it
SPIERPIJNEN in
zijn arm genezen
KL00STEI iALSEtf
Verslag van den Gemeenteraad
De Chineesche Postzegel.
TWEEDE BLAD
te
fc
P»
sp
SCHIEDAMSCHE COURANT
AKKER'S ORIGINEEL TER INZAGE
W'é
f vf
ft *41
r-
Ia
fe
Mr*
fP'
W:
w
-Ui
ïci
Bebouwingsvoorschrjften.
Mm ZiJ KLOOSTERBALSEH
*n Pijn otn razend worden
by 't bewegen van den arm'
„Geen goud zoo goed"
Mijmeringen.
i&4fÉ
V#
y
DUB
C.I
K
B&ï
§s3*
3j-% t1y
K1
4$h
i^» «f
iWk
"1
i IA
®V-
S|-
VorgaAcring van Vrijdag 3 Juli 193G,
's namiddags 2 uur,
IV.
V o or z i 11 e r, Ge burgemeester, mr. dr.
F. L'. .1. van Ha.iren
(Vervolg).
Waar behoefte aan is.
Do hoor ir. Houtman vervolgt:
Er zijn verschillende liaveins gegraven
om d'o beschikking te krijgen over industrie
terreinen. Nu er eau tijd van depressie is
ingetreden, dnrft echter niemand, liet aan
een nieuwe industrie ta beginnen, maar is
wol de neiging waar to nemen elk ter-
roinijc, dat men daarvoor maar odnigs-
zins geschikt acht, vol te houwen. Aan
aiheidciswoningen bestaat echter geen be
hoefte; wel aan arbeid'!
Als alles volgebouwd! is met woningen
komt dan. straks v, "er de opmerking uit
den raad'; Er is gtm stukje grond bo-
schikhaar voor industrieterrein?
Do hoer v. <1. Kra an (c.h0, dat is
or genoeg!
Do heer Th. J. L' v, dl. B er g (c li.)
Dat is wol roods bekeken!
Do heer ir. Houtman (lib.)Dan vraagt
men misschien weer om een nieuwe haven,
maar daarvoor is geen geld!
De lieer Collé (comm.): Of men breekt
do Huizen maar weer at!
De heer ir. Houtmani(lib.)Men weet
hoe. moeilijk het is voor die overheid' om
huizen, die zij noodilg heeft, uit handen
van djo eigenaars to krijgen.,
Als grond als industrieterrein is verkre
gen en later gaat man daarop woningen,
bouwen, dan ontstaat er oen meerwaarde,
waarvan d'o eigenaar profiteert.
Moeilijk bouwrijp te maken.
Spr. hoeft aan de firma v. d. Eist ge
vraagd, hoe zij zich een eventueel© be
bouwing van haar terrein mot woningen
voorslolt. Hot z.g. balkengat zal moeten
worden gedempt en opgehoogdhet tor-
rein helt vrij Merk naar don Groenendijk.
Hoe wil men daarop straten aanleggen?
Dat is eenvoudig niet mogelijk zonder het
maken van enorme kosten. De aangren
zende terreinen liggen op do hoogte van
den Buitenliavönweg.
Pal naast het terrein van de firma v. d.
Eist is hedenmiddag door den raad grond
tegen f 15 per M2, vcikocht, Er is geen
kans op, dat de firma v. d. Eist dié prijs
voor haar grondt zou kunnen maken. Een
scherpzinnige bankdirccüe en die heoren
zijn scherpzinnig! weet heel goed!, wat
die giond waard is en bepaalt in verband
daarmee eventueel hot bcdiag van liet
credicl.
Do firma v, G. Eist wil daar huizen
bouwen!
Do heer v. d1. Kraan (ch.): Dat wil
zij juist niet-'
Do heer Th. J. E. v. di. Berg (oh,):
liet gaat hier over het vrije beschikkings
recht!
Do heer ir. Houtman (lib.) Dvar ben
ik oen gloeiend voorstander van! Maar ik
ben er niet voot de firma v. d'. Eist ge
heel vrij te laten en daardoor tegelijk an
deren te belasten'
De spoorwcgaansluiting.
