ih mm diA'é
voor één dubbeltje
O;» WEG N/ fi,R ADDIS ABEBA
HEEL V IEL
Alleen ep te
le ¥ien ia liet
verteer vol
isMe veilig ®i
I a ©n&if Igzmwn.
De Italianen met
van de jeugd. De
Home, 19 September.
fen reis-nu-lew erker schrijft ons:
Het >4 voor den auditeren Hollander,
the ia Rome komt, ten tijde \an het ioo-
pende conflict ItalicA bet-si ore een gekke
boel.
Naar men mij hier verzekerde is het
buitengewoon moeilijk wil W krijgen op
de hier heem hoede sieinmin^en en thans
na een ei blijf ian dne dagen in de oude
Romeiusche stad, zit ik te piekeren, wat
ik u zul berichten.
Of hier dan mets gebeurt? Oh roker,
zeer voel zelfs, maar gezien in het licht
der Itahaansdie beschouwing, is dat alles
zeer noimanl1 Wij voor ons kunnen het
met normaal vinden.
l\> bladen, die hier dagelijks in her
baalde oplagen uitkomen, geven met vette
vttppen de uitlatingen weer van „11 Dure",
tf!e e\en zoovele malen bejubeld worden.
Zij spreken van de onweerstaanbare macht
van Italië en haar goed reclit ora te zor
gen, dat gezocht wordt naar d middelen,
die dit land expansie-mogelijkheden biedt.
Dat deze gezocht worden in Ethiopië, och,
dat vindt men heel gewoon. Dan kan men
terzelfder tijd die arme nikkers wat blanke
beschaving bijbrengen, hetwelk, alweer vol
gens de Italiaansche bladen, hard noodig
is.
Affiches, waarop afgebeeld tafreelen uit
Abe^sinië, vechtende negers, afgehakte
handen en voeten, bestiale voorstellingen,
pjn overal m ruime mate verspreid en de
1 laliaan gelooft het.
Alen wordt doof geschreeuwd door de
krantenjongens en het publiek grist hen
de bladen uit de handen. Iets bizonders
gebeurd? W©Ineen' Alleen scheldpartijen
op allen, die zich met onvoorwaardelijk
neerleggen bij de besluiten van de bevel
voerende machten. Er wordt drak over
geredekaveld, gesticuleerend loopt men
langs de straten en groet intusschen de
o ver-tal rijke soldaten met Romcinschen
groet.
Men is geneigd te gelooven, dat de be
volking met blindheid geslagen is. Het
avontuur m Ethiopië is voor haar een
uitgemaakte zaak. Troepen gaan er on
ophoudelijk heen en rnen verwacht niet
anders of de negus zal blij zijn, dat men
zijn land beschaving komt brengen, zrj
het dan met kanonnen, gifgas en vliegtui
gen. Ziedaar de publieke meening!
Ettelijke arbeiders, he ik sprak, baal
den de schouders op, indien men wees op
de gevaren, die hen bedreigen in Enthrea;
men vertrouwt ten volle op het leger, dat
inderdaad een volwaardig ins (as merit is.
Tenminste, indien het de kans krijgt alles
in te zetten wat het kan, en dat is de
groote vraag!
Zoo nu en dan bereikt het enthousiasme
der bevolking het punt van razernij.
Hedenmorgen marcheerden ettelijke dui
zenden ballila's, kinderen nog, in de Via
Nazionaie achter een muziekcorps aan naar
b-A nationale monument Victor Emanuel
op de Piazza Venezia. Alen joelde en gilde,
zoende de kinderen, die strak en stijf
in gesloten colonnes doormarcheerden. De
dolken in de gordel, het mutsje brutaal
op één oor, recht vcaor zich uitziende,
alsof ze de toejuichingen niet bemerkten
en zelfs onzinnig vonden. Was het im
mers niet hun dure plicht voor het vader
land gereed te staan?
