Het verhaal van de Apachen
Op welke dag ben je geboren
POPPENKLEDERDRACHT
ZELDZAME KRANTEN
TEKENOEFENING
■r
s
WM
JAREN.
1901-199$
MAANDEN
Ai
53
81
9
(7
77
3
5
-V
3
6
X
9
17
2,
26
S9
82
5
9
9-
6
X
9
(7
3
9
Y
3
27
55
83
6
A
2
5
(7
3
5
Y
9
6
JL
9
28
Sé
89
<y
3
9
(7
2
5
(7
3
6
Y
9
6
M
57
85
X
S
5
Y
3
6
Y
9
er
X
(9
17
172
3o
S3
86
3
6
6
2
9
17
X
9
Y
3
6
Y
os
31
59
87
9
<7
7
3
5
Y
3
6
X
9
17
X-
(79
31
60
88
5
Y
5
(7
3
5
Y
9
6
2
9
9
<76
33
61
89
<7
3
3
6
Y
9
6
X
5
9
3
(76
39
62.
90
1
9
9
(7
JL
9
<7
3
6
Y
9
<5~
35
63
91
2.
5
5
Y
3
Y
9
oJ
X
9
17
<78
36
69
92
3
6
o-
3
5
Y
3
6
X
9
17
2
99
3/
65
93
5
1
Y
9
6
JL
9
17.
3
5
Y
3.
1(7
33
66
99
6
X
JL
5
(7
3
5
1
9
6
J,
9
11
39
67
95
<y
3
3
6
Y
5-
6
X
5
7
3
5
jx
90
68
96
9
Y
3
6
Y
9
O"
i.
9
17
15
91
69
9
'3
6
A
9
(7
X.
5
Y
3
6
Y
Y-V
92
YO
98
9
<7
V
3
5-
Y
3
6
X
9
(7
2
16
93
7/
99\
5
Y
Y
9
6
X
9
(7
3
Y
3
Yé
99
?Z
6
<*-
3
Y
9
6
J>.
5
(7
3
9
1?
96
73
Y
9
9
<r
JL
5
17
3
6
Y
9
6
18
96
Tf
2
9
S
Y
3
6
9
9
17
X
9
(7
Y9
9?
75
3
6
6
X
9
o-
2
5
Y
3
6
Y
2(7
98
Té
9
<7.
V-'
9
'6
'JL:
9.
<7
3
'5'
Y
3
XY
*9
7?
6
X
2'
5
(7
3
S
Y
6
X.
9
&z
SC
78
(7
3
3
6
9
X
.9
17
3
.9
23
SY
7?
Y
9
9
<7
X
i7
3
6
Y
9
6
19
62
80
2
S
6
9
er
JL
9
Y
3
(o
1
8
17
7
WETENSWAARDIGHEDEN.
aardig gezicht,
kerblauw of
als het 's winters lcoud is, zie je ze ook wel
lopen met die dikke berenmuts.
WEEKDAGEN
cloov MAJA VAN HEYMEN
Door de rotsachtige dalen van het Dra-
goon-gebergte langs de Zuidelijke grens van
de staat Arizona reed een troepje Amerl-
kaanse verkenners. Voor op hun paarden
hadden ze de geladen karabijnen liggen,
want het was een gevaarlijke weg door de
eenzame wouden. De Apachenstam, die in
deze streken woonde, wilde geen gehoor
geven aan de verzoeken der blanken om
de krijgsbiji te begraven en de bewoners
van de blokhutten langs de rand van de
bossen hadden iedere week zeker een over
val van de iloodhuiden te duenten.
Alfred Sieber, de aanvoerder van de ver-
l.enners, reed met zijn Jongen vriend Ed
ward Bentor voorop. De beide mannen spra
ken vp gedempte toon, zoals ze dat gewoon
waren In de wildernis, terwijl hun ogen op
lettend langs de steile hellingen en ritspun-
ten zwierven. Natuurlijk geen spoor van de
Apachen te zien", bromde Sieber. „Hun
spionnen hebben ons allang gezien en de
Roodhuiden zitten in de wouden te wachten,
tot wij voorbij zijn. Ik zal blij zijn als we
dit .gedeelte veilig achter de rug hebben":
„En ik had nog wel zin om tier een paar
ie, Alfred, daar zou ik wel eens heen willen,
om te zien, ol dat verhaal waar is.
Allrcd Sieber schudde eerst zijn hoofd.
„Nee, Edward, daar zou ik maar niet aan
beginnen. Je bent daarboven zonder enige
bescherming. De dichtstbij wonende blanken
zijn nog mijlen ver van je af en wat dat
zilver betreft, ik vrees dat die Apache maar
wat heeft verzonnen of dat het een sprookje
is". Maar Benton gaf het niet op en eindelijk
kreeg hij zijn zin: Sieber gaf hem verlof.