Aan andere ondernemingen daar in do
omgpving o.a. de N.V. Oxvgenium, is toe
gezegd een s p oorwegaa n s lui tingWo weten
nog niet hoe die spoorlijn eventueel zal
loopen. Ma-ar wil men een spoorlijn over
het terrein van de firma Ilasekamp log
gen, als'd'aarop woningen staan? Hoe die
spoorwegverbinding tot,stand moetkr n,
weet ook spr. op dit ©ogenblik niet, maar
hoe zal men tot den aanleg kunnen be
sluiten, als men niet racer vrij1 is voor
wat betreft de route.
Als men spr. vraagt. Wilt gij niet liever
aan do firma v. d>. Eist de vrijheid laten
om naar eigen goeddunken over haar
eigendom te beschikken? dan antwoordt
spr.: Dat is wel dè meest prettige oplos
sing. Zij ligt trouwens ootk in .do lijn van
debeginselen, die spr. 'is'toegedaan. En
bovendien heeft spr." sympathie voor bai-
de firma's, die zooveel voor Schiedam
hebben gedaan.
Maar we hebben thans geen behoefte
aan bouwgrond. Naar villa's en groole
middenslandswoningcn is gom vraag; dus
zullen op die industrieterreinen eventueel
.iibeidcrswoningen verrijzen, waaraan ook
geen behoefte bestaat.
Vooruitzien.
Het gemeentebestuur kijkt 30, 40, 50
jaar vooruit' Spr. heeft groote moeite ge
had om zijn stom te bepalen, maar juist
mot liet oog op de toekomst beeft hij
zich verklaard voor het standpunt 'van
B. en W. De havens moeten aan het doel,
waarvoor zij 'gegraven zijn, voldoen. Hoe
moeilijk het spr. dan ook valt, hij zal
zijn stem geven aan het voorstel van
B. en W.
Het stadsbeeld.
De heer Slavenburg (c.h.) is liet
eens met dten heer Houtman, dat mem deze
zaak principieel moet bezien en niet pri
mair mag zijn liet belang van een of an-
dero^firma. w
Maai; 'spr. ziet de zaak zoo, dat Jiet be
lang,* dat wij willen 'diénen, niet toelaat
een „rücksichtslos" ingrijpen.
De lieer Houtman zegt: Het ligt in mijn.
beginsel de beperkende bepalingen niet f©
accepteeren, maai' als we dat niet doen,
zal het" stadsbeeld1 in de toekomst aan
zienlijk veranderen.
Is dat zoo?
De behoefte- aan industrieterrein is niet
zoo groot. Het haventjo in het Slerreboscli
met zijn omgeving is nog geheel vrij!
Spr. ziet het niet zóó, dait alle terreinen,
waarop bedrijven zijn gevestigd, b.v. het
complex, waarop thans de Scheepsbouw
Maatschappij Nieuwe "Waterweg is onder
gebracht, maar als bouwgrond' moeienwotf-
d'en vei kocht.
Als de gemeente een spoorwegaanslui
ting zou willen maken, zijn de nootJige
terreinen, niet aanwezig, lieoft do heer
Houtman gezegd. Spr. wil er echter op
wijzen, dat er geen juridische verplichting
ten deze beslaat. De voorstelling van za
ken ten deze door den höer Houtman go-
geven, is dus een tikje td sterk geweest.
De ereclietwaardighcid.
De firma v. d.- Eist zal vermoedelijk
wel niet gaan bouwen, maar de waarde
van haar terrein gaat achteiuit, als bet
voorstel van B. en W. w.ordt aangenomen.
De beer ir. Houtman (hb.): W-el
neen
Do heer Slavenburg (c.h.): Do lieer
Houtman zegt neen, maar liet is "toch
inderdaad liet geval. Een servituut op een
complex brengt altijd' verlaging vain de
waaide met zich mee.
Do firma v. d'. Etst zegt: Als gij het
voorstel van B. en W. aanneemt, dan
wordt daardoor mijn credietwaardigheid
aangetast. Dat is een argument, dat van
beteekenis is!
