f-
VAN DE 1 gg
SCHIEDAMSCH E COURANT 3 I
HANSI
h
y- iiM%
No. 48 BIJVOEGSEL VAN DE SCHlEDAIVfSCHE COURANT VAN 2 DEC 1933.
i door
H. A. H. MARCUS.
III. (Slot).
Op eens stonden ze allemaal uit de teuten
gerend. lom hem heen. Wat er toen. met hem ge-
beurde. wist hij later niet meer na te vertellen,
te 'veel pijn had hij; het eerste, wat weer goed
tot hem doordrong, was,, dat hij in hot Ford je
van den dorpsbakkcr op weg was naar hot stadje
heneden in het dal. Niet lang daarna werd hij
het ziekenhuis ingedragen en bleek het dat zijn
been gcbioken was
Daar lag nu de arme llansi met zijn gespalkt©
heen. Do dokter had gezegd', dat het een breuk
was. die mooi heelen kon/ zoadat llansi na
een poos weer net zoo zou kuilen loepen als
vóór den val. ./Maar geduld, geduld' moet je
hebben, zot je landen op elkaar, kerel".
Weken zou het duren en in dien tusschentijd
verliep liet seizoen en dus zijn verdiensteein
moeder, die niet weg kon van do zaakDe
patiënten in do andere bedden waren wel goed
voor een aanspraakje, maar hij verlangde zoo naar
een bekend gezicht. En opnieuw begon tiij to tob
ben: ,,wie zou er nu zorgenj, dat zijn vogels veilig
iu het nachthok geborgen werden; wie deed' zijn
werk? Natuurlijk had hij niet genoeg.verdiend' voor
moeders reis naar vader
Zoover gekomen hielp het niets, of hij de lan
den op elkaar zotte, do tranen sprongen hem
toch in do oogenDon tweeden dag, dat llansi
in het ziekenhuis lag, bracht de zustor !hom een
groot pakket. Van de Ilespi's kwam het. Vruchten
en lekkers kwam or uit en onderaan oen langen
'brio! van Frau Ilespi hadden ze allemaal hun
nandtcckening gezet. Mijnheer llespi Emma, Fridn|,
R'esi en Andrèi do kok. 'tWas erg aardig, maar
waar Hansi aldoor over piekeren moest, was, dat
zijn plaats was ingenomen door dikken Frans van
den Postbode. Frans, de jongen diein hiij toch al
niet kon uitstaan zou nu al zijn werk doen. Als
hij maar kon opstaan zou hij hem toj i) heel gauw
wegboksen En van zijn vogels moest hij heelernaal
afblijven Maar wie moest liet dan dóen? André
was te oud en te dik. om op den steenen mum-
te klimmen en zoo bij het hok te komen. Tobbtsn
moest llansi en blij was het hem niet to moede,
Den dag daarop zag Hansi door het raam een
auto stil houden die hem bekend voorkwam. Ja
hoor Dezelfde die hij met do tuinslang had alge-
sprooid en waarvan hij de ruiten had! opgewreven
't Was do auto van mijnheer en mevrouw B,aer
uit Bern, die in Meerz.cht logeerden. Zie, daar
stapten ze uit en ook de mevrouw uit J3azel. Even
later zaten ze om Hansi's bod, druk pratend' on
te vertellen. Hij moest vele "groeten hebben on
beterschap wensdlien van de gasten in het hotel.
Als hij weer alleen lag. moest hij maai- eens kiji-
kon wat er in de enveloppe zat, die mevrouw
Baer op zijn tafeltje legde. Wat daair inzat, had'
hij van allemaal en deze boeken van de drie llol-
lairdsohe dames, dan had hij wat lo doen. Alleen
toen Hansi vroeg, hoe 'hot met Ma en i,Moritz
gingl. bleef het een oogenblik stil. Totdat' mijnl
heer Baer 'hem eindelijk het droevige vertelde. In
den vroegen morgen, toen het- nog maar amper
licht was, hadden ze een kraai o zoo hooren
schi eeuwen. Toen Resi om zes uur naar Oen
houtstapel liep, had ze Moritz op' zijn kant, dood1
in het gras gevonden. Hij had een klein wandljei
aan zijn hals. liet was wel te raien wrt er ge
beurd was. Moritz. die 's avonds niet zijn hok
had kunnen bereiken, had blijkbaar in het gras
overnacht en was daar door eeu wezel bespron
gen
Toen liet bezoek weg was lag llansi maar te
denken over Max en Moritz. Max had zich wel
weten to redden, en buiten gevaar in den popu
lier overnacht, maar die arm eMoritzAis hij
nu maar niet gekortwiekt was geweest Nu ja, als
hij. Hansi, dat ongeluk niet gehad hadt dan zoiu
hij wol gezorgd hebben, dat hem niets overkomen
was. Dan was het immers niet gebeurd, het was
nu ongelukkig gels open.
Daarop maakte hij de enveloppe open: dat
was een groote verrassing. Allo gisten van liotel
gteerzioht, zonden hom hun b-ste we ïsd on voor
spoedige beterschap en een sommetje geld. om
dat hij nu zijn verdienste zou missen
iloo heerlijk, nu kon moeder toch van den
winter naar vader en misschien bleef or zelfs
nog wat van over ook. Toch had hij 'het nog liever
zelf verdiend. Als hij er aan dacht, dat Franz
nu zijn plaats innam, kon hij haast niet blijven
liggen, maai- het moest wel. Hij kon niet opkomen,
nog minder staar of loopen. Mrohleio s was hij.
Net als Moritz. flitste hot door 'hem-,, heen, dia
was ook onmachtig uit den weg te komen, zelfs
toen het om zijn leven ging. Kom. dat was lach
niet hetzelfde. Vooruit, ij zou wat gaan lozen
on hij palrto dc boeken die- hij gekregen had1, uit
het papier.
Maar toen de zuster later met oen brief van.
Ileidi bij Hansi kwam, zag zet drt hij het boek
waarin hij zoogenaamd lag te lezen, ondersteboven
J
KIN 3 ER-BLAD