HET PROCES-VAN DER LUBBE.
«.Naar nu is liet uit!!!
HAAR AVONTURIER.
I 1
'V-I
Een hoog-politiek proces. Gespannen verwachtingen.
Partij-egoïstische vrees bij de sociaal democraten.
Sprookjesachtige onwaarschijnlijkheden. De helpees)
van Van der Lubbe.
(Bizonetere correspondentie.)
Ja, liet zijn werkelijk bijna zes weken,
sinds de waardige president vain den
vierden steafsenaat vain hot hoogste
Duitscho grechtshof d'o eerste zitting van
het zoogenaamde prooes-v. dl, Lubbe
opende. En hot ziet er naar uit, dat zeker
nog vier weken verloopcn zullen, alvo
rens hij met het voorlezen van iiet vonnis
dtszie groote politieke gebeurtenis zal af
sluiten. En legt men thans zijn oor in
Duitschland to luisteren, dain hoort mm
reeds allervego verkondigen, dat dit ge
weldige proces tenslotte „op niets zal
uitloopen".
IWat bedoelt men mot dio uitdrukking?
iWat is in dit geval: niets?
Met „niets" wil men zeggein, dat de
blootlegging van een reusachtig commu
nistisch complot tegen den staat Duitsch
land1, waarvoor do brand van het gebouw
van den Duitschon Rijksdag het startsig-
naal zoai moeten worden, der regeering
niet gelukken zal. Dat het proces, hoe
minutieus ook geleid1, het daartoe noodige
overtuigende bewijsmateriaal niet brengen
zal.
Ja, is dit proces dan werkelijk: in hoofd
zaak d'adrom begonnen?
Men kan deze vraag 'nauwelijks met
„neen" beantwoorden. Immers, do be
schuldiging beperkt zich niet tot brand
stichting, maar omvat ook zeer nadruk
kelijk en ondubbelzinnig hot begaan van
hoogverraad'. Dat wil dus zeggen, dat do
officieel© aanklager, in dit geval de pro
cureur-generaal, gemeend' heeft over vol
doende materiaal te beschikken om niet
alleen Marinus van der Lubbe, den op
heeterdaad' betrapten en tot op zekere
hoogte zijn schuld ook bekennenden
brandstichter voor zijn aardsche rechters
te brengen, maar ook vier andere be
klaagden, onder wie de communistische
leiders Torgler en Dimitroff, en wel om
dat gegronde reden bestaat aan te nemen,
dat zij van de daden van V. d. Lubbe
geweten en die zelfs voorbereid' en onder
steund' hebben.
Het is wij hebben er reeds vroeger
op gewezen daardoor een hoog-politiek
proces van den eersten rang gewor
den; en den rechters is niet meer of
minder dan de volgende taak gesteld:
mderzcekfc en bre'ngt zoo mogelijk aan
liet daglicht of het juist is, dat in
Januari en Februari 1933 d'e Derde Inter-
naticma'o en haar sectie-Duitschland ge
reed' stonden om binnen de grenzen van
liet Duitsche rijk een bolsjewistische re
volutie te ontketenen, dio dan wellicht tot
soortgelijke revolutionaire omwentelingen
in andere Europeesche landen zou gevoerd
hebben!
Men begrijpt, welke waarde in niet-
marxistische Duitsche kringen, dus bij
ongeveer 60 pGt. van de bevolking, aan
het eindresultaat van dit proces gehecht
wordt Men begrijpt ook de esnorme be
langstelling van de overige 40 pCt., in het
bizonder de communisten, die in gespan
nen verwachting zijn, of sensaüonoele
onthullingen een nog sterkere anti-bols
jewistische actie over de geheele wereld
ten gevolge zullen hebben.
Hemen we aan, dat 3/5 doel vatn dit
proces thans achter ons ligt Hebben we
d'an al een d'eel van de verwachte sensar
ties beleefd? Het wil ons voorkomen, dat
dit niet bet geval is. We liebben bet earn
en ander gehoord' over besprekingen tus-
sclien Duitsche'communisten en Duitsche
sociaal-democraten over pogingen,
om
Een episode uit den Dertigjarigen Oorlog.