Spr. zal nooit zeggen, dat* particuliere
belangen moeten privileeren.-Maar dit tijd
stip lijkt spr. uitermate ongeschikt om
maatregelen te nemen als B. en W. voor
stellen.
Met den heer Houtman is spr. het eens,
dat er behoefte bestaat aan werkgelegen
heid. Maar spr. ziet een vermeerdering
der werkloosheid, als het voorstel van
B. on )V, wordt aangekomen. En. daar
legen te strijden is de plicht van ieder
raadslid.
De heer ir. Houtman, (lib.): Ik heb
ZATERDAG, 18 Juli 1936. No. 21306.
Uit het Engelsch,
door HERMAN ANT0NSEN.
2)
James Osborne riep „binnen" en bleef
in zijn werk verdiept zonder op te zien,-
loen miss Biversoy naar binnen gleed. Hij
zat op oen draaistoel voor een lessenaar,
uruk bezig met een losbladigen album van
dik papier- met kleine vierkante openin
gen,. waarin zich zogels van allerlei kleur
bevondon. üij was oen jaar of vijf en
veertig en zag cr bleek - uit, bad grijzend
blond Jiaar, een scherpe .neus on rimpeltjes
om zijn kleine oogen. Hij bleef met ge-
sponnen o,zwKio-cht niet zijn zegels IkïZ'^ iiio
hij zorgvuldig met een pincet liantemde.
Miss Diverscy kuchte heel even Met een
ruk draaide Osborne zich pm.
„Ah... .miss Diverscy," riep' ÓiijMuid
lietzijn pincet vallen en kwam uit zijn
stoel overeind', „Kom binnenkom bin
nen neem me met kwalijk, ik was
er zoo in verdiept.,
Zijn ingevallen bleeke gezicht was rood
-geworden.
„Gaatbi maar gerust door met uw
werk.. Ik kwam zoo maar even bin-
'?e!\ vjj1,on> maar nu u het zoo druk
hebt...
„Neen, neen,, housch niet, miss Diver
sey, Gaat u zitten, ik heb u al in geen
twoo dagen gezien."
„Alweer met die oude postzegels aan den
gang, zie ik, zei miss Divorsey, een beetje
gedwongen vriendelijk, J
niet 'bet minste vermoeden, dat de werk
loosheid vermeerder4 zal worden door
aanneming van het voorstel.
De heer Slavenburg (ch): Het slaat
toch in het schrijven) dat de raadsleden
ontvangen hebben van de firma v. d. Eist
Soc.-dcrh. raadsleden: Gelooft u
dan alles maar, wat',men u schrijft?
Bebouwing onmogelijk.
Do heer ir. Houtman (lib) ontkent,
dat de meer-waardo van het terrein van
de firma v. d. Eist grootcr zal zijn, in
dien de kans blijft bestaan om het met
arbeiderswoningen te bebouwen, want de
kosten otn dat terrein eventueel voor be
bouwing geschikt* 'te maken, zouden zoo
hoog zijn, dat wel niet mogelijk zal zijn
tot een sluitende exploitatierekening je
komen.
De heer Hoogendam (ar.). Waar
om legt u er dan een servituut op?
De lieer ir. Houtman (lib.): Di heele
strook langs de Maas is van nature be
stemd voor handels-, en industrieterrein.
Op het voormalig terrein van „Fijen-
oord", op den linker Maasoever, wikte
men ook woningen bouwen, maar daarte
gen is'door Het gemeentebestuur van Rot
terdam ook bezwaar gemaaktl
De lieer Slavonb-urg (ch.): Dat is
een heel ander geval! 1
De" heer Hout mam (lib.): Dat geef
ik toel Maar als we nu alles laten be
bouwen met woningen, is straks geen
stukje meer over voor de vestiging van
een industrie. De heer Slavenburg komt
wel met dat stukje,tuin het haventje, maar
dat is bestemd voor. eenige grooce ban
delsterreinen. We hebban, toon zich daar
niet onmiddellijk gegadigden vestigden, er
toch ook niet aan gedacht hot liavenlje
dicht te gooien?
