DE APPEL VIEL NIET, MAAR
rjWm7
«iu
.sfmi
fiaftB rafltH
Door R. I.
rond en het liefst had hij' al die jongens
eens flink afgerammeld. Maar wat kon hij
alleen beginnen, tegen zoveel groteren!
Opeens, zonder zich te bekommeren om
de regels van het spel, ving hij van kwaad-
héld de bal met zijn handen op en liep
er hard mee weg, regelrecht naar het doel,
waar hij hem met een goedgemikte zwaai
prachtig doorheen gooide.
„Dat geldt niet!" schreeuwden de jon
gens verontwaardigd.
„En ik vind dat het wel geldt!" riep de
kleine knaap en hij lachte' al de boze
kameraden uit.
Een paar dagen later, toen de Rugby-
jongens al een hele vrije middag gevoet
bald -_dden, stelde er. één voor om 1 i nu
eens te spelen, zoals die kleine jongen het
laatst had willen doen. .Ze dedenhet, zo
maar voor de grap, en ze vonden het erg
leuk. De leraren zeiden eerst wel dat het
zo geen spelen wa3, maar langzamerhand
begonnen ze de nieuwe methode toch ook
wel aardig te vinden en zo werd dit spel
algemeen op de school te Rugby ingevoerd.
Toen een paar weken daarna leerlingen
van -ndere scholen een bezoek brachten
aan de Rugby-school, waren ze eerst hoogst
verbaasd over de vreemde manier van
„voetballen", die ze er daar op na hielden.
Maar toen ze het ook een keer gedaan had
den, vond hef spel direct bijval. En zo
verspreidde het zich langzamerhand over
do andere scholen door heel Engeland.
„Maar hoe heet dit spel dan toch?" vroeg
iemand.
„Ik weet het heus niet, het heeft geen
naam, geloof ik. 'k Weet alleen dat het in
Rugby voor het eerst gespeeld werd", luid
de het antwoord.'
„Nou", zei dé eerste weer, „laten we het
dan „Rugby" noemen!"
En'zo is het gebleven. Op de helft van
de negentiende eeuw begon het nieuwe
spel al over Europa en de hele wereld
verspreid te raken. Tegen het eind van die
eeuw hadden 'verschillende landen een
„Rugby-Bond". Als jullie ook aan die sport
doet of het soms eens speelt op gymnas
tiek, dan moeten jullie maar een denken
aan dien kleinen Engelschen jongen, die zo
geplaagd werd,- dat hij van kwaadheid een
nieuwe sport uitvond!
Engeland is altijd al het land van de
•port geweest. Ook in de tijd, toen in an
dere landen nog haast niemand aan sport
deed, werden er in Engeland al verschil
lende takken van sport beoefend. Op de
scholen werd honderd jaar geleden al ge
voetbald door de leerlingen. Voetballen
stond van oudsher b.v. op het programma
yan de school 1 - Rugby, die al in 1567 op-
'gericht werd en waaraan de rugby-sport
haar naam heeft te danken.
Het was een mooie zomerdag in 1823. De
lessen waren afg-'open en de leerlingen
yan de kostschool te Rugby mochten gaan
spelen. Natuurlijk werd er gevoetbald!
Maar van de jongeren, die meededen, was
er een, die voortdurend geplaagd werd.
.Wat hij uitgevoerd had en waarom de
anderen zo op hem gebeten waren, weten
W« niet. Maar een feit is, dat ze het op hem
langs de helling terugrijden, zonder be
stuurder. Zwaarbeladen goederenwagens
zijn het, daarom hebben ze zo'n razende
vaart naar beneden. Hij kijkt naar Koen,
die met opeengeklemde lippen zijn vader
aanziet. Ook de jongen begrijpt het gevaar.
Een ruk aan de rem, de trein staat stil.
„Koen", zegt de machinist schor, ,zie je
deze hendel?" „Ja vader!"
„Dat is de rem. Ik zal de trein terug laten
rijden. Weet jij die oude dikke beuk even
voor Erthford?" ,Ja vader!"
„Als de trein daar voorbij is, moet je
met alle kracht aan de rem trekken, be
grepen?" „Ja vader!"