Oorspronkelijke schets van
G. P. BAKKER.
11)
Gespannen luisterde hij en keek Marion
aan, den vinger op den mond. Hu hij bij
baar was, werd ze weer kalmer. De rat
scheen eindelijk zijn weg gevonden te heb
ben. Saxon beproefde bet vat op zij te
duwen, echter zonder resultaat. Verwon
derd keek hij Marion aan en baalde de
schouders op. De rat begon weer te kna
gen. Marion was bij Saxon blijven slaan en
probeerde hem te helpen, maar het fust
bewoog zich niet.
„Achter het vat moet een houten stuk
in den muur zitten," fluisterde Saxon op
gewonden. „Misschien de weg naar de
gang."
„Gelooft u aan wonderen?" vroeg Ma
rion ©enigszins minachtend. „De prinses en
de edele ridder belegerd in den kelder.
Een rat knaagt en wijst hun den weg
naar buiten. De ridder fluit en plotseling
verschijnen twee melkwitte schimmels om
de prinses en den ridder veilig naar het
kamp van den koning te brengen. Is zoo
het sprookje niet?"
„Juist," prees Saxon, „buitengewoon
jirisl," vervolgde hij op baar bittere scherts
ingaande, „maar helaas een der schimmels
trapt in een mesthoop en verstuikt zijn
voorbeen. Is het eon onheil of een geluk?
Hoe het zij, de ridder moet de prinses
voor zich in den zadel nemen en galop
den ouden strijdbijl to begraven teneinde
alle marxistische arbeiders in Februari j.l.
to vereenigen in een massaio poging om
den intusschen nationaal-socialistisch go-
worden staat omvc(r te werpen. Haddon
we voor deze ontdekking dit proces sxco-
dig?
Ach wal. Dat wisten we hier in Berlijn
even goed' zonder eon v. d. Lubbe-proces!
We wisten van tal van pogingen om die
fusie, -of althans die samenwerking tot
stand' te brengen. Iloel de wereld wist
dat. In do hoofdorganen der beido par
tijen, de „Vonvarts" en de „Rato Falme",
was er al maanden to voren uitvoerig
over geschreven. De hoofdredacteur van
den „Vonvarts" Stampfcr, had hartstoch
telijk vooir zulk een samenwerking ge
pleit en in een bespreking met buiten-
landsche journalisten nog midden. Fe
bruari deze mogelijkheid als grooto waar
schijnlijkheid' onder het oog gezien. Men
gaf eerlijk toe, dat men aan ailgemeene
werkstaking dacht, en zeker zou die ook
gevolgd zijn, indien do sociaal-deinocra
ten niet zoo slap en besluiteloos geweest
waren.
Nu hooren we in dit proces, dat de
communisten een gemeenschappelijk be
gonnen algemcene werkstaking ate uit
drukkelijke voorwaarde voor een samen
gaan gesteld hadden. Ook dat was geen
nieuws voor ons. We wisten ook, dat do
socialisten vooral niet tot een besluit kon
den komen, omdat bij hen de eeuwige
vrees overheerschte, dat bij een gomgpn-
scliappelijke actie de veel actiever com
munistische leiders de socialistische mas
sa's zouden radicaliseeren em naar zich
overhalen. Het is juist deze partij-egoïs
tische vroc3 geweest, waarvan d'e vijanden
van het marxistische Diütschland'. die door
het absoluut ontbreken van eiken tegen
weer zoo aangenaam verrast werden, on
eindig veel voordeel hebben kunnen (rek
ken.
Het is wei als vaststaand' feit aan te
nemen, dat einde 1932 en begin 1933 de
Duitsche marxisten en de communistische
woreklcenliale in Moskou alles voorbereid
hadden voor een omwenteling om te voor
komen, dat de Hitlerbeweging aain de
macht kwam en dit régime, mocht het toch
komen, zoo spoedig mogelijk door alge
mcene werkstaking en daarop volgenden
burgeroorlog onschadelijk te maken.
liet proces zou nu het bewijs moeten
leveren, dat Marinas v, d. Lubbe aange
worven is om door eou aantal brandstich
tingen de wankelmoedige sociaal demo-
cralen een ribbostoot te geven en do door
de communisten geweïisehte fusie, tevens
verovering van d'e socialistische massa's
te provoceer®.
