Ét
DE POSITIE VAN DEN ARTS.
m
M
Het proces op natuurlijke wijze laten uitzieken
De maatstaf voor een studenten-selectie ont
breekt. De arts in overheidsdienst. De moeilijk
heden in het ziekenfondswezen. Benoeming van
den arts gewenscht?
DE ROMAN VAN MAXIME
Het werk van het N.C.C.
Radioprogramma's
1
m, *j
Onze geneeskundige medewerker schrijf!
ons
In do beide \erige artikelen hol) ilc de
moeilijkheden geschetst, welke onder in-
■vloed van de wijzigingen in de economi
sche structuur van het Nederlandsehe volk
en van den overraatigen toevloel \an
studenten in tie geneeskunde aan al'.o kan
ten reeds in do nans te toekomst opdoemen.
.Onheilspellend slajxden de onweerswolken
zich boien de beoefenaren van de genees-
leunde op en Onwillekeurig komt de vraag
maar voren of ooit achter deze sombere
wolken de zon woei te voorschijn kan ko
men? Er is ongetwijfeld ovcrpiohictie te de
meeste intellectueeie beroepen en in hét
algemeen zal men teroen huiverig zijn
hierbij oorrigeerond op te tretlan dooi
maatregelen van coin tin gen teormg en or
dening. Maar waar een abnorma'e verpro-
letariseering van den geneeskundigen stand,
naar ik hoop te hebben aangetoond, zoo
gemakkelijk leiden kan tot verscherping
van tegenstellingen ©n bet optreden van
conflicten waar de volksgezondheid slechts
nadoel van kan ondervinden, danr is op
dit terrein zeker de vraag gewettigd: wat
hiertegen is te doem.
De vrijheid van liet beroep van arts
en de vrije artsenkeuze doet het menigeen
aanlokkelijk schijnen arts te worden en zoo
zijn kansje op een behoorlijk levensbestaan
maar eens te wagen. Wanneer edele con
currentie zou voeren tot steeds betere pres
taties tegen steeds lager tarieven, dan zou
er voor de zieken een voerdeel in gelegen
kunnen zijn het* proces maar op natuurlijke
wijze te laten uitzieken. Dan zou de arts
voor zijn geneeskundig artikel men ver
geve mij deze wijze van spreken m.iar
de productiekosten omlaag moeei brengen
en met een minimum winstmarge per han
deling genoegen moeten nemen.
Wanneer echter deze gedragslijn zou
worden gevolgd, vreezen velen, m.i. zeer
terecht, groole schade voor do individueele
en algemeene gezondheid.
Beperking van het aantal
studenten.
-Moet dan de oplossing woolen gezocht
door sterkere selectie en beperking van
het aantal studenten in de geneeskunde?
Geheel in het midden latend of deze -
üek noodzakelijk kan worden in verd
met de beschikbare ruimten van college
zalen, laboratoria en opleirïingsziekenhui-
zem, meen ik deze vraag vooral snor ont
kennend te moeten beantwoorden, doordat
een behooriijke maatstaf voor zulk een so
ledie ontbreekt.
liet lijkt mij niet mogelijk een eventuce'e
beperking van het aantal studenten anders
uit te voeren dan door verzwaring der
exameneischen of vergelijkende evamens,
een vergelijkend toelatingsexamen incluis.
Men komt dan tot een selectie op grond
van het projecteeren van een bepaalde
hoeveelheid parate kennis en de gave om
dit op het examen behoorlijk onder woor
den te brengen of op schrift te stellen.
De vakken voor zulk een toelatingsexamen
houden echter hoogstens zieer zijdelings
verband met de vakken, waarop de uit
oefening van het toekomstig beroep moet
steunen en al zrjln parate kennis en ver
stand noodzakelijke, waardevolle en kost
bare onderdeelen, waarop de arts moet
steunen, er zijn daarnaast nog zoo heel
veel andere factoren, die beslissen of. hel
geneeskundig beroep goed en tot heil der
menschheid zal worden beoefend. Ik noem
b.v. altruïsme, sociaal inzicht en sociale
belangstelling naast vele andere eigen-
II in ons blad van Zaterdag j.l
door OCTAVE FEUILLET.
Uit het Fransch door H A. C. Snethlage
schappen, welke ah regel op een examen
buiten beschouwing bhj\ en. Voor meer
dere van deze factoren kan men boven
dien den jeugdigen student nog geen maat
staf aanleggen omdat ze pas op lateien
leeftijd zich kunnen gaan ontwikkelen in
de eene of de andere richting.
