imdm
V O 1* H
TWEEDE BLAD
SCHIEDAMSCHE COURANT
Filmnieuws
ONZE TUIN.
DEB
ZATERDAG, 28 Augustus 1037, no. 21615
Capitol
.1 1 i „Maytimo".
Ilet is nog niet zoo lang geleden, dat
den bioscoopbezoekers oen aangename
verrassing bereid werd, namelijk toen Jea-
ïiettc MacDonald baar cliarme ton tOon
spreidde en bovendien de eigenaresse
bleek van een warme, volumcuse sopraan'
stem. Er lieerschte geen verdeoldbeid on
der do toeschouwers; or was slechts één
roepJeanetto bad dat wat men van oen
filmster verwachten kan, zij speelde goed,
en zong nog tienmaal mooier!
Haar toch had Jeanetto het bovenste
sporljc van den ladder, welke het eind
doel van een ieder, die de filmstudio's!
in do kwaliteit van arlisl(o) betreedt,
nog niet bereikt. Daarvoor was een
tegenspeler noodig als Nelson Eddy, die
met zijn prachtige bariton voor don noo-
digen achtergrond zorgt en daardoor de
vocale kwaliteiten van Jeanctte MacDo
nald niet onaanzienlijk pousseert.
T i
Jcancüe MacDonald en Nelson Eddy,
lict„lovc-tcam'' uit do film „Maylime".
Deze beide sterren treden wederom sa
men op in de film „Maytime", die ver
toond wordt in Gaplol- theater, dat ter
cere van deze première op feestelijke wijze
met meidoorn versierd is Om hen liecn
is door Sigmund Ramberg oen soort ope-
retle geschreven, een operette mei fan
tastisch mooie show scènes, waarvan de
opnamen aan het hof van Napoleon III
wel het beste voorbeeld zijn, Het thema
is door zijn eenvoud sterk. Een Russi
sche graaf, welke rol op meestcihjke wijze
vervuld wordt door Jolm Barrymore, wiens
pupil Jcanelte MacDonald is, eischt uit
liefde voor haar don zwaren prijs van
haar leven en geluk op, teil koste van
een diepgewortelde liefde voor een stu
dent,, Nelson Eddy. Naast deze hoofd
personen speelt Herman Ring, die met
den Nederlander Charles Judels, talrijke
komische intermezzo's verzorgt.
Valt er dus qua spel voel te gemeten,
ook op het muzikale gedeelte valt niets
aan te merken. Speciaal voor deze film
is door Uerbcit Slothart op motieven van
Tsjaikowski's Vijfde een opera gecompo
neerd gezongen door Jeanetto MacDo
nald, Nelson Eddy met op den achter
grond het Don Kozakkenkoor Dezoopeia
duurt meeT dan een kwartier.
Wie van romantiek, zang, muziek, en
humor houdt, raden wij aan een bezoek
aan Capitol theater te brongen.
door MARK CRANKING
9)
„De Cobra is ontvlucht," zei hij en
spoog bij het noemen van dien naam.
„Maar 'ik/heb nieuws, dat erger is" -
„Ik weet het. Hij is vergiftigd," ver
klaarde Gray.
„Vergiftigd? Wie is vergiftigd?"
vroeg ontsteld de Sirdar, terwijl hij zijn
bril afzette.
„De resident Sahib, in zijn Kamer."
Mohammed Shall sloot een oogenbhk
zijn scherpe oogen.
„Allah zij ons genadig," zei hij zacht,
„Majoor Sahib," vervolgde hij, Gray vlak
in zijn gezicht kijkend, ik heb nog veel
slechter nieuws gehoord: miss Lindsay is
ontvoerd geworden."
„Goeie 'genade," riep Gray uit, „weet
wel Iwat u zegt?" 1
«'Ia," hernam do Sirdar met bevende
swjn.„Allah, is mijn getuige, dat ik
mqts zeg, wat ik niet weel, dat waar
Eén van mijn verlrouwde mannen is
nel me zoo juist korneu zeggen."