Bezien wij deze mogelijkheid er zijn
natuurlijk nog andere hypothese's, diei
echter steeds onwaarschijnlijker geworden
zijn dan vragen we ons af, wat in dit
opzicht het proces tot op den dag van
gisteren heeft opgeleverd? Het resultaat is
nog al mager. Et zijn getuigen opgetreden
en wel in hoofdzaak nationaal socialis
tische politici dan wel reeds zwaar be
strafte misdadigers of politieke overloc-
pers die de beklaagden inderdaad zwaar
belast hebben; maar wier getuigenis .tel
kens weer op den onzijdigeu toehoorder
geen bizonderen indruk vermocht te mar
ken. Volgens deze getuigen hebben Torg
ler, v. d'. Lubbe, Popoff. Taneff m Dimi
troff elkaar wel degelijk gekend en ge
sproken. En nog wel in den Rijksdag zelf?
Wat voor ons, neutralen, een uiterst on
waarschijnlijke plaals van samenwerking!
schijnt. Wio zulke enorme misdaden voor
bereidt, wie op zoo boog verraderlijke wijze
togen den Staat samenspant, zoekt toch'
niet zalen en drukbezochte corridors van
den Rijksdag op om samen te zweren. Torg
ler was onophoudelijk in dat gebouw en'
is ook door tientallen getuigen gezien.
Wat hij ook geen oogenblik ontkent, of
ooit heeft getracht to ontkennen. Maar
houdt men hem voor zoo'n sukkel, dat
Ihij met een opvallenden landloopor in
lompen als v. d. Lubbe toen reeds was,
door den Rijksdag wandelt, met den Bul
gaar Popoff, die naar hot heet mede-brand
stichter moet geweest zijn en in dat ge
val toch groote kans .liep ook op heeter
daad betrapt to worden, rustig op ioen
sofa in een voortdurend beganen corridor'
gaat zitten fluisteren? Als 't ware er voor
zorgend, dat hij toch in hemelsnaam later
als mcdcplichligo gearresteerd kan worden?
liet is alles van een sprookjesachtige!
on waarschijnlijkheid.
Verdacht is ook, dat allo getuigen, dio
tegen Torgler en de Bulgaren optreden,
over een geheugen blijken to beschikken,
en een gave van opmerken blijken to be
zitten, waarvoor een Sherlock Holmes
gaarne zijn hoed' zou hebben afgenomen.
Al deze mcuschan hebben Torgler met
v. d. Lubbe, met Popoff of met Dimitroff,
en dan weer Taneff met v. d. Lubbe waar
genomen, in 't voorbijgaan, vaak in vrij
wel donkere gangen ear veten zelfs do
kleinste bizonderheden va'n kleeding en
uiterlijk te schilder®, ofschoon toch bij
die waarneming slechts wonder-voorspel-
lers hadden kunnen weten, dat deze man
nen eens van brandstichting beschuldigd
zouden vonten en dus do moeite loonden
om eens extra op hen to letten.
Heen, wij goloovea niet reel van do
juistheid van een zeer groot deel dezer
belastende verklaringen onder rode. Zijn ze
in volle oprechtheid'gedaan, dan zal de
haat, do politieke vijandschap, de wensch,
deze communisten en hun beweging een
doodsteek te geven, stellig zij 't on
bewust een rol van beteekenis ge
speeld hebben.
Ons lijkt nog niets bewezen, dan dat,
wat we reeds wisten; het proces beeft ons
slechts tal van details gebracht, op zieht-
zelf belangwekkend;, maai' allesbehalve
sensaties.
Het komt ons ook voor, -dat van geen.
enkele zijde de opzienbarende beschuldi
gingen dio in het zoogenaamd© „Bruin-
boek" samengevat zijn, door liet verloop
van dit proces ook maar een schijn van
waarheid gekregen hebben,
Zeker, do waarschijnlijkheid is toege
nomen, dat v d., Lubbe niet de geheel©
brandstichting alleen heeft uitgevoerd. Hij
heeft zelf eigenlijk ook niet beweerd, dat
dit bet geval is. Tenminste niet altijd. Her
haaldelijk heeft liij op een desbetreffend©
vraag geantwoord„Dat kau ik niet zeg
gen" of „dat kan ik niet vertellen". Do
deskundigen zijn het er over eens, dat
tenminste één andere man of vrouw in
de groote zittingszaal de vloeistof phos-
phor-zwavel-oplossing moet hebben ge
sprenlcold', die later een zoo grooto gas-
ontwikfcoling met ontploffing en enorme
vlammen, binnen zeer korten tijd veroor
zaakte. Plet is mogelijk en zelfs waarschijn
lijk, dat v. d. Lubbe dien kameraad niet
noemen wil. Maar zelfs al deed hij dit
straks, is daarmee dau bewezen, dat liet
om een brandstichting gegaan is, diedoor
een politieke partij of door machtige lei
ders van zulk een partij vooibereid is?