De arts staatsambtenaar?
Is het dan wellicht gewenscht den arts
tot staatsambtenaar to maken? Dit denk
beeld zou ongetwijfeld sterken, tegenstand
ontmoeten in de artsenwereld, waarin oa.
steeds weer opnieuw wordt gewezen op
de noodzakelijkheid voor de patiënten van
de vrije artsenkeuze. Toch zitten er on
der invloed juist van de zich voltrekken
de wijzigingen in de economische struc
tuur mogelijkheden in zulk een oplossing,
die men niet luchthartig kan voorbijgaan.
Op de dorpen bestaat de vrije artsenkeuze
meestal maar in zeer beperkte mate en
de ervaring in de ziekenfondsen leert, dat
slechts een zeer klein doel der fond sleden
zich naar een anderen fondsarts laat over
schrijven, aldus aan het recht van vrije
artsenkeuze practisch gevolg gevende. In
de particuliere praktijk geschiedt d'.t mis
schien iets gemakkelijker en vaker, maar
het is zeer de vraag of dit voor den pa
tiënt altijd voordeel met zich mede brengt.
Dat van het recht om van arts te wis
selen niet overmatig veel gebruik ge
maakt wordt is echter nog geen voldoende
motief dit recht aan de patiënten te gaan
ontnemen. Toch zou men vermoedelijk bij
de verandering vim den arts lot volledig
staatsambtenaar hiertoe overgaan en in
de steden b.v. oen behandeling naar ver
deeling in wijken regelen.
Zulk een verdeeling in wijkon bestaat
al bij de gemeentelijk© geneeskundig© dien
sten voor de armenpraktijk zonder dat
zulks in het algemeen als ©en grievend en
schadelijk onrecht wordt aangevoeld. Het
is echter zeer twijfelachtig of dit voor
dc geheele ziekenverzorging docuvoerbaar
zou zijn. Ten slotte zou het voor de volks
gezondheid nadeel betookenen, wanneer
men van de verschillende medici geen
profijt trok van hun verschillende werk
kracht en gaven en niet d© uitblinkers
door kennis of (en) vertrouwen in de ge
legenheid stelde moer t© prestoeren en
daarnaar te honoreeren.
Ziekenfondswezen.
Is het dan wellicht wenscheiijk en mo
gelijk het ziekenfondswezen aan te passen,
uit te breiden eu te perfeetiomnoeron
^eisser wijst er in zijn brochure terecht
op dat ook in de ziekenfon lsen moeilijke
situaties zijn opgetreden door de crisis,
malaise, werkloosheid en daling van in
komens. Een steunregeling is dan ook al
reeds in de meeste gebieiea van ons lan-1
ingevoerd, waardoor het den ouien leden
mogelijk gemaakt wordt, in de ziekenfond
sen te blijven. Hij acht hot ondankbaar
dat dit systeem tot in de verre toekomst
gevolgd kan blijven worden Er is zeker
reden tot pessimisme en daarom is het
noodig om na to gaain of dc ziekenfondsen
en hun loden zich ook op andere wijzen
kunnen aanpassen en wel door verlaging
der fondsuitgaven zonder vermin lering der
geneeskundige verzorging. Dit zou dan tot
contributiovermiuttering moeten voeren.
Al is dit probleem niet zoo oa oplosbaar
als het zoeken na,ar de kwadratuur vain den
cirkel, het is toch verre van eenvoudig.
Frisser wijst er op dat de ziekenfondslelera
geen gering bedrag regelmatig betalen en
dat dit geen al te hoog percentage van het
inkomen mag worden. We naderen, onder
invloed van do daling van het gemiddelde
gezinsinkomen," inderdaad snel dc grens
van toelaatbare belasting. Hij wijst op uit
gaven, dio inderdaad onder de ioupo geno
men behooren te worden. Hij heeft b.v.
nagegaan dat in Rotterdam do 250.000
ziekenfondslodon 2.(150 000 recepten lioton
gereedmaken, d i. 30 per gezin per jaar.
Aangezien de fondsarts ook 30 bezoeken,
per gezin per jaar brengt, beteckent dit dus,
dat bij elk bezoek een recept wordt gege
ven. De apothokersrekoning was voor de
ziekenfondsloden even hoog, als die van
den dokier. terwijl deze verhouding in de
particuliere praktijk slechts V» of i/t zou
bedragen. Vermindering van de receptuur
zou dus drastisch moeten en mogen war
den nagestreefd.