Ik vond het een gruwelijk schouwspel,
maar ik ben ook geen Italiaan, opgevoed
in de fascistische beschouwingen die hier
geldig zijn en welke, voor zoover ik kan
bezien, toch heel wat verschillen, van de
blindheid geslagen. De opvoeding
film als propaganda-middei.
onze, ongeacht of men politiek cd niet
politiek opgevoed is.
Alen luo'i gem goed vvwnl o\er Abes
si me. Het zou, indien Één alles hier ge
looven ■prbf. olii btftusti. land cijit
w441 bij veigelekcn de niemchmetcrs zuige
tuigen zp Ui ane metalen. u}e da.u heen
gaan, weidt op het 'hart gedrukt, voora'
te denken om do eer van de nat e en om
hun plicht to doen Oude kost
Hoe de intonuiioaale \e-heu fingen hier
bei-ordeeld worden Wel, men biomdeelt
,'e heeiemaai niet Er is hier maar eéti man,
die dat doet: DuceIiu ?oo is het
goed.
Over geus. pnic'istli g. beurt er weinig.
Alen wacht op de uusp aik van do iom-
nnsde van vijf zender nochtans de gelooven
dal, indien haar uitspraak voor Italic gun-
sfig zou luiden, men dit zo aecepteeren.
Heeft Mussohm niet gezegd, dat hij niet
zon kunnen verhinderen, dat de duizenden
geweren m A boss in ié vanzelf zouden af
gaan? En indien men de stemming hier
aanvoelt, die door doelbewuste propagan
da (en dat laatste kent men) op een kook
punt gebracht is, befïoeft er maar zeer wei
nig te gebeuren en de bom zal barsten.
Tevens heeft de Negus verklaard, dat,
mocht men van verschuilende doelen man-
da ïtgebicden maken, ook hij niet overtuigd
was zijn onderdanen in bedwang ie kun
nen houden.
Volgens de laatste berichten draaien in
Addis Abela de verschillendo journaals,
wnarop Alnssolm zijn peror it.os afsteekt
op de bekende ni|zo en de Alessijnen lig
gen krom van het larf ven In tegonstelhng
hiermede* ioderen avond loopt m ieder
Iheater een film van Abcssmie, niet als slo:
de Itahaansche troepen. De/e film wordt
stomiaclitig toegejuicl'it Hier lacht men
niet Het is den Italianen bi'teren ernst
en onwillekeurig komt me in ge hielde de
film- Quo Vadis? met als slo'; ,Ave, mo
rituri te saluant", („zij, die gaan sterven,
gioetc-n u") En als men de bevelvo mon
de off eieren enz, met opgeheven band
langs het front ziet sd'irgfen, statig en
liotsrh, denkt ge dan Trie! aan bet oude
Rome, waai de velu'heeien op gelifte wijze
hunne kirjcers impeeleerden
Quo Vndis9
Dit laalsle geldt mij niet. Thans valt er
nog niet veel te benchtc-n, docl'i uw corres
pondent vertrekt dezer dagen naar dat bar-
banrsche lang van afgef akte amen en boe
nen, met zijn keizer Hallo Selassie, die
een innerlijke b^chaving verraadt, die ook
herinnert aan de omTieid, dorii dm de
oudheid der Grieken Ik hoop u uit dat
land te berichten, hoe men daar thans
„beschaving" gaat maken, ter wille van,
laat het ons maar zeggen, waardevolle
provinciën als petioteum, goud en ge
was s ra.
Laat o'is hartgrondig ihiopen, dat de
slachting met te erg wordt, dat is wel "het
minste wat er, van Italië uit bezien, te-
hopen is.
ECwmt en Wetenschap
De dagboekbladen van Jos. van
Langen.
Overgedragen aan het Pers
museum te Amsterdam.
Vele journalisten waren gistermiddag in
het Per-museum te Amsfeularn hij-cea ge
komen om getuige te zijn van den over
dracht van de aanteekeningen, die hun
collega Jos. van Langen gemaakt had op
de noodlottige laatste reis van do „Gaai"
op 20 Juli jl.