De machinist slikt even,, zijn gezicht
wordt vastberaden. De trein rolt al terug,
in snelle vaart weer van de berg af, die
hij langzaam bestegen is. Tien zware goe
derenwagens rollen als een dreigend gevaar
in tomeloze vaart er achter aan. De reizi
gers hebben begrepen dat er iets gebeurd
is, ze verdringen zich voor de raampjes.
„Bij de beuk remmen!!" schreeuwt de
machinist nog eens, dan springt hij uit de
rijdende trein. Hij rent vooruit, de naderen
de goederende wagens tegemoet, een stang
houdt hij in de hand geklemd. Daar moet
een wissel zijn, die naar een,oud bergspoor
voert, dat niet meer gebruikt "wordt. Voor
'n deel'zijn'de rails al opgebroken, maar
dc wissel is er nog, moet er nog zijn! Ja,
daar ligt hij, de machinist stort er zich op.
Hij stoot krachtig de stang tusschen de
rails, maar de oude wissel is vastgeroest.
EEN PRACHTIG SCHOT.
De sheriff Albert Pederson uit Jova
(U.S.A.) wilde een grote vogel neerschie
ten ,die over zijn hoofd vloog. Hij raakte
echter niet do vogel, maar wel de 25 c.M.
grote vis, die de vogel in zijn bek droeg.
HET ZWEVENDE EL
Het is mogelijk.,om.een ei te laten zwe
ven in een vloeistof. Hoe kan dat nou, zul
je zeggen, een ei. is toch veel te zwaar?
Toch kun jij het ook! Om dit kunstje uit
te voeren, moet je twee vloeistoffen in een
glazen pot doan. Eerst doe je de pot half
vol met water, waarin heel veel zout is
opgelost. Daarna vul je de pot heel lang
zaam en voorzichtig met gewoon water bij.
Dit is lichter dan het zoute water en zal
dus boven blijven. Als je nu heel voor
zichtig het ei in! de vloeistof laat glijden,
zal het blijven-zweven op de grens van
het zoute en het gewone water.
gemunt hadden. Als hij een oogenblik de
bal had en hem naar het doel werkte, dan
kon hij er zeker van zijn dat een van zijn
eigen partij, hem op hef laatste moment
ide bal afnam, voortdurend werd hij ge-
'duwd of beentje gelicht. Dat liet het
kleine jochie zich niet meer welgevallen!
Hij werd steeds meer woedend, met een
vuurrood hoofd van kwaadheid rende hij
WETENSWAARDIGHEDEN.
Ratten en reinheid.
Een Éngelsch bioloog heeft vastgesteld,
dat ratten maar in één opzicht belangstel
ling hebben voor reinheid, althans voor iets
dat met reinheid te maken heeft. Ze houden
n.l. erg van zeep, om. die op te eten.
Waarom Is dc giraffe stom?
Alle pogingen van paleerden en van die
rentemmers om de giraffe een. of ander
geluid te dóen voortbrengen, zijn tot nog
toe tevergeefs geweest. Het langbenige en
langhalzige dier schijnt stom te zijn en te
blijven/Misschien is'zyn:. luchtpijp'wel te
lang, juist door die lange hals..
Robinson wil van het eiland af.
Op. het Zondagseiland dicht bij Nieuw-
Zeeland woonden jaren lang een paar klui
zenaars. Nu echter schijnen ze genoeg van
de eenzaamheid van het oiAfwoonde ei
land t« hebben, want ze hebben aan de
Australische regei ing gevraagd, of die
hun schip wil sturen om hen er vandaan
te halen.
,Wat zijn die appels prachtig rood,
,Wat lijken die me fijn,
Maar io kan. ik er vast niet by
Ik moest wat groter zijn.
Ik ga eens hangen aan die tak,
En zwaai flink heen en weer,
Misschien trap ik dan met mijn voet
Die grote appel nee».
't Zijn buurmans appels ..maar nou ja,
Die kan me hier niet ten,
Ik heb hem bijna, nog een keer,
Dan valt hi) wel misschien.
Maar wat is dat toch voor gekraak?
En wat gebeurt me nou?..,.
Daar ligt hij zelf al op den grond
Nu heeft hij wel berouw, i
