BRIEVEN UIT BERLIJN.
TBS8 .4.
Feestdag. Massa-regie. De discipline een
nationaal verschijnsel. Het vaderland der
superlatieven. De massa en de éénling.
Ueberorgan isievt'\
Rechtszaken
Meineed?
Kerk en Scho©8
laawqcgggittaptfacTwgTOrr;
\\m\ om.cn correspuiuenC.
Berlijn, 31 Januari.
Pat is roe tiaar gisteren wear eens een
echte nationaal soualisfisvhc Civrio >4 ge
weest! Driejarige inrdenking van Je lit
tor-omwenteling. Alet alles, «ui, dan zoo
bij lomt.
We witten «een heilige gevoelens kwet
sen. Waren wij Duiischer en bovendien na
tionaal socialist van het zuiverste water,
dan /ouden we den dag van gisteren als
iets zeer hoogs en zeer plechtigs beleefd
hebben. Ons wil Jiet ailijd weer toesehyno 1,
dat men daarvoor vooral in het zooqe
n.ianid antifascistische buitenland te wei
nig respect pleegt te hebben. De tegen
stellingen zijn nog te heftig; de stoot die
Hitler velen gegeven heeft, werkt nog te
krachtig na; a! te velen voelen zich nog
in hun heiligste overtuigingen gekwetst
door de/e Duitse he omwenteling, die wat
ruw, wat meedoogentoos en zoo echt-
Duitsch „onelegant' niet hair tegens.'an-
deis omspringt. Dat is /eer zeker een ver-
On! schuld icing voor den vorm en den toon
der daardoor gewekte buiten'andsehc re
actie. Maar daarmee is toch niet alles
goed gepraat. Dezt Duïtsche mensebtn,
onxe buren, zijn ca blijven modemen-when
van hooae intelligentie, die dour alle tij
den hemr in de voorste rijen gestaan he li-
li n. dn we mogen, om verschijnselen die
-one onsympathiek zijn, niet, gelijk men
hier ie lande zoo airdig pleegt te /eggen:
het kind met het badwater mee ueggieten!
Onder deze zoozeer gesmade ,,Xn -u's rijn
tallc-oze eehte patriotten, gloeiende vader
landers, onbaatzuchtige strijders voorliooge
idealen. Nog overal, niet op alle po-ten,
en niet altijd ook daar, waar men ze in
de eerste plaats zou verwachten. Maai" ze
zijn er, in gr ooien getale; en ze hebben
het recht van ons te verwachten, dat wij
hun gevoelens eerbiedigen.
Dat behoeft niet weg te nemen, dat op
ons hun uitingen, de uiterlijke vormen van
hun patriottisme nog geheel afgezien
van do voor ons stuitende verschillen,
die zij tusschen measeh en tnensck plegen
te maken vooial op zulke groote feest
dagen vreemd en koel plegen te werken
De hoeren nat. socialisten in Duitsch-
land, verstaan in de perfectie de kunst,
groote volksfeesten te organiseeren. Wie
bijvoorbeeld gisteren op een der tribune's
in den „Lustgarten' aanwezig was en de
opstelling van 35 tot 40.000 man geüni
formeerde partijsoldaten kon gadeslaan, z d
stellig een uitroep van eerlijke bewonde
dering niet hebben kannen onderdrukken.
Het was inderdaad prachtig. De geweldige
rechthoek van den „Lustgarten'', dm
„siertuïn' der vroegere Pruisische konin
gen en Brandenborgsche markgraven, nu
door de Hitier regeering veranderd in een
reusachtig- plein voor volksmeetings be
stemd, werkt ia hooge mate indrukwek
kend. Historische praehtgebouwen, de
Dom, de Marstall, het Slot sa het Naiio
naai Museum sluiten dezen rechthoek af.