Maar men wil wel den Ruitenliaivenweg
diclit gooien met arbeiderswoningen! Men
wil daar wel woningen bouwen 1
Hoe zal straks het stadsbeeld er uit
zien? Als men mot djo vraag rekening
houdt, zal men hét belang van dit voor
stel inzien. 't
Ieder zal straks steirtmen, overeenkom
stig zijn kijk op deze zaak.
Het gaat spr. zeer aan liet hart, dat door
dit voorstel menscheri gedupeerd worden
Toon men liet terrein Van de firma Yan
Embdcn op het Hoofd een andere bestem
ming wilde geven, fs" spr. daar ook mot
kracht tegen ingegaan, want dit terrein
moest voor de industrie gehandhaafd b'ij
vonvt.
Ziedaar do consequentie!
Een moeilijke beslissing.
Do lieer mr. Van V elzen (r kwil
verwijzen' naar liet deli-at in de vorige
vergadering.
Het is ongeveer F/a jaar geleden, dat
dit voorstel word ingediend, liet gemeente
bestuur werd daarbij gedreven door de
overweging, dat maatregelen noodig wa
ren, opdat niet overal maar woningen
zouden worden gebouwd. Nooit' is ont
kend, dat dergelijke besluiten gevolgen voor
de eigenaars meebrengen. Elke maatregel
van de overheid wordt uitgelegd als een
maatregel, die de credietwaardigheid van
deu eigenaar van den grond vermindert.
Als de firma v. d. Eist schrijft, dat aan
neming van het voorstel ten govolge zal
hebben, dat zij geen voldoende crediet
meer zal kunnen krijgen, wordt de beslis
sing moeilijk. Spr. beeft echter het voor
stel van B. en W. in een- vorige vergade
ring verdedigd, en uiteraard zal hij thans
ook voor het voorstel stemmen.
De stemming.
Hot voorstel van B. en W. wordt in
stemmmitig gebiacht; de stemmen s'aken
opnieuw, nu mot 1515, zoodat liet voor
stel geacht wordt te zijn verworpen.
Vóór stemden de heoren B'azer, Smit,
Bergman, J. N. Hoek, Van Lith, Van Duin
hoven, Brand, ir. Houtman, mr. Van Vel-
zen, Duikelaar,.Van Pelt, Di Bruin, Collé,
mevr. Bcnthom—dc Wilde en de heer Kolde
Tegen stemden de hoeren v. d. Kraan,
A. Hoek, Iloogendam, mr. No'of, Th. J.
L. van den Beig, Scheurkogel, Van Dorp,
P. A. van den Berg, Slavenburg, Bijloo,
Janse, Wiekenkamp, mr Kavo'airs, Etman
oil Van Icrsol.
Wordt vervolgd).
„De pijn begon in mijn bovenarm en
zette zich zoo voort tot in mijn nek)
soms zóó hevig, dat het Ituiien mij
nader stond dan hel lachen. Gewone
spierpijn, zeide mei mij, maar ik kon
niels vinden om die gewone pijn te
genoten Ten einde raad ben ik met
Kloosterbalsem begonnen. De uitwer
king is enorm geweest. Na de eerste
behandeling verminderde de pijn al
en na voortgezet-gebruik zijn al m(jn
pijRen verdwenen, dank zij Klooster
balsem, den grooten pijndooder."
E. v. C. ie A.
Onovertroffen bij brand- en snij wonden
Ook ongeëvenaard als wrjjfmiddel bij
Rheumatiek, spit en pijnlijke spieren
Schroefdoos 35 ct. Potten: 62'/, ct. en f 1.04
Willen en kunnen.
Is willen kunnen?
Soms kan dat het geval zijn, maar lang
niet altijd.
Do geschiedenis bewaart de namen van
mannen ea vau vrouwen, die toegerust
met een ijzeren wil tot stand hebben ge
bracht, wat niemand van hen verwacht
had.
Een sein ij ver en ledenaar uit de Griek-
seho oudheid bad een zwakke stem en
een spraakgebrek Door zich ierleren dag
te oefenen aan het strand der bruisende
zee overwon bij bot spraakgebrek cn wist
zijn slem meer klank te geven. Rcsulhiat
dus van wilskracht.