De voorzitter van don Kring Noord-Hol
land van de R K Journalisten Vereeni-
ging, de heer H, Baron van Lamsweerde,
zeide, dat deze luttele blaadjes uit het
zakboekje van Van Langen een monsche-
Irjk, historisch en journalistiek document
vormen Fen menschelijk document, om-
BIJ
Vanaf heden
1
Va
1V2
2
1
1
1
1
1
2
V 2
Va
3
1
1
1
Va
1
1
1
2
2
lVa
lVa
1
1
V 2
1
6
3
lVa
1
2
4
2
pond goede koffie
groote pot pindakaas
pond chocoladekorrels
ons boterhammenworst
ons bloedworst
ons snijworst
gekookte worst
Geldersche worst
leverworst
ontbijtkoek
pakken beschuit
pond versche biscuit
pond Zaansche taai taai
groote chocolade reepen
pond nieuwe grove capucijners
pond tuinboonen
liters pot zure bommen
liters flesch nieuwe tafel augurkjes
pak soepgroenten
pond grove vermicelli
pondspak zelfrijzend bakmeel
zakjes bakpoeder
pak maizena
pond grove Basseinrijst
pond Valencia rijst
pond Javarijst
pond pruimen
pond grove pruimedanten
pond nieuwe vijgen
stukken huishoudzeep
pak zeeppoeder
pond transparant zeep
pak zelfwerkend waschmiddel
tubes kachelpasta
zakjes blauw
pak goudbron lucifers
naar het Engelsch van J. S. FLETCHER
door mr. H. J. H.
12)
„Zoo?" vroeg Margaret. „Enwat
is dat dan wel?"
„We inoefen gaan trouwen... en wel
dadelijk, antwoordde Louis John. „Zoolang
do toestand blijft, zooals hij na is, zal noch
mijn vader, noch de jouwo ooit toestem
ming geven. Daar zonlen wo jarern. en ja
ren op kunnen wachten. En, wat nog het
allerergste is... mijn vader heeft gezworen,
dat liij zich op jouw vader wreken zou.
Dat meent hij... hij heeft het in het open
baar gezegd... en als hij eenmaal zoo
iets gezegd heeft, dan zal hij hemel en
aarde bewegen, ora zijn zin te krijgen.
Ik wil dat tegenhouden... het is kinder
achtig, dwaas en nergens goeil voor. We
kunnen iets doem om het hem te belet
ten. Als we eenmaal getrouwd zijn, dan
bestaat er een band tusschen onze fa
milies, die niet meer voorbijgezien kan
worden. Die is er dan... die bestaat! Ze
kunnen doen, of ze het niet weten... maar
bestaan blijft bijl En mettertijd... mis
schien veel eerder dan we vermoeden...
zullen de beide woedende menschön toi
bezinning komen. Margaret Alary... jij dn
ik hebben niets anders te doen en er zit
voor ons niets anders op, dan te trouwen!"
„Stilletjes? In bet geto.m?" vroeg Mar-
gaiet I
„Dat is onze zaak. Van niemand, dan
van ons op de eerste plaats!" antwoordde
Louis. „AVie heeft daaT wat over te ver
tellen? Wie zal er zich bizomder druk
om maken? Jouw vader zal neen zeggen;
je moeder, met allen eerbied, hoeft tegen
over je -vader geen eigen meening naar
voren te brengen. Afijn moeder is dood...
en mijn vader heeft al neen gezegd! Be
slist on met nadruk. We staan er voor
als weeskinderen!"
Alargaret verviel in een lang slilzwijgen
c-n Louis keek haar eens aan en liet haar
rustig nadenken. Hij gaf haar rmm vijf
minuten. en toen ging hij rechtop zit
ten en stopto zijn pijp.
