VADER EN DOCHTER.
y
v
1750 23- 2950
3650 395° 45-
Gemengd Nieuws
Brutale roofoverval.
Inbraak te Hilversum.
Do trein donderde door de vlakte langs
weiden en velden, met in do verte een
hoopje kleine huizen en boomen langs
den straatweg, waarboven een lage grijze
lucht hing.
Ben dame stond bij het raampje van
haar compartiment en keek glimlachend
naar builen, Was haar dit landschap on
bekend
Scheen het haar zeer bekoorlijk? Een
jonge dorpssehoolonderwijzer, die voor zijn
vacantia zijn ouders ging bezoeken, be
schouwde haar profiel en. ving haar glim
lach op, zoo bizonder van uitdrukking.
Ihj babbelde wat met zijn buurman, een
boer, maar hij dacht alleen maar aan
do dame, bij het raampje. Het 3tond vast,
dat de dame reizende was naar_ een bad
plaats aan de Noordzee. Maar dan vroeg
men zich ai, waarom zij derde klas reis
de Zij was heel duur gekleed, droeg aan
verzorgde vingers opvallende ringen en
was zichtbaar gepoederd en wat opge
maakt. Niet allen van het compartiment
hadden reeds met een gepoeperde dame
tusschen vier wanden gezeten. En wat
botcekende nu deze opgewondenheid, die
zicli door een glimlach op het gezichtje
veriicd?
De dorpsschoolmeester zou het wellicht
aangedurfd hebben, een gesprek mot haa,
te beginnen. Maar haar zekere nouding,
haar bewegingen «n toilet, deze duidehjk-
getrokken scheidingslijn, Melden hem tel
kens er van terug. Toen echter hot gran
dioze schouwspel van een glinsteiend,
machtig-breed kanaal aan het coupéraam
zich picsentee.de en de oogen van het
elegante persoontje verrukt tintelden,
sprong hij op en zei:
„Ben pracht kanaal, vindt u niet?"
De dame keek naar hem en met
een dusdanige vriendelijke nieuwsgierig
heid, dat hij bijna wankelde.
„Ja,' zei ze toen en keek weer naar
buiten.
„l0p reis zeker, naar zee?' vroeg do
schoolmeester.
Zij keek hem weer met een bizondere
belangstelling aan. Hij iaakte er weer van
onder den indruk en voelde zien geluk
kig Hoe duidelijk gaf ze hem te kennen
- en nog wel bij h— eeiota oogenbhk
dat hij haar beviel
Drommel», dacht hij bij zich zelf, als
vrouw zou ik liever eentje hebben van
het soort h.er van het land', gesloten en
trouw. Maar wel aardig ook sooals deze,
zoo tegemoetkomend Maar toen zag hij
tot zijn verbazing, hce de jongedame, <he
inmiddels nu met den rug naar 't raampje
stond, allo inzittenden van haar coupé
met dezelfde warme nieuwsgierigheid be
keek Haar blik was intens, de neusvleugels
nerveus, als ademde zij zielsgelukkig deze
atmosfeer in. Een meisjesachtig glim
lachje gleed over haar gezichtje, dat twee
kuiltjes in de wangen tooverde. Zij haalde
uit een kostbaar hanckaschje ten fijn zak
doekje voor den dag en hield het aan
haar lippen als om de gelukkige uit
drukking te verbergen, en drukte zich op
nieuw m haar hoekje terug en keek uit.
lOok de onderwijzer ging weer zitten.
Plotseling zag het meisje hein aan en
vroeg
„Hoe heet het station, dat nu komt?'
De heele coupé riep onmiddellijk met
opgewonden stem den naam van het
plaatsje uit, terwijl de jongedame meteen
haar valiesje het net had migotild. Zij
was klaar om uit te stappen. Het innerlijke
glimlachje toekende opnieuw teere nuan
ces op haar gezichtje.
„Wil die bij ons komen?"- dachten diege
nen, die in het plaatsje thuis hoorden.
„Wat wil zij bij ons, wie zou ze bij
ons dan kennen
Na het uitstappen bleven allen wat in
haar nabijheid. Men was overtuigd, dat
zij wel naar een naam, een straat, een
trein-verbinding zou vragen, liet kwam
precies zoo uit. En nu wisten allen het.
zij wilde naar een dorpje, dat als vierde
station aan het lokaalspoortje lag. De
•anenschen leenden, het oord en zijn bewo
ners precies. Zij staarden haar in verba
zing aan. Daar wou de dame dus heen?