Dan vzijst hij er op, dat het ziekenfonds
lid in het algemeen te gemakkelijk het
spreekuur voor alles en nog wat soms
voor verscheidene gezinsleden tegelijk
opzoekt. Dit voert tot overvolle spreek
uren en onvoldoenden tijd voor oen behoor
lijk onderzoek door den huisarts. Dit leidt
tot do snelle verwijzing naar den specia
list en te gemakkelijke observatie in een
ziekenhuis., Dit laatste wordt door dc tegen
woordige bestaande zickenhuisverpiegings-
vereenigingen ook weer in de hand ge
werkt. Feisser zou hier remmend willen
optreden, o.a. door invoering van een ver
plichten kleinen bijslag voor het eerste
bezoek en de recepten, door den patiënt
te voldoen. Ik acht dit een gcvaaiijk twee
snijdend zwaard. Ex is een aantal aandoe
ningen, waarmede men haast niet vroeg
genoeg bij zijn arts kan komen, ot waar
voor een korte observatie in een zieken
huis een levensreddende noodzakelijkheid'
kan zijn. Deze gaan soms schuil achter
geringe en schijnbaar onschuldige klach
ten. Remming en bemoeilijking van liet
vrijmoedige eerste bezoek kan gaan ten
koste van sommige menschonlevens. Het is
juist een van de mogelijkheden, waarbij
de fondspatiënt in het voordeel kan zijn
tegenover den particulieren patient, die
angst heeft voor elke overbodige uitgave.
Feitelijk behoorde elke patiënt met niet
duidelijke klachten en ondubbelzinnige diag
nose tot ziekenlmisobservatie te kunnen
overgaan. Wordt er dan niets bizonders
gevonden, dan kan do behandeling eenvou
diger worden en de receptuur sterk wowlen
ingekrompen. Bezuiniging in het zieken-
fondswezen zal wellicht dringend noodig
worden, maar deze moet m.i. pas doorge
voerd' worden na volledig onderzoek in alle
dubieuze gevallen. Het is denkbaar, dat
daarvoor het thans door de geneesheeren
steeds bestreden standpunt van arisen, die
vol on uitsluitend ziekenfondsambtenaar
warden, nader moet worden bekeken. Ik
acht de bezwaren van dit systeem niet
zoo verwerpelijk als het aanleggen van
een rem voor den fondspatiënt, om vrijuit
den arts te bezoeken.
Het werkschema van den arts.
liet is we! buitengewoon moeilijk om
de goede oplossing aaa to geven om van
het doorvoeren van zulk een oplossing
verder te zwijgen. Leeraren in oen bepaald
vak geven een bepaald aantal uren maxi
maal les, verwerken allen op ongeveer over
eenkomende wijze een bepaalde hoeveelheid
leerstof en het is dus begrijpelijk, dat men
er ambtenaren van gemaakt heeft, In den
hun overblijvenden vrijen tijd kunnen ze
deze uren die tevoren bekend zijn
productief maken in verscheidene richtin
gen. [Iet zijn gelijke monniken met ge
lijke kappen, doch met de mogelijkheid nog
verschillen van materioelen aard aan te
brengen naar eigen voorkeur. Dit geldt
ook voor verscheidene andere ambtelijke
beroepen. Deze uniformiteit van basis en
werkschema ontbreekt bij den arts. De een
kan en wil veel meer prestoeren dan de
ander en wordt daartoe op grond van
hel vertrouwen van een grootere schare
van patiënten ook in staat gesteld. Te
voren bekende vaste vrije tijd is hem
■vreemd en onbekend, alle tijd wowlt, over
dag zoowel als 's nachts, aan de uitoefe
ning van het vak gegeven. Het zijn door
een reeks van omstandigheden ongelijke
monniken. Daarom gaat het niet aan hen
ambtelijk gelijke kappen op te zetten. Maar
in do volledige vrijheid en den daarmed©
samenhnngenden al te overdadigen toe
vloed van medische studenten schuilt, ik
ben dit met Feisser volkomen eens, Óen
dreigend gevaar.
