Blindedarm ontsteking.
ml
mm
GEVAARLIJK SPEL.
TWEEDE BLAD
SCHIEDAMSCHE COURANT
Gemengd Nieuws
P
wk
Niet mee biijveri rondioopen. Maar- er, zijn
geneeskundigen, die ér anders over denken.
De operatie is ongevaarlijk.
Eenigé meiers dundarm nemen in schijn
baar ste*iseUooz.o kronkelingen een groot
gedeelte van den buik in, om in liet rcclr-
fer on dei gedeelte over te gaan in den
Wikken darm óf Colon Tusschen deze heide
üamigcdeeltem bevindt zidi een klep met
een zoodanig mechanisme, dat de inhoud
Van den dundarmi wel naar het Colon kaai
komen, doch dat een terugvloeien van. Co
lon naar dundarm in normale omstandig
heden niet meer mogelijk is. Het eerste
gedeelte van liet Colon gaat in. den reen
ter buikhelft rcolit omhoog. liet onderste
gedeelte yhjx opstijgenden tak neet
de blinde darm. Een klein en d'im uitloó-
Porl io gaat liiorvan af, dit is liet "worm
vormig aanhangsel, ook wel appendix ge
naamd. De' 'bouw van den appendix wijkt
7eer at van de structuur van liet overige
darmkanaal en voor don mensch is 'de
functie ervan van zeer ondergeschikte bo-
teekenis. De ontsteking van dit wormvor
mige aanhangsel is de appendicitis, een
naam/ die ook' bij "liet publiek tegenwoor
dig onmiddellijk de noodzakelijkheid van
operatie vastknoopt. In liet Nederlandsoh
spreekt men van blindedarmontsteking Dit
is, gezien do anatomische verhoudingen,
zooaJs ik dio hier zeer in liet kort heb
geschetst, feitelijk onjuist. Veeleer moést
de naam luiden: ontsteking van het worm
vormig aanhangsel van den blindendarmj
maar gemakshalve is er niet hot minste
bezwaar tegen aan te voeren den. naam
tot blindedarmontsteking in te korten.
Naam zoowel als ziektebeeld zijn nog
slechts nauwelijks veertig jaar geleden in
gevoerd, Vóór dien tijd kende men de
buikvliesomtsteking, waaraan jaarlijks een
aantal jongere 011 oudere mensohen ten
offer viel. Wanneer deze voornamelijk in
den rechter onderbuik was gelocaliseerd1,
sprak men van perityphlitis of opityphiil-
iis en was men er zich niet van bewust,
dat de oorzaak meestal in den appendix
gezocht mocht worden. Deze waarheid wefd
in die jaren vooral uit Amerika gepropa
geerd, werd spoedig algemeen aanvaard!
on is van fundamenteele beteekenis gewor
den voor de behandeling.
Dadelijk opcrecrcn.
De egrste voordracht over appendicitis
verscheen in 1899 in de vijf en dertigste
jaargang van hot Nederlandsoh Tijdschrift
voor Geneeskunde, van de hand van den
toenmaligen nestor der Nederlandsche chi
rurgen professor Van Iterson De door hem
geopereerde patiënten haldden ongetwijfeld!
dezo aandoening in~ hettigen vorm Ver
moedelijk werd loon de diagnose nog
slechts in de meer uitgesproken en dus
ernstiger gevallen gesteld Zijn scherp ge
formuleerde uitspraak"is: „het wil mij'toe-
schijnen, dat de verantwoordelijkheid voor
het advies tot af wadden zwaarder te dra
gen valt dan voor den raad tot oporee-
ren. Van hot oogonblik, dal ik een ap
pendicitis gediagnosticeerd heb, acht ik
den patient in levensgevaar."