Zeker 60.000 menschen kunnen er in ge
sloten gelederen staan. En nog 20.000
kunnen deze 60.000 omlijsten. Naar onze
schatting. Misschien is er echter wel voor
1C0.00Q en meer menschen. plaats.
Op zulke pleinen en bij zulke plechtige
gelegenheden stellen de nal.-sociahsten
hun geüniformeerde massa's op. Zeer han
dig, zeer artistiek zelfs, met een fijn ge
voel voor kleur, voor symetrie, voor
uiterlijke effecten. Het moeten kunstenaars
zijn, die hier de regie vormen. En het is
door RICHARD STARR.
Vertaald door A. R IE WERD.
63)
Of hel leesbaar was, kon zrj met geen
mogelijkheid zeggen. Toen d-e auto stil
stond, en de man haar er uit hielp, liet
zij baar taschje achter. Het huis zag er
uit als een blok flats. De voordeur was
gesloten, en terwijl haar gel rider naar zijn
sleutel zocht, riep zij ontsteld met een lage,
heesdie stem:
„Mijn. taschje!" en snelde terug naar de
auto.
Die.had zich juist weer in. beweging ge
zet, maar de chauffeur stopte en zij haalde
haar taschje er uit. Zij duwde het bal
boekje in zijn hand en fiiisterde:
„Breng hem dit alsjeblieft. Laat mij
niet in den steek. Het is heel erg ge
wichtig'.'
Zij liet deze woorden vergezeld gaan
van een blik, die den chauffeur tot haar
slaaf maakte. Zij wist, dat hij Jimmy zou
brengen, als hij het briefje kon lezen.
Hoofdstuk XXXIX.
Open kaart.
Met een bezwaard hart keerde Tessa
den chauffeur den rug toe en liep de
stoep weer op. Haar geleider wachtte haar
boven op en zij liep voor hem uit de
open deur binnen.
woikehjk Je moeite waarl zulke opstellin
gen te zien Wy" zagen ze tientallen iiu
km: op de partijcongressen in Neuren
berg, ui Rrunsuijh, op meetings in Berajn,
in Potsdam, in Li ankfort, in Alunchen He1
is altijd nnponeerend, geweldig \au af
metingen. Een superlatief der discipline.
Maar het is tegelijkertijd voor den met
Pnii-tLer zoo koud, :*oo kil, zoo., ge-
den iplir.eerd.
Men krijgt zoo heel pqnhjk den indruk,
dat dit alles er is om de opstelling, on
het effect, om het feillrwo. Men hoort
.slechts uilgesïooien, haa-t voelende com
m.mdo's. tegenwoordig honderdvoudig \er-
stetkf door perfecte hmhprekcs. Coinman
do's, die zoo onvriendelijk, zoo stuurse!)
klinken ook waar het on gemoedelijke
dingen als boter richten, kleine correcties
aanbrengen bij het opstellen der eanv's
gaat. dat men zich altijd weer er over
verwondert, dat al die volwassen men
schen zich dal zonder een trek \at er
gemis 0111 den mond laten welgevallen.
Mjssrhi'U is dan'01 de oplos-ring te vinden
van lie! ratdsei. Jit ecu zoo radicale be
weging als the vai Ilitier tientrlier mil
iioc-oen hoogontwikkelde of 00'; Me/hls
schrandere en zelfbewuste menschen een
voudig met een ruw commando alles kan
doen uitvoeren, m het opedwar, in unS
form, in Lni\.ei'\teeding, in militaire fen
tnaiieh) inair ook in de huiskamer. Ge-
boten mas-a mense hen. Dat L de eeaige
vet klaring.
Hoe go«xl herinneren we ons neg com
munistische opto hten en meetings in het
eens zoo vuurroede, Marxistische be-tmir
de Berlijn van 1919 en 1923. Was het
toen anders? [Iet was in de kern nel pre
cies zoo Die Dnitsche aanhangers van
War\- marcheerden toen bijna evei gedisci
plineerd en waren er even trotsch op, zoo
mooi in rijtps einde'ors lang in de hou
ding te kunnen slaat. Dat is men nu al
weer vergeten. En toch was het voor die
overigens zoo woelige cn ongelisJphueer-
de tijden karakteristiek.
