Verslag 'van "den Gemeenteraad'
DE ROMAN VAN MAXIME
CteTWEEDgiBtAD,;
Veigadering van Vrijdag 29 Maart 1935,
1 's avonds 8 uur.
IV.
Voorzitter: do" waarnemend burge-
meesler, ir. G. Houtman.
Radiodistnbutie.
fl'enolg).
Gctu belang bij een goed
radiodistrihutiebedrijf.
Do voorzitter vervolgt
Philips heeft er niet zooveel belang bij,
dat hier een goed radi o J i s tri b u t i© b od rij f
wordt ingelicht en geëxploiteerd. Dat is
min of meer duidelijk toegegeven. Philips
levert liever radiotoestellen! Als we met
Philips in zee gaan ziet spr. er van komen,
dat er geen cent in do gemeentekas terecht
komt als gevolg van het radiodislribulio-
bedrijf. Twee groepen: do Schiedainsche
radiohandelaren en Philips hebben elkaar
de band gegeven om gezamenlijke belangen
te behartigen. Ken zakenman staat dage
lijks bloot aan bedreiging van zijn debiet
en als dit inderdaad inkrimpt, tracht hij
het verloren terrein te heroveren of het
verlies op andere wijzo te compense «n.
De Schiedamsclre radiohandelaren zi; ge
lukkig nog van die kracht, dat zij in staat
geacht moeten worden het verloren gegan»
debiet straks op andere wijze aan te vul
len. Bovendien, voor de meeste hunner is
de radiohandel slechts oen onderdeel van
hun bedrijf.
Iedere partij en elke groep zegt: Wij
willen geen groops-, maar algemoene be
langen dienen.
Ken concessie voor het exploiteeren van
een radiodislributiebedrijf in deze gom con to
is geld waard. Of die te stichten vennoot
schap, waarvan de Scliiedamsche radiohan
delaren deel zullen uitmaken, wat go'd1 zal
verliezen, is niet zoo belangrijk. Misschien
nemen de Scliiedamsche radiohandelaren
wel een aandoellje in die vennootschap,
maar in wezen wordt het toch een onder
neming van de Ned. Kabelfabriek te Delft
en van Philips te Eindhoven.
De lieer Bauling moet ook wel Iinari-
cieele hulp hebben van anderen, maar hij
is deskundig op het gebied der radiodistn
butie. Al levert de Kabelfabriek nog
zoo'n goeden kabel cn deze wordt ondes
kundig gelegd, dan krijgt men toch nog
do grootste moeilijkheden. Bovendien: een
draad van 150 mW. laat heel wat minder
muziek en in 't algemeen: geluid door dan
een draad, berekend op 250 m.W.
B. cn W. hebben zicli heel wat moeite
getroost om deze zaak tot een goed einde
,te brengen. "Met"de voorbereiding was
speciaal de burgemeester belast, maar deze
kon de technische zijde van het vraagstuk
moeilijk bcoordeelcnook voor spr. was
dat niet gemakkelijk', al kan hij1 zich door
zijn opleiding gemakkelijker in technische
vraagstukken verdiepen De heer Aikcma
heeft echter meer dan 10 jaar een uit
gebreide studie over radio gemaakt, waar
toe hij" speciale opdracht ontving.
Er zijn in den loop van die jaren buiten
gewoon ingrijpende wijzigingen gekomen in
de radiotechniek.
Ais ieder een stuk van de kluif was ge
geven, zou men hebben moeten toestaan
draden over den weg to spannen en daar
door zouden weer rechten zijn ontstaan,
die later afgekocht diendon te worden. Men
heeft dat gezien te Alkmaar, waar alleen
een afkoopoTL f70 000 is besteed; ook tlil-
vers m heeft uit dien hoofde een sclrat
van geld moeten uitgeven.
Radifthandclaren nog gccii
deskundigen.
B. en W. hebben gezegd: Blijf af van
die radiodistribulie! Zes a 7 jaar geleden
door OCTAVE FEUILLET.