„liet is in elk geval bar gelukkig", be
merkte hij opeens, „dat wo met geld geen
zorgen hebben. Ik heb geen cent van de
erfenis van mijn grootvader opgemaakt
We zullen in elk geval altijd genoeg heb
ben om van te leven, ook al verdien ik
geen pond. A burr... met een maand of ne
gen ben ik met mijn machine klaar on
dan... dan zal het geld bij mo binnen
rollen, als het water van de Niagara! Dat
staat als een paal boven water, Alargaret!"
„Ik hc-b nooit een oögeriblik aan jouw
handigheid in liet geld maken getwijfeld 1"
zei Alargaret. „Ik hel) mijn vader, nog niet
lang geleden, tegen emige kennissen, die
met hem dineerden, liooren zeggen, dat jij
evenveel ienduizendon zou maken, als je
vadei' duizenden gemaakt had. Neen
weet je, waarover ik zat toedenken? Dat
dit alles niet gebeurd1 zou zijn, als we hun
verleden week maak reeds alles over ons
dat zij een menschelijk actieven geest ver
raden en een historisch document, omdat
zij do eenigc en onweerlegbare bewijsstuk
ken vormen voor de rehabilitatie van den
piloot van de „Gaai". De Zwitsersch© auto
riteiten immers waren vaïi. moening, dat"
hij t e laag had gevlogen en de route
onvoldoende kende.
Uit deze aaateekeningen eohter blijkt, dat
de piloot zeer spoedig na zijn start tot
4000 meter gestegen is er toen door de
weersomstandigheden is gedwongen on te
dalen.
De aanteekeningen getuigen van een
echt joumalistiekcn geest; hij maakte een
zelf verteld hadden. Zou het dan bij mo
gelijkheid gebeurd zijn?"
„Misschien niet... als het toen al niet
gebeurd was 1" antwoordde Louis. „Je moet
bedenken, dat je vader de heelo vonge
week in Londen geweest is. En nu is het
eenmaal gebeurd... en we moeten er voor
onszelf dus rekening mee houden... en
misschien voor hen al e-envocl als voor
ons zelf. Laten wo nu maar practiseh zijn.
We weten, hoe do zaken ervoor staan. We
weten, hoe wij zelf staan, wat het gold be
treft. Ik heb het geld, dat mijn groot
vader me vorig jaar heeft nagelaten... iets
meer dan zeventienduizend pond. We zijn
dus onafhankelijk. Wo hebben geen cent
van mijn vader noodig... en jij niet Vani
jouw vader. We beginnen als jonge, dur
vende, zelfverzekerde mensdien en, als
onze oudere dan geen gezond verstand ge
noeg bebben om zich, over on3 heen, de
hand weer to drukken... nou, dan kunnen
wij het niet helpen! Maar, naar mijn Hi ce
lling zal ons huwelijk hen staande hou
den en tot nadenken brengen, voordat ze
nog verder uit elkaar gaan. Is dat ver
standig geredeneerd van mo... of niet?"
Hij had Alargaret's hand in do zijne
genomen en als rintwoord drukte zij die
stevig en hartelijk.
„Alaar.hoe moet hot nu allemaal!,.,
hoe zullen we het regelen?" vroeg zo.
„Wel, dat is gemakkelijk genoeg", zei
Louis. „Zijn we h'et er over eens, dat het
gebeuren moet... en: dadelijk?"
„fk... ik denk van wel," antwoordde zij.
„Zooals je zegt, schijnt hot wel het allor-
vacantiereis, doch ook in die dagen bleef
bij voor alles journalist. Niet slechts als
een doodio machine registreerde hij de ge
beurtenissen van die tragische reis, de
luttele aanteekeningen getuigen, dat hier
een mensch met een arl. schreef.
Spr. bood1 hierop de fraai ingelijste dag
boekblaadjes aan d'en voorzitter van het
Persmuseum aan, benevern een album met
een levensbeschrijving va 1 Van Langen en
verslagen van do ramp
Namens het bestuur van de stichting het
Persmuseum dankte de voorzitter, de heer
J. H. Rogge, voor dit geschenk. Deze en
kele blaadjes vormen een journaal, zooals
er zeker in do luchtvaart geen fcweedb
bestaat en wij zijn er dankbaar voor, <3&f
deze in het Persmuseum bewaardi kunnen
blijven.