Nu ziet het er natuurlijk aiders uit. Do
discipline is «en nationaal verschijnsel ge
worden. Maar dat ware niet bereikbaar ge
weest, indien liet den Daihchoi menseh
me! in de hot'en ge/e'en had. lieden writ
gecommandeerd, en liet luidst en oibarm-
hartigst bij feestelijke gc'ogenbod'-n. .Ta,
het zou den bnitmilandschea wawnemor
volstrekt niet a's iets bizonders opva'hm,
indien er ook commando's be-donlert van
bijvoorbeeld de-en inhoud: „Geef acht'
Drie minuien ontroerd zijnl Tranen links!
Met rechtervuist tranen wegvegen! Op de
plaats nirid'
Fm toch mag men met dit alles niet den
spot drijven. Want men weel, oider de/e
menschen levend, dat juist de be-d.cn on
der hen dit alles wel degelijk eclit voe
len en er eerlijk door ontroerd zijn. Zij kij
ken u, den vreemdeling, na zulke com
mando's en hun uiterst-correcte, haast ma
chinale uitvoering, nieuwsgierig en vol ver
wachting in het gelaat en vragen U: „Gross-
artig, was?'" Om dan, na de beleefde be
vestiging, er aan toe te voegen: „Das
macht ons eben keiner nach!'
Neen en in stilte voegen we er een
„God zij dank" aan toe.
Het is geweldig, indrukwekkend, onver
beterlijk. Maar het moge tot die menschen
beperkt blijven, die er zich gelukkig bij
voelen. Voor ons is deze wijze van fees
ten vieren, historische momenten herden
ken. langzamerhand tot eon obsessie ge
worden. Voor ons zijn deze marcheerende
colonnes niet meer samenballingen van
De deur sloeg met een akeligen galm
achter hen dicht en gaf haar het gevoel
gevangen te zijr,.
Er was een lift, maar die werkte niet.
Zij liepen naar boven tot de derde ver
dieping en Tessa vroeg zich met een
ellendig gevoel af, o-f, ais haar briefje
Jimmy Turner ooit zou bereiken, hij in
staat zon zijn uit te vinden, in welke
flat zij zich bevond.
Zrj geloofde, dat hij, als hij rnaar het
adres wist, haar zou vinden, al moest hij
elke fiat in hnf gebouw opbellen. Zoo'n
kleinigheid zou Jimmy in het minst niet
afschrikken. Maar misschien zou iiij haar,
na de wijze, waai op zij den Saaisten keer
van elkaar gescheiden warm, niet willen
vinden. Maar dat was e"n lage gedachte,
cn 7ij verkoos die niet te koesteren.
Al <l\ew lijd, -dat zij de trappen oplie
pen, maakte de man geen enkele opmer
king, wat Tessa erg vreemd vond. Zij had
werkelijk verwacht, dat hij weer -een po
ging' zou doen haar kussen op die ver
laten trap. Maar hij deed niets cn zei
niets. Zij kreeg een vaag, angstig voor
gevoel, dal hij haar verdacht.
Nu, als dat zoo was, was er niets aan
te doen. Als zij zijn kamers bereikt zou
den hebben, zou zij toch dadelijk ont
maskerd worden. Zij kon niet verwachten,
dat zij zich den geheelen tijd als Turk se he
zou kunnen blijven voordoen. Natuurlijk
zou zij het probeerea, maar het leek haar
toe, dat het niet zou gelukken.