Ik vraag mij af, of het systeem van
benoeming, zooals dit bij bet notnrieelo
ambt gevolgd wordt, ook hiervoor do goede
oplossing zou kunnen zijn? Ook hier blijft
de individueele mogelijkheid bestaan, zich
door zijn reputatie oen betere positie te
verschaffen. Maar het aantal notarissen in
zijn geheel is zoodanig gelimiteerd, dat
redelijkerwijze ieder notaris een bestaan
kan vinden. De bevoegde wordt eer»t can-
didaat cn weet dat dit de proefjaren zijn,
waarin tevens nader wordt uitgemaakt of
hij op den duur waard en geschikt js
notaris te worden in de plaats van zijii
keuze.
Met het stelten van deze vraag eindig
ik deze beschouwingen. Zij, die in bet
vraagstuk speciaal belang stollen, raad' ik
intusschen de lezing van do brochure van
Feisser zeer aan.
talisatie van Unilever N.V. en Unilever
Limited te handhaven.
Hel ligt echter voorshands niet in de
bedoeling tot de uilgif to van zoodanige
aandeden over te gaan, aam gezien de
bovenbedoelde statutenwijziging ingevolge
art. 44 lid 2 der statuten de goedkeuring
van preferente aandeelhouders behoeft zal
een vergadering dier aandeelhouders in on
middellijke aansluiting aan de algemeen©
vergadering worden gehouden.
Faillissementen.
Uitgesproken
J. Z. Helbers, garagehouder, Rotterdam,
Wilgenweerd 55. lt.-c.mr. J. M, de Moor.
Cur.mr. II. E. Waalkens, Rotterdam.
P. van Berk, boekhouder, to Barend recht,
kantoorhoudeindo Rotterdam, Veemarkt.
R.-c.mr. J. M do Moor. Gur.: mr. J. A.
Fruin, Rotterdam.
bïmmeimsland
Wie neemt de taak ever als
liet wordt opgeheven?
Dezer dagen is hot dagelijksch bestuur
van liet Nationaal Crisiscomité in tegen
woordigheid van minister Slotemaker de
Bruine bijeen geweest. Onderwerp van be
spreking was volgens liet Volk, de vraag,
welke maatregelen zullen moeten warden
genomen, als in 1936 het Nationaal Crisis-
oomitó zijn arbeid zal staken.
Zooals men weet, houdt het N.C.C. zich
voornamelijk bezig met do verstrekking
van A-steun (hulp aan kleine middenstan
ders e.d.) en van B-steun (hulp in nalura
aan ondersteunde werkloazem). Men.
kwam in de gehouden conferentie tot de
voorloopigo conclusie, dat de B-steun zou
kunnen worden overgenomen door do or
ganen van normale steunverleening. De
verstrekking van den A-steun zou wellicht
kunnen warden overgenomen door de vier-
eeniging voor de armenzorg cn weldadig
heid.
Dit laatste denkbeeld zal nog nader an
der oagen warden gezien.
Vergrooting van het aandeelcnkapitaal der
Unilever.
De raad van bestuur der Unilever N.V.
deelt het volgende medie:
Op de tegen 10 Mei a.s. bijeengeroepen
algemeeno vergadering van aandeelhouders
van Unilever Limited zal aan de aandeel
houders dier vennootschap worden voor
gesteld het maatschappelijk kapilaall dier
maatschappij te verhoogen door creëoring
van 2 millioen pond 5 pCt. cumulatief pre
ferente aandeden, welke, behoudens wat
de rentevoet betreft, voor dividend en uit-
keering bij liquidatie gelijkgerechtigd zul
len zijn met de 7 pCt. cumulatief prefe
rente aandeelen dier vennootschap.
Het kapitaal van de continentale groep
van het Unilever ooneem overtreft de be
hoeften, terwijl de Engelsche greep ge
legenheid heeft vorder kapïtaa. te ©m-
ployeoren. Het ligt daarom in het voor
nemen in de continentale groep het pre
ferente kapitaal te verminderen waarvoor
de noodige preferente aandeelen reeds zijn
verworven.
Daartegenover zal in Engeland binnen
kort een bedrag aan nieuw gecreëerde
5 pCt. cumulatief preferente aandeden als
bovenbedoeld worden uitgegeven.
