f- VAN DE 1 gg SCHIEDAMSCH E COURANT 3 I HANSI h y- iiM% No. 48 BIJVOEGSEL VAN DE SCHlEDAIVfSCHE COURANT VAN 2 DEC 1933. i door H. A. H. MARCUS. III. (Slot). Op eens stonden ze allemaal uit de teuten gerend. lom hem heen. Wat er toen. met hem ge- beurde. wist hij later niet meer na te vertellen, te 'veel pijn had hij; het eerste, wat weer goed tot hem doordrong, was,, dat hij in hot Ford je van den dorpsbakkcr op weg was naar hot stadje heneden in het dal. Niet lang daarna werd hij het ziekenhuis ingedragen en bleek het dat zijn been gcbioken was Daar lag nu de arme llansi met zijn gespalkt© heen. Do dokter had gezegd', dat het een breuk was. die mooi heelen kon/ zoadat llansi na een poos weer net zoo zou kuilen loepen als vóór den val. ./Maar geduld, geduld' moet je hebben, zot je landen op elkaar, kerel". Weken zou het duren en in dien tusschentijd verliep liet seizoen en dus zijn verdiensteein moeder, die niet weg kon van do zaakDe patiënten in do andere bedden waren wel goed voor een aanspraakje, maar hij verlangde zoo naar een bekend gezicht. En opnieuw begon tiij to tob ben: ,,wie zou er nu zorgenj, dat zijn vogels veilig iu het nachthok geborgen werden; wie deed' zijn werk? Natuurlijk had hij niet genoeg.verdiend' voor moeders reis naar vader Zoover gekomen hielp het niets, of hij de lan den op elkaar zotte, do tranen sprongen hem toch in do oogenDon tweeden dag, dat llansi in het ziekenhuis lag, bracht de zustor !hom een groot pakket. Van de Ilespi's kwam het. Vruchten en lekkers kwam or uit en onderaan oen langen 'brio! van Frau Ilespi hadden ze allemaal hun nandtcckening gezet. Mijnheer llespi Emma, Fridn|, R'esi en Andrèi do kok. 'tWas erg aardig, maar waar Hansi aldoor over piekeren moest, was, dat zijn plaats was ingenomen door dikken Frans van den Postbode. Frans, de jongen diein hiij toch al niet kon uitstaan zou nu al zijn werk doen. Als hij maar kon opstaan zou hij hem toj i) heel gauw wegboksen En van zijn vogels moest hij heelernaal afblijven Maar wie moest liet dan dóen? André was te oud en te dik. om op den steenen mum- te klimmen en zoo bij het hok te komen. Tobbtsn moest llansi en blij was het hem niet to moede, Den dag daarop zag Hansi door het raam een auto stil houden die hem bekend voorkwam. Ja hoor Dezelfde die hij met do tuinslang had alge- sprooid en waarvan hij de ruiten had! opgewreven 't Was do auto van mijnheer en mevrouw B,aer uit Bern, die in Meerz.cht logeerden. Zie, daar stapten ze uit en ook de mevrouw uit J3azel. Even later zaten ze om Hansi's bod, druk pratend' on te vertellen. Hij moest vele "groeten hebben on beterschap wensdlien van de gasten in het hotel. Als hij weer alleen lag. moest hij maai- eens kiji- kon wat er in de enveloppe zat, die mevrouw Baer op zijn tafeltje legde. Wat daair inzat, had' hij van allemaal en deze boeken van de drie llol- lairdsohe dames, dan had hij wat lo doen. Alleen toen Hansi vroeg, hoe 'hot met Ma en i,Moritz gingl. bleef het een oogenblik stil. Totdat' mijnl heer Baer 'hem eindelijk het droevige vertelde. In den vroegen morgen, toen het- nog maar amper licht was, hadden ze een kraai o zoo hooren schi eeuwen. Toen Resi om zes uur naar Oen houtstapel liep, had ze Moritz op' zijn kant, dood1 in het gras gevonden. Hij had een klein wandljei aan zijn hals. liet was wel te raien wrt er ge beurd was. Moritz. die 's avonds niet zijn hok had kunnen bereiken, had blijkbaar in het gras overnacht en was daar door eeu wezel bespron gen Toen liet bezoek weg was lag llansi maar te denken over Max en Moritz. Max had zich wel weten to redden, en buiten gevaar in den popu lier overnacht, maar die arm eMoritzAis hij nu maar niet gekortwiekt was geweest Nu ja, als hij. Hansi, dat ongeluk niet gehad hadt dan zoiu hij wol gezorgd hebben, dat hem niets overkomen was. Dan was het immers niet gebeurd, het was nu ongelukkig gels open. Daarop maakte hij de enveloppe open: dat was een groote verrassing. Allo gisten van liotel gteerzioht, zonden hom hun b-ste we ïsd on voor spoedige beterschap en een sommetje geld. om dat hij nu zijn verdienste zou missen iloo heerlijk, nu kon moeder toch van den winter naar vader en misschien bleef or zelfs nog wat van over ook. Toch had hij 'het nog liever zelf verdiend. Als hij er aan dacht, dat Franz nu zijn plaats innam, kon hij haast niet blijven liggen, maai- het moest wel. Hij kon niet opkomen, nog minder staar of loopen. Mrohleio s was hij. Net als Moritz. flitste hot door 'hem-,, heen, dia was ook onmachtig uit den weg te komen, zelfs toen het om zijn leven ging. Kom. dat was lach niet hetzelfde. Vooruit, ij zou wat gaan lozen on hij palrto dc boeken die- hij gekregen had1, uit het papier. Maar toen de zuster later met oen brief van. Ileidi bij Hansi kwam, zag zet drt hij het boek waarin hij zoogenaamd lag te lezen, ondersteboven J KIN 3 ER-BLAD

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1933 | | pagina 1