Is er op de wereld maar óéu v. d. Lubbe,
maar één actief syndicalist of anarchist
denkbaar
We weien nog altijd niet, wat zich do
butste 24 uren voor den brand met Van
der Lubbe afgespeeld lioc-ft. Aan do acti
viteit van Dimitroff, niet aan die van Van
der Lubbe's verdediger, liebben we te dan
ken, dat nog gelracht zal worden, hierom
trent wat Jicht in de duisternis [e brengen.
Waarom overnachtte v. d. Lubbe van 26
op 27 Februari in Berlin-IIoaningsdorf, in
een geheel andere, ver van zijn vroeger©
verblijfplaatsen en van den Rijksdag ge
legen hoek? Zaten daar med©anarchisten,
van wie er één ten slotte bereid bleofc
mede te doen om de vloeistof naar bin
nen te smokkelen?
Het komt ons voor, -clajfc fle procureuir-
generaal en het voorloopig onderzoek zfbb
de zaak te gemakkelijk gemaakt hebben!,
Zuiver crimlnalistisch gezien zijn ©r
vde hiaten in vooronderzoek an hete Van,'
beschuldiging. Men stuurde te veel aan'
op „schuld van l»t communisme". Gelijk!
het „Bruhiboelc", oneindig oppervlakkiger;
zonder werkelijk bewijzen eenvoudig liptej
op: „schuld van do Duitsche regeeïingj
of van do nationaal-socialisten".
Het proces loert ons tot herten heel
andere dingen: er schijnt één of er schij
nen cenigo medeplichtigen van v. d. Lubb©
te zijn. Dio hij echter vooiioopig njet noe
men wil en wier sporen nog niet gevon
den zijn. Het is zeer goed mogelijk, dat
deze medeschuldigen dezelfde beginselen)
toegedaan waren als v. cl. L!ubb©;°dat zij
activisten, bolsjewisten Van de revoluüo-
nairo daad, terroristen waron, dio meen
den, dat het aarzolen van dio beido rood©
partijen verraai aan de zaak der arbeiders
klasse beteekende, en dat zij daarom lief
werk der brandstichting onder elkaar ver
deelden.
Wo weten uit dit proces, dat vijf tof
acht liter zellonthramlendo vlooislof vol
doende waren. Die in actentassclion bin-
ii'en te smokkelen was ©en kleinigheid!
De Rijksdag is steeds hoogst onvoldoende
bewaakt geweest, wat liet binnenlaten en
onderzoeken van bezoeker, betreft. Men
kon zich bij een groen «written" aan
sluiten en'zijn slag slaan. Men kon afge
vaardigden te spreken vragen en een tascbi
wegmoffelen.
Wij beweren niet, dat de/e oplossing de
juiste zal blijken.
Andere blijven mogelijk. Geen enkele be
wezen oplossing is zelfs liet meest waar
schijnlijk.
Dit proces is een raadsel. En juist daar
om zoo spannend-, R
GEMMttD NIEUWS.
poert met haar over velden en door bos-
scben, tot zij eindelijk vermoeid van de
lange rit en de vele avonturen haar zwart-
gelokt hoofd op zijn schouder laat rusten
en vermoeid inslaapt. En de liefde is in
zijn hart ontwaakt. Bij het kamp van den
koning gekomen, wekt hij haar zacht met
een kus..."
Verontwaardigd wilde Marion hem in
de rede vallen, maar hij legde haar met
een vinger op den mond het zwijgen op en
wees in de richting waar de rat nog steeds
knaagde.
'Onverstoorbaar vervolgde hij
„De ridder brengt do prinses bij den
koning, die hem hartelijk en dankbaar ont
vangt en hem aldus aanspreekt:
„Ridder, gij hebt deze jonkvrouwe het
leven gered. Bemint gij haar?"
Hu kon zij zich niet langer bedwingen.
„Zwijg," riep zo verontwaardigd'.
Saxon lachte heimelijk. Haar zelfvertrou
wen was teruggekeerd.
Onderwijl hadden zijn handen niet gerust,
maar welke moeite hij ook deed; in bet
vat was geen beweging te krijgen. Toch
gevoelde hij als bij ingeving, dat hier do
uitweg was, waarnaar zij zochten.