In verband met een on ander zal aan
de algemeene vergadering van aandeel
houders van Unilever N.V. op 10 Mei a.s.
een wijziging der statuten worden voorge
steld, welke beoogt bij Uni'-evor N.V. oen
overeenkomstige categorie van 5 pCt. cu
mulatief preferente aandeden te creêeren,
zulks teneinde de uniformiteit van de kapi-
22)
Ik had, wat mrj betreft, besloten dat ik
tegen' eiken prijs bet geheim van mijn
incognito moest handhaven. „Lieve freule,"
zei ik, „ik waag het te hopen, dat u een
grap, die in den loop van het gesprok mij
is ontsnapt, zult vergeven
„Een grap?" riep freule de Porhoët. „De
zaak leent zieh inderdaad zeer voor oen
giap. En, hoe meeat u, mijnheer, in deze
eeuw de grappan, welke men dapper een
oude vrouw, zonder bescherming/ toewerpt,
welke men niet zou wagen zich te per-
xnitteeren tegenover een man?"
„Freule, u laat mij «een enkelen uitweg;
mij blijft niets over aan mij toe te ver
trouwen aan uw geheimhouding. Ik weet
niet, freule, of do naam der Champoey
d'Hauterives u bekend is?"
„Ik ken heel goed, mijnheer, de Chainp-
cey d'Hauterives, die een beste, een voor
treffelijke familie uit do Dauphiné zijn.
Welke conolusie trekt u daaruit?"
„Ik ben thans de vertegenwoordiger van
deze familie."
„U?" zei freule de Porhoët, terwijl zij
plotseling bleef stil staan. „U bent een
Champcey d'Hauterive?"
„Van den mannelijken kant, ja, freule."
„Dat verandert het dispuut," zei ze. „Geef
mij uw. arm, neef, en vertei mij uw ge
schiedenis."
Ik geloofde, dat het bij dezen stand
van zaken het beste was om inderdaad haar
mets te verborgen. Ik eindigde het pijn
lijke verhaal van de tegenspoeden van mijn
familie, toen wij ons voor een buitenge
woon klein en laag huisje bevonden, dat
aan een der hoeken geflankeerd wordt door
een soort van kapotte duiventoren met
een puntdak.
„Gaat u binnen,' zei de dochter der
koningen van Gael tegen mij, terwijl ze
staan bleef op den drempel van haar arme
paleis, „komt u toch binnen als het u
blieft
liet volgend oogenbhk was ;fe in bet
klome salon, met een somberen stoonon.
vloer; op bet doffe behang aan den muur
hingen, dicht op elkaar, een tiental pnr
teelten van voorouders, met wapenschild
en hertogelijk hermelijn; op den schoor
steenmantel zag ik een prachtige pendule
van schildpad, ingelegd met koper, glinste
ren, waar bovenop een groep, die don
Zonnewagen voorstelde. Enkele stoelen met
ovalen rug en een oude canapé met spich
tige poten voltooiden het moubllar van
dit vertrek, waar alies van con strenge
zindelijkheid sprak en waar men een geur
inademde, welke samengesteld was uit iris
sen, Spaansche snuf on onbepaalde krui
den
„Ga zitten," zol dc oude vrouw tegen
mij, terwij! zij zelf op de canapé ging zit
ten: „ga zitten, neef, want, hoewel wij in
werkelijkheid geen verwanten zijn, en wij
het niet kunnen zijn, omdat Jeanne de
Porhcct en Hugo do Champoey, de dwaas
heid gehad hebben dit blijft on dor oms
geen gezin gevormd to hebben, zat liet
mij aangenaam zijn met uw toestemming,
u als neef te behandelen, als we onder
ons njn. om een oogenblik het smartelijke
gevoel van mijn eenzaamheid in deze
wereld le verdrijven. Dus, waarde neef,
zoo staat het dus met je: de overgang
is zeker wreed. Ln ieder geval zal ik je
enkele gedachten aan do hand doen, die
voor mij gewoon zijn geworden, en die
m»j van dien aard lijken, dat ze ook jou
ernsligen troost kunnen geven. In do
eerste plaats, mijn beste markies, zeg ik
dikwijls bij mij zelf, dat te midden van die
proleten en vroegere bedienden, die men
tegenwoordig paard' en rijtu'g ziet houden,
er in do armoede een fijne gour van voor
naamheid en goeden smaak is. Daaren
boven geloof ik bijna, dat God sommigen
van ons terug heeft willen brengen in
oen bekrompen- leven, op Jat deze grove,
matorieele, naar goud dorstende wereld,
altijd, in ons, voor oogen beeft, een soort
menschcn van talent, die waardigheid en
glans hebben, voor wie het geld en het
stoffelijke niet meetellen, die door niets
kunnen worden omgekocht, die niet te
koop zijn! Dat is, waarde neef, volgens
alle waarschijnlijkheid de rechtvaardiging
van het lot, zooals gij en ik dat hebben."