Het jonge meisje zag met glinsterende
•oogen do lieden, het station, de weiden,
den hemel aan. De onderwijzer moest ook
met het lokaaltje verder. Nu gezeten, naast
haar op een bank van het perron, vond
hij weer moed.
„Wilt u niet een klcme verfri'ssching
...Als u zoo goed wilt zijn...'5
Hij rende naar het buffet en bracht
haar een hoog gevuld glas bier. Aandach
tig, als een kindje, zag ze er uit toen
ze dronk.
„Hebt u familie in het dorp vroeg hij.
Haar hoofd! antwoordde met een bewe
ging, dat geen antwoord was. Zij had1 een
kleur gekregen.
„Je kunt de zee hier al ruiken,'" zei ze.
Des ondanks waagde do meester nog een
poging.
„Mijn ouders wonen n 1. hier in do buurt
we kennen alle menschea in d'en om
trek.
Maar de jonge dame beet niet too. liet
scheen haar nu zelfs een mopje om tel
kens van den hak op don tak to springen,
•to schoolmeester zag zich genoodzaakt zijn
pogingen te staken. In het lokaaltje begon
toij dadelijk druk te babbelen met enkele
oude vrouwtjes in de coupé.
„Waar wil dat mooie meisje eigenlijk
hoen?" vroegen ze.
Hij gaf uitleg. „Maar naar wie ze gaat,
2egt zo eenvoudig niet", zei hij.
,.»Z« beeft haar gezichtje geverfd", zei
een der oudjes. „Wie zou zij toch' in's he
me snaam hier opzoeken? Voor vacantie
a>men hier nooit vreemdelingen. Of ze
isschien in den verkeerden trein is ko-
«en te zitten?"
Moederlijk nieuwsgierig richtte één
tl TUVen z'°^ bet jongemeisjo. Deze
o "co met haar blije oogen het eenvou-
Jge gelaat der vrouw en knikto Maar .al
leen maar vriendelijk! toe. Dat was haar
antwoord. i i I
„Ik moet nu uitstappen; ik wenschu
een prettige vacantiereis", zei do school
meester en boog.
Een halte verder stapte het meisje uit.
Twee vrouwen uit dezelfde coupé, die tot
deze gemeente behoorden, volgden haar
op den voet. Van het station uit, moest
men een straat door waarin eenzame,
kleine huisjes stonden, door tuintjes af
gebakend. Het jongemeisjo hield bijna on
merkbaar haar pas wat in plotseling
bleef zo staan... en dc beiden, die achter
haar aanliepen moesten passeeren. Met
haastige schreden liep zij naar de halte
terug, de Tails over en daarop volgde ze
een stuk weg, tusschen de weiden. Naast
een telegraafpaal ging ze op den berm
van den weg eens even zitten
„Dus hier is mijn land... Hoe mooi
Hoe eenvoudig zijn de mcnschen...; hoe
gemakkelijk hun gesprek" en. Hoe krachtig
zi/n hun gezichten, hoe g ond... Ik bezit
een heerlijk vaderland, heb oen gezonde
dispositie van huis uit meegekregen... Met
zulk land in je bloed behoef je je niet
bang te maken voor liet teven; al ben
ik ook tweemaal in elkaar gezakt, ik kom
er wel weer knapjes bovenuit..."
Met haar armen hield ze haar knie om-'
kneld. Het was al wat laat in dien middag,
wat wind speelde met haar haar.
„Mijn land, is dit dan mijn land? Ik
zie het .vandaag voor den eersten keer.
Ik ben niet eens hier geboren. En toch
mijn vaderland? Ja, mijn vleesch en mijn
bloed zijn van hier..."
Toen het schemerig werd, stond ze op,
liep schielijk naar het stationnetje en vroeg
aan een oud mannetje naar den boer Mar
kussen. Hrj wees haar den weg en zij
luisterde toe, alsof haar een grooto eer-
werd aangedaan. Deze kalme stem, dat
volle grijze haar, de manier, waarop lnj
de pijp uit zijn mond nam... rust en kracht,
wat haar met trots op haar land vervulde.
Om het huis van den boer te bereiken,
behoefde zij niet door het plaatsje te gaan,
maar kon zij den weg volgen tusschen vel
den en den spoorweg. Een opvliegende
kraal, een hond, die in de verte blafte,
verspreidliggeude huisjes in de verte, al
les ademde rust en vrede...