Toen zij voor een. deur op de derde ver
dieping stil hielden, en hij weer aan zün
sleutels mondde, wist Tessa, dat, wat er
hierna gebeuren zou, zij haar doel be-
geestdriftige pniriolten (wal zo in werke
lijkheid wel degelijk zijn!) maar mario
netten, vastgekleefd op stokjes, bewogen
langs scharnieren 011 schroeven, in do
hand van aanvoerders, die slechts schaar
bewegingen to maken hebben. Dat is zoo
in het heel groot, maar o>k in het heel
klein. Dagelijks mamboeren onder mijn
vensier jeugdafdeelingeu voorhij, vaak maar
70s of tien of twaalf jongens of kleine
meisjes in uniform. Maar altijd loopen ze
precies in het gelid. Sleeds is er een aan
voerder bij, steeds klinken commando's 01
altijd is er discipline, ook datt* waar de
kleuters zich onbewaakt door ouderen
weten.
Hel is imponeerend, maar het is ook
tieurig. Door mt/e Nedetlamlsche co tea
qo/ien. Otndat het voor ois de overdrij
ving naar de andere zijde is.
Hel derde rijk is het vader'aa 1 der
superlatieven geworden. In a'le, <]e over
treffende trap. Vaak terecht, w.air hot om
prestaties gaat, die vra irlijk internationale
bewondering verdienen. Maar nog vaker
oneerlijk, voortgekomen uit een Sn oize
oogen valsch pathos, niet echt doorleefd,
tot cliché, tot kille gewoonte geworden.
Leest de verslagen van zulke nationale
feesten als dat van gisteren in de Dnit
sche dagbladen; alles is daarin geweldig,
alles ah onverbeterlijk, ais hoogste uiling
van pa'nottisme voorgesteld. Hel heo'd
van staat houdt als chef der gcumfor
meeule parlijsohla'en een toespruik to!
ztjn veteranen. Va ulpk geen geniale
speech! F.en herhaling van uit rijn moid
ovethekeiHle uitdrukkingen, verekeringen,
vergelijkingen cn opwekkingen. Een ty
pisch I-taalde van kou ie routine. Men kan
het de 1 „I'nhrer" wam lijk niet kwalijk ne
men Ihiuend-'en moorma'et heeft hij ou
der zulke omst.andighc Ion hel woord mee
teil voeren Daar zijn dan herhalingen
onvermijdelijk. Maar in de pern wordt dit
alles voorgesteld, aSor een prefed gul
den woorden van onsterfelijke wair Ie ge
sproken had. Zoo'n vers'a; word' door
regen mcl speksneelies van veraf toling
Het ditmaal werkelijk zeer spaarme
applaus is „nicht enden woüend", o'iewol
het neemt vórmen aai van „endtomr Be-
gcistenmg".
Dat is in werkelijkheid, nuchter gc/ien,
de feeststemming in het derde rijk. We
rijn er ooggetuige van. we denken er
met aai, zulke massale, schitterende festij
ncn uit lagere motieven to! ntcr o"" min
der mislukte befooqingen te ver,u's hen,
gehik dat no; al to vaak in buitenl s i'hcho
b'aden geschieii. Ne«n, ze zijn grootsrh,
enorm, feilloos. Maar /e zijn ook meest
al kd en „überorganisirrt" En daar is
Idijkbra' niets aan te doe'1 D" gomidle'de
Dniheber wil het zoo. Hij kan in zijn
bioscoop twee uren dc*ol$fi! zitten kijken,
-onder uiterlijke tceke ien van goe Ikeu
urm. Hij kan zitten gane-n bj" een verve
lende eorimnnh'lm uit den Biedermeiertijd.
Maar dan plolscling komt d',nr een miii
laue scène in voor. Een co npagnie, een
ba'aljon marcheert voorbij. Zcoals alleen
Pruisische fihnartbten die gediend hebben,
marcheeren kunnen. En op het/elfde ./ogen
blik dreunt in do donkere /aal een applaus,
dat men vreest voor de dnklmspanning ea
voor de gloeilampen in de kronen.