•By wat komen zeggen?" vroeg Gray
norsch.
■„Een geitenhoeder heeft een bende" berg-
Lumière -
1 1 De geschiedenis begon's nachts.
Sinds Fiank Capra zijn „It happened
one night" maakte, is de Amerikaansche
filmindustrie op zoek getogen naar scena
rio's van gelijk peil cn verscheen "op
de an ark t een reeks films van een
dergelijke kwaliteit en gehalte, dat men
moest oppassen om bij' do waardeering
niet steeds te vervallen in Superlatieven.
Nu is de Overtreffende trap in de film
wereld een zeer geliefkoosd iets, maar
hel draagt het gevaar in zich den toe
schouwer te hesmetten, zoodat deze zich
alles mooier of slechter, edeler of getnee-
ner, naïever of geraffineerder wil voor
stellen, dan het leven in werkelijkheid is.
Zoo is het bijna gegaan mot de nakome
lingschap van „It happened one night".
Was daar niet „Mr. Doods goes to town",
zagen wij niet „She married her boss",
en „Buftalo Bill" on ongeveer in het
zelfde grenze „Dodsworth"?
Het waren alle goede films, goed in
don waren zin van het woord,, van uit
stekende makelij, met een prachtig ge
vonden onderwerp en een perfect scena
rio. Iloe licht bekruipt ons daa de nei
ging om in dit genre de fijnere nuances,
die hier lenslotto de film zuiver maken,
le verwaarloozen en het genre op zich
zelf te appreoieerem, terwijl het toch de
filmische waarde is, die het hem „doet".
En zoo staan wij dan voor „Do ge
schiedenis begon 's nachts'", waarin wij
wederom met genoegen Jean Arthur zien
spelen, thans naast Charles Boyer en Leo
Garillo, dien wij eenige weken terug nog
mochten bewonderen als Mexidaansch roo-
verhoofdman. Garillo is nu Cesare, de
beroemde kok in het Parijsche restaurant
„Chateau bleu", waar Boyer de ober-
kellner Paul is.
Op een nacht brengt Paul oen dronken
gast veilig naar zijn hotelkamer terug.
In de kamer ertiaast is Irene (Jean Ar
yan
'tlaur) tezamen met den chauffeur
haar echtgenoot, met wien zij in
scheidingsprocedure gewikkeld is Die
echtgenoot is de scheepsmagnaat Bruce
Vail, een grenzen!oos jaloorsche en. steen
harde egoist, die den chauffeur op zijn
vrouw afzond om haar te compromitteeren,
zoodat geen scheiding uitgesproken kan
worden.
Maar Paul weet een dergelijke onaan
gename situatie te verhinderen. Hij slaat
den chauffeur- neer en als Vail en zijn
detective de kamer binnenkomen steelt
hij Irenes sieraden en ineomt haar mee,
nadat hij beide mannen in een kast hoeft
opgesloten.
In ejien nacht begint de geschiedenis,
een zeer ingewikkelde" geschiedenis overi
gens, welke wij hier niet? zullen naver
tellen. Maar geestig indien rndn deze
kwalificatie na de genoemde reeks films
nog' wil aanvaarden is zij in ieder
géval. Dat kan men rustig aan den vak
man, zooals de regisseur Frank Borzago
ongetwijfeld is," overlaten, Waarmede al
dus een nieuwe aanwinst'1 aan de serie
is toegevoegd.
Prinses
Jan Ongeluk,
i Maihlalcna.
Joe Brown is een pracht van een grap
jas, om wien men steeds hartelijk lachen
lean. Ditmaal is hij pojospeler en hij heeft
het daarbij niet gemakkelijk. Maar hij slaat
zich er door en ondanks allen tegenspoed
komt hij waar hij zijn wil.