Uit het Fransch door H. A. 0. Snethlage.
hebben Scliiedamsche radiohandelaren ook
gepoogd een concessie te verkrij'gen, -Dat
is toen niet gelukt, maar daaruit, blijkt
tocli, dat men wel iets wist van de plan
nen tot stichting van een radiodistribulie-
bedrijf. Spreker hoeft de heeren. die nu
met een plan bij het gemeentebestuur, zijn
gekomen, dezer dagen kort gesproken cn
hen gezegd, dat zij wel radiohandolarên,
maar nog geen deskundigen op het gebied
van radiodislrihuüé zijn. .Zelfs als men
het geheelo bedrijf kant cn klaar krijgt op
geleverd om te- exploiteeren, isIxót 'nóg
niet zeker, dat alles ,go«l# zal, gaan. Ook
organisatorisch moot de zaak in orde zijn!
En hoe kunnen nu 10 monschen samen
óén zaak belieerenl
Hedenmiddag heeft jbier in den ra&tl
een deskundige, die Spr. hoog schat als
zoodanig, alle gowenscMo iniid tlingen ver.
strekt, maar desniettemin is rp dezen amb
tenaar van zekere zijde oan aanval "get
daan, die spr, pijnlijk heeft getroffen. Men
moet nooit een ambtenaar, die zijn best
en zijn plicht doet, zóó in het publiek be
spreken. Als men wat tegen dien ambte-
naar heeft, had men heLiegen hom.zelf
moeten zeggen en dan zlou hij wel van
antwoord gediend hebben. Het be-
trokken raadslid heeft overgenomen, wat
anderen misschien wel eens bobben ge
zegd. Spr. is er echter van overtuigd, dat
die ambtenaar ieder hoeft ontvangen, dio
dat wenschte en als dat bezoek in liet
belang vain de gemeente izou kunnen zijn.
Maar hij zat daar min of meer in do po-
sitic van examinator. Het is n.l. heel iets
anders radiotoestellen ie verkocpcn dan
een ra d i ort is tri Inti eb cd i ijl' in le richten en
le exploiteerenI
Er is in Nederland geen gemeente-, waar
men liet. systeem heeft toegepast, dat de
gecombineerde radiohandelaren hier aan
bevelen. Een concessie kan geld opbrengen
en door die te vcrlooneoi, kan men enkde
personen bevoicmteclen.
Bauling cn Philips.
Kiel B. en W. hebben het initiatief geno
men om lot de sliehlmg van een radio lisfrï-
butioljediijf te komen; de raad heeft B.
en "W, opgedragen met plannen te komen.
Het plan van den hoer Bauling nas
technisch en kaufmannisch in ,orde. Phi
lips wilde de distributie niet; die onder
neming wilde liever toestellen verkoopen.
Maar nadat dc kaarten ,op tafel Ingcn wilde
Philips in eomMnafie mot oenige Sci'iie-
damschc radiohandelaren op eens weli\e>nr
voor ccn radio distributiebedrijf zorgen. Nu
loopt deze aornbinaüe ceiigszins warm voor
een radioJistribuliebcdrijf, maar morgen
laat. haar de hcele zaak' weer koud.
Het gemeentebestuur is echter ook mor
gen nog warm voor een politic- en bxand-
weeralarmeeringssysleem! B. en W. heb
ben aan de combinatie van Sehicdamsdbe
radiohandelaien niet gevraagd oim een der
gelijke alnrmecringsmrichling aaln lo leggen.
13. en W, hebben gevraagd1 wat de door-
waarden zenden zijn zender een alarmec-
ringssysteem.
De Schiedamscl'ie comb nnfie is niet de
laagste reflectant, dto heer Bauling heeft
het voordceligst aanbod voor de gemeente
gedaan en hij is took 'hel meest aannemelijk
bezien van het standpunt van den toekloim-
stigen abonnó,
Personeel noodig.
Men mag zich niet pp het standpunt
stollen, dat in ieder geval ami de Schie-
damsche ra.lioTiarnielarcn do conoess'e
moet worden verleend; wc zitten hier om
de belangen van do gemeente Schiedam
te bevorderen. Geheel onjuist is het de
voorstelling te wekken, zooals de heer
Van Duinhoven deed, alsof wie voor het
voorstel van B. en W, stemd, daarmee wil
be kennen geven, dat de Schi-eUamsdke
radiohandelaren maar naar ,,do steun" moe
ten gaan. Wie weet, ,of de hoer Bauling
niet een deel van die nwinschen zal kunnen
gebruiken. Hij heelt 22 imcnsd'ien vast noo
dig en dan nog 25 monteurs on 2 Opt
-- w-. 'V'"'
SGHIEDAMSCHE COURANT
ZATERDAG, 18 ,-Mei 1035. No. 20930.
