BRIEVEN UIT BERLIJN
Radioprogramma's
DE ROMAN VAN MAXIME
Gemengd nieuws
Belangrijke dagen. De inlichtingendienst op nonacti
viteit. De Duitsche pers een qaricatuur van eerlijke
reportage. „Men verbiedt alles en nog wat!" Het
vertrouwen is stuk geslagen.
(Van onzen correspondent.;
Berlijn, 29 Maart.
Voor wicu liet nog niet mocht weien
ave beleven bewogen tijden tegenwoordig.
En kc zouden er aan kunnen toevoegen:
Duitschland staat weer eens in het cen
trum van deze bewogenheid
Men zal van mij Nederlander, die
nu al bijna twintig jaren in de Duitsche
hoofdstad als journalist werkzaam is en
steeds bereid is geweest, met streng vol
gehouden objectiviteit het Duitsche volk,
strekt aan don berichtgever van de Londen-
.-che „Daily Mail", sinds dit blad zich be
reid verklaard heeft, fascistische stroomin
gen in Engeland' te ondersteunen en zijn
correspondent in Berlijn Ward Prioo zich
het persoonlijk vertrouwen van fhtler ver
overd schijnt te hebben.
En desondanks is men er in Berlijusrhe
regecringskringen verbitterd over, dat ook
ditmaal weer zoo weinig objectiefs m de
buitenlandsche pers over do actueeio si
tuatie verschenen is.
i liet is zeker een zaak van het groot-
waarm hij taliooze vrienden gewonnen j B- - -
heeft, onder zeer verschillende omstandig
heden steeds recht te doen wedervaren
wel willen aannemen, dat het tegenwoor
dig nog al wat zelfbeheersching vereischt,
van Ihritschland uit alleen de waarheid
te dienen en het eigen volk eerlijk voor
ie stellen.
Want Duitschland zelf maakt het den
vreemden berichtgever uiterst moeilijk.
Dm een enkel voorbeeld te noemenop
een der gewichtigste oogonblikken in de
internationale politiek, terwijl aller oogen
op Dmtschland gevestigd zijn, komen twee
Engelsche ministers naar Berlijn om met
Adolf Hitler van gedachten to wisselen en
informaties in te winnen Het gaat daarbij
om groote Etrropeesche belangen, ja, het
is niet overdreven als we zeggen: het gaat
daarbij om de vraag, of ons werelddeel in
de naaste toekomst den vrede geconsoh
deerd zal zien, of naar een nieuwen bloe-
d;een en onzinnïgeu oorlog toestuurt.
Berlijn heeft tegenwoordig niet minder
dan vier officieele bureaux, die do opdracht
hebben, contact met do buiienlandsche pers
te onderhouden Ta wetende aloude pers-
afdeeling van het departement van bui
tenlandsche zaken, do afdeehng buitenland
sche pers van het ministerie voor propa
ganda en volksvoorlichting, de afdrelmg
buitenlandsche pors van het ..Au-scn otiti
sclie Amt" van rijksleider Alfred Rosen
berg, en het bureau voor de buitenland-
sche persafdeeling der Hitlerbeweging on
der leiding van dT Hanfstaengl.