De tweede hoofdfilm is do smartelijke
geschiedenis van de groole liefde van den
IlaÜaansehon componist Bellini. liet meisje
Maddalcna wordt gespeeld door Maria Eg-
gerth, de jonge componist door Philipp
Holmes,
Scala Theater
I „Suzy".
Het zg. Scala's galaseizoen is gister
avond' ingezet met de film „S.uzy", waarin
d'o onlangs overleden filmster Jean Har
low,-Cary Grant, Franchot Tone en Lewis
Stone de hoofdrollen vervullen.
Deze film speelt in de. oprlogsjaren, laat
ons de verschrikkingen van' den krijg zien,
tipt even de spionnage aan, doch bepaalt
zich overigens tot het ©ontliet en do een
zijdige liefde tusschen'-een vrouw en tweo
mannen, met wie zij getrouwd is; de twee
de maal in de vaste overtuiging, dat haar
eerste echtgenoot om het leven gekomen is.
Jean Harlow was een der grootste film-
een actrices; een feit dat ook-in „Suzy", een
van haar laatste films, geconstateerd' k'an
worden.
Mede dank zij het hoogstaande tegenspel
van Gary Grant, Franchot Tone en Lewis
Stone, is „Suzy" geworden tot een film,
d'ie van het begin tot bet ©indé"boeit.
Do regie van dit werk werd gevoerd
door George Fit/maurice.
i 1 li Droge bouquettem
Hoewel we thans nog volop in de bloe
metjes zitten, moeten we toch reeds voor
bereidingen treffen voor d©n~ tijd dat de
bloemen schaarsch en duur zullen zijn, en
dan denken we aan die aardige droge
winterbouquetten, waarvoor we h©t mate
riaal reeds thans verzamelen. Baar zijn
immers de fleurige Stroobloemen, Holi-
ehrysum monstrosum flor© plono in ver
schillend© warme tinten. Door do papier
achtige substantie in de bloemblaadjes
kunnen zij dein geheelen winter en zelfs
nog langer goed blijven. Het aardigste is,
om de Stroobloemen gemengd te gebrui
ken, allen of in combinatie met do Sta-
tice sinuata, die door de eigenaardige plaat
sing dor bloemeu ©en weinig aan Free-
sia's doen denkon. De kleuren varieer ca
van donkerblauw, lavendel, lila, tot rose
en citroengeel, en vormen ©en goede aan
vulling van de Stroobloemen.
Natuurlijk vergeleil we ook de grappige
oranje 'Cliineesche Lampion niet, die we,
hetzij apart of met enkele takken Judas
penning kunnen verwerken.
Bizonder mooi is een combinatie van do
gele schermen van Achillea Eupatorium
Parker's var. met de blauw© Kogeldistel
en de fluwoelige bruine Lisckdodden in
©en gewonen ICeulschen inmaakpot, die
we zóó plaatsen, dat we boven op de
bloemen kunnen kijken.
Ook de verschillende grassen vormen
prachtig materiaal voor ons doel, denken
we slechts aan de enorme donzige plui
men van het Pampasgras, Gynerium, of als
tegenstelling het grappige pluizige Haze
staartje, Lagurus ovatus en het ritselende
Siddergras, Briza' maxima, die we, hetzij
apart, hetzij ter aanvulling van verschil
lende winterbouquetten kunnen gebruiken
Al het materiaal voor onze winter
bouquetten moet wel volkomea droog zijn,
voor wfe het schikken. Als er nog vocht
in aanwezig is knakken de stengels of
bloemen om, en herstellen zicli iniet meer.
Om dit te voorkomen hangen we de bloe
men eerst nog ©en paar weken omgekeerd
op ©en droge luchtige plaats, daarna
schikken we ze vooral losjes in de ver
schillende vazen, want hier is een deco
ratieve hlbemschikking haast nog van
meer belang dan bij levende bloemen, zij
moeten ons immers maanden achtereen
gezelschap houden
A. MULLER—IDZERDA.
Vier niijncm egers liggen in do lia.vetn van Yiissingcn gereed om naar Neil. 'O osl-RnHi! lo vertrekken. Dit vertrek
bewoners gezien, die in gestrekten galop
terug ging naar bet gebergte; óóit van
ben dioeg een lang pak, dwars over zijn
zadel..."