„Ik ben,, mijn vriend, daarboven de da
mes gaan opzoeken, die mij op mijn
woord om den hals gevallen zijn. Een
k'warlier later verliet mijnbeer de Beval' an
liet kasteel, met mijn collega uit Hennes.
Zijn vertrek en zijn in ongenade vallen heb
ben het niet te ontkennen resultaat gehad,
dat de tongen van het dienstpersoneel los
gekomen zijn legen hem, on zijn onbe
schaamde intrigue met juffrouw Hélouin is
weldra aan het licht gekomen. De jonge
dnmci, die reeds sinds eenigen tijd op
andere gronden, verdacht was, beeft haar
ontslag gevraagd en men hoeft .het haar
met geweigerd, 't Is' niet noolig or bij
te voegen "dat do dames haar oan fatsoen
lijk beslaan waarborgenEn, mijn jon
gen, wat zeg je op dit alles? Heb jo moer
pijn? Je bent zoio bleek a's con diaorio...
De waarheid is, dat deze onverwachte
meucdcehngrn zooveel emoties bij mij op
wekten, die tegelijk gelukkig cn pijnlijk wa
ren, dat ik op het punt stond flauw te
vallen.
Mijnheer Laubépin, die morgen, heel
vioeg, vertrekken moet, is mij1 vauavond
komen goedendag zoggen. Na enkele ver
warde woorden over en weer zei hij (ogen
mij: „Mijn beste kerel! Ik ondervraag je
niet over wat hier gebeurt, maar, als je
soms toevallig een vertrouwden raadsman
noodig mocht hebben, dan zou ik de voor
keur willen vragen."
Ik kon mij inderdaad niet aan een vriend
schap pol ij kei' of veiliger hart uiten. Ik heb
den vaardigen grijsaard' een gedetailleerd1
verhaal gedaan van alle omstandigheden,
welke, sinds mijn komst op liet kasteel,
mijn bizondere verhouding tot juffrouw
-Marguerite gekenmerkt hebben. Ik heb
hem zelfs enkele bladzijden uit dit dag
boek vooigelczen, om hem beter duide
lijk te maken don toestand van deze ver
houding, en ook den toestand1 van mijn
ziel. Met uitzondering van het geheim, dat
ik, den vorigen dag, in de stukken van
mijnheer Baroque had ontdekt, heb ik
hem niets verborgen.
Toen ik geëindigd had, nam mijnheer
Laubépin, wiens gelaat sinds een oogen-
blik zeer bezorgd was geworden, ivoor liet
wooul„Het dient nergens too u te ont
veinzen, mijn vriend," zei hij tegen mij,
„dat, toen ik u hierheen zond; ik het plan
beraamde om u met juffrouw Laroque to
vereenigen. Alles is eerst goed geloopen,
volgens mijn ivenschen. Hw heider haitou,
welke, volgens mij, elkaar waard zijn/kon
den elkaar niet naderen, zonder met elkaar
te sympathiseeron; maar die vreemde ge
beurtenis, waarvan dc toren van Elven hel
romantische tooneel is geweest, brengt mij,
ik moet hot je bekennen, lieclcmaal van
mijn stuk. Wat duivel! mijn jonge vriend,
uit het raam springen met do kans je nek
le breken, dat was, vergun mij liet je to
zeggen, een zeer voldoendo aanschouwe
lijke voorstelling van je belangeloosheid;
liet was ten zeerste overbodig, aan dit eer
volle en fijne optreden dan pilechtigen eed
te veibinden, dit arme kind nooit to trou
wen, tenzij bij gebeurlijkheden, welke ten
eenenmalo onmogelijk verwacht kunnen
worden. Ik beroem mij er op een man
zichters^ terwijl "bij do inrid'iting „vön het
bedrijf nog vepl meer personen-aW hel
werk gósieid kunnen woJon."