Men zou nu meenen, dat het der Duit
sche regeering met zulke ko=tbare persoen-
trales niet moeilijk behoorde te zijn, in
zulke critieke dagen de vreemde volken
tot op zekere hoogte te errassen met
juiste informaties over het Duitsche stand
punt, althans er voor te zorgen, dat tal
iooze onjuiste berichten en gevaarlijke on
zin, die door onverantwoordelijke builen-
landsche berichtgevers waarschijnlijk zou
den worden uitgestrooid, zoo goed mogelijk
verhinderd zou worden door het verstrek
ken van authentieke inlichtingen Maar vat
geschic ',de? Er geschiedde niets, of zo-o
goed a's niets. De „perschef der rijksre-
geerincstaatssecretaris Funk, bleef al
deze (1 '2en even onzichtbaar als zi,n mi
nister dr Josef Gobbeis. Zijn persbureau
belegde geen enkele conferentie, ofschoon,
zeker 42 of 50 bekende journalisten uit
bet buitenland den vasten staf van onge
veer 150 in Berlijn wonende nog was
komen versterken. Het persbureau-Rosen-
berg, dat zich anders door interessante
voordrachtavonden zoo verdienstelijk pleegt
te maken, speelde verstoppertje. Het bu-
reau-Hanistaengl hoeft zich zoozeer op den
achtergrond gehouden, dat men de hoeren
pas na bet bezoek der Engelschen onder
weliswaar zeer gezellige omstandigheden
begroeten kon, maar reeds te laat om
nog van hun eventueel© politieke activiteit
gebruik te kunnen maken. En het de laat
ste jaren door de andere drie centrales
volkomen op den achtergrond gedrongen
persbureau van buitenlandsche zaken ver
strekte weliswaar poovere inlichtingen,
maar slechts aan een tien- of twaalftal
persoonlijke vriendjes uit het groove jour-
nalistenleger met negatie van allo anderen.
Terwijl het bureau van den rijkskanselier
zelf blijkbaar alleen maar inlichtingen ver
ste belang, dat in deze woelige jaren
een volk als bet Dmtsche en eon régime
als dat der nationaal socialisten in het
buitenland naar waaiheid beoordeeld cn
beschreven wordt. Maar het is daarom
ook een bijna Europeesch belang te noe
men, dat in Berlijn een perspolitiek gevoerd
wordt, die zulk een eerlijke berichtgeving
mogelijk maakt
ik zou over deze dingen in deze rubriek
stellig niet schrijven, indien ik er mij niet
van bewust was. dat in Nederland de
vraag, hoe Hitlers Derde Rijk den Neiev-
lamlsclien le/er geschilderd wordt niet oen
zo-o groote rol speelde in de argumenten >en
tegenargumenten der Nederlandsche poli
tieke groepen. Het lijkt mij van beteeke-
nis, dat de lezer in Nederlanl zich altijd)
weer de omstandigheid voor oogen houdt,
dat het nationaal socialistische régime
overal waar het opluikt, een radicaal ein
de nm dt aan de mogelijkheid voor den
staatsburger, den enkeling en wei in
en buiten bet betrokken land om zich
een eigen .oordeel op grond van juiste
feiten over de ontwikkeling der dingen in
zulk een dictatoriaal geregeerden «laat te
vormen.
Men weet. dat in l>utschl"U'l geen en
kel dagblad of ander publicistisch orgaan
meer verschijnt dat aiders dan in zee1' be
dekte tenuen een poging tot eieen oorleel
kan wagen; en dat het overgroote deel
der bladen liPt/ij uit werkelijke overtui
ging dan wel uit angsi. anders verholen
te worden, ook wel uit echte vaderlands
liefde, die inziet, dat men tegenwoordig
moet meeioeien ook al zon men gnu'ne
een eigen oordeel uitspreken, eenvoudig
alle critiek laat varen, niets afdruk1, wat
der regeering minder aangenaam zon kun
nen zijn. en alles looft, wat van officieel©
zijde verkondig 1 wordt.
Hot voordeel is. dat onvruchtbare kan-
kerstemmiugen, die natuiulijfc niet te onder
drukken zijn, nllhn'ns niet door do druk
pers vei Merkt en tof naleel va'n het heer-
schend régime aangedikt kunnen worden;
het nadeel is, dat elk frrucht geloofd wordt
en onzinnige afmeting' i aanneemt, en dat
der bevolking elke mogelijkheid van co'n-
tröle en van eventueel afkeurend votum
ontnomen wordt Want ook de zoogenaam-
do jaarlijksche „geheime" ptebiseieten, die
de regeering in Berlijn met reel zéLfver-
heerlijking als „bewijs van -werkelijke de
mocratie" pleegt te orgnniseeren, zijn ten
slotte geen eerlijke mogrihjkholea voor het
volk om zich te uilen. Omdat de vragen,
waarover dit plebisciet toegelaten wordt,
met bizondere listigheid zijn opgesteld, en
het volk' ter beoordeelïng van deze vragen
slechts beschikt over het officieel© mate
riaal, dat dictatuur hem, met verzwijgen
van alle voor haar ongew-onschte feiten
en overwegingen, ter beschikking pleegt
te stellen.
