Dat komt er van!
Grapjes met de schaar-
DE GROTE BRUG
Dat was te erg
OM NA TE TEKENEN
Wortels en kronen
Mijn woord rijmt op.
i O o 2XZ232 jfrrXXXXM
fi:;r:oK22xnxSzrx£:Ki mXZXSErao
iftvtxrrxr
zrms :aizm&öö
ffjjjmiza >b s'z3±cnxgg
txaxaxn.
't m www w
■'rrrrrxxx rrrrrrxxXTXZZZZ
z2zmzmzmxszmzzz2zzm5gcxz
gminixmimgzmingn
zmzmzxzzmzmzxza
mzzzxxmra2Emxz
temzxxzzzzzzzzzz
zxscmGaxKXXxxixs
i xr:axmx£xmr«CHzmxnzmxsKZxmxx
T-mrmrrn xttxi xfaLHJLÏÏZ. z-u-jjXTOE
- - TTTTTT7TTXxtiXXXU X XXXX .WXXXXXXXZX.
zaxnxs&, m n mxxxuzxzxxilxxxzxx
door
Jan van Leeuwen,
Gierigheid is een van de ergste dingen!
Het is niet goed om „hebberig" te zijn,
maar gierigheid is nog veel erger. Dat be
tekent, dat je niets af wil geven van wat
je zelf hebt. Nu was Frits Weiman een bes
te. brave jongen, maar hij was verschrik
kelijk gierig. Zijn moeder en vader hadden
er heel veel verdriet van en deden wat ze
konden om het hem af te leren maar niets
hielp. Hij was en bleef gierig. Hij had geen
broertjes of zusjes en daarom was hij een
beetje verwend in zijn jeugd. Hij had zijn
speelgoed altijd voor zichzelf alleen gehad
en als hij iets lekkers kreeg, hoefde hij het
nooit met anderen te delen, maar mocht
het altijd zelf opeten. Nu was hïj 13 jaar
en nog steeds hield hij alles, wat hij kreeg
voor zichzelf.
In de zomervacantie
had hij bij een oom en
tante gelogeerd en hij
had het er erg prettig
gehad Hij kwam er
niet dikwijls er daar
om was het dubbel
leuk, lat ze zo goed
met elkaar konden op
schieten, Nu was de
vacantïe al weer een
hele tijd voorbij en hij
ging alweer naar
school. Hij dacht er nog
wel eens aan terug,
maar er waren weer
zoveel andere dingen
om aan te denken, dat
hij oom en tante lang
zamerhand vergat.
Dat zij hém niet had
den vergeten, bleek
•wel, toen er op Frits'
verjaardag werd ge
beld en de postbode een
pakje voor hem afgaf.
Frits was zelf op school
maar zijn moeder nam
het voor hem aan.
Ze zag, dat het van oom en tante kwam
en ze vond het erg aardig van hen, dat ze
aan hun neefje gedacht hadden. Ze be
keek het pak eens goed en ze begreep al
gauw wat er in zat. Er kwam zo'n bijzon
der geurtje uit!
Toen Frits tussen de middag naar huis
kwam, zag hij direct het pak op zijn ver
jaardagstafel staan. Hij vloog er op af en
rukte één, twee, het papier van het doosje
af. Er lag ineen dikke, vette gerookte
paling! Frits juichte van plezier. Dus oom
en tante hadden nog niet vergeten, dat hij
zoveel van paling hield. Dat was nog eens
leuk! Er was een briefje bij om hem te fe
liciteren en tante schreef: „Oom en ik wis
ten niet, wat we je moesten geven en om
dat we nog heel goed wisten, hoe gulzig je
altijd van de paling at en hoeveel je daar
.van hield, dachten we, dat je het wel leuk
kregen geen antwoord. Eindelijk ging moe
der hem zoeken en toen ze op zijn slaap
kamertje kwam, lag hij in bed.
„Frits," zei ze, „wat is er? Vader is ge
komen, wil je hem niet eens goedendag
gaan zeggen, hij wacht op je. Hij heeft je
de hele dag nog niet gezien."