.'Men moot} als méil een zaak drijft,"daar-
van vorstand hebben; men koopt geen ken
nis .Do chef van "He zaak mod deze zelf
volledig beheerstfichmen koopt daarvoor
b.v. geen ingenieur. -
D Jieer' 3 V a n „Et u i n Ji o v c nU eigen
deskundigë "dam-2. 'r
„De V oor zit terMen moet zij.i eigen
zaak 'in alle ve'zetë.fzelf kennen; men kan
zicli een assisleiU"" as-m moeren, maar de
leiding moet var do baas zeif uitgaan,
die* volledig' - op do hoogte is, Dat Lob-
"ben "de SekiedaMsffje ra.fiol>andelaic:i on
derschat,. terwijl* üo fitter Bauling volkomen
op de hoogte" is." t
.De laad is vrij,in het nemen van een
beslissing, maar spr. zou «iet gaarne zien,
dal een firma, die'éérst ia afgevallen, later
nog" eens weer oan .kans krijgt, nadat Je
beste reflectant volledig opening van za-
ken heeft gegev-en.-
Spr. heeft zijn-» uiterste beet - gedaan
voor de gemeenio' te bereiken wat <_x te
bereiken was, waarbij het zeker niet de
bedoeling is gewee t de belangen van de
Schiedamsdhe ïaHiohyndelaren ie schaden.
Wil men m die richting toda een verwijt
doen, dan zou men hoogstens den ïaad
daarvoor aansprakelijk kunnen sie'len, die
een rad io.listribu ti©bedrijf heeft willen
hebben. t
Er is nu een kalis om dien wenscli in
vervulling le doen, gaan. Do ra-a 1 moet nn
maar zelf weten, wat hij wil doen.
Deze en vandaag;!
De heer Mak "-zegt in eerste instantie
niet aan hef debat te 'hebben deelgenomen.
Nu heeft spr. cc'hïer het woorl gevraagd,
o<m iets to kunnen zeggen naar aanleiding
van zijn stem, nitgebiadit in de vorige
vergadering, toen hc.tzelf'c onderwerp aan
de orde was. Spr. betreurt den gang van
zaken in de vonge veigadering, die mede
schuldig is aan den gang van zaken in
deze vergadering. In de vorige zitting wart
ecliier geen gelegen1'>©id gcgwei in twee
den termijn het woord te voeren.
Ei is in de vorige vergadering dcor B
on IV. gezegd: Wil de read radio listri
butie? Goed, maar dan doze en van
daag. Tot liet laatste mamonl was sp:
ioen onbeslist, hoe 'hij zijn stem zou uit
brengen.
Als s'pr. nog iets wil opmerken dan b:
treft dat: le. het in de vorige vergadering
stollen van 1 Maart .ais de f dale da'um en
2e. de maatregel van do P. 'J\ T.
Spreker meent, dat een radiodislrilmtie
bedrijf in het belang van Schiedam is.
Spreker 'Zal- geen "groote woorden gebrui
ken, maar in 'L algemeen acht spreker I
het wel gewenscht, dat or gelegenheid is j
zicli aan te sluiten op een radioJistributie-
net. Spreker vreest, dat als do raad er zelf
niet voor zorgt, ons een dergelijk bedrijf
zal worden opgedrongen, b v. doir de
P.T.T.
Spreker heeft gedacht: Het is beter don
heer Bauling mot de exploitatie te heias
ten. Toegegeven moot worden, dat eenigc
termen zijn gebezigd, waardoor de zaak-
aangedikt, maar waardoor zij niet gediend
is. Als de goede trouw in liet geding komt,
belmoren B. on W. in liet geweer te komen,
zooals nu het geval is.
Eenstemmigheid in 11. cn W.'
Het doet spreker groot genoegen, dat
er volledige eenstemmigheid bestaat in liet
college van B. cn W., ien aanzien van
deze zaak. Op 25 Februari 1934 is den raad
meegedeeld, dat er in het college geen
meerderheid was te vinden, noch voor het
verlecnen van medewerking voor de in
richting van een particulier radiodistribu-
tic-bedrijf, noch voor een gemeentelijk be
drijf'y atv dibrij aardf Als er meer eenslem-
rhighcidj'tèn'-dezé in" het college had ge-
hecrsclit, had .dé",zaak rustiger overwogen
kunnen' worden, „De behandeling is nu zeer
onrustig geweest,
Dc voorbereiding door écn man.
Spreker wit thans do vraag ialen rusten,
of "het wel juist is geweest van B. en W.