De doorsnee-staatsburger weet niet meer
wat er in zijn land voorvalt, weet ook
niet objectief, hoe het buitenland over
door OCTAVE FEUILLET.
Dit het Fransch door H. A. CL Snethlage.
zijn staat en zijn politiek denkt, on de
journalistieke berichtgever wdot nauwo-
ljjks meer en kan, wil hij do zwakke tak,
waarop hij zit, niet zelf afzagen, vaak
niet eens dat, wat hij toch to welen go-
komen is, in zijn buitetdandsch blad' ia ten
afdrukken.. De Duitsche bladen zyn tot
een earicatuur op do eerlijke reportage go-
worden en worden door lioiiderddluzeitden.
vrocger-geestdriftige krantenlezers niet
eons moer ingekeken. In alle Duitscbo
gouwen heeft d-e „Busier Naehrichtra" „do
Temps", do Nedoilandsche, Doensche, Bel
gische, Duitsch-Tsjechische bladen, voor
zoover ze niet al lang verboden zijn, vaak
meer lezers dan de eigen hoofdstedelijke
en provinciale. Men stort zich op kerke-
lijko weekbladen, di-e tenminste in hun
kolommen nog een eigen mooning durven
neerschrijven. En men leeft voort in oen
stemming van „laisser aller", in de hoop,
dat „alles sal reg' kom" en „Hitier wird
schon machen."
Men boort de redevoeringen au man
nen als Schacht, Darré, Gobbeis en do an-
deie profeten, die, in strijd met alle tra
ditie, ditmaal nu eens we! in eigen land
geeerd zijn. Maar hoe het er met de Duit
sche financiën, met de pioductie, met den
uitvoer, nu weikebjk uitziet, weet do
staatsburger evenmin als de buUenlatid!-
sehe correspondent. Midden in den offi-
cieelen vrede is Duitschland eon staat in
oorlogstoestand. Men verbiedt alles en nog
wat Nu weer zijn uitingen, ook in por-
soonlijke gesprekken, over do reorganisatie
van de staatshouding, over de toekomstige
indeeiing van liet rijk in gouwen, ja
zelfs over benoemingen of ontslagen iin
de ministeries s»ieng verboden als land
verraad of hoogverraad.
Alle», nat hier ge&dnedt, is „a prendro
on a laisser." Waarbij la.sser dan ze'fs
voor oppositionecle dominoes on pastoors
de verzekerde bewaring bet raken t.
En dan veiwondeit men zich in Duitsch
land over „weinig begnp van het buiten
land," over „eenzijdige vooihcliting," over
„gebrek aan sympathie."
Men is egocentrisch als nimmer to voren.
Niet m alle Duitsche kringen, maar dan
toch m de meeste. Men koert met ver
snelden pas terug naar de mentaliteit van
19001913, toen de typische doorsnee-
Duitschcr het gevoel had, dat ergens m
Saksen de as der aardo zat, en heel de
wereld om Duitschland wente\le En liet
tragische is, dat zeer, zeer veel goeds
en nobels, dat de omwenteling van 1933
gebracht hoeft, onder al die nadctolen
althans wat het buitenlandsche oordeel
betreft dreigt bedolven te worden.