Gekit dit alles ook voor den individuee-
len Duiischer?
Dat zouden we niet graag willen vol
houden.
Individueel zijn deze menscliei. als wij,
ja merkwaardig veel op ons, Nederlanders,
gelijkend. 'Menschen, met wie wo ons ver
trouwd voelen, die ons onmiddellijk zeer
bekend voorkomen. Maar plots, waar ze
als massa, ah eenling-ïn-de-massa oplre-
den, zijn ze ons vreemd, in hun gehoor
zaamheid, hun discipline, hun voor ois
gevoel gecommandeerde ontroering. Is dit
iets, dat wij missen, dat ons ontbreekt? Of
is het iets, waarom wij hen niet benijden?
Of ware ook hier de gulden middenweg
het ideaal?
Zvlko vangen dringen zdcli op, als wij,
Nederlanders, getuige zijn van de geweldig-
onlelijice; streng programmatisch do u-ge
voerde, tot in kleinste kleinigheden geor
dende festijnen van het derde x-ijk der nat.-
socialislen,
ROLAND.
reikt had. De naam van d?n man stond
op een koperen plaatje op de deur. Mr.
Chester Stringer. Den naam van do straat
wist zij niet, maar dien kon zij lezen
als zij weg ging.
Weer trad hij terug, terwijl zij den drem
pel overtrad, en weer had zij het gevoel
of de gevangenisdeur zich achter haar
slo'ol. Hij draaide het licht op. -
„Kom mee, Lallie, hier in." zei hij. En
zij volgde hem in een kamer -oen zit
kamer, w.aar e°n vroolijk vuur brandde.
Het was een hoerenkamer, de meubels
waren met leer bekleed. Er was een uur-
scherm en een zitje voor d »n haard, en
daar ging zij zitten cn warmde haar han
den. Zij wilde nh-t meer danken en lie!
zich maar gaan. Het moest maar gaan.
zooal» het ging. Zij kon er niets aan
verhelpen.
De schoorsteenmantel, waartegen* haar
hand notie, was van massief gebeeld
houwd eikenhout Fen van haar vingers,
die zij doelloos over het gebeeldhouwde
oppervlak liet glijden, ontmoette een hol-
leije. Zonder belangstelling keek zij er
naar en zag, dat het een sleutelgat was.
Toen zij nog eens keek, zag zij een
z.wakke lijn in het hc-cldhouwwerk, in den
vorm van een klein, kunstig verborgen
deurtje. Als haar vinger niet toevallig over
hel sleutelgat had gestreken, zou zij liet
nooit gezien hebben.
Stringer was bezig zijn overjas uit te
doen cn zijn hoed af te zetten, en stond
met den rug naar haar toe. Weer Irof liet
baar als iets zeer vreemds, dat hij zoo
weinig zeide. Maar* voor het oogenblik
bepaalde haar belangstelling zich tot haar
De nasleep van ecu relief je.
In Maait 1933 heeft op het Damrak ie
Amsterdam een vechtpartij plants gehad
Juichen eenigo N.S.H -ers, die in oen café
op het Dmuak een vergadering hadden
bijgewoond, on een „aantal politieke tegen
standers.
Fen N.S 15 -er liep een messteek op; het
polilie-ohdei/ork had tot. ge\olg, dat ze-
keie W G. K. wegens mishandeling werd
eivelgd.
Hij had zich in Januari van het vorig
jaar voor de rechtbank te verantwoorden,
lijdens de behandeling van deze straf/, nat
ron de 31-jarige arbeider E. II. C. een
meineed hebben afgelegd. Eertige andere
getuigen had len namelijk verklaard, dat
de arbeider ook op liet Damrak was ge
weest dien avond; hij zou zich zelfs ook
in het gevecht heblren gemengd en dj'n
N S R -er Drost een duw hebben gegeven.