één man te belasten met de bestudeering
énvoorbereiding van de radio distributie,
-Misschien ware het wel beter geweest,
een" commissie daarvoor aan te wijzen,
waarbij spreker b v. denkt aan den direc
teur der Technische Bedrijven als een der
deskundige leden. Maar deze kwestie wil
spreker thans verder laten rusten. De heer
Aikema heeft de kwestie lang en in ailo
rust kunnen bestudecren. De vraag doet
zich daarbij echter voor, of bij de voorbe
reiding de leiding niet is ontsnapt aan B.
en W. Ook in het gehouden comité-gene
raal is gebleken, dat in één bepaalde rich
ting is gestuurd. Deze zaak hoeft echter
naast baar lechnischen ook een financiceten
cn een kaufmannischen kant! Het is alge
meen bekend, dat de heer Aikema als amb
tenaar altijd de grootste zekerheid ver
langt; ja hij eischt wel een 3-voudige ze
kerheid! Daardoor is hij ook in dit geval
to ver gegaan en zoodoende terecht ge
komen hij écn man: den heer Bauling!
De voorzitter: Wat u daar zegt is
niet juist!
De heer Mak: Dat hoor ik dan straks
wel
Een beslissing op korten termijn.
De raad is liet hoofd der gemeente Maar
als deze als zoodanig een belangrijke be
slissing heeft te nemen, dan moot men
hem niet 2 dagen van te voren do stukken
oorloggen en zoodoende feitelijk noolza-
en stantc pede een beslissing te nemen.
Daarmee verlaagt men den raad.
Dc Voorzitter: Dat is niet gedaan
Dc heer Mak: Als men op deze wijze
de zaak voorbereidt, blijft or voor den
raad niets anders over dan alleen maar
ja of neen tc knikken!
Een deskundige heeft B, oil W, voort
durend op de hoogte gehouden van den
Mand van zaken. Ifoe kan men nu van
den raad verwachten, dat hij in 2 dagen
tijd de hcele zaak cn de daarop betrek
king hebbende omvang rijke stukken onder
de knie heeft, waarna dan ook nog in oen
comité-generaal inlichtingen zif| verstrekt.
Op deze wijze de zaken behandelen leidt
tot ja of neen knikken.
Gebleken is in de vorige vergadering,
dat men van verschillende zijden zich met
oen dergelijken gang van zaken niet kan
vereenigen! Daarin is ccn waarschuwing
gelegen voor R, cn W.
En nu nog iets over do zaak zelf.
Mijmeringen.
Wees uzell.
van middelen te zijn, maar ik acht mij
niet in staat je tweehonderd duizend francs
inkomen to geven, of ze aan juffrouw La
roque le ontnemen f
„Nu, mijnheer! geef mij1 raad. Ik heb
meer vertrouwen in u dan in mijzelf, want
ik voel, dat do tegenspoed, ivelko mij steeds
aan verdenking blootstelde, bij mij, in hef
overdrevene, de gevoeligheden op hel punt
van eer heeft kunnen prikkelen. Zegt u
het. Raadt u mij den onbescheiden, maar
toch plechtigcn eed tc vergeten, die, naar
ik geloof, op dit oogcnhlik ai'.leen mij,
scheidt van het geluk, dat u voor uw aan
genomen zoon gedroomd had?"
Mijnheer Laubépin stond op; zijn dikke
wenkbrauwen hingen op zijn oogon, hij
liep, gcduiondo enkele minuien, met groo
te stappen de kamer door; daarna stond
hij voor mij stil, greep met kracht mijn
hand vast en zei: „Jongeman, het is waar,
ik houd van je alsof je mijn kind waart,
maar, al moest je hart breken, en liet
mijne met het jouwe, ik zou toch niet
transigceren met mijn beginselen. Het is
beter verder fc gaan, dan dc oer, dan aan
deze zijde io blijven; op het punt van
eeden: zij, aan wie zij niet nact de punt
van het mes of met don mond van liet
pistool afgeperst zijn, moeten zo of niet
doen of zij moeten zo houden. Dat is
mijn «raad."
„Dat is ook de mijne. Ik zal morgen
met u vertrekken."
„Neen, Maxime, blijf nog ©enigen tijd
hier. Ik geloof niet in wonderen, maar ik
geloof in God, die zelden duldt, dat wij
omkomen tengevolge van onze deugden...
Laten wij de Voorzienigheid een uitstel
Gemengd Nieuws
Ergernis.