Koning Stadhouder Willem Hl leed voort
durend aan hoofdpijnen. Maar in het
zwakke lichaam lieersclitc een ijzeren wil.
Daardoor overwon hij dit de arbeidskracht
verlammend beletsel.
Maar wij behoeven niet in de geschie
denis terug te gaan om voorbeelden te
vinden voor het feit, dat de wil, vast en
onverzetiellijk tot kunnen leidt
Die kinderen hebben, wegen de lookomst
van hun kroost. En dan geven zij do besle
kansen aan die kinderen, die een sterken
wil hebben, want die zullen doorzeilen,
totdat zij hun doel bereikt hebben.
Hoe vaak luidt liet oordcel van een
onderwijzer over een leerling niet: als
bij maar wilde, hij kan zoo goed.
Als wij letten op zulke voorbeelden
en op zoovele uitlatingen, zouden wij ge
neigd zijn to denken: als de wil maar
goed en sterk is, dan komt al bet andere
vanzelf in orde.
Eigenlijk is dat zoo'n beetje de alge-
mceno opinie. Zegt men niet:" willen 13
„Ja, ja... dat is zoo."
„Wat hebben jullie mannen toeh aan
dat postzegelveizamelen. Voelt u u zelf
soms niet erg... kinderachtig, meneer 'Os
borne? Als volwassen mensen. Ik heb
altijd gemeend, dat het alleen een liefheb
berij voor jongens was."
„Neen, heusch niet," protesteerde Osbor
ne. „Dat denken al degenen, die geen
versland van philatelie hebben. Maar mil-
lioenen menschen stellen er over de heele
weield belang in. Het is een universeel©
liefhebberij. Weet u wel, dat er eeu post
zegel bestaat, die op den catalogus voor
vijflig duizend dollar staat geprijsd?"
„Neen," antwoordde miss Divorsey, met
oogen, groot van verbazing.
„Toch is het zoo., Een stukje papier,
dat er zoo groezelig uitziet, dat u liet
niet waard' zoudt achtcu cr naar te kijken.
Ik heb er een foto van gezien," zei Os
borne met stralende oogen, „Van Britsch-
Guianai Hot is do eenige van zijn-soort
op de heele, wereld. Hij bevindt zich' 4n
do cojlectie van wijten Arthur Hind,-uit
Rochester. Koning George zou. hem wat
graag hebben, om zijn verzameling van
koloniale postzegels compleet te maken."
„Bedoelt u.... dat zelfs koning George
een postzegelverzamelaar is?"
„Ja zeker. Vele groote mannen zijn' het
ook. Roosevelt) de Agha Kalm en..."
„Stel je voor,"
„Neem nu eena meneer Kirke... Donald
Kirke meen ik, die heeft een van de
mooiste collecties Chineesche postzegels
van heel do wereld. Hij is daarin een
specialiteit. En meneer Macgowan verza
melt plaatselijke zegels'... dat zijn zegels,
die door staten of steden gebruikt werden
voer locaal verkeer, toon er nog geen in
ternationaal postsysteem bestond."
Miss Diverscy zuchtte,
„Dat is heel interessant. Meneer Kirke
verzamelt ook nog wel andere dingen niet
waar?"
„'0 ja cdclsteenen. Maar daar heli
ik niet veel mee te doen, z'.et u? Hij
bewaart die verzameling in een kluis van
de bank. Ik besteed mijn mccstcn tijd
aan liet stipt in orde houden van zijn post-
zegelver/ameling en doe verder vertrou-
wenswcik voor hem in velband met hel
blad Mandarin Press."
„Maar dat is toch beslist belangwek
kend," meende miss Diverscy en vroeg
zich zelf af, hoe ze cr in vredesnaam toe
gekomen om over zulk soort dingen tc
praten. „Ze publiceeren uiterst belangnjke
kunstweiken, niet?"
„Ja, dat is zoo," zei Osborne opgeto
gen. „Ik twijfel cr geen oogenhlik aan
of- mijnheer Bernc, de compagnon van
meneer Kirke, is teruggekomen met een
uitgezochte collectie nieuwe bandschriften
Dat is zoo zijn geiyoonte.