De arbeider verklaarde onder cede, dat
hij dien avond niet op hot Damrak was
geweest.
Er werd een vervolging wegens meineed
ingorio'd en F. II. G. werd tot een jaar
\croordeeld.
Bidet en behandelde liet Ams'crdamsche
hof de/e meinoedszaak in hoogcr beroep.
Getuige Drost herkende den man per-
tinent „Hij heeft me van achter aange
vallen en is toen weggevlucht...''
Veidcdigor mr. Eskeas: „Voor de poli-
He wist u liet niet zeker.'
Getuige: „Het gaat er hier om, of verd,
op het Damrak is ge'wecri en dat kan
ik met absolute zekerheid verklaren
Getuige Witkamp verklaart oven-eens,
dut hij verdachte hij het relletje op het
Damrak heeft gezien.
Dan wordt de man voorgeroepen, die
wegens do op dien avond gepleegde mis-
hande'ing tut drie maanden gevangenisstraf
is veroor leekl.
„Ik heb al drie maanden onschuldig
gc-.eten; ik zou weer hetzelfde verklaren
en dan misschien wegens meineed wor
den \ervolgl ik verklaar liever niets."
De procureur generaal, mr. dr. IX ïk*i-
lingh, zeide in zijn requisitoir, dat de
moeilijkheden m deze zaak zeer groot zijn,
(emoct, daar de feiten zich reels d/io war
ge'c-den aLpeel-den. Ver cheidone getuigen
verklaren echter onder «ede, dat vord.
dien avond op het Damrak w.a=. Sor. kan
zich niet indenken, uat de v.-or getuigen
onwaaihoYl spreken; het staat dus wel
vast, dat vcid dien avond ter plaatse
was. In weerwil van verscheidene twijfel-
punten, acht'e hij liet fen ï.aslo gelogde
bewven; de straf achtte de procureur-
generaal echter te hoog. Spr. requiroerdo
zei en maanden gevangenisstraf.
Mr. Th Fskens ploi'.l" vrijspraak. Ar
rest 18 Fehruari.V
Ned. Hcrv. Kerk.
Beroepen te Terwol-de ds. G. Oldenran,
te Iloogezand.
Beroepen te Aalburg en Heesbeen, ds,
E. Schimmel te Ameido en Tienhoven.
Bedankt voor BaTneveld' cn voor Iloege-
veen, ds. E. E. de Looze te Dan Ham
(Ov.); voor Spijkenisse, ds. Joh. Brons
geest te Giessen-Oudekcrk.
Bedankt voor Ridderkerk, ds. W. Rijns,-
burger, te Oud-Beijerland1.
Gercf, Kerken.
Beroepen te Poortugaal, ds. E. Masse-
link, te Eibergen-Rekken.
Gercf. Gein.
Beroepen fe Rijssen (Walstraat), ds. R.
Kok, te Voenendaal.
Baptislcn-Gcmccntc.
Beroepen te Muntendam, ds. G. Visser
te Bergunr-Nooad.
ontdekking van de geheime deur.
•Het was rnaar een klein deurtje, onge
veer twintig centimeter in het vierkant,
en haar eerste gedachte was: een safe.
„Achler dat deurlje is een safe," zei
ze bij zichzelf. „Ik heb ze zoo in de
bioscoop gezien. En als ze ergens zijn,-
zijn Luella's brieven in die safe.'
Het was een gissing, rnaar zoover, liet
baar belrof, hadden ze evengoed in do Bank
van Engeland kunnen zijn.
Stringer kwam naar haar toe cn stak
een sigaret op. Teasa. droeg nog haar yash
mak en alleen haar mooie blauwe oogen
waren zichtbaar. Ilij hield haar den siga
rettenkoker VOOT.
„Rooken?"
Tessa nam er een, meer om tijd te
winnen dan voor iets anders. Terwijl zij
de sigaret aanstak, aan het vuur, dat hij
er bij hield, werd zij zich onbehaaglijk
bewust, dat hij haar diep in de oogen
keek.