'Op korten afstand' zag zij een wagen
naderen. De boer op den bok, welvarend
in uiterlijk, liet zachtjes de zweep wip
pen over den rug van het paard. Schijn
baar ging hij een bezoek brengen naar een
andere boerenhoeve of wilde hij naar de
herberg. Ilij droeg den ronden hoed wat
achterop het hoofd' en het meisje uit puur
plezier in dezen krachtigere, alhoewel reeds
eenigszi^s bejaarden man, besloot haar
vraag naar den weg te herbalen.
„Markussen?" zei hij, „maar d!at ben
ik."
Het meisjo werd' doodsbleek. Het late
avondlicht liet een verstard Lachje op een
ontsteld' gezichtje zien.
„Wilt u met e,r»*n van den bok ko
men?" vroeg ze snnokend en Jieesdi.
De boer klom spoedig den wagen af. Van
onder tot boven keek zij hem met haar
groote, blauwe oogen aandachtig aan. Wat
een kracJitig, mooi mensch, dacht, zij Ze
kleurde inmiddels dieplood, terwijl zij fluis
terde
„Ik ben nw dochter."
Als aan den grond genageld, stond de
man onbeweeglijk voor haar on keek haar
strak aan.
„Wat.,.?" zei hrj.
„Mijn moeders meisjesnaam is Christine
Vosz,"
Do boer deed een stap achterwaarts,
nog een, zoodat hij een steun bij den
wagen vond. 'Onwillekeurig ging hij op
hel? wiel zitten. Zij zag zijn zooevan nog
bruinrood gelaat nu plotseling vaal en
ingevallen. Zijn oogen zochten iets in de
hare; dan bhkten ze de verre vei te in.
„Mijn oogen..." dacht zij.
„Bent u niet bhj, dat ik gekomen
ben?" vroeg zij. „Ik ben gekomen, ex
pres, om u een vreugde to bereiden."-
De lieve blik, waarmee zij hem aanzag,
ontnam den boer alle argwaan, dat zij
hem mogelijk met verwijten zou over
laden.
„Wilt niet met mij naar huis gaan?'
vroeg hij.
Zij keek hem aldoor aan en was direct
bereid op den wagen te klimmen. Maar
haar toilet was nu juist niet geschikt hier
voor; het nauwe rokje deed haar ééu se
conde overleggen. De vader, die de slanke
gestalte met één oogopslag had gemon
sterd, hield zich kwasi met het paard
bezig.
„Wil u mij niet even helpen?"- klonk
haar stem.
Meteen had hij haar omhoog geholpen
en toen ze samen gezeten waren, zei ze:
„Toe, rijdt maar heel langzaam, ik wou
alles overzien... U was zeker- op weg
naar kennissen?"
„Wat is alles hier mooi. Dat mooie
paard Hoe heet het?"
„Stino."
„Slme?"
„•Ta"
„Heeft u een gioot bezit?"
„'0 ja." Na een pauze slikte hij wat
weg en vroeg heel zacht:
„En hoe gaat het haar?"
Zij verstond hom verkeerd. „'O, mij gaat
het best. Ik heb hot geluk gehad dooi
de film ontdekt te zijn geworden. En dan
kan men veel gold' imliencn."
„Neen, haar..."
„Sedert gaat het moeder ook goed. Weet
u, dat vader lang zonder betrekking was?
'Och neen, u hebt immers in zoo lang
niets van ons geboord. Toentertijd ver
keerden wij allen, in grooten zorg, wisten
niet wat er van ons, kinderen, zou' wor
den. Vader was erg verbitteren. Ik wasi het
ergste er aan toe, omdat moeder mjj met
zich in het huwelijk had genomen, I9eh,
POPULAIRE REGENJASSEN
975 1 050 1475
ja..." Zij werd vuurrood, wist niet premies
wat te zeggen verder.
De boer zweeg eveneens. „Een beeldig
meisjo. Een kwaad brut draagt ze mij
schijnbaar niet toe, om haar moeder.,
peinsde hij.
Het was zeer 'schemerig geworden toen
de wagen op de hofstede a a meed. Do
waakhond' blafte. Ergens loeido een koe.
Toen zij, op zijn schouder leunend, om-
Jaag was geklauterd', hiekl zij zijn sterke
vingers vast in haar hand en toen zij
zóó het huis binnen gingen, voelde zij zich
naast hem als een bruid'.
Do huishoudster zette de grootste oogen
op. De^ boer liet wat voor het avond
brood' in do keuken toebereiden, maar
in de mooie kamer droeg hij zelf een kan
melk naar binnen, witte brood en bruin
brood, kaas, ham en gele boter. liet jonge
meisje stond bij het venster stil-prevelend:
Weiden, nacht, de verre zee...