„Goed dan", zei hij, „wat mij betreft kun
je gaan, maar dit voorspel Uc je: alles wat
je daar in de bergen vindt, is.je eigen
grafsteen1."
Toen Edward Benton de volgende dag al
leen op weg ging, inoest hij wel can die
sombere voorspelling denken. Geen mens
kwam hij tegen in de eenzame ravijnen,
waar het pad doorheen voerde. Met grote
moeite en onder veel ontberingen bereikte
hij werkelijk de plaats die de Apache hem
had aangeduid. Het was een ketelvormig dal
rondom door hoge bergen ingesloten. Na
een >tüdje gezocht-te hebben, ontdekte-de
verkenner tussen de rotsen, bijna geheel
wekei te blijven!" lachte Edward Benotn.
„Als je me eens een poosje.verlof gaf?"
„Och, praat toch geen onzin, jongen". De
aanvoerder keek den jongen man verbaasd
aan. Wil je .hier je vacantie doorbrengen?
Denk je hier een rustkuur te doen mis
schien?" spotte hij.
Maar Benton kwam dicht bij hem rijden
en keek om zich heen voor. hij begon te
spreken. „Luister, ik zal je mijn geheim ver
tellen. Toen lk een poosje geleden op ver
kenning was bij de Mexicaanse grens, vond
ik een ouden Apache. Hij was gewond door
een schot van een der bloKhutbewoners en
lag hulpeloos in het bos. Lk verbond zijn
wond en gaf hem wat te eten en te drinken
en uit dankbaarheid vertelde de Indiaan mij
een eigenaardig verhaal. Daarginds namelijk,
tussen die spitstoelopende rotspunt en die
brede bergketen moet ongeveer twintig jaar
geleden een blanke zijn geweest, die daar
gajn blokhut had. En die man zou daar een
diepe groeve gemaakt hebben, waaruit hij
zilver haalde. Helaas heeft hij niet veel aan
zijn ontdekking gehad, want de Apachen
deden een overval op hem, ze namen hem
gevangen en hebben hem gescalpeerd. Zie
begroeid met doornstruiken, een blokhut.
Daarnaast zag hij de afgebrokkelde rand
van de groeve, die de geheimzinnige blanke
daar alleen had gegraven. Edward ging on
middellijk aan het werk. Spaden en hou-
wélen had hij meegenomen en zijn eerste
werk was de halfingestorte schacht weer uit
te graven en wijder te maken. Zijn karabijn
lag naast hem op de grond, voor gebruik
gereed.
Aan het eind van de derde dag, waarin
hij met onvermoeide ijver het zware werk
had verricht, zag Edward voor het eerst iets
glinsteren tussen het zand. Hij „reep een
handvol aarde en daartussen vond hij een
vrij zwaar brokje zilver. Een zachte kreet
van vreugde liet hij horen. Het verhaal van
den ouden indiaan was dus toch waarheid
geweest! Nu sleepte hij grote stenen aan, die
hij boven op de schacht opstapelde, om de
plaats gemakkelijk te herkennen. Daarna
reed hij naar het Noorden om in de dichtst
bijzijnde stad Tucson zijn ontdekking te
melden en een bewijs van inbezitneming
aan te vragen.
Maar deze weg liep dwars door het gebied
van de oorlogszuchtige Apachen. De tweede
Een jongen uit Elzas-Lotharingen.