„Nu ja, en verder?"
„Hij zweert, Sabi'b, voeten ©n enkels
van een'blanke vrouw to hebben gezien,
die aan één zijde uit het pak staken.
Wil Uw Edele den man ondervragen?"
„Neen, niet hier," sneed Gray bits af.
„Laat hem direct naar de residentswoning
gaan. En wanneer veronderstellen ze, dat
liet gebeurd is?" vervolgde hij, niet in
slaat te wadden tot Mohammed Shall de
gevraagde inlichtingen gegeven had
-„De man heeft van-geen tijd gespro
ken... Bovendien, Uw Edele weet, dat
deze onbeschaafde lieden geen horloges
bezitten."
„Zijn er nog berichten vau de residents
woning?".
„Neen
.„Hoe weet u dan, dat het miss Lindsay
is, die zo hebben ontvoerd?- AJle wou
wen voelen lijken op elkaar."
Hij bevochtigde met. zijn tong zijn droge
lippen
Mohammed Shah hield hom een groene
sjaal voor,
„De onlvoéiders hebben deze verloren,"
zei hij ernstig.
Hel was die van Diana, met in één der
hoeken haar geborduurde, initialen. Gray
herinnerde zich, ze haar den vorigen
avond te hebben omgedaan. Een oogen blik
dacht hij na... en toon tkwam een stort
vloed van bevelen- -
„U moet direct naar den Mir "gaan,
Sirdar. -Verzoek hem troepen te -zenden,
zal Maandag p.s. plaats hebben.
Mijmeringen.
I De leuze. 1
Misschienzijn er heel© goede maar
in onzen tijd oefent de leuze, vooral op,
politiek terrein, een zeer bed enkelijken in
vloed' op de menschelijlk© samenleving, na
tionaal en internationaal, uit. De leuze
heeft iets bed'wélmends, brengt den mensch!
en nog meer de massa gemakkelijk in een
roes. Ze schijnt vaak magisch en ontlast
het individu van de moeilijke taak om na
te denken, zich in de waagstukken, welke
het ingewikkelde leven stelt, te verdiepen.
Fascisme is moorcf" roepen de anti-fascis
ten en de onberedeneerde haat van duizen
den, ja, millioencnklampt zich aan dien
slagzin vast. „Juda verredke" schreeu w en
de nazi's en een verschrikkelijke golf van
manifest geworden anti-semitisme spoelt
over „de beschaafde wereld".
Niets is gemakkelijker dan zijn geest
in boeien te laten slaan door'de duistere
njagie van een leuze Alle gecompliceerde
levensproblemen, waarvoor elk© mensch in
eiken tijd opnieuw wordt geplaatst, lijken
bij tooverslag, zoo niet geheel dan in elk
geval voor een goed deel, er door opgelost.
De leuze verricht als 't ware de functie van
een godsdienstige overtuiging van ©en ge
loof, dat den mensch verlost van zijn in
nerlijke conflicten. Zij is de sleutel, die dei
deuren zou vermogen te openen, waardoor
de menschheid zidh naar een veel voor
treffelijker samenleving "kan begeven. Zij
stelt schijnbaar al de gebreken ©ener ge
brekkige maatschappij eenvoudigweg ter
zijde,
Het lijdt geen twijfel, 'dat er vele men-
srihen zijn, die zonder de leuze niet zouden
kunnen leven. Hun geest heeft te weinig -
diepgang, om de zeeën van het groote Ge
heim te bevaren. Zij moeten zich vastklam
pen aan de plompe begrippen van een'
korten slagzin, ,om bun aardscihe leven, hun;
bestaan richting te kunnen geven. Voor de-
zen zou men de leuze dus een levensbe
hoefte kunnen noemen; ©en onontbeer
lijke geestelijke „kracht". En daarmede re
kening houdende, ontkomt men niet aan
de erkenning, dat zij een maatschapp-olijk©
taak vervult, welke belangrijk meet beo
ten; en dat zij dus nuttig is.