Ik verzekerde aan freule de Porhoët, hoe
trotsch ik mij voelde, mot haar uitgekozen
te zijn om aan (1© wereld liet nobele on
derricht te geven, waaraan zij zoo groole
behoefte heeft, en waarop zij schijnt in
gericht om er haar voord ooi mee te doen.
Toen ging zij door: „wat mij betreft, mijn
heer, ik ben geschapen voor do armoede
en ik lijd er weinig onder, wanneer men
DONDERDAG, 18 APRIL 1935.
Hilversum, 301 M.
A. V. 11. O. uitzending.
8 u. Gnunofoi&n. 9 u. Ensemble. 10 u.
Morgenwijding. 10.15 u. Gewijde muziek.
10.30 u. Ensemble. 11 u. Knipcursus ItLi-
derkkecling. 11.30 u. Gramofoion, 12.30 u.
Kovacs Lajios. 2 u. Zang, voardrajcht en
piano. '33.45 u. Naaicursus. 4 u. Voor
zieken en ouden van dagen. 4.30 u.
Grain osteon. 4.45 ra, Rad int con oei. 5 30
ra. Oncost. 6.30 u. Spartpraatje. 7 u.
Radio-volkszang. 7.30 u. Engelsche les.
8 u. Vaz Dias. 8.05 u. Orkest. 9.10 ra.
Do Palladians, m.m.v. L. Gortef, zang.
9.45 ra. 2de deel van Peter Voss, de
millioionendief, hoorspel. 10.40 u. Gra-
ii) od'oion. 11 u. Vaz Dias. 11.1012 ra
Dansmuziek.
Huizen, 1875 M.
8—9.15 ra. K. R. O.'
10 u. N. C. R. V.
11 u. K. R. O.
2—11.30 ra. N. C. R. V.
8—9.15 u. en 10 ra. Gramofoon. 10.15 ra.
Morgendienst. 10.45 u. Gramofo.oin. 11.30
ra. Godsd. halfuur. 3.30—3.45 u. Gra-
mofooin. 4 u. Bijbellezing. 5 u. Handen
arbeid voor dc jeugd. 5.30 u. Pianower-
ken voor vier handen. 6.45 u Causerie.
7 u. Ned. Chr. Persb. 7.15 ra Gramo'oroai
7.30 ra. Journ. weekoverzicht. 8 u. Vaa
Dias. 8.05 u. Cramoftoan. 8.10 ra Evan
gelisatie samenkomst. 9.45 ra. Vaz Dias.
10.5011.30 ra Gramofoan.
Droitwich, 1875 M.
10.25 ra Orgel. 10.50 ra GramaSoiOn. 11.10
u. Orkest 12.20 ra. Grarracnihoin. 1.20 ra
Theater Orkest. 3.10 u Gramiofooin. 4.05
u. Orgel. 4.35 u. Dansarkest. 5.50 ra Bach
concert. G.40 u. GramaEotoin. 9.35 u. Kwin
tet. 10.3511.20 u. BBC-dflusotrkest.
Radio Paris, 1G48 M.
6.20 u. en 7.20 ra. Gramodloioin. 11.35 u.
Orkest. 8.05 u. Orkest. 9.50 ra. Dansmu
ziek.
Kalnndborg, 1261 M.
11.20—1.20 ra Orkest. 1.20—1.40 u. Zang
2 ra. GraniiOiJojOin. 2.204.20 ra. Orkest.
9.35—10.20 u. Orkest.
Keulen, 456 M.
5.20 u. Giamofcioia. 6.35 u. Orkest. 9.30 ra
Concert. 11.20 u. Gramoiloioin. 12.35 u.
Schramimel-ansomWle. 1.35 ra Qualrc-
mains. 3 20 ra. Kioiar. 4.20 ra. Kamerorkest.
6.20 ra- Gramotaou. 7.30 u. Passiemuziek.
9 50—11.20 u. Orgel.
Rome, 421 M.
8 05 ra Symphoinie-Cionoert.