Jlij maakte de lucifer met een bewe
ging van zijn hand uit, wierp hem in
het vuur en zei:
„Vooruit nu Wat voer je in het schild
Wie ben je?"
Tessa's hart begon wild te kloppen.
„Allah Akbar," zei zo wanhopig. ,.,Inshal-
lah vnustbapha khau."
„Gaat niet op," zei de man met een
grijns. „Ik weet, dat je Lallie Mulvaney
niet bent. Wist het al in de auto, (oen
je me niet wilde kussen. Laat me je
eens bekijken."
Ilij pakte het eind van de yashmak en
rukte hem af. Tessa gaf een gil van
schrik, en keek hem toen zoo kalm aan
Faillissementen.
Uitgesproken door de arrondisscmente-
tcehlbank te Rotterdrnr.
J. S. Bosman en M. Bosman, destijds'
wonende to Rotterdam, thans zonder Ire-
kendo woon- ot verblijfplaats in hel ko
ninkrijk. R.-c. mr. A. J. Marx. Cur.- mr.
S. Naaycn, Rotterdam.
W. J. Chr. Valk, Breitnersiraat 87a, zaak
doende Schitdersleeg 7, te Rotterdam. R.-o.
mr. A. Marx. Cur. mr, J. ter HorsL
Rotterdam.
M. Pols, u cd uwe van 13, Nieuv-
burg, winkelierster in clectrische artikelen,
wonende Snoekstiaat 8, z.aaicdoen-de Ha
venstraat 65a, te Rotterdam. R.-c. mr. A.
J. Marx. Gut' mr. .1. Zoelcnberg, Rotter
dam.
J. W. Khde, Rotterdam, Proven iersplein,
7. R-c.mr, J. th crwah-r. Cur.: mr. II,
E. Wanlkens, Rotterdam.
AI. Boas, vertegenwoordiger, Rotterdam,
Gtaaf Floriss'raat 109. R-c.- rar J. Over-
water. Cur mr. \Y. Jongeneel, Rotterdam.
A. J. ran oorlhui/en, kruidenier, Zijde-
windeslina! 32,r, Rotterdam. R.-c.: mr J.
0verwater. Cur.: mr. D. Schuur, Rotterdam
Opgeheven negerts gelnek aan actief:
P. de Rijke, Rott'wdam
M. Ih Roel of s Jr.. RoLlenlam.
G. van Goch. Rot'erdam.
A. Vogelesang, Rotterdam.
B. A Vogelesang, Rotterdam.
In de week van 27 Januari tot en met
1 Februari 1930 werden in Noderlan I 130
faillissementen uitgesproken.
DONDERDAG, 0 "FEBRUARI 15136.
Hilversum I, 3875 AI.
AVRO-Uitzending. 5.30 VPRO.
S Giarnofosm. 8 30 Koekpraatje. 9 05 En
semble. 10 Morgenwijding, Grammfoon,
10.30 Ensemble. 11 Kniplcs. 11.30 Cel
lo en piano. 12 Orkest. 2.15 Voor do
vrouw. 2.45 Gmmahxm. 3 Kniptes. 3.15
Gramofoon. 4 Vr.or zieken en ouden van
dagen. 4.30 Gramofoon. 4 45 Iloorejiel
v. d. kinderen. 5 30 Causerie. 6 Gramo
foon. 6.30 Spcrtpnuatje. 7 Vwr do kin
deren. 7.05 Piano 7 30 Engolsche les. 8
Berichten. S.10 Gramofoon. 8.15 Con
certgebouworkest. 9.20 Hoorspel. "935,
Gramofoon. 10.15 Aeolian-orkest. 11 B-e-
i'icluen. 11.1012 Populair concert.
Hihcrsum II, 301 AI.
8—9.15 KRO. 10 NCRV. 11 KRO.