Thans is deze uitspraak ook zelfs voor
de schijnbar lichte gevallen volkomen
aanvaard en wordt ze tevens d'oor het
overgrootsto deel van de patiënten ajs
waarheid aangevoeld en erkend. Het is
echter niet zoo heel gemakkelijk geweest
om een ieder van dit thans algemeen aan
genomen standpunt te overtuigen
Andere opvattingen.
De nog uïteenloopende standpunten wor
den in het Nederlandsoh Tijdschrift voor
Geneeskunde van 1904 voortreffelijk uit
eengezet door de Amsterdamsehe hoog-
leeraren Pel, Rotgans en Lanz.
De eerste, de vermaarde internist en Mi
nimis, wenscht oude waaiden en waar
heden niet door nieuwe opvattingen te
vervangen, zoolang deze niet voldoende
vaststaan. Hij spreekt dan ook nog niet
direct over appendicitis, maar schrijft een
artikel over: „de Behandeling der pority-
plditis", en voegt er vee 1 beeekenend tus
schen haakjes aan toe: „Een stem uit
de praktijk". Ilij verlangt en niet ten
onrechte vertrouwen op grond van een
25-jarige ervaring aan het ziekbed en komt
ten slotte tot de volgende conclusies:
le. Bij consequente behandeling van'den
aanvang dor ziekte at .afgezien van
ze or bizondere omstandigheden - niet
bedrust, passend dieet, ijs en doelmatige
giften opium, bij strenge vermijding van
laxeermiddelen/ pleegt de acute perity
phlitis /(appendicitis; - --peri- - of - para-
appendieilis),^zooals .zij zichin de --dage-
lijksclie-praktijk voordoet in vcrreweg_.de
meerderheid der gevallen .minstens 90
pCt. gunstig te verleppen. De genees
heer, die in'hoyohgemelden gocst zijn-lij-
ders, aan acute perityphlitis beliand'ell,
schiet in mets tegenover "hen te kort.
2e. Chirurgische interventie kan geïn
diceerd" zijnV a. als vroeg operatic', ;d.w z.
binnen 36 uur na liet begin der ziekte;
b. als de aandoening^ telkens" terugkeert;
d als er duidelijke ettervorming opgetre
den is. - *- -
3e, Do vroegoporatie kan slechts zelden
in de algemëene praktijk worden toegepast.
4e. Bij elk geval van acute appendicitis
onverwijld de' appendix te willen verwij-
dérenis een advies, dat als niet voldoende
gemotiveerd, als niet zonder gevaar en
als in strijd met de gunstige resultaten
eener minder ingrijpende en -ongevaarlijke
therapie, in de geneeskundige praktijk niet
kan worden aanvaard.
Zijn ambtgenoot in de chirurgie Rotgans
acht de 'vroegoperatie nuttig en nood'ig
en wij'st op de groote voordeelcn hiervan,
waarvan reeds vele duizenden patiënten
in Furopa hebben geprofiteerd, zoodat deze
operatie niet alleen burgerrecht, doch zelfs
al een zekere mate van populariteit lieeft
verkregen. Wel wijst hij er uitdrukkelijk
op, dat de diagnose vast moet slaan en
dat er dus niet al te lichtvaardig tot de
operatie mag worden overgegaan.
Het derde artikel was van professor
L'anz; nog slechts kort in Nederland, doch
steunende op een rijke Zwitsersche er
varing en geestdriftig enthousiasme treedt
hij op als de vurige kampioen voor de
rechten van de moderne chirurgie. Hij
doet een dringend beroep op de Nederland
sche geneeskundigen bij1 acuut balklijden
steeds aan beginnende appendicitis te
denken en dan zo© vroeg mogelijk tot ope
ratie te advisocren onder overigens zoo
goed mogelijke omstandigheden dus in
een goed geoutilleerd' ziekenhuis door'oen
ervaren chirurg. Deze operatie „a chaud"
is dap ongevaarlijker dan afwachten. Heeft
men "dit 'gunstige öögënblik" Voórb'ij" laten
gaan dan zal afwachten onder scherpe
controle gewenscht zijn. Is de aanval vol
komen vooibij dan is liet, ter voorkoming
van heilialmg, dringend gc-wanscht alsnog
tot \envijdermg van den appendix over
te gaan, d.i. operatie „a froiè" to ver
richten.