Do plechtigheid; werd bijgewoond doos
eenigo familieleden van wijlen Jos. vanl
Langen.
a
bestel"
„Liefste," zei Louis zachtjes. „Je zult
er nooit spijt van hebben, dat hoop en
vertrouw ik tenminste. En... wat die rege
ling betreft... dat gaat eenvoudig genoeg.
Wo zijn beiden meerderjarig, fk wou zoo
doen! Alorgen zal ik naar Badford gaan...
jo hebt me toch wel eens hooren praten
over Tom English, die daar predikant is?
Nou, die zal me wel vertollen, hoe ik aan
een speciaal verlof om to trouwen komen
kan... je kunt een wettelijke woonplaats
krijgen dooT als inwoner of zooiets in
een bepaalde plaats of gemeente kamers
te huren... ik meen voor veertien dagen...
Ik huur dan kamers in Badford en laat
daar wat bagage achter. Dat geldt als ver
blijf. Dan zie ik dat verlof te krij'gen
en als do wettelijke tijd dan vorstrokon is,
dan kom jij op een mooion morgen naar
Badford' toe, ave spreken af, waar jo mo
vinden kunt on Tom English trouwt ons.
En dan... wel dan trakteeron wo onszelf
op een reisje van ©en dag of voertienj...
waarheen jo wilt. Tegen dat w© terug
komen zijn ze bij ons thuis er al wat aan
gewend... en dan zullen wo we' zien, hoe
ze zich tegenover ons gedragen.'"
„En waar gaan we dam wonon?" vroeg
Alargaret." „We moeten toch ergens blij
ven, is het zoo niet?"
„Daar heb ik ook al over gedacht," ze;
Louis. „Je hebt immers geen bezwaar
tegen een klein huis?"
„Heeiemaai nictl" antwoordde Alargaret
beslist.
„Eji tegen één dienstbode?"
„Nee hoor! Zoolang ik hajar zelf maar
huren mag. Daar sta ik beslist op/' zé
Alargaret vastbesloten.
„Goed zoo!" stemde Louis toia „Dan
zou ik willen voorstellen om eeh! va|n did
nieuwgebouwde huizen in iWoodl Ettidi te
nomen. Die zijn goed1 afgewerkt, modern^
aardig gelegen, buiten, met bosch en hd
aan den achterkant en de rivior aiain de
voorzijde... diclil bij de winkels, hot sta1*
tion, het postkantoor en! toch hoiog genoeg
boven de vallei gelegen om frissche lucht
en overvloed1 te hebben. Er staan er u.Qj+
een paar te huur. Ik zal er een gaatt
huren... morgen!"
„En meubels?" opporde Alargaret.
„Ja..." zei I.ouis. „Alaar.omdat Vv;p
het stilletjes willen doen, zou bet hlêjl
niet het beste zij'n, dat je dat daln maaa
aan mij overliet? Housch, ik heb wol
smaak. Als je mij mij'n gang wilt laten1
gaan, dan wou ik zoo doem Naar H,ol
lïnsbaw gaan... hem laten beloven, dat
bij er geen woord' over spreekt... alles
bij hem uitkiezen... hom het huis laite®
meubileoren in die maand, die nog tot
aan bet eindo van onze huwelijksreis ver
loopt, en dan... wel dam trokken we
regelrecht in en hangen onze hoedteln op
onzen eigen kapstok."
„Ik houd er niet van om mijn hoed! op
te hangen tusschdn ©en stel fonkelniou
meubels," zei Alargaret, met ©en rillin;
van tegenzin.
'(Wordt vervólgd).
UJLtkanBS atS
■K v\
Xi
oi
oi
of
óf
óf
of
of
ol
of
of
of
óf
of
oi
ól
of
of
of
of
ol
of
of
ol
of
oi
oi
of
oi
of
oi
ol
ol
ol
bi
bi