Tiet Derde Rijk wordt we-er, wat het
Tweede zoolang geweest is, maar nu blijk
baar bij gebrek aan links-politiek tegen
wicht, een Soldatenstaat, een staat in
tweekwartsmaat, waarbij de trom aangeeft,
dat hel linkerbeen naar voren gebracht
moet worden. Dat ware niet org, als men
zich buiten Duitschland mam" voor oogen
wilde houden, dat de Duitsdior-in-uniform
belangrijker vindt, dat zijn gelederen zuiver
gelicht slaan, dan dat zijn kanonnen met
scherp geladen worden. Als hij dat nu
verzekert, gelooft het geen mensch. Om
dat hij zelf met, zijn geheimzinnigheid en
zijn onderdrukking der persvrijheid het
vertrouwen in zijn verzekeringen stuk ge
slagen heeft.
ROLAND.
De affaire met de negers van Seotsboro,
Het opperste gerechtshof te Washington
heeft gisteren de doodvonnissen, welke
waren uitgesproken tegen Clarence Norris
en Hay wood Patterson, twee van de negers
uit Scotsboro, die er van worden beschul
digd een blanke vrouw te hebben aange
rand1, geannuleerd. Er is een nieuw onder
zoek bevolen,
Do kennis van het eigen land.
Teneinde de belangstelling van onzcJnnd-
genooton voor hot zeer bizondere natuur-
en stedenschoon van Nederland' te wekken
en to wellevendigen, livdt de Kon. Ncd'
Toeristenbond A..\' vi'.B. ren aanlig plan
in studie genomen, om de monumenten
van natuur cn kunst moor bij het publiek
bekend te maken Do bond wil dïit doel
bereiken door liet plaatsen van bordjes
met een kort verklare..-riirift, ver
meldend den naam van ecu u, e riscli ge
bouw, het jaartal van zijn stictn.ng, zijn
geschiedkundige beleekeuis, enz., of waar
op wordt aangeduid de hoo-gto van oen
heuveltop, do bctcckenis van oen binnen
water voor de vogelkunde, of van een
bepaald' gebied voor de flora en fauna.
Volgens het door den A.NMV.B, ontwor
pen plan zullen dan de voornaamste bizon-
deihcden, die voor den belangstellenden
toerist waarde hebben, worden vermeld
op een bordje van bescheiden afmeting,
dat zich moet aanpassen aan de plaats
welke wordt aangeduid, zoodat het natuur-
ot' stedenschoon er niet door geschaad
wordt.
Voor do nadere uitwerking van d'it plan
heeft de Bond zich gewend' tot de Ver-
eeniging tot Behoud van Natuurmonumen
ten in Nederland, den Bond Heemschut,
den Ned. 'Oudheidkundigen Bond en do
Verceniging „llendrick de Keyser", met
een verzoek om medewerking,
In overleg met deze organisaties wil
de AN.W.B. een lijst samenstellen van
do gebouwen, en natuurmonumenten, die
voor een aanduiding door een bord in
aanmerking komen.
Het voornemen bestaat, in den loop van
dit voorjaar met de plaatsing der bordjes
te beginnen.
Spinazie nu al naar de mestvaalt.
Het seizoen is nauwelijks begonnen, of
aan de Westlandscbc veilingen doet het
exportgebrek zich reeds geducht voelen.
De aanvoer is nog niet zoo lieel groot
en toch draait aan enkeio veilingen de
Wijzer van de verkoopshlok weer door,
wanneer spinazie wordt aangeboden. Er
worden wol flinke pailijen verkocht, hoe
wel de prijs er voor heel laag is en
vaak riiet veel boven den minimumprijs
van 3 cent per K.G., maar toch bleef
aan de veiling Westerlee dezer dagen een
hoeveelheid van pl.m, 3500 K.G. spinazie
onverkocht
Aan de andere veilingen ging het tot
nog loc nog wel, en te Naaldwijk b.v.
varen het Vrijdag maar enkele bakken van.
minder goede kwaliteit die doordraaiden.
Een „menschelijke vogel'!
doodgevallen.