Een Amerikaan, die over veel vrijen tijd
blijkt lo beschikken, heeft eens de rede
nen opgezocht die tot gevolg kunnen heb
ben, dat wij ons ergeren. Hij heet Carson
on beweert meer dan twintigduizend re
denen gevonden te hob ben, Vrouwen er
geren zich vlugger dan mannen, liet vaakst
evgcit men zich tusschen zijn veertigste
en zestigste jaar. Deze pionier heeft ook
onderzocht, welke relaties er bestaan tus
schen haar- en oogenkleur en den graad,
waarop men zich ergetl. Meuschen met
bruin haar, die een autobus narennen en
hem niet meer knnnen inhalen, ergeren
zieli veel meer dan blonde menschen.
mcnsch met lichtblauwe of grijze oogen
ergert zich meer wanneer een ïram hem
voor den neus voorbijgaat, dan iemand
met donkerblauwe of lichtbruine oogen.
Moor met blanke handen.
Bij ecu thealeropvoering sloeg de ver
tolker van de Othello rol een figuur tegen-
Spreekwij/.on hebben ook wel ©ens hun
kleine grapjes, <ai ze o is er dan Jat wijze
woordje van den man, tot wien men zeide:
wees uzelf maar ach, dat kón Lij niet,
wantbij was niemand.
Daarover wikle ik hit cd'iter ditmaal
niet hebben.
Dan is er nog een andere voor de hand
liggende uitlegging van het opsriuift hoi en
deze overdenking; dat men tevreden moet
zijn met de plaats, die men in het leven
kreeg toebedeeld, cn dat men er niet naar
moet streven zich ilioeger l© ivillen be
wegen dim ivaar men tehuis behoort. Daar
waien en daar zijn heel verstandige
en zelfs wijze dingen over gezegd; men
heeft er wel boeken ön tooneelstakfem op
gemaakt, waarom heel wat gelachen is
soms. Hij, die zich sieren wil met gewa
den, met manieren en omgang die niet bij
hem passen en beibporen, maakt zich spoe
dig bespottelijk en belachelijk, op z'n aller
gunstigst is bij meelijwekkend en gelukkig
zai hij zelden wezen. Tenzij bij' uitermate
dikhuidig ware maar het golukkighenls-
gevoelvan zoo een dikheid zal weinig
dieper zijn dan z'n overige ongevoelig
heden.
Maar daarover wilde ik het nu toch
óók niet hebben ditmaal.
Er is nog een derde uitleg, waar men
minder gemakkelijk op komt, en waartoe
eonige moed moedig is het in to zien en
er voor uit te komen.
Het verkeerde van aanstellerij-na ar-hoven
is algemeen bekend. Maar ik zou nu eens'*
nadrukkelijk willen waarschuwen tegen aan
stellerij naar beneden, tegen zakken naar
een peil dat ook het eigene niet is.
De mensch dient den moed te hebben,
zichzelveo le zijn op zijn eigen niveau, stro.
vende slechts naar Looger gee stel ijk oil
zedelijk peil, doch tevreden met z'n
maatschappelijke hoogte, m rustig afwach
tende of ware veranderingen in z'n inner
lijke niveau door dienovereenkomstige rij
zing in socialen zin gevolgd zullen wor
den. Is dat lief geval, dan zal hij zulks a's
logisch aanvaarden, zonder daarover vreug
de te helocincm noch zich er bizjoider ge
vleid door te gevoelen.
Maar de mcnsch dient zich tevens te
hoeden voer de grove misvatting, dat vrij
willige afdaling naar lager niveau eeiiqe
zede'ijke verdienste in zfoh zou hebben. En
dit is een vergissing, die door jonge lie
den en door ouderen- in wier geest nog
geen bezonnenheid plaats vond, toch zoo
dikwijls begaan wordt. Het knaapje meent
door ruwe woorden, de jongeling door over
matig gemeenzamen omgang met leefiijdge-
noolen uit een anderen manIsehappe1 ijken
kring, blijk tc geven van bizondere flink
heid en geestelijke zelfstandigheid die z'ich
over „voorcrrrieelcm" weet heen te zeilen,
lil werkelijkheid is dit meestal gebrek aan
inzicht en gebrek aan geestkracht en
hel'voort tot onzuivere cn onwaarachtige
vei houdingen, van beide kanten. Want
dc sine a sappel on-k oopman die zich op al
te broederlijken voet met den professor
onderhoudt, voelt van zijn kant ioo'i even
goed hete onwaarachtige in diens afda'ing
naar ander milieu, als do professsor zicli
in omgekeerd cm zin, tceh niet recht op
7. ij n gemak gevoelt.