Frits gaf geen antwoord, maar hij kreun
de zachtjes. Zijn moeder, die eerst gedacht
had, dat hij misschien een beetje moe was
van iet stoeien op school, kwam nu ver
schrikt naar hem toe.
„Frits, jongen, wat is er met je? Ben je
ziek?'
„Ik heb zo'n pijn!" steunde hij.
„Pijn? Maar jongen, waarom neb je me
daar niets van gezegd? Waar heb je je pijn
gedaan?"
Nu moest hij het wel vertellen. Hij had
zich nergens pijn gedaan, tenminste niet
zoals moeder bedoelde. Nee, het was heel
iets anders. Hij had de hele paling achter
elkaar opgegeten en daar was hij nu zo
Wat kan je een aardige dingen maken
met de schaar en papier. Dat hebben jul
lie toch allemaal ook wel eens gemerkt. Al
lerlei figuren kan je knippen en ze later
tegen karton plakken of wat je maar wilt
Soms is -het heel moeilijk om de stukken
op de goede manier aan elkaar te passen,
want als je veel verschillende snippers pa
pier hebt, lijkt het net een legkaart en dan
moet je goed oppassen dat je het met
verkeerd doet
zou vinden om nu een flinke paling
krijgen!"
En óf Frits het leuk vond! Hij wist zich
niets lekkerders te bedenken, dan paling
én hij was heel blij met het geschenk.
„Dat is aardig van oom en tante", zei
moeder. „En vader zal het ook fijn vinden!
Ili. houdt toch zoveel van paling!"
Nu betrok Frits' gezicht toch heus even.
Hij hoefde vader toch geen stuk paling te
geven? Die was toch van hemzelf, hele
maal voor hemzelf! Moeder zag wel aan
zijn gezicht, wat hij dacht, maar ze zei
niets.
Vader kwam niet thuis tussen de mid
dag. Hij zou pas met het avondeten thuis
komen. Frits at vlug door, want hij wilde
weel gauw naar school toegaan. Hij wilde
vertellen, dat hij een paling had gekregen.
Ben lekkere vette paling, helemaal voor
hem alleen.
„Zeg", zeiden de jongens, ,weet je wat je
moest doen? Je moest ons allemaal een
hapje mee laten proeven van je paling! Al
leen maar oir te proeven!"
„Ben je mal!" zei Frits, „daarvoor heb ik
hem niet gekregen!" en hij praatte er ver
der niet meer over. „Eigenlijk ben je reu
ze gierig", zei één van de jongens nog.
Frits was diep beledigd Hij draaide de
jongens de rug toe en ging alleen de school
binnen. Stel je voor, die paling verdelen!
Alsof je elke dag een paling cadeau kreeg.
Hij dacht er niet over! Die paling was van
hem en hij zou hem opeten ook!
Na school ging hij weer vlug naar huis
en toen hij alleen in de kame was proef
de hij gauw een stukje an de paling. O,
wat smaakte dat lekker! Het was alleen erg
vet, maar dat was juist goed! En hoe moer
Frits proefde, hoe lekkerder vond hij de
paling. Zijn gezicht droop van het vet en
Ook zijn handen glansden helemaal. Dat
jwas nog eens een verjaardagscadeau! Zo
iets moesten ze hem meer geven! Frits kon
niet meer ophouden met „proeven!"
Toer zijn vader die avond thuis kwam,
ging hij eer bij de verjaardagstafel van
zijn zoon kijken, om te zien of hij nog
thieuwe cadeautjes had gekregen. Hij zag
3aar ook het lege doosje, waar de paling
11 had gelegen. Maar waar was Frits? Zou
j uit zijn gegaan? Zijn moeder had hem
jk nog niet gezien. Ze riepen hem, maar
ziek van. Hij was vreselijk misselijk en
had erge maagpijn.
„De paling?" vroeg zijn moeder ver
baasd. 'rits nee, dat toch nietheb
je de héle paling opgegeten?"