Er heerschte dus in 1904 nog allerminst
eenstemmigheid van opvatting ond'or do
leermeesters van dezelfde universiteit en
is het daaruit te begrijpen, dat ook onder
do practiseerende artsen in den lande
groote verschillen in opvatting aanwezig
konden en moesten zijn.
Langdurig heb ik stilgestaan bij' deze
verschillen van inzicht, zooals ze in 1904
nog zoo duidelijk voor den dag kwamen.
(Het moet immers, naar mijn mcening, een
groote geruststelling beteekeruen voor de
inwoners van ons land, dat uit zulk een
voorbeeld, dat op elk geneeskundig gebied
gemakkelijk met andere voorbeelden uit
te breiden is, blijkt dat men in Ons land
niet lichtvaardig nieuwe wogen inslaat.
Het standpunt van Pel is terecht geheel
verlaten, omdat verouderde opvattingen op
den duur geen stand mogen houden. Dank
baar behooren we intusschen te blijven
voor elke waarschuwing, die op grond van
Uit het Engelsch van PAUL TRENT,
door ADA VAN ARlCEL.
3?
Hoofdstuk XXII.
Mevrouw Cameron lag met hoofdpijn te
bed en Steüla had alleen in de zitkamer
(Ontbeten. De oorarant lag op haar sclhoot,
ongelezen. Ze had slcdlft geslapen en voel.
de zich vermoeid en gedrukt. Ze riep zich
alle voorvallen van den vorigen avond in
.Valdai's kamer voor den geest en ze twij
felde er niet aan of Guy had ihaar leelijk
behandeld. - J
„Ik haat hem", riep ze, do krant ver.
frommelend en op den grand gooiend.
Ze liep hem en weer en (haar boosheid
werd groeier toen ze zich te binnen braclht
hoe zij tevergeefs (had' getracht Guy vast
te houden. Ze Ihad liet gevoel of ze ziclh»
zelf daarmede vernederd had en Raar ge
wonde trjotsdi riep om wi'aak. Haar schaam
te en woede werden n,og grooteer teen ze
zich Valda's woorden (herinnerde. Het
moest waar zijn, Guy had geflirt mot (haar
vriendin, misschien l^ad hij wel altijd om
haar gegeven. 11
„Misschien wild|e (hij me alleen maar
trouwen omdat moeder rijlk is", zei SteJIa'
in Zich zelf, diep ongelukkig. Nu. hij geen
geld" meer noadig had, liet 'hij haar in den
steek. Dadelijk nadat sir George Granston
hem gezegd bad, dat hij hem tot zijn erf.
genaam zou maken, was Guy zoo totaal
t veranderd. Stèlla loon niot rodeneerca
ze kon alleen maar voelen en zie ver.
langde er naar hem te laten lijden, zooals
zij moest lijden.
„Ik haat hem", riep ze driftig.
Juist toen ze deze woorden geuit had',
kwami de dienstbode binnen en diende
mijnheer Furber aan.
„Laat hem binnen", zei Stella, en liep
vlug naar den spiegel.
Er waren donkere kringen onder haat
oogen, maar opwinding en boosheid had
den haar een flatteerende Jdeur gegeven.
Furber opende de deur en zo glimlachte
tegen hero.
„Ik lioop, dat n me mijn optreden van
gisteravond vergeven heeft", begon ze.
„U was heel hard'. Juffrouw Glyn ver-
telde me, dat ui haar hoeft opgezocht".
„Is u er ook geweest, nadat u van mij
wegging?
„Ja, ik! wilde afscheid nemen. Maar dat
wan niet de eenige reden". i
„U maakt me nieuwsgierig".