Men moet cr naar streven, Steecis en
overal zichzelf lo durven zijn. i
Seneca Jr.
geven... Ik weet, dat wal ik je vraag,
je inspanning zal kosten, maar ik vraag
je, met allen nadruk, moed te houden, en
ik viaag hel als vriend. Wanneer jo bin
nen een maand geen bericht van mij ont
vangen hebt, kun je vertrekken."
Hij omhelsde mij cn liet mij achter mot
een rustig geweten, en met een veront
ruste ziel.
12 October.
Vóór twee dagen heb ik mijn isolement
kunnen vertalen cn naar het kasteel gaan.
Ik had juffrouw Marguerite niet gezien,
sinds het oogcnhlik van onze scheiding in
den toien van Elven. Zij was alleen in hel
salon, toen ik er binnen kwam. Toen zij
mij zag, maakte zij een onwillekeurige be
weging alsof zij wilde opslaan; daarna
bleef zij onbeweeglijk: haar gelaat werd
plotseling door een gloeiend rood gekleurd.
Dat was besmettelijk, want ik voelde, dat
ik zelf lot op mijn voorhoofd bloosde.
„Hoe gaat het u, mijnheer?" zei ze tegen
mij, cn slak mij haar hand toe en zij-sprak
deze eenvoudige woorden zóó zacht,
zóó deemoedig helaas! zóó leer, dat ik
op mijne beide knieën vóór haar had wil
len gaan liggen. Evenwel moest ik haar
antwoorden op den toon van koude be
leefdheid. Zij koek mij bedroefd aan, ver
volgens sloeg zij haar groolc oogen neer,
met een blik van gelatenheid cn ging niet
haar werk door.
Bijna op hetzelfde oogcnblilc liet haar
moeder haar bij haar grootvader roepen,
wiens toestand zeer verontrustend' wcrè.
Sinds enkele dagen liad hij zijn stem ver
loren en kon zich niet meer bewegen; de
over het publiek, aangezien hij vergeten
had, zijn handen hij moest immers
een Moor voorstellen zwart le smin-
ken. Iloe slaagde hij er in, na de pauze
deze fout niet alleen goed te maken, doch
tevens het publiek in de meening te bren
gen, dat het zich vergist had?....
Hij maakte zijn handen zwart en trok
daar overheen lichte handschoenen aan.
Later, op het tooneel, trok hij die lang
zaam uit, zoodat het publiek in venvar-
ring kwam en meende, dat liet voor de
pauze ook steeds do handschoenen gezien
bad.
verlamming was bijna geheel. De laatste
glimp van het verstand was uitgcbluscht;
het gevoel bleef slechts, en hierin leed hij
zeer. Men kon er niet aan twijfelen, dat
het einde van den ouden man nabij was,
maar bet leven had veel te sterk bezit
genomen van dat krachtige hart om cr
zich, zonder een hardnekkigen slrijd, van
los tc maken. Do dokter had voorspeld,
dat de doodstrijd langdurig zou zijn. Even
wel, vanaf het ceiste optreden van het
gevaar hadden mevrouw Laroquo cn haar
dochter met de hartstochtelijke zelfver
loochening en dc natuurlijke toewijding,
welke de bizondere deugd en de mem
van luiar scxe zijn, haar krachten en
nachten niet gespaard. Eergisteren, in
den avond, bezweken zij van moeheid en
koorts; wij boden aan, dr. Desmarcts cn
ik, haar bij mijnheer Laroquo to vervan
gen gedurende den nacht, die aanbrak.
Zij stemden er in toe enkele uren rust
to nemen, 't Duurde niet lang of de dok
tor, dio zelf erg vermoeid was, kondigde
mij aan, dat bij op een bed in de kamer
er naast ging liggen.
„Ik ben hier niet noodig," zei hij, „T is
afgeloopen. U ziet, hij lijdt zelfs niet moer,
de arme man!... Dit is een toestand van
gevoelloosheid, die niets naars heeft... IM
ontwaken zal de dood zijn... Dus kan men
rustig zijn. Als u eenige verandering bc~
speurt, moot u mij roepen, maar ik geloof
niet, dat dit voor morgen gebeuren kan.
Ik verga inlusschen van slaap!"
(Wordt vervolgd}.
47)
(WrtrtU wrvot(jd).