„Je moet hier een tijd' bij ons blij
ven,' zei do boer
„Morgenvroeg reis ik verder zij
noemd'o hem een badplaats ik heb al
leen mij'n land willen zien... en jou."
Wat later verlieten zij samen het buis.
Hij droeg een lantaarn en lichtte naar
links en naar rechts. De zwaarbewolkte
hemel gaf weinig licht door.
„Hier zijn de stallen tot aan den
dijk ginds ligt mijn weidegrond... Het vee
is onrustig. Het voelt oen onweer aan...
kom... Mjk, hier... dteze noteboom...'*
Hij stond stil en zag zijn dochter aan.
De lantaarn flikkerde en wierp schaduwen
af. Zij zag hem aan cn wachtte
„Deze notehoom...jo moeder kent hem
ook... Wann ir zij goed aan me denkt
en goed over me spreekt, kun je haar
vertellen, dat ik nog heel dikwijls on
der den noteboom zit en aan vroeger
denk."
Zij wandelden het heele domein van
den boer af. Hij kende eiken steen, die
op den weg lag.
Den volgenden morgen spando hij Stinc
opnieuw in cn reed zijn dochter naar
het stationnetje. Haar gezichtje, niet op
gemaakt, was rozerood' van de zon en
de lucht Do wagen bleef staan bij 'den
rood-wit geveifdcn overweg, vlak bij 't sla
tion, Do boer zat hoog op den bok als
uit brons gegoten. Zijn dochter, bij het
ïaampjo van haar coupé, staarde met volle
aandacht naar hem. Toen de trein zich
in beweging zette, stond hij op en boog
de zweep naar zij'n hoed. Direct daarop
nam hij den hoed van het hoofd en strekte
die driemaal zijwaarts uit. Nog flauwtjes
en klein zag hij hét roze japonnetje, het
witte, Badderende shawltje.
Dc- hekken van den overweg waren de
hoogte ingegaan en Stino sjokte langzaam
naar huis.
De „Rcina II" weer vlot getrokken.
Do „Reina II", het van. Londen komen
de m.s., dat Woensdagavond hij Goetle-
reed'o op een zandplaat is omhooggova-
ren, is gisteravond bij hoog water door
een sloepboot van L. Smit en Co. vlot
gesleept.
Het schip zetto daarna! zijn koers voort
naar Dordrecht, i
Gemaskerde bandieten dringen
met revolvers een fabriekskan-
toor binnen.
Gistermiddag zijn twee, met revolvers
gewapende bandieten, het kanfoor van de
N.V. Tabaksfabriek Th, Lieftinck m dc
Raamstraat ie Groningen binnengedrongen
en hebben d'aar, onder bedreiging met hun
vuurwapenen, getracht zich van een som
gelde meester to maken.
'Op d'at moment was slechts een be
diende aanwezig, terwijl in het kantoor
vóór aan d'o straat zich do directeur, de
heer E. E. Arent, bevond.
Do bediende zag plotsr'mg. de beide
gemaskerde mannen vóór zich, die elk
een revolver op hem richtten en riepen:
„Ilanden omhoog I"
Een van do kerels begaf zich naar het
kantoor van den directeur, richtte den
revolver op dezen, riep: „Handen om
hoog 1" en eischto een som gold's.
Do directeur verloor zijn tegenwoordig
heid van geest niet, diaaido zich plot
seling om en greep den bandiet hij den
kraag. Ex ontstond een vorsteling, waar
hij de directeur een Map met den revol
ver op het hoofd kreeg. Hij wist den
bandiet den revolver afhandig te malen
en bij het gevecht herkende Iuj, door hot
verschuiven van het masker, m den han
diet een vroegeren knecht, den 23 jarigen
arbeider G. E. A., uit Groningen.
Terwijl deze worsteling plaais had, was
de bediendo ernstig in het nauw gedre
ven, doordat de andere ban'dict zijneisch
om geld met een revolverschot kracht
bijzette. De kogel kwam in het plafond
terecht, zood'af niemand werd gerond'
Er bleef den bediendo niets anders
over, dan een bak met zilvergeld' aan
den band,el te overhandigen, waarna deze
gemaskerde zich uit do voeten maakte.
Voor de d'eur van het kantoor, m de
vestibule, struikelde hij, waardoor 'liet geld
op den grond' terecht kwam.
De beide bandieten waren door den
loop van zaken zoo onthul st, dal zij hals
over kop. de trap af, naar builen vlo
gen, me" achterlating van het gel dj de
revolvers cn enkele" Mecdingstukken.