„Een tijd geleden heb ik u gevraagd mijn
vrouw te worden en hebt u geweigerd.
Neen, val mo niet in dja reden, ik ben
niet van plan het nog eens te vragen. Maar
ik wil graag, dat u gelooft, dat ik werkelijk
van. ui houdt Müjn liefde is niet 'hjoelemaal
zelfzuchtig en hot troostte me in zekeren
zin, dat ui gelukkig waart met Hallam. Ge.
looft u me?"
„Natuurlijk" antwoordde rij zenuw
achtig. i 1
„Ik was zeer verbaasd' toon ik hoorde dat
uw engagement verbroken was. Eerlijk ge.
zegd was mijn eeTÖte gedachte n,u heb'
ik eon kans. Ik liajdi Ilallalmi al' een tij'i.
verdacht. Hij is altijd een lady-killer ge
weest Zoo wordt hii op de Drietand ge.
1"
rijke practische ervaring fwordt uilgegeven
zoodra men beproefde .joude wegen wil
verlaten om nieuwe wegen in te slaan.
Op liet congres van/het Genootschap
ter Bevordering der Natuur-,. Genees- en
Heelkunde in 1907 worjclt het vraagstuk
van de behandeling vaiï de appendicitis
opnieuw aan de orde gesteld en uitvoerig
besproken. Van de zijde yan de internisten
wordt nog wel tot voorzichtigheid' ge
maand, maar het is duidelijk, dat do wen-
schclijkheid oin zooveel mogelijk lot vroeg
operatie over te gaan - duidelijker naar
voren komt. Hot met zooveel vuur ver
dedigde standpunt van Lanz vindt steeds
meer aanhangers, die dn hun opvatting
helaas soms radicaler zijn dan hun aan
voerder Lanz zelf.
Het moet voor den onlangs plotseling
overleden hoogleeraar Lanz oen groote
voldoening zijn geweest te bemerken, dat
de Nederlander zich weliswaar niet snel
gewonnen geeft voor nieuwe ideecn, maai'
ze krachtig propageert, wanneer hij ze een
maal heeft overwonnen.
'Operatie ongevaarlijk.
Het standpunt van den tegenwoordigon
tijd kan, dunkt mij, lal dus het .beste wor
den geformuleerd„Een zieke blindedarm
is te vergelijken met èen geladen revolver,
waannede men in de-.buik rondloopt Zoo
lang doze ia liet lichaam aalnwezig is,
dreigt het gevaar dat er een schot voidt
gelost en verwoestingen worden aango
richt van een omvang, die te voren niet
te overzien zijn en doodehjk kunnen zijn.
Do operatie, op het goede oogonblik ge
daan, is relatief onschuldig en ongevaar
lijk Elke zieke appendix behoort daarom
to worden verwijderd".
De appendicitis is een ontstekingsproces.
In het algemeen geldt voor ontstekingen
dat rust hierbij vaak genezing kan bren
gen. Hierop steunde bet oude, doch thans
verouderde advies: geen laxeermiddelen,
docli wel opium of andere morphineprepa-
raten.
Maar thans moet het als onjuist worden
beschouwd bij blindedarmontsteking met
rust, ijs en opium te trachten zijn doel te
bereiken, tenzij de operatie op het oogen-
blik, waarop de patient in behandeling
komt, te veel risico met ziclt'inede brengt.
In dat laatste geval is men noodgedwongen
verplicht de oude wegen weer in te slaan
en kan men gelukkig, zij het dan ten koste
van veel meer zoTg en tijd, nog heel vaak
een bevredigend slot verkrijgen
De zieke blinde darm behoort echter te
worden verwijderd door middel vau een
operatie. Het beste oogenbhk is ongetwij
feld liet begin van den eersten aanval.
