I
»c ïmbbo^b^schie c iourant
Wat Jamie v,m Zwarte let en
de taan leerde
Ons tweede
St. Nicolaas-
Nummer.
N. BLOM.
BIJBLAD VAN
1933. Bureau
Mi M&M 1^1- Bte,» 20S©6,
door
JanlnJe stond' toot *t raam van haar
kamertje ea kook neer in èe nachtstille
straat.
Dat droomde ze tenminste. liet was
heel licht bui tem, want de maan sloiad
met haar oolijk rond gezicht lioog aan
den hemel en glimlachte stil.
Ze vond' het wat prettig, juist in dezen
tijd1, vlak voor Sint Nicolaas, zoo hoog
he staan.
Nieuwsgierig als ze was, wild'o ze graag
weten, wat de monschen dit jaar met Slnt's
verjaardag zouden verzinnen.
Plotseling zag Jaanie aan dan overkant,
wat op 't dak bewegen.
„Zwarte Piet bestaat toch niet", mom
pelde ze zachtjes. Zo keek wat scherper
toe: „Ja, hij is 't toch heusch". „En wat
't mooiste is", vervolgde ze haar alleen
spraak, „ik geloof, dat hij huilt. Wat zou
Piet d'aar eigenlijk uitvoeren? Waar ziou
de Sint zijn?"
Ach, ach, wat had1 't vroolijke knechtje
van den Sint een verdriet.
Voorzichtig schoof Janinie 't raam een
weinig op. Ilè, gelukkig 't piepte'- niet-
Behoedzaam stak ze d'an 't hoofd door
de opening. Piet stond1 nog steeds te snik
ken; met zyin zwarte handen wTeef hij
zich de aogen nit.
rist besloot Janinie te vragen, wat or
on school 1 en Piot zich oprichtte.
Jansne wachtte dus weer oven. Nieuws
gierig wat Piet verder zou doen, keek zo
naar de overzijde. Hij tuurde naar de
lucht.
Die was erg mooi, dat vond Jaanie ook.
De maan glimlachte zoo vriendelijk en dé
sterretjes doden net alsof ze telkens togen
iemand' knipoogden. Maar waclil, daar be
gon Piet te praten. Nu cvon goed' luiste
ren oa Janmie boog zich wat verder uit
t raam.
„Ach tante Main»", zed Piet, „zou U
me ook kuaaen helpen? Ik heb zoa'n ver-
We bieden U hierbij een tweede
St. Nicolaasnummer aan, datnaar
we hopen, een even gunstig onthaal
zal vinden als het eerste
De inhoud is eenigszins gemêleerd,
zoodat ook zij, die St. Nicolaas-
lectuur ontgroeid mochten zijn, er
iels van hun gading in vinden.
De Schiedamsche Courant, het
eenig zelfstandig hier ter stede ver
schijnend blad, heeft o.a. een uit
gebreide Stadsnieaws-nibriek, zoodal
ieder die op de hoogte wil blijven
of komen met wat er in zijn naaste
omgeving geschiedtop de Schiedam
sche courant is aangewezen.
Behalve de rubriekendie men
in elke krant 'aantreft, vestigen we
o.a. da aandacht op de brieven uit
de wereldcentra, de geestige Film-
gUnsters, ons Kinderblad op Zaterdag
en ons Sportblad op Maandag.
De Schiedamsche Courant kost
slechts f 0.15 per weck of f 2.
per 3 maanden.
Onze Bureaux zijn gevestigd:
Lange Haven, hoek Korte Haven
onze telefoonnummers zjn GS103,
68617 en 6S923.
d'riet En Piet veegde nog even langs
zijn oogen.
ante lama, tante Mama", mompelde
anlnie, e zou Piet dtaanaeo bededen.?"
Je zag niemand in de straal! Ze haalde
even de schouders op en keek naar do
maan, alsof ze zeggen wilde: „Snap jij
er iels van?" Maar de maan, die even le
voren nog zoo vriendelijk lachte, keek nu
opeens ernstig. En 't leek wel of zo wat
wilde zeggen.
Ademloos wachtte Jannie, wat er vpr-
dei zou gebot/ren. Mot eau stem zoo mooi
als haar eigen zilveren stralen vroeg ze:
„Wal is er gebeurd1 Piet? En hoe komt 't,
dat je hodcmaaJ alleen bent?"
„0, d'aclit Jannie, dan is de maan tanlö
Mana. Wat een leuke naam. Die zou ze
goed' onthouden. Maar nu luisteren, naar
wat Piet wel zou antwoorden.
„Ja, dat is het juist", zei deze, „dio
goede lieve Sint, mijn meester, is ziek,
omdat hij geen geld hoeft om cadeautjes
te koopen mot zijin verjaardag".
En weer rolden de tranen over Pie's
wangen.
Dat was een lastig geval en tante Mana
kroop even achter een wolk, om eens goed
na te denken.
Wat duurde dat lang, vond Jannie, als
zo nu maar niet hoelemnal weg bleef.
Met oen zucht van verlichting zag ze
haar later weer verschijnen, mot oeu ge
laal zoo stralend', dat Piot zonder het te
welen ook weer lachte.
„Ik weet 't", riep de maan naar be
neden.
„Piet, houd' die zak van je maar eens
open, jongenl"
In spanning keek Jannie toe. Langs oeu
mooie zilveren manestraal gleden drie
sterren waar beneden. „Die rollen er na
tuurlijk naast", dacht Jannie. Maar noen,
zo kwamen precies in den zak terecht.
Zooals die Piet nu toch stand te lachen,
Hij danste van pret bijna 't dak af.
„IHo, lio", lachte tante Mana, „kalm aan
Pietje en houdt je zak maar stevig vast".
Dat deed' Piet en met een heel vroolijk
gozicht zei hij* „Di rendmaal bedankt
vb o a. K e m**
- i v y\w