2 NCRV.
89.15 en 10 Gramofoon. 10.15 Alor-
gondienst. 10.45 Gramofoon. 11.3012-'
God-id. halfuur. 12.15 Graaunfoon en
KRO orkest. 2 lltmdw eiktes. 33 45 Pia
no. 4 Bijbellezing, 4 45 Handenarbeid v.
d. jeugd. 5.15 Gramotoo-n. 6 Koor. 7 He-
richten, reportage. 7.30 Jottrn. overzicht.
8 Berichten. S.05 Evangelisatie-Samen-*,
komst. 9.30 NCR V-orkest. (Om 10 Be
richten). 1112 Gramofoon,
Drolüvicli, 35Ö0 AI.
11.25—11.50 Orgel. 1210 Orkest. 120'
2.20 Gramofoon. "4.80 Orkest 5.35'
Dansmuziek. G.50 Piano. 8.20 Zang. 8 50
Spel met dansmuziek. 10/10 BBC-Orkest.
11.3512.20 Dansmuziek.
Radio Paris, 1648 AL
7.20 en 8.20 Gramofoon. 9.50 Orgel, j
11.20 Orkest. 3.20 Gramofoon. 4,20 ür-<
kest. 9.05 Opera 1105—12.35 Ditisuiu-
ziek. j
Brnsscl, 322 cn 484 M.
322 M.: 12.20 Gramofoon. 12,50Zigeu-
nerrnuziek. 1.502.20 en 5.20 Gramoi' t
loon. 6.35 cn 7.20 Orkest. 7,35 Graf
mofoon. 8 20 Symphonieconcert. 10,30
11.20 Gramofoon. j
■484 M.: 12.20 Gramofoon. 12.50 Orkesfc. I
1.502.20 Gram of oen. 5 20 Zfgeunermu- j
- ziek. 7.05 en 7.35 Gramofoon. 8.20 j
Klein orkest. 8.50 Cabaret. 9.35 Klein-
orkest. 10.3011.20 Gramcfoon.
Dentsclilandscnder, 1571 M. 1
7.30 Alarineprogr. 8.20 Dansmuziek
10.20—11.20 Dansmuziek.
als zij kon.
Zij zag dat hij schrok en zich bedwong
en begreep onmiddellijk, dat Ilij haar her
kend had.
„Jij?" zei hij grinnikend. „De kleine
kellncrin van den Vliegenden Troep. Jij
en ik schijnen bestemd elkanders paid lo
moeten kruisen. Wat heb je vannacht
voor, als het niet te onbescheiden is?,
Hoewel ik het denk te kunnen raden."
„Wat zijn uw plannen?" vioeg ïessa,
kalm aan haar sigaret trekkend, hoewel
zi] z.icli niet zoo rustig voelde, als zij ef
uitzag.
„Wel, ik moet zeggen, dat jij je zenuwen
in bedwang hebt," zei Stringer met een
zweem van onwillekeurige bewondering iu
zijn slem. Ik zou z,cggen, dat jo even flink
zoudt zijn als ze je op het spoor zijn, en
als ik niet op het punt stond mij uit deul
strijd om hel bestaan terug te 1 rekken,
zou ik graag een cornpagnonshap met jé
willen aangaan."
„Dank u," zei Tessa trotsch. ,.,AIaar ik
heb geen compagnon noodïg."
„Flink van je," zei Stringer. „Je doet
het op je eentje, net als ik. Dat is het
veiligst. Wat mij getroffen heelt, is, waar
om je ah een lammetje "met mij meeging
van die plaats, en mij in den waan liet,
dat je Lallie Mulvaney was."
Tessa maakte gebruik van den uitweg,
dien hij haar bood.
„Het had me zeker veel goed' gedaan,
als ik had uitgeschreeuwd1, dat ik miss
Mulvaney niet was, wel?"
(Wordt vervolqd).