„Hier moet een geheime uitgang zijn,"
sprak hij nu ernstig, „doch ik kan hem
niet vinden."
Zijn overtuigende toon en doelbewust
optreden, deden hun uitwerking gelden.
„Kijkt u eens achter bet fust," raad
de ze.
Zij lichtte hem bij. Het vat stond een
voet van den muur verwijderd, Saxon stak
zijn hand in dé opening, doch voelde niets
wat op een deur geleek.
Wat zien die deuren er uit! De
verf overal dof en met kras
sen! Dat is toch al te bar!"
Zorgt U van den beginne
af er voor, dat niets in de
huishouding verkeerd be
handeld wordt, neemt U
inplaats van grove schuurmid
delen altijd het fijne VIM!
Wat de microscoop toont:
- 1 I
1 -
Bewijzen nevenstaande af
beeldingen niet hoezeer het
Nederlandsche reinigingsmid
del VIM 'de gewone schuur
middelen overtreft V IM,
in de practische strooibus,
is uiterst billijk. De gewone
bus kost slechts 20 cents, de
groote bus slechts 371 cents.
LEVER'S ZEEP MIJ n.v„
VLAARDINGEN
„Kijk daar eens," zei Marion en liet
het kaarslicht vallen op een uitstekenden
steen achter het fust, waar de muur aan
de onderzijde breeder was.
,Daar kan ik niet bij."
Klimt u op het vat." Opgewonden
sleepte zij een stoel aan.
Vlug klom hij naar boven. Zoo ver
mogelijk liet hij zich in de opening zak
ken en kon juist met zijn teenen den
uitstekenden steen bereiken.
„Het fust beweegt" riep Marion. Hij
had djt zelf ook reeds bemoikt, daar hij
bij de onverwachte beweging bijna zijn
evenwicht bad verloren.
'Op gevaar af aeliter het vat te vallen,
liet hij zich zakken en bracht zijn volle
gewicht op den steen over. Er knarste
en schuurde iets. Langzaam maakte het
vat een halve draai en week verder van
den muur. Er kwam een opening vrij,
groot genoeg om Saxon 'gelegenheid te
geven den muur achter het vat grondig
te onderzoeken.
Snel liet hij zich weer naast Marion
op d«n grond glijden.
Alle vermoeidheid1 was geweken. Beiden
waren slechts door de gedachte bezield
een uitgang te vinden.
„Ik begin in uw sprookje te gelooven,"
riep ze uit. Haar oogen schitterden. Op
haar eerst zoo bleek gezicht vertoonde
zich een zachte blos van opwinding, die
haar in Saxon's oogen nog bekoorlijker
maakte. Hij keek haar getroffen aan, maar
zijn jstem klonk weer spottend, toen hij
vroeg
„En ook in den koning?"
Zonder notitie te nemen van haar ant
woord, verdween hij geheel achter het vat,
zette zijn onderzoek voort. Hij klopte en
tastte, tot eindelijk zijn vingers een nauwe
spleet in de kalklaag voelde, vol stof en
vuil. De spleet bleek minstens vier voet
lang.
„Maak eerst de spleet schoon," raadde
Marion hem.
Met zijn dolk begon hij de spleet van
zand en vuil to ontdoen, zonder echter
iets te ontdekken. Wel scheen het hem
dat de spleet in het midclïn iets breeder
was Hij stiet met zijn dolk in dc nauwe
opening. Hij voelde, dat hij op ijzer stiet.
Hij drukte de dolk zoo hard mogelijk naar
beneden. Een veer. Een licht gekraak. Zij
konden een juichkreet niet onderdrukken.
Een gedeelte van den achterwand week
bijna geruisclüoos en de twee jongo mon-
schen staarden in een onpeilbare, don
kere diepte.
Hoofdstuk VIII.
„Hier is het," riep Saxon verheugd-
„Gelukkig," antwoordde Marion. Ver
moeidheid' en angst waren op dat ©ogen
blik vergeten.
Saxon greep een groote lantaarn van
den wand, hield haar met uitgestrekten
arm voor zich uil en zag een tamelijk hoog
gewelf. Hij kroop naar binnen en bespeurde
iets verder een lange eteenen trap, die
naar beneden voerd'e.