„Zoo?" zei miss Diversey met een die
pen zucht, omdat' het lioo langer hoe ake
liger ging, Osborno keek met bewondering
naar haar-smelteloo/e klccding. En met
zekeren eerbied. Miss Diversey kwam er
door in liaar schik.
„Mijnheer Beme weet zeker nog met af
van miss Temple?"
„Hè schrok Osbome op. „,0, ja, miss
Temple... Tja, ik denk toch wel, dat
meneer Kirke hem over haar nieuw© boek
geschreven zal hebben. Een heel aardig
meisje, die miss Tempte.'
„Denkt u dat? -ik zou zoo zeggen
kunnen: waar oen wil is, daar is een
weg.
,i
li
Is dat inderdaad zoo, dal willen kun
nen is? j
Zouden wij evenseens uit de geschie
denis niet talloo/e voorbeelden bij kun
nen bicngen en die staven met lieel wat
uitspraken, dat do wil goed en sterk we
zen kan en dat er toch voor het kunnen
geen plaats is.
Want tenslotte moet de w i 1 een daad
worden. Anders helpt de sterkste wil niets.
Wanneer alle dingen tegen zijn, hoe zal
men dan vooruit kunnen komen?
Hoeveel kinderen mot aanleg en talent
wilden wel in de wereld vooruit komen,
maar de omstandigheden in het ouderlijk
buis waren van dien aird, dat de wil niet
tot een daad werd; zij konden eenvoudig
niet.
Wij kunnen dichterbij blijven. Hoeveel
jonge mannen en vrouwen slaan in onze
dagen gereed om de wereld in te gaan om
zich een plaats te veroveren; een be
staan te verzekeren; oen gezin 1e vormen.
En er komt van dat alles niets.
Ligt dat aan hun wil? Geenszins! De om
standigheden zijn van dien aard, dat hun
villen niet tot kunnen wordt.
Demosthenes, de beroemde drager van
de welsprekendheid onder do oude Grie
ken, kon zich uren iederon dag oefenen,
omdat hij daartoe de gelegenheid bezat.
En zijn wil èn de omstandigheden stel
den hein in staat zijn spraakgebrek en do
zwakke stem te kunnen overwinnen.
Het moge clan vaak zóó ■zijn, dat willen
gelijk staat met kunnen, dat zal dan zijn
oorzaak hierin hebben, dat de omstandig
heden medewerken. i
f
Zoo blijft dan een mensch ook bier af
hankelijk van omstandigheden, die hij zelf
niet in de band hoeft.
Dat lieoft ook zijn goede zijde. Want het
leert een mensch kan liern althans loe
ren zich niet le zeer to verheffen, wan
neer bij hom willen kunnen is of het
leert hem te berusten, wanneer zoo vele
dingen tegen hom zijn, zoodat daarop de
goede wil doodloopt.
Beide is noodig. Want de verzoeking
ligt voor de hand, dat de man, die slaagt
in hetgeen hij onderneemt, een liooge
borst opzet: Zie hier het Babel, dat ik
heb gebouwd. Niet minder, dat de man,
wien het tegenloopt in dit aardsche le
ven gaat lijden am een gevoel van min
derwaardigheid Wat i k ook onderneem,
hot mislukt alles, ik ben nu eenmaal een
ongelukskind.
Ieder zal in eigen omgeving van beide
typen voorbeelden to over kennen. En bet
oordcel, dat een vcistandig mensch over
hen uitspreekt bewijst de waarheid van
wat wij zeiden
Van dien hoogmoedigo zal hij zeggen:
Zeker, hij heeft het ver gebiacht, maar
hij had altijd geluk Van dien ander: liij
is maar een pechvogel; hoe hij zijn host
ook doet en wat bij ook aanpakt, alles
loopt hem altijd tegen. i
Hebben wij het geluk in ouzo hand? Of
den tegenspoed? Indien dit zoo was, dan
zou de aarde een paradijs we/eu; wie
toch begeert ongeluk en tegenspoed?
H|
Het klinkt hoogmoedig daarom: willen
is kunnen.