Do recherche, die aanstonds gewaar
schuwd werd, heeft do bandieten nog niet
achterhaald
De vei wondingen van don directeur zijd
niet ernstig.
Eén datlcc gearresteerd.
Door het krachtig ingrijpen der Grcning-
sche recherche., in samenwerking met de
politie to Look, is gisteravond reeds een
der daders van den brulden roofoverval
iu.de tabaksfabriek van T. Lieftinck, de 23-
jarigo A. W. A„ gearresteerd.
A. werd aangehouden, toen hij zich ten
huizo van zijn familie to Tolberer Pelten
(gemeente Leek) bevond.
Hij werd naar het hoofdbureau van po
litio te Groningen overgebracht. Hét op
sporen naar den tweedch dader wordt
vooitgozet.
Uitslaande bram. in ISleenirmkial.
Gisteravond omstreeks kwart voor tien
weid' dc Bloemendaalscho brandweer ge-
1* alarmeerd' voor een uitslaanden brand in
een perceel aan den Bloemendaalsdhen
weg 104, waar de banketbakkerij van der
heer de Graaf gevestigd' is. Mei twee
motorspuiten werd' de brand, die zich aan
vankelijk cinstLg liet aanzien, leiachtig aan
gepakt en bleef daardoor beperkt tot dei
bovenveidiepmg, welke geheel uitbrandde..
De bewoners, waren afwezig.
De diidtr loopt in de han
den der politie.
Men had hij de politie aangifte gedaan
van inbraak met diefstal uit do tijdeJijkj
onbewoonde, doch wol-gemeubileerde vil
la „llooge Dreuvik", aan den Bergweg to
Hilversum. O m. werd' vermist een slaap
kamerameublement en een k'oslb'aar -De
venter tapijt. 1
Toen een rechercheur zich gisienroï-
gen in de villa bevond, in verband met
het onderzoek, liep do dief hem juist |u'
do armen. Hij was voornemens toog een,'
bed to komen halen, reden, waarvoor hij
een handkar hij zich had. 1
liet bleek een 25 jarige Ililveïsummteij; te
zijn, die zijn aanwezigheid in de villa met
con zeer doorzichtig ui (vluchtje verklaalr-
do. Hij werd, evenals zijn jongere bïojeïV
die medeplichtig aan een' en alndcr fn|
arrest gesteld. Hetzelfde lot heelt del Kór
er ondergaan, bij wien een' gedcjelto
dm hint is teruggevonden. Ook do Test
van dc buit is in beslag genomen.
Do politie heeft o m. het Deventer tap^tg
dat ongeveer twee jaar geleden f 2S0Ö,«óf
heeft gekost, bij een anderen Ililveirsm-
schen kooper opgespoord. Deze had het
tapijt voor vijf rijksdaalders gekocht...
De gearresteerden, die ook nog vain a'ip-
dcio diefstallen noTden verdacht, hebb'efl
inmi Idols bekend.
*g stor.iu Engeland.
Ook gisteren hoeft boven verschütemd'é
doelen van Engeland wederom ecln krach-
tigo storm gewoed', waardoor oa, do ten
ten van oen grooto laindbouwtentoonstgl-
ling, dio to Thame, in Oxfordshire, WepA
gehouden, worden omvergeblazen, tetfwijl
tal van personen lichte kwetsuren opl|pj
pen. Verschillende blocmeri-inzctodmgein. éh
ecnige kassen rncl rozen werdcto lotajaj
vernield' en dc aangerichte schade be
draagt hondorden ponden sterling. I
Ook hoven, het Kanaal Ine ft hot gis
teren nog flink gestormd, dn hot pleziefe
vaartuig „Quoen of Channel", dat mei
toeristen an Margate naar Gatais zóu j
oversteken, zag zich gedwongen, terug it,
kcercu naar Margate.
Wrakstukken van vliegtuig aangespeeld.
Aan de Frnnscho kust, nabij het Najtefl
van Galais, zijn wrakstukken valn <^e|n!
vliegtuig aangespoeld', waarop o.al. do Iet- j
Iers voorkwamen „DV." en „H.F.'\ als?» j
mede diverse dalai, als 16 Juni, 13 Juli,
en 2 Augustus 1935 voorkwamen. Het ge»
vonden deel van de romp Voort oeln grokjte
F, waaronder verschillende getallen. ljc-|_
ingestelde onderzoek naak de herk^nff
van het vliegtuiglicelt tot nog toe
resultaat opgeleverd'.
ff
„Ja."
~~y
fas
Ac*
nj 't-jn
y v
REGENJASSEN
rezmboe
WAARBOftS
i