De tweede „menschelijke vogel"!, de 20-
jarige paraehute-spimger „Baby" Floyd Da-
vis, is gisteren Wij een riiogetemonstratio o'p
hei vliegveld van Flint in Michigan om
hot leven gekomen. Davis wilde met eau
soortgelijke valscherm-installatie als van
den.eersten „menschelijken vogel", d.s pa-
xadnxtes'prmger Clem Solm, die ©enigen
tijd' geleden met zijn uitvinding een ge
slaagden proefvlucht deed, ,qp 20CO meter
hoogte naar beneden springen. Op deze
hoogte sp'rong Davis uit 'bet vliegtuig, doch
het was geen zweven wat hjj d'ped, het
werd' een d ui zei i n g wekkende val. Davis
stortte met geweldige kracht neer ©n word
geheel vei'p'eltcrd'. Behalve da ouders van
den verongelukten parachutespringer waren
honderden toeschouwers getuige van dit
ongeluk.
Meer dan veertig stoffen geven den
smaak aan de koffie.
Waarom smaakt een kopje koffie toch
zoo lekker? Hoe komt hef, dat de koffie
dat heerlijke gevoel van welbehagen ver
oorzaakt? Deze vragen heeft menigeen zich
wel eens gesteld', maar het juiste antwoord
heeft vrijwel steeds ontbroken.
Feitelijk is ook thans een volledige be
antwoording nog niet mogelijk. Wel weten
wij, dat het do aromatische oliën de zooge
naamde caffeonen zijn, die, door het bram-
den der ruwe koffiebonnen tot activiteit
gekomen, den smaak van de koffie veroor
zaken en hot gevoel van welbehagen na
het genot teweeg brengen. Met het noe
men der caffeonen als smaak- en aroma
verwekkers rijst echter onmiddellijk do
BH-LJ-_i
vraag: Waf zijn do caffeonen? fWaaruIijs
beslaan zij?
Do beantwoording dezer vragen is milt*
der gemakkelijk. De wetenschap is. lluittójj
zoover gevorderd, dat wij weten, dat eaij
groot aantal chemische stoffen tezamen,';
hel smaak- en aromagov-end© hcslimddioèl
vormen, maar wij kennen slechts 40 dezcj£
stolfen, terwijl een ander gedeelte nog niet
nauwkeurig kon worden bepaald. Daarom1
is 'ttot nog too aan de chemische weten?
schap ook niet mogen gelukken, koffie^
aroma langs kunshnatigen weg te vervaart
digen.
Een feit is echter met. zekerheid' vaabi
gesteld: do coffeïne is alleen eon bijkom!
stigheid' van minder gewonschton aard. Zij!
heeft met don piltigen smaak en het heer»
lijko aroma, van de koffie niets uit fó
staan.
9)
Vermoeidheid ©n koude deden mij tegen
negen uur terugkeeren. Da deur van het
huis vond) ik open; ik bereikte de trap als
een geest, onhoorbaar loopend1, toen ik in
liet hokje van den portier het geluid van
een geanimeerde conversatie hoorde, waar
in ik het slachtoffer scheen te zijn, want
juist op dat oogenblik noemde de baas
van dat hokje mijn naam, op een toon
van verachting,
„Doe mij het plezier, juffrouw Vauber-
ger," zei hij, „mij met rast te laten over
jouw Maxime. Heb ik jouw Maxime ge
ruïneerd? Nou, wat klets jo dan? Als hij
zelfmoord' pleegt, nou, dan zal men hem
begraven."
„Ik zeg je, Vauberger," antwoordde de
vrouw, „het zou je hart doorboord heb
ben, als jo gezien, had', hoe hij het water
van zijn karaf verslond'.... En als ik moest
gelooven, zie je, dat je meent, waf je
zegt, wanneer je zoo, zonder na te dra
ken, als een loonoclspcler, zegt: .„als hij
zelfmoord pleegt, zal men hem begraven..."