Maar dit, haar nut, slaat om in groot ge
vaar voor de'samenleving, zondrai z© hard!
gezegd, een horde bijeenroept. Allerhande
duistere instincten worden dan wakker in
een aangesloten massa, welke redeloos',
door haat voortgedreven, zich aan ©en gö-
vestigde orde van dingen wil vergrijpen. De
geschiedenis der revoluties loert, tot welk©
verschrikkingen zulks kan lijden. Revolu
ties schijnen in bepaalde tijden een noodza
kelijk kwaad ,te wezen Het merkwaardigst©
er van is, dat vrijwel zonder uitzondering
steeds bepaalde leuzen kunnen worden, aan
gewezen, welke baar eerste buitensporig
heden ui het leven riepen. „Vrijheid, ge
lijkheid en broederschap" schreeuwden d©
Fransohe patiiotten aan liet eind© der IS©
eeuw Deze leuze, waarvan do massa op,
geen stukken na de draagwijdte besefte,
(nóch haar paradoxale karaUei) kleurde d©
straten van Parijs ïood van onschuldig
bloed Ze ontketende de hartstochten, wel
ke zich verlusLigden in hot wreode spel
van do guillotine i
Vermoedelijk zijn de meeste leuzen goed
aardig van karakter. Eu zonder twijfel zija
er bepaalde hachelijke maatschappelijk©
omstandigheden noodig, ©m de andere,
zwanger van latente kwaadaardigheid, lot
de bewerksters van verschrikkingen te la
ten gedijen Maar wee den tijd, waarin'bet
zoover komt Dan kan een leuze, waaraan'
zich een opstandige massa vastklampt, d©
menschheid ijséhjk duur ie staan komen.
AI naar gelang zij met haar schijnbaar
verheven en gemakkelijk tc begrijpen ideo
logie, haar betoovormg Over kleiner ©i"
grootcr oppervlakte uitstrekt, zal ze ver
schrikkelijker in haar uitwerking zijn. Wer
den er ooit eiger en omvangrijker misdaden
gepleegd dan onder het mom van oen zoiö-
genanmd heilig ideaal?
S. van Mariëngaarde.
om de omgeving te zuiveren. Zeg, dat ik
me van nu af onder zijjj noscherming
stel. Laat hij me over een half uur aan
de residenlswoning. een vijftig man van
zijn lijfwacht zenden..."
De oppasser Limbui wachtte met de mer
rie Leila voor de wijd geopende poort van
de binnenplaats. Nadat Gray den bewa
ker een roupie toegeworpen liarl, sprong
hij in het zadel en tegelijkertijd bevond
bij zich tegenover de morrende beigbe-
woners, saamgeschoold voer den ingang
„Je zult boenen moeten maken, Limbu,"
zei hij, zijn teugels verzamelend De op
passer hief zijn oogen naar, hem op en
grinnikte
„Op zij," riep Giay, slaande in zijn
stijgbeugels. „Op zij."
Limbu ondersteunde het bevel met sten
torstem. en de hoeven van Leila sloegen
vonken uit het steénen plaveisel. Do me
nigte maakte ruimte. De ontevredenheid
ditto zich nu in gebrul. Als de voorste
ven van een schip tusschen de deinende
golven baande in'©en dichte stofwolk ge
huld de lange bergbewoner op zijn merrie
met baar glanzende huid zich een weg door
de mensohenzee.
En dat duurde" tot voorbij de oude
poort van Labak tot in het open veld.
„Kun je het volhouden, Limbu?"
De dappere kleine Gurkha knikte van
ja, l© veel'achter adem, om zelfs te kun
nen_ glimlachen.