Wè gaan'weer, naar eén ander land en ook
een andere kant, want nu is het naar het
Zuiden. Je weet, Elzas-Lotharingen'ligt op
de grens van Frankrijk en Duitsland. Vroe
ger was het van Frankrijk, toen is het een
poos Duits geweest, nu heeft Frankrijk het
weer. De costuums worden er niet erg veel
meer gedragen en meer door de meisjes dan
door de Jongens. Maar op feestdagen zie je
ze beide toch nog wei en het is een heel
Deze jongen heeft een don-
zwart jasje aan en net zo'n
broek, beide met metalen knopen, dus geel
ot wit. Zijn vestje is rood en zijn sokken
hebben gekierde dwarsstreepjes. Het korte
buisje, dat hij alleen draagt bij heel
grote feestelijkheden, is helderblauw met
een witte rand, die geborduurd is. Gewoon
lijk draagt hij" hei ronde hoedje erbij, maai
dag kwam Edward'met hen in aanraking
en beleefde hij een 'gevaarlijk avontuur
Toen hij 'door liét 'dichte woud reed, hoorde
hij plotseling hun oorlogskreet vlak bij zich
in het kreupelhout en een regen-van pijlen
suisde om zijn hoofd. Gelukkig werd hij zelf
niet geraakt, maar zijn paard kreeg twee
dodelijke wondén van vergiftige pijlen en
zakte in elkaar. Onmiddellijk vuurde Edward
zijn karabijn nf in de richting van de aan
vallers en bereikte daarmee, dat zij zich
terugtrokken met een paar gewonden. Nu
moest hij zich snel verstoppen en hij baande
zich te voet 'een weg tussen struiken en rot
sen door. Dagen en nachten durfde hij niet
verder te trekken en moest hij In een holle
boomstam blijven. Proviand had hij niet
meer, en hij inoest honger lijden, totdat liet
hem eindelijk gelukte een wilde eend te
schieten. Die moest hij wel rauw opeten,
want hij waagde het nog niet een vuur aan
te leggen. Eindelijk meende hij, dat het wel
veilig was om verder te gaan en langs grote
omwegen vervolgde hij zijn weg naar Tuc
son. Veertien dagen nadat hij van de zilver
groeve was weggegaan, bereikte hij de stad,
verzwakt, haveloos en verwilderd, hongerig
en doodmoe. Maar zodra hij weer wat op
krachten was gekomen, verzamelde-Edward
Bonton een troep flinke dappere mannen en
nam hen mee, naar zijn vondst. Al gauw
volgden allerleiavonturiers én gelukzoekers
era hun brood te verdienen in het „zilver
paradijs" van Benton. In de omtrek van het
keteldal groeide een hele nederzetting en
gedachtig aan de voorspelling van zijn vriend
Ailred Sieber noemde Edward de plaats
„Tombstone", dat betekent: „Grafsteen.
Enige jaren later verkocht Edward Benton
zijn zilvergroeve voor een reusachtige som
geld en leefde verder als een rijk man in
zijn stad. Toen hij stierf, werd hij volgens
zijn laatste wil begraven op een heuvel vlak
bij de stad, onder een pyramidc van ruwe
stenen.
Jan.
Febr,
Maart. jA pril.
Mof/
Juni,'. Juli. j Aug,
Sop! j Oei. j Nov.
Dec.
(y
(7
ZONDAG
i
16
22
29
36
MAANDAG
JL
9
16
23
30
37
DINSDAG
3
YO
29
31
WOENSDAG
9
Y1
18
25
3 2
DONDERDAG
5
12
19
26
33
VRIJDAG
G
13
20
Z7
39
ZATERDAG
19
Z1
28
35
'in het Britse museum heeft men, enige
klanten, die tot de zeldzaamste ter wereld
behoren. Het nieuwste exemplaar .is een
blad, dat de titel „Pow-Vow" heeft en in het
Tibetaans wordt geschreven. Deze krant
wordtgeschreven ";op; ongeveer 3050 M.
hoogte. Hij worat uitgegeven door een En
gelsen zendeling Waiter. Asboe, die al jaren
niet zijn vrouw te Kylang woont in het
Tibetaanse hoogland'. Zijn lcrant,. die in 50
exemplaren verschijnt, iedere maand, en
verspreid wordt onder de Boeddhistische
Titetanen, bevat behalve godsdienstige stuk
ke i ook allerlei medische raadgevingen,
waardoor de zéndeling "de algemenn gezond
heidstoestand van debevolking en de zin
voor reinheid wil verbeteren. A'sboe, die in
Engeland de eerenaam van de „held van de
ijswoestijnen" heeft gekregen, moet per jaar
500 mijten afleggen om zijn kranten zelf
rond te brengen.
Dan is er nog een merkwaardige krant,
die jaren geleden in Noord-Amerika werd
opgericht. Een jongé journalist, die te arm
was om zelf een krant te laten drukken,
schreef al zijn berichten en verhalen op....
de iachterkant ..van de gesteven /papieren
„frontjés", die de heren, toen droegen.
De. mensen" vónden dal zo interessant, dat
ze vochten om zijn kranten en het duurde
niet lang of hij moest verschillende „fron
tjés" aan elkaar plakken, maar toen ver
diende hfj ook al zo veel dat hij al gauw
een cigpn blad kon bekostigen.
Veel kranten hebben een feuilleton, die
eindeloos vervolgd wordt, soms maanden
lang. Maar ln dat opzicht spant 'Tokio de
kroon, want ëen lcrant, die daar verschijnt,
is 20 jaar geleden met een feuilleton begon
nen, die nu kort geleden hét 3300ste vervolg
had. Als die ooit ln zijn geheel uitgegeven
zou worden, mochten hei wel kranten zijn,
waar je met een trap bij moest klimmen om
de bovenste regels te lezen, zulke grote
bladen zouden het dan worden. De schrijver
die deze feuilletons Is begonnen, is Intussen
gestorven, maar zijn zoon schrijft er nu ver
der aan.