Maai ik geloof het niet, want je bent in
den grond een goeden man, al houdt jo
er niet van gehinderd te worden in je
gewoontes... Denk je eens in, Vauberger,
geen vuur en geen eten te hebben. Een
jongen, die zijn heele leven tijne kostjes
gegeten heeft en in de watten gepakt was,
als een ari» lief poesje Dit is schande
lijk en onwaardig, en het i-> een idiote
regeeruig, die regeering van jou, die zulke
dingen toelaat"
„Daar heeft de regeering niets me© te
maken," antwoordde Vauberger, nog al ver
standig. „En, bovendien, je vergist je, 'dat
zeg ik je zoo is het niet met hem...
hij heeft geen gebrek aan eten... Dat is
onmogelijk."
„Nou,. Vauberger. Nu zal ik alles ver
tellen: ik ben "hem nageloopen, ik heb
gespionneerd en ik heb hem door Eduard*
laten bespieden; nou, en ik ben er zeker
van, dat hij gisteren niet gegeten heeft en
dat hij van morgen niet ontbeten heeft,
en, omdat ik in al zijn zakken en in al
zijn laden gezocht heb, weet ik, dat hij
geen roode cent heeft en zeker zal hij
vandaag ook niet gegeten hebben, want
hij is veel te trotsch om te gaan bedelen
om eten..."
„Nou, des te erger voor hem. Wanneer je
arm bent, moet je niet trotsch zijn," zei
de achtenswaardige portier, die, naar het
mij lijkt, in dit geval de denkbeelden van
een portier weerga!
Dit gesprek was voor mij genoeg; ik
maakte er bruusk een eind' aan, door do
deur van hel portiershokje open te doen
en lucifers aan Vauberger te vragen, die
niet meer ontsteld geweest zou zijn wan
neer ik hem zijn hoofd' gevraagd had. 'On
danks het sterke verlangen, dat ik had,
om mij goed1 te houden tegenover deze
mensehen, was het mij onmogelijk niet
een paar maai op do trap to struikelen:
mijn hoofd duizelde. Toen ik mijn kamer
binnen kwam, die gewoonlijk ijskoud is,
was ik verrast er een lauwe temperatuur
te vinden, welke, op aangename wijze, te
weeg gebracht werd' door oen holder, vroo-
lijk vuurtje. Ik was niot zoo principieel,
om liet uit te dooven; ik heb de bravo
zielen, die er in de wereld zijn, geze
gend; ik heb mij uitgestrekt in een oude
stoel, bekleed met fluweel, die tengevolge
van het lot, evenals ik zelf, van de eer
ste étage naar een dakkamertje was ver
huisd', en ik heb getracht te slapen. Ik
was ongeveer een half uur in een soort
van vordooving en droomde vele droomen
van overdadige festijnen en royale feesten,
toen het geluid' van de deur mij overeind
deed springen. Ik meende nog te droo
men, toen ik juffrouw Vauberger zag bin
nen komen met een groot blad', waarop
twee of drie geurig© schotels. Zij had
haar blad' reeds op den grond gezet en
was begonnen de tafel te dekken, voor
ik mijn slaap heelemaal had' kunnen af
schudden. Eindelijk stond' ik bruusk op.
„Wat is dat?" zei ik. „"Wat doet u
daar?"
Juffrouw Vauberger deed alsof zij erg
verrast was,
„Heeft mijnheer niet om eten ge
vraagd?"
„Heelemaal niet."
„Eduard zei me, dat mijnheer..."
„Eduard vergist zich; het zal do een of
andere huurder hiernaast zijn."
„"Maar er is geen huurder op mijnheers
verdieping... Ik begrijp bet niet..."
„Nou, ik ben het niot Wat betee-
kent dat dan? U hindert mij. Neem d'at
mee.
De arme vrouw begon toen, somber, het
tafellaken weer op- te vouwen, terwijl zij
mij smeekende blikken als van eein geslar
gen hond1 toewierp. „Mijnheer hoeft waar
sebijnlijk al gegeten?" begon zij weer, met
een bedeesde stem.
„Waarschijnlijk."
„Dat is jammer, want het eten was klaar,
het zal bederven en de jongen krijgt een
WOENSDAG, 3 April 1935.
Hilversum, 301 M.