Lieden uit die streek, die deze jacht mee
gemaakt hebben, raken nog opgewonden
wanneer ze 'er over spreken: het paard
in galop, ©en stofwolk, di© echter aan
joeg; de hooge gestalte in inlandsche klee
ding die een klein steng mannetj'e in
khaki uniform vasthield bij zijn kraa'b,
en dat mannetje vloog meer, dan dat
het liep met groote spiongen ovei
steenen over leem- en kleigrond
tusschen doornachtige struiken en c ictus
bladen, door do hoogten op, door berg-
stioomen heen zich vastklemmend aan
een zadelnem...
Teen do residentswoning beieikt was,
sprong majoor Giay van zijn paard en
Ici'wijl hij de teugels toewieip aan oen
der knechts, dLe hem met gioote oogen
aanstaarde, gaf hij bevel aan oen atidor
een fiesch whisky te brengen aan Limbu,
die vlak voor liet lick van uitpuiling
m elkaar gezakt was.
Niettegenstaande zijn vermomming her
kende Rissaldar Sher Singh, de inlandsche
ritmeester van de cavalerie, die op de
stoep stond, hem direct. Wie eenmail den
reusachtig langen Brit gezien had, vergat
hem niet licht.
„Heeft Uwe Edele gehooid..." begon de
Rissaldar.
Gray kmkie toestemmend De heele we
reld scheen van de gebeurtenissen op de
hoogte le zijn. En nu vroegen ze nota
bene aan hem, of hij" ze kende...
„Hé, Mercer. Welk een afschuwelijke ge
schiedenis Ik kan zeker wel eenige van
jou mannen krijgen, hé? Dunk je.
En ook een mitrailleuse? Mohammed Shall
zal den Mir om" een vijftig man ver
zoeken.
„Ik zou graag" met je mee zijn ge
gaan." antwoordde Biereer, zijn mager ge
zicht afwendend, en met alle soldaten,
waarover ik beschik. Maar. die duivels
hebben oen vooisprong van zeven uur
en gedurende do eerste vier en twintig
uur gaan ze natuurlijk Ln een razend tem
po. Ik Kan do residentie onmogelijk zon
der bescherming laten Ilcb j© aan de helfc
van mijn üoep genoeg? Goed. Ik zal
je ook een mitiuilleuse zenden. De Ris-1
saldar Sahib kan met jo mee gaan. Ifc
verwed tien tegen oen, dat de Cobra d©
richting van den Malia Gunj is ingesla
gen cn het nog mot geëxploreerde ge
bied diep in Uokt."
„Ik dank jo, mijn waarde," zei Gray,
en vervolgde zachtjes: „Je liobt zeker
naar Simla getelegrafeerd?"
- De dokter uit de 'residentie, die naast
hom stond, nam liet woord.
„Bbjn telegrafisch rapport aan de -me
dische aulonteilen..."
Giay viel hem in de rede:
„Wolko oorzaak heeft de dood, volgens
jou?"
„Wie heeft sir John de koffie gebracht?,
Jij vroeg Gray aan oen knecht.
D© knecht niet bij machte te spreken^
knikle toestemmend.
..Eu bad je zo ook zelf klaargemaakt ?'J
Gray wist, dat de man twinlig jaar lang
in dienst van sir John was geweest en hij
beklaagde hem in s'tilte.
„Neen, Sahib. De musaiohi." (ïïulpkok;*
„Laat dien eens hier komen."
„Hij heeft koorts, Sahib, ik geloof da|
bij stervende is," antwoordde do knecht
zich geweld aandoend,
Wordt vervolgd.)
V f*"
X
ÏS*
y
Nodorlandscho bewerking tloor
MARIE DE BELMONTE
NIHjw
Op 'n drogen weg moet uw auto
bij 40 km per uur binnen 16
meter kunnen stoppen. Maar bij
80 km per uur is die remweg
niet 32, maar 64 meter!
s< «A
„Yeigif."