Niet alle kranten hebben altijd uit papier
bestaan, la Frankrijk is ln het jaar 1831
een krant verschenen, die „De politieke zak
doek" heette en die werkelijk in plaats van
op papier, op katoen was gedrukt. De uit
gever deed dit om de hoge belasting op het
papier te ontlopen. Nutrof het dat juist iri
die herfst heel Parijs zowat verkouden was,
dus de kranten werden niet alleen gekocht
omdat ze goedkoper wairenof. uit curiositeit,
maar ook omzo echt als zakdoeken te ge
bruiken. Toen ln hét voorjaar de verkoud
heden weer minder werden en het nieuwtje
er af was, verdween de zakdoeken-krant.
Engeland heeft de enige krant op de wereld,
waarvan er maar eentje fs gedrukt.. In'de
vorige eeuw'was er een Engels staatsman
ernstig ziek en om hem niet de verontrus
tende berichten over zijn ziekte in de kran
ten-te laten lezen, maakte men voor hem
een aparte krant, waar, alleen gunstige
tijdingen in kwamen.
Ook is er in Engeland een blad geweest,
dat „Anti Tophat" heette, wat betekent
„Tegen "de Hoge Hoed". Een rijke zonderling
De meesten van jullie zullen wel weten
op wat voor dag of je bent geboren, dat
zullen je vader en moeder jé wel hebben
verteld. Maar als je het niet weet, kun je
het met deze tabel gemakkelijk uitrekenen
en ook kun je nagaan op welke dag je in
een bepaald jaar jarig zult zijn. Uit een
voorbeeld kun je het best begrijpen, hoe het
in zijn wérk gaat: Laten we eens opzoeken
wat de 31ste Maart voor een dag is geweest
^n 1901. Dan zoeken we onder de kolom
„jaren" het eindcijfer 01, langs diezelfde rij
gaan we naar rechts tot we bij de maanden
komen aan Maart. In dat vakje staat het
getal 5. Dit tel je op bij de gezochte datum,
dus in dit" geval'31'en 5 geeft-36. Als je nu
in de kolom weekdagen het getal 36 opzoekt,
zie je dat het in de rij v„n de Zondag staat.
31 Maart 1901 was dus een Zondag. Op die
manier kun je elke dag uitrekenen die je
maar wilt, van .1901 tot 1999.,
had het opgericht, om daardoor de strijd
aan té binden met de hoge hoed, die in
Engeland heel veel wordt gedragen en waar
hij blijkbaar een hekel aan had. Tóen hij
stierf, vond men in zijn testament de voor-
waarde_dat zijn neven alleen dan zijn geld
zouden erven, als ze zorgden dat het blad
bleef bestaan. Zoo Is het werkelijk nog eén;
paar maal Verschenen, maar. ei- waren'iri hét
geheel maar vijf abonnó's voor..,Y A-
\in een klein dp'rpje.'in 'Duitslanci'was;een
schoolmeester, die de mensen daar zo vrese-
STERVEN DIEREN IN DE VRIJHEID
EERDER
Enige zoölogen ln Zuid-Afrika beweren,
dat dieren in de vrije natuur gemiddeld niet
zo oud worden, als dieren die in een dieren
tuin leven. Misschien' komt het, dat ze aan
meer gevaren zijn blootgesteld, maar ze
sterven haast allen vroeger.
lijk dom vond, dat hij, om ze tot het lezen
van kranten te brengen, zelf een krant op
richtte/waarin hij allerlei berichten zette,
die hij uit de grote bladen overnam. Dat was
de enige krant van de hele wereld, die op
móest houden te bestaan, omdat.er te
veel ab'onriè's kwamen. De meester liet
namelijk de jongens de kranten overschrij
ven als schrijf- én-taaloefening en die over
geschreven kranten bracht hij rond*. Maar
toen er meer dan twintig abonnè's. kwamen,
konden dé schoolkinderen het niet meer bij
houden en verscheen de krant voortaan niet
meer.
Hier hebben we het cijfer zes, een kromme
en een rechte zes. De kromme wordt een
rat, die recht overeind zit, een grote met een
lange staart. En ook een grappige clown met
een paar haren boven op zijn hoofd. .Van de
zes met de rechte steel kun je een parapluie
maken ln de regen en een opgerold stuk
papier of karton. Dat is misschien nog niet
zo gemakkelijk, maar met het voorbpeld er
bij gaat het natuurlijk wel.