VAItA-uitzeading. 10 u. v.m. VPRO,
8 u. Gramofoon. 9 u. Do Zolnltieklop. j
pem. 9.30 n. P. J. KersOnze keuken» j
10 u. Morgenwijding. 10.15 u. Voor Arb, j
i. d. Continubedr,Orvitropiai, dol I
Flierefluiters, zang, declamatie on lo-
zing. 12 u. Gramofoon. 12.30 u. Yv
lis en orkest. 1.15 u. De Notenkrakers*
2 u. Gramofoon. 2.15 u. Kuiples. 3 u.
Voor de kinderen. 5.30 u. Ilobcnen piano.
5.45 u. Gramofoon. 6.30 u. Orgel. 7|
u. Sportuitzcnding. 7.15 u, Viool-recital.
7.45 u. Gramofoon. 8 u. Herli. SOS-
berichten. 8.03 u. Vaz Bias en VARA*
Varia. 8.10 u. Joodscho uitzending. 9.40*
u. Vaz Dias. 9.45 u. VARA-orkest 10.16 -
u 2de deel v. d. Revue Van Lach tot j
Lach van Meyer Hamel. 11.3012 u, i
Do Flierefluiters.
Huizen, 1875 M.
NCR V-uitzending.
8 u. Schriftlezing. 8.159.30 u. Gïwe J
mofoon. 10.30 u. Morgendienst. 11 u. j
Ensemble v. d. Horst. 1.30 u Gvaiao-1
foo-n. 2 tl. Orgel. 3 u. Chr. Lectuur, 3.80, j
—3.45 u. Gramofoon. 4 u. Pialuö 5 u, j
Kinderuur. 6 u, Laudbouwpraatje. 6.30 j
u. Afgestaan. 7 u. Nod. Chr. Persbureau, j
7.15 u. Gramofoon. 7.30 u Lezing. 8
u. Vaz Dias. 8.05 u. Bach's Johanne^.
passion. 10.25 u. Vaz Dias. 10 30—
11.30 u. Gramofoon.
Droitwicli, 1500 M.
11.20 u. Gramofoon. 12.05 u Orgek
12 50 u. Orkest. "150 u Orgel. 2.35 li.
Gramofoon. 3.10 u. Piano. 3 35 u. Or
kest. 5.05 u. Orkest, 5 35 u. Sextet.
7.25 u. Bacli-Koralen. 8.05 u. B'BC-symJ-
phonie-orkest. 11.2012 20 u. Jack .Tack- J
son Band. j
Radio Paris, 1648 M.
7.20 en 8.20 u. Gramofoon. 12 35
Ork-est. S.20 u. Kwartet, zang wn deel as
malie. 10 50 u. Dansmuziek.
Kalundborg, 1261 M. j
11.20—1.20 u. Concert. 2 50—4.50 m;
Orkest. 7.20 u. Oud© Engelsche muzleö, j
8 201.20 u. Dansmuziek.
Keulen, 456 M.
5 2J u. Gramofoon. 6.35 u. Orkest. 11,20
u. Rlaiasconeert. 12.35 u. Gram-ofoOn -
1,35 u. Pianoduetten. 3.20 u. Zaïng. 4.20.
u. Concert. 6.20 u. Gramofoom 7.35 u.
Orkest. 9.40—11.20 u. 'Orkest.
Brussel, 322 cn 484 M.
322 M (Vlaamsch)12.20 u. Gramofoom
130—2°" v. Orkest. 520 v. Kwartet,
6 50 "r;g en piano-, 7.35 u Gra^
Tiiofu n ri 20 u. Orkest. 103011.20 u»
Dansmuziek.
484 M. (Fra'nsch)12.20 u. Orkest. 1.8Q
—2.20 u. Gramofoon. 5.20 u. Dainsmif
ziek. 6.20 u. Gramofoon. 6 50 u. Zahgv
8.50 u. Mozart-conectt. 10,551120 u»
Gramo-foön.