Hierop moet dus al onze aandacht worden
geconcentreerd. Wanneer bij iemand plot
seling buikklachten optreden is het noo
dig, dat ten spoedigste medische hulp wordt
ingeroepen en dat de buik behoorlijk'wordt
onderzocht.
Ongetwijfeld worden daardoor vele ap
pendieitis-hjders vroeg genoeg opgespoord
en is de onmiddellijke operatie een onge
vaarlijke ingreep Onder de aldus geope
reerden is er dan een aantal dat ook zon
der deze operatie zou genezen voor kor
ter of langer tijd of misschien zelf voor
goed. Maar ze blijven met een revolver
rondloopen, die geladen kan zijn en on
verwachts af kan gaan. En bovendien be
staat voor elke niet geopereerde acute ap
pendicitis ook voor de schijnbaar goed
aardige vormen het gevaar dat er ern
stige huikvliesontstoking optreedt mot fa
taal verloop. Juist om deze noodlottige
complicatie te omzeilen is het noolig de
vroegtijdige herkenning en operatie con
sequent na te streven. Deze ijver mag er
omgekeerd echter met in ontaarden, dat
men bij een bmkproces maar begint mot
de blinde darm te verwijderen, omdat hot
misschien wel een appendicitis zou kunnen
zijn of worden. Niets is onbevredigender
dan een operatie, die zondetr holiooirlijko
reden geschiedt en dio den patient niet
van zijn klachten afhelpt. Wat op elk go-
bied in de geneeskunde geldt, geldt ook
liicr- Bezint u op de goede diagnose, voor
gij begint met do therapie I
P. N. N.
DER
ZATERDAG, 6 Juli 1935. No. 20990.
ook moest de courant, die Lindeberg leid
de, haar verschijning slaken. Hij werd loon
medewcrkei aan het groote blad Aftonbla-
det,, maar zette zijn aanvallen, tegen den!
Koninklijken .Schouwburg voort, nu voor
al in brochurevorm.. Ook richtte hij een
adies aan den minister van justitie, waar
in hij den koning er van belichtte, dat
deze het theater-monopolie handhaafde uit
winzucht". j
Hij werd kort daarop aangeklaagd, ter
stond gevangen gehomen en met hand
en voetketenen geboeid,/ opgesloten, dio
nu nog als een merkwaardigheid te zien
zijn in het Noorsche museum.
Het proces, dat een ongehoord opzien
baarde, eindigde met de terdoodveroordeo-
fing van Lindeberg Hij zou onthoofd wor
den. Toen men herri gratie verleende en
de doodstraf veranderde in drie jaar ge
vangenisstraf, weigerde, hij die genade be
slist en richtte tot den minister van ju
stitie het verzoek, hem op zijn geboorte
dag te laten terechtstellen Eindelijk bood
de verjaardag des konings de gelegenheid,
al de politiek veroordeelden geheel te be
genadigen Lindeberg werd dus ook van
straf ontheven. j
Maar ook dat wilde hij niet. ilij wilde
njgesproken worden, met uit genade wor
den vrijgelaten. I
Met een list moest men hem eindelijk
noodzaken de gevangenis te verlaten. Men
zei hem, dat voor de poort iemand wacht
te, die hem wilde spreken. Toen hij bui
ten was en terug wilde sloot men de deur
voor zijn neus hij kwam er niet meer
inl
Hij bleef dus in vrijheid, maar zijn moed
was door de ondergane straf niet ver
minderd; hij richtte een schouwburg op,
zonder dat hij daartoe machtiging had. En,
o wonder, de regoering liet dat toe. Door
zijn houding had hij den koning en den,
autoriteiten ontzag ingeboezemd.
Een dappere (oonccldircctcur,
Lindeberg, de stichter van den schouw-
j burg te Stockholm, die in 1789 werd ge
boren, diende als vaandrig in het Zweed-
sche leger en streed om. mee in den vrij
heidsoorlog tegen de Franschen in Duitscli-
land. Nadat liij den krijgsdienst als kapitein
had verlaten, wijdde hij zich aan de jour
nalistiek en begon terstond tegen don Ko
ninklijken Schouwburg een campagne. Dit
theater toch maakte de oprichting van an
dere schouwburgen onmogelijk.