Het is als of een mensch alles zelf in
zijn hand heeft; als hij maar wil.
Wij, menschen, hebben liet ver gebracht
op dit ondérmaansche op allerlei gebied;
wij, menschen, hebben ontzaglijk veel
macht, wetenschap, kennis, ja wat niet
al vergaderd, maar tot één ding zijn wij
nog niet opgeklommen, tot do almacht.
En het is daarom, dat in den ouden
Bijbel gesproken wordt van Eén, bij Wien
is zoowel het willen als bet volbrengen,
omdat bij is de Almachtige, 1
J. Nagel
Enfin, ik ben blij, dat we zoo gezellig
gebabbeld hebben, mijnheer "Osborne."
Ze liep naar de deur. "Osborne kuchte.
„Eh... miss Diverey... ik..."
Hij deed schroomvallig een schrede naar
haar toe, maar zij 'trek zicli van hem
terug.
„Wat is er, meneer Osborne? Wat wilt
u van me?"
„Ja, ziet u, hebt u vanavond iets bi-
zondeis te doen?"
„Oli... Oh ik geloof van niol."
„Willen we dan misschien vanavond naar
do bioscoop gaan?... Er is ecu nieuwe
fdm van Burrymoredie moet erg goed
zijn, naar ik hoorde."
„Dat zou wel leuk zijn," zei miss Di
versey. „Iïcel aardig van u, meneer Os
bome. lie ben. er-zeker van, dat hot oen
heel prettig avondje worden zal."
■„Dat is leuk. Het is nu zoowat kwail
voor zessen..."
„Vijf drie en veertig," zei miss Diver
sey, werktuiglijk op haar polshorloge' kij
kend, „zullen' we dus zeggen," vervolgde
ze met vriendschappelijke gemoedelijkheid,
„om kwart voor achten?"
- II.
•Op liet horloge van mrs. Shane was liet
vijf vier en veertig, toen oen der liftdeu
ren - tegenover haar lessenaar open ging
en een gezette kleine man van middel
baren leeftijd met een vriendelijk gezicht
er uit stapte. Hij had niets over zich,
dat het oog ook maar eenigszins nangO'
naam aandeed. Iiij was ecu heel gewoon
man op leeftijd, in heel gewone bloeding
met een ouden zwart vilten hoed op, een
glimmende zwarte jas en een wollen das
legen de vinnige kou om* zijn hals. Hij
had dikke behaarde handen en goedkoopc
handschoenen hij zich. Van den bol van zijn
goedkoopen hood lot aan de zolen van zijn
goedkoopc schoenen was liij een dood
gewoon en totaal onopvallend man, zooals
cr milhocncn te vinden zijn.
„En?" vroeg mrs. Shane vrij scherp.
„Kunt u me soms het privé kantoor
van mijnheer Donald Kirke wijzen?" vroeg
hij verlegen. Zijn stem was zacht en wat
zoetelijk, maar niel onaangenaam.
„Oh," zei mrs. SUano en dat was alles.
Hot kantoor van Donald Kiike op die
22ste verdieping ivcrd door talloos vele
vreemde hoeren bezocht. „Kamer 2210,
daar do gang door... rechtuit."
Dan verdiepte ze zich weer in do lezing
van haar Magazine.
Do gezette man zei; „Dankmi", met
zijn zachte slem cn stak schuin do gang
over naar do deur, waartegen iniss Di
versey eenige minuten te "Voren geklopt
had. Hij balde zijn vuist cft sloeg dan
met (ie knokkels bedaard legen de deur.
In do kamer bleef bet even stil. Dan
klonk Osborne's stem: „Binnen."
De gezette man glimlachte en opende
jle dour. Osborric zat aan zijn lessenaar'
on miss Divcisey stoml voor ue deur/ ge- -
reed om heen te gaan.
„Mol mijnheer Kirke?" vroeg de vreem
deling rustig.
„Mijnheer Kirke is uit," antwoordde 'Js-
bornc, „kan ilc u misschien..."
„Ik zal maar heengaan," zei ibhs Di
versey.
i (Wordt verwijd), j