Deutschlandscadcr, 1571 M, 5
8.05 u. Blaosconcert, 10 20—1150 J
Oskar Joost en orkest. 1 j
schien toevallig niet gegeten heeft, zou
mijnheer mij een d'ienst bewijzen..."
Ik stampte heftig met mijn voet. „Ga
dan toch, zeg ik" Toen zij de deur
uit ging, kwam ik naar haar toe: „mijn
beste Louise, ik begrijp het, ik dank je
wol, maar ik ben een beetje ongesteld'
vanavond, ik heb geen honger."
„Ach, mijnheer Maxime," riep ze, terwijl
ze ging huilen, „als u eens wist, _lioc u
mij verdriet doet. Nou. U kunt mij voor
het eten betalen, als u wilt, u kunt het
geld er voor in mijn hand stoppen, wan
neer u het hebt,'... maar u kunt er
zeker van zijn, dat, wanneer u mij hon
derdduizend' francs zoudt geven, u mij
niet zooveel plezier zult bezorgen, als
wanneer ik u mijn eenvoudige eten zie
opeten. Dat is een trotsciho aalmoes, die
u mij geeft, lieusch, U, d'ie verstand hebt,
mijnheer Maxime, moet dat toch hegrij
pen."
„Nou, mijn beste Louisewat wil
je geven maar 'k zal je eten. gaan
eten... Laat je mij nu alleen?"
„Ja, mijnheer. '0, ik dank u wel, mijn
heer, ik dank u wel. U hebt een goed
hart."
„En goed'e eetlust ook, Louise. Geef mij
een hand'; niet, om er geld in te stoppon,
weos maar bedaard. Daar Tot ziens,
Louise."
De voortreffelijke vrouw ging snikkend
weg.
Ik was juist klaar mot dit alles op te
schrijven, nadat ik het diner van Louis©
allo vei' had aangedaan, toen ik op de tra.p
oen zwaren, plecht!gen stap hoosde; ter-
ztelfdertijd) meende ik de stom van mijn
nederige Voorzienigheid) te hooien, welke
standje van zijn vader. Als mijnheer mis- haastig en opgewonden ©enige vertrouwe
lijks meiiedeelingcn deed. Eenige
blikken later werd er geklopt, en,
Louisa in het donker verdween, zag
in de open deur die deftige gestalte vaii
den ouden notaris verschijnen,. Mijnheel!
Lanbépin keek ©vien, vlug, naar het boir4
waarop de nesten van mjjh dauer lagen|
daarna kwam hg op mij tcte, zijn armöjt
uitgestrekt, met een toeken van vtertegef*
beid en verwijt.
„Mijnheer de markies," zei hij1, „waMM
bobt u mij in. 's hemels naam, niet.
K'ij liteld opeens op, liep met groote st
pon door de kamer, en eensklaps bleef
stil staan: „Jongeman," zei hij!, „dat
niet goed; U hebt ©on vaiendj gow--
u hebt ©en ouden man beschaamd)
maakt!" Hij was zeer bewogen. Ik bv33
hem aan, zélf een beetj© bewogen, ©tal
boetemaal niet wetend, wat te antwoq|
den, toon hij mij heftig tegen zajla bai^S
aantrok, en mij' zóó drukte, d'at ik Mjrg|
stikte, ra in mijn oor fuisterde: „Mijo -
ami© jongen!..." Toien was er een oogct|
blik, dat wij beiden zwegen. Wijl gingèj!
zitten. „Maxime," begon mijnheer La""^
pin toen: „Bent u altijd nog in dra tew
stand, waarin u waart, toen ik u hef opa
St© zag? Zult u den moed hebben het
mwst nederige werk to aanvaarden, ®j
bescheidens!» taak, mits deze eorbiwlwaa^
dig is, welko u zelf een bestaan op,av>
en uw zuster, in het heden m m <to i
komst, de smart en de moeilijkheden
armoede bespaart?' ■-
„Zeer zeker, mijnheer, dat Is mijn phchqR
ik "ben bereid hem t© vcarvdllen."
(Wordt vmotym. li
Hl