Ten gevolge daarvan onttrok koning Ka-
rel Johan liem het toegestane pensioen,
noemd. Wij plagen hem dikwijls met zijn
verliefd worden op elk knap gezichtje en
juffrouw Glyn is héél knap".
Hij zweeg en keek haar strak aan.
„Juffrouw Glyn is heel mooi", herhaalde
hij veelboteekemend.
„Ja", zei Stella zacht.
„Vóór u van Weyport wegging, kort vóór
uw engagement afging, heb ik 'teen en
ander opgemerkt; vertrouwt u juffrouw
Glyn, juffrouw Cameron?" 1
„Ik weet het niet". 1
„Het komt me voor, dat ze u voor den
gek houden. Hallam had uw geld no.odig.
Juffrouw Glyn heeft 'het gisteravond zoo
goed als bekend. Ik was woedend toen
ïk het hoorde. Weet ui dat Hallam gis
terenavond lOP'haar kamer was?"
„Ik heb hem daar ontmoet".
„Deed hij ihecl gewoon?"
De tranen sprongen in haar oogen
maar het waren tranen van woede en
jalonzie. I
„Ik haat öiem. Ik haat hen beide", riep ze.
„Ik maakte ,uit juffrouw Glyn's waar.
den op, dat ze waarschijnlijk z'ullen trqo.
wen".
„Zijn zij dam verloofd?"
„Dat zei zie niet. Wat jamimer, dat u geen
broer heeft, die Hallam eens onder ilianden
ten nemen en hom weer bij zijn ver-
stand' brongen".
„Ik wil mijnheer Hallam pooit meer
terug zien'.' 1
„Het is wel jammer, dat zij zich nu over
Ui temmen: vroolijk maken. Ik wil r oen
voorstel doen, maar beantwoord mo eerst
één vraag heeft pi een Qiietel aan me?"
„Neen". 1
„Heeft u niet 'tlahd aan mie?'- drong,
De brief.
Matkowsky leerde zijn. ïoUcm niet gaarne
van buiten. Den tekst der brieven, die hem
onder het spel gebracht werden, leerde hij
principieel niet. Hij behoefde hem immers
toch slechts af te lezen, i
Een collega wilde hem eens een poets
bakken. Ilij trad op, ging op Malkowsky.
toe en reikte hem het „schrijven" over.
De groole tooncelspc-ler vouwde het
openeen onbeschreven blad'. Gevat
gaf (liij dein brenger den beef terug. 1
Ik kan nietdo ontroering is mij
tc machligMijn oogen slaan vol tranen.
Lees jij.
De andere stond een oogenbJik verbluft,
maar toen bleek' dat hij tegen zajlu beroem
den partner opgewassen was. Hij herstelde
zich em antwoordde: i
Excuseer, ik licb mijn bril vergeten. I
Fm Malkowsky moest goed- of kwaad
schiks, met behulp van don soufleur den
tekst weergeven.
Postvervoer per blik.
Na een reis van acht maanden ïs ©dn
brief, in een verzegeld blik door oen offi
cier van de Maloia overboord' geworpen,
bij den geadresseerde, dr. Black te Potchef-
stroom, afgeleverd. Ete methode van „blik-
post" wordt op de Zuidzec-ealaiïden. ambte
lijk. erkend. Het is dan een zaak van eer
van kapiteins van andere booten het blik
op te vissclien en te verzenden bij lan
ding. Dit was thans op de Tonga-eilanden
geschied en de brief was voorzien van het
ambtelijk zegel met opschrift: „Tin-Can-
Post." De brief kwam het laatst van
Nieuw-Zeeland. i
hij aan.
„Neon", antwoordde ze fluisterend.