Brussel, 322 en 484 M»
322 M. (Vlaamsch). 11.20 ra. GramctBcon.
■1150 u. Orkest. 12.50—120 ra Gram©-
foton. 4.20 u. Orgel. 5 35 ra. Gewijd cnM-
ccrt. 6.35 u. Gramofoiojn. 7.20 ra Gewp
concert. 9.30—10.20 ra. Oratorium-cioa-
cert.
48-1 M. (Fransch). 11.20 ra. GramoiEoioira
11.50 ra. Sal om orkest. 12.501.20, ra, 4.20
u. on 5.35 u. GramotSoan. 5.50 ra. Zang.
6.35 u. Gramofaoin. 8.35 ra Orkest. 9,30
10.20 ra. Gramodtaom,
i Deulschlandsendcr, 1571 M.
1 7.35 ra Jagerforaer, liederencyclus. 10.20
—11,35 u. Concert.
in den loop van zijn al te lange lovon een
vader, die met waardigheid zijn naam
droeg, vier broers, dl© hun vader waardig
waren, vroegtijdig hoeft zien sneuvelen
door den kogel of door het staal, wanneer
men achtereenvolgens alles .wat men ver
eerde en waaraan men gehecht was, heeft
zien ondergaan, dan moet men wel eon
kleine ziel hebban, om zich te bemoeien
met oen min of meer overvtoedlgcn maal
tijd of met do kwestie van nieuwe klearen.
Zeker, markies, als 't om mijn persoon
lijke welvaart alleen ging, dan kunt gij er
zeker van" zijn, dat ik korte metten zou
maken mot de Spaansche miljoenen, maar
het schijnt mijbehoorlijk een goed voor
beeld, dat een familie als do mijne niet
van den aardbodem verdwijnt, zander eau
blijvend spoor achter te laten, eon schit
terend monument van haar grootheid en
geloof. Daarom is liet, dat ik in navol
ging van enkele mijner voorvaderen, dat
denkbeeld kreeg, waarde neef, en ik zal
er nooit afstand van doen, zoolang ik zal
leven, dat denkbeeld over de godsdienstige
slichting, waarvan gij hebt hoornen praten."
Toen zij zeker was van mijn instemming,
scheen de oud© en edele vrouw na te
denken en terwijl ao oein melancholiek on
blik liet gaan langs de half-vergano por
tretten van haar voorouders, verstoorde
alieen de pendule, die een erfstuk was,
de middernachtelijke stilte van hot donkere
salon.
„Er zal," zei freule do Porhoët, met een
plechtige stem, „er zal een kapittel van
kanunniken regelmatig diénst doen "indeze
kerfc. Eiken dag, des morgens^ zal in diet
particuliere familiekapel een stiiuo mis voor
mijn zielcrust en die mijner voorouders op
gedragen worden. De voeten Van dein dienst-
doenden priester zullen treden op een mar
mer, dat geen inscriptie draagt, ©n dat de
trede van het altaar zal zijn, en mijlnover
blijfselen zal bedekken."
Ik boog, terwijl ik de ontroering van eer
bied liet zien. Freule de Porhoët nam mijn
hand, en drukte haar zacht. „Ik bon mot,
gek, neef," ging zij voort, „al zegt men hot.
Mijn vader, die niet loog, heaft mijl altijd
j verzekerd, dat bij het uitsterven der directie
afstammelingen van onzen Spaansche tak
wij alleen de rechten op die erfenis zonden
hebben. Zijn plotselingen en gewelddadlgen
dood liet hem, ongelukkigerwijze, niet toe,
ons op dit punt duidelijke inlichtingen tel
geven, maar, daar ik met twijfelen kan. aan
zijn woord, twijfel ik niet aan mijn recht...
Echter," voegde zij er bij, na een pauze, en
op een toon van roerende droefheid, „als
ik niet gek ben, ik ben oud, eu die men
schcn daarginds weten dat wel. Zij hou
den mij al vijftien jaar op sleeptouw, door
uitstel op uitstel; zij wachten op mijn
dood', die aan alles een einde zal maken...
En, ziet ge, zij zullen niet lang wachten:
ik zal een dezer morgens, ik voel het wél,
mijn laatste mis moeten bijwonen... D'te
arme kathedraal mijn ©enige liefde
de in mijn hart zooveel gebroken of terug
gedrongen liefdes vervangen had rij
zal nooit meer dan een stoan hebben, dien
van mijn graf."
Wordt vervolgd).
#5r
*>V
w
'i'ït
JrjA "si J r