Marion "volgde hem. Zij daalden een
trede af, nog één, zorg dragende, dat liet
licht recht voor hun voeten straalde. Bij
den vierden trap bemerkte Saxon een
handbreedte boven de trap oen dunne,
Een serie ongelukken.
Te Amsterdam.
Gistermiddag te ruim half een is in
de Dostzaanstraat bij den Spaamdammer-
dijk een 9-jarige jongen van een auto
gevallen. Met een hersenschudding is hij
in het Wilivelmina Gasthuis opgenomen.
'Op de Bomeokad'e heeft gistermiddag
om-trceks vier uur een havenarbeider een
baal met lijnkoeken op het lichaam ge
kregen. Do G.G.D. heeft den man met
een rechteronderbcenfractuur naar het Bin
nen Gasthuis vervoerd.
Tegen vijven is gisteunidd'ag in de Pres.
Stcijnstraat een 70 jarige man door een
vrachtauto overreden. Met een onderbeen-
fractimr en een groote hoofdwonde ver
voerde de G.G.D. hem naar het Isr. zie
kenhuis aan de Nieuwe Keizcrsgiacht.
Tc kwart voor zeven is gisteravond oen
18-jarige jongen ter hoogte van liet Citroen-
gebouw op hot Stadionplein, met de fiets
geslipt, waarbij bij een hersenschudding
en verscheidene hoofdwonden opliep. IIxj
is in het Wilhelmina Gasthuis opgeno
men.
Te kwart voor lien gisteravond is hl het
Sporifondsenbad eon 46-jarige man geval
len. Hij kreeg daaibij een hersenschudding
en een hooMwcrvelboteediging, Do G.G.D.
beeft hem naar het Wilhelmina Gasthuis
vervoerd. De man was woonachtig te Val-
kenswaard.
Ncd. Boiiwnrbcidcrsbond.
In een buitengewoon hondscongres van
den Alg. Ned. Bouwarbeidersbond is met
groote meerderheid' van stemmen beslo
ten het hoofdbestuur te machtigen d'e nieu
we collectieve arbeidsovereenkomst toto©-
kenen.
Auto tegen paal gereden.
Bij Nieuwer Amstel is een automobilist
bij bet uitwijken tegen een paal gereden.
De auto werd zwaar beschadigd. De be
stuurder werd ernstig inwendig gewond.
Brandstichting?
Naar aanleiding van een brand' in een
wolwinkel van mej. V. te Huizen, is op
last van de justitie een uitgebreid' onder
zoek ingesteld.
ijzeren staaf, die in d'e zijmuren gemet
seld was.
„Kijk," zei hij, „een val. Iemand die
onvoorzichtig de trap afliep, zou hals over
kop naar benoden tuimelen on zijn hals
breken. Iemand, die naar boven ging, zout
even slecht te pas komen."
Hij reikte haar de hand. Zij daalden
zeer voorzichtig vijftien treden en
zagen toon een gang voor zich, maar
voor de trap ontdekten zij oen breede
kloof, waarover een zware eiken plank
was gelegd. 1
Na een nauwkeurig onderzoek vilde
Saxon op de plank stappen, maar Marion
hield hem bij zijn arm vast.
„Neen," zei ze. „Geef mij uw hand!.
Het is beter dat ik het eorst probeer,
mocht ik vallen, dan kunt u mij houden,
ik ben zooveel lichter."
Van een weigering wilde zij niets weten.
Zij zette onderzoekend' een voet op de
plank, bracht langzaam haar liclmarasgo
wight over, deed1 een pas voorwaarts en
bereikte met een paar vlugge vJhroden
de overzijde.
Saxon volgde.
In het begin van de gang ztuon zij,
dat de muren en de ronde zoldcii. '4 van
roede baksteen wagen, hier en daaa ruw
bepleisterd. Do wanden waren vocL-'g
groen, soms grauwwit van salpeter, ver
toonden neiging tot verzakking. De dvm
bestond uit vastgetraple aarde nu-;.rieten,
waarin hier en daar groote gaten
(Wordt vervolge
- dj - i - ,r „r i
f" -
Gewoon schuurmid
del, SO maal vei groot.
Grove Hukken mine
raal zijn de oorzaak
van die akelige kras
sen en schrammen.
Wereldberoemd reinig
gingsmiddel VIMSO
maal vergroot. De be-
standdeelen geven een
fijn en zacht poetsmiddel.
Daarom krast VIM nooit
