ander aan.
Ik kan mof 't lekker kluifje vast
Waf, waf, aan 'f 1 cop en gaan.
De heide vechters kefc in nu
Heel erg vcrohrk'. pitits om.
Waf vonden zit z chzep op eens
ï'cch olie, clie-dom.
't Was hier ook: als twee honden saaml
Gaan vochten om een.been,
Dan loopt een derde hond' e vast
Er één-twee-drie, mee hem.
CAR LA HOOG.
(Nadruk verbaden).
KS N DER-BLAD