„Beloof me dan mijn vrouw le worden".
Ze bloosde hevig en even was er haat in
haar oogen.
„Ik zal nooit trouwen", zei zo heftig.
„Denk eens even na. Óver een paar da
gen zult u waarschijnlijk fliooren van het
engagement van Hallam en juffrouw Cdyn.
Valda weet hoeveel n van hem houdt. Zo is
in haar Ihart oen jaloers olie kat en denk
eens hoe ze zal glunderen over 'haar triomf,
blaar als ze nu eerst hoort van uw ver
loving met mij
Hij zweeg en liet ziijm woorden gelegen
heid om te bezinken.
„Ik wil geen voordeel van dit engagement
hebben", ging rij voort. „Onze verhou
ding zal juist zoo blijven als ze is. Ik zal
u zelfs niet om een kus vragen".
„Waarom wilt u dan geëngageerd zijn",
vroeg ze.
„Mijn liefde is zoo groot, dat liet didht
b'ij je rijn al geluik voor me is. Bovendien
zal de tijd me misschien help on. Over een
paar maanden misschien jaren zal je
Hallam vergelen rijn en dan krijg ik mijin
belooning".
„U is heel edelmoedig Maar ik moet
eerlijk zijn. ïk schaam me, dat ik het
zeggen snoot, maar ik zal Ilallam nooit
voigctem".
„Dat zegt u nu. Ik vertrouw op den
tijd".
„ïk weet niet wat ik zeggen moet".
Maar Stella was in do verzoeking om
toe te Stemmen. Furbor zelf telde niet
mede elke landore presentabele .man
zou even goed Zijn. Maar ze zou haar fi
guur redden als zo Guy cn Valda kon
toanon dat ze or niets om gaf. Ein hos.
kon ze dat beter doen dan door haaE
eigen engagement aan to kondigen? Iiaar
trotscli duldde niet, dat zij over blaar zou
den triomfceren. i
Fuïber keok haar bedaard aan en vond
het vcrslandiger to zwijgen.
„TJ zult niet willen trouwen?" vroeg ze
eindelijk.
„Niot zoolang u het niet wcnsclhj. I!d
ben bereid precies te doejn wat u wilt.
Ik verlang alleen maar u to helpen. lid
kan de gedachte niet verdragen, dat diq
twee u zouden kunnen uitlachen". l
„Hallam zou me niet uitlachen. Hij Ï3
een gentleman".
„Geen enkele zwakke man blijft een
gentleman wanneer hij onder den invloect
komt van een slechte vrouw". i
„Guy is niet zwak'", riep ze veront.
waar'cligd.
„Ik heiiliaal nog eens u kent Hallam
niet. U was verblind door uw bovlicging".
„Het was geen bevlieging ik hmmï
van liem".
„Dat is hetzelfde", antwoordde lil]droog
jes. „Ik weet zeker, dat u nooit gelukkig
zou kunnen worden met Hallam. Het is
maar goed dat u da' nu heeft ontdekt vóór
liet te laat was".
Het waren letterlijk dezelfde woorden, die
zij tegen Guy liad gezegd en ze bloosde
bij do herinnering. i
„Hallaim heeft het afgemaakt. Mjag ik
vragen welke reden hij opgaf?" 1
„In 't geheel geen", antwoordde sua bo.
droefd.
„Ilij kom ook moeilijk zeggen dat hij aait
juffrouw Glyn de voorkeur gaf".
Wordt vervolgd)*
1
WW
SrW iyfp^ -
V C
-.1 iti si ij
'D/J^enb0T, °T. ^':.WT te Wnu&n vordert goed. Ook voor du werk heeft de
'A/ -B- 'mi kracIu Sfjverd- Inzet: aan do overzijdete Lent, zijn hel landhoojd
en de trap voor -voetgangers thans reeds practisch gereed. De brug zal m den zomer
van 1936 worden opengesteld.