Ja, hij had hem helemaal opgegeten. Zon
der ook maar een klein stukje voor zijn
moeder en vader over te laten. Helemaal
opgegeten had hij hem, omdat hij bang
was, dat hij er iets van zou moeten af
staan. En nu was hij ziek.
„Ik .heb helemaal geen medelijden met
je, Frits", zei moeder en ze keek heel ver
drietig. „Het is je eigen schuld :n ik vind
het heel goed dat je nu eens flink misse
lijk bent. Misschien zal je dan je gierigheid
afleren, want heus, mensen, die zo gierig
zijn en nooit iets aan andere mensen willen
geven, zullen het nooit ver brengen in de
wereld en krijgen nooit vrienden!" Toen
ging ze de kamer weer uit en liet Frits al
leen liggen.
Ze kwam niet meer
bij hem kijken en va
der ook niet. Hij lag
helemaal alleen in zijn
donkere kamertje en
dat nog wel op zijn
verjaardag! O wat had
hij" een spijt! Nu zag
hij in, hoe onaardig het
van hem was geweest,
om zo gierig te zijn! Nu
70l hij dolgraag een
stukje aan vader en
moeder willen geven en
zelfs aan de jongens op
school, maar nu was
het te Iaat! Hij nam
zich plechtig voor om
voortaan nooit meer zo
gierig te zijn, want hij
merkte dat hij er zich
zelf en de anderen al
leen maar verdriet mee
deed.
Drie patiënten lagen in het ziekenhuis
in één kamer. Ze hadden alle drie hetzelf
de, blindedarmontsteking. Maar nu waren
ze geopereerd, de één een week geleden, de
ander 5 dagen geleden en de derde de vo
rige dag. Ze waren ook door denzelfden
chirurg geopereerd.
„Onze dokter is een goeie man", zei de
eerste. „Hij is een knappen chirurg en bij
na al zijn operaties lukken uitstekend. Ik
ben olij, dat hij me heeft geholpen. Alleen
is hij een beetje verstrooid. Hij heeft bij
mij een pincet, in mijn buik laten liggen.
Maar het is allemaal goed terecht geko
men."
„O," zei de twede, „ik ben ook heel te
vreden over hem. Ik vind hem een bijzon
der aardigen man en ik geloof ook wel, dat
hij" erg knap is. Mijn operatie was zó gauw
klaar dat niemand wilde geloven, dat ik
werkelijk al geopereerd was! En het is uit
stekend gelukt. Alles was direct in orde.
Alleen heeft hij ook bij mij iets vergeten.
Hij heeft een gummihandschoen laten lig
gen. Maar ook lat is gauw in orde geko
men, gelukkig."
Een tijdje later ging de deur open en
kwam de dokter haastig binnen. Hij keek
zoekend om zich heen en zei: „Heeft
iemand van u misschien gezien, waar ik
mijn hoed gelaten heb?" Toen keek hij
erg verbaasd naar zijn laatsten patient,
want die was van schrik flauw gevallen!
WETENSWAARDIGHEDEN.
In Nieuw Zeeland stierf een ponny, die
43 jaar oud was geworden. Het dier had
hoofdzakelijk geleefd van bananen, die hij
met schil en al at, en van brood met jam!
In Pennsylvanië heeft een architect L.
Gieringer een heel dorp var hout, oude
potten en pannen en platen blik gebouwd.
Er zijn 150 gebouwen in het dorp en er
wonen 1220 mensen in.
Zo zien jullie hier nu een paar figuurtjes,
die we stuk gaan knippen. Maar zó, dat er
nieuwe figuurtjes door ontstaan. Je zult
zeggen, dat dat toch niet zo moeilijk is,
maar de kunst is, om het m een paar knip
pen te doen.
Proberen jullie maar eens of je: door één
keer te knippen, en niet in bochtjes, maar
helemaal rechtdoor, van het eerste figuur
tje een stuk af kunt knippen, dat, als je
het later tegen he: andere stuk legt, daar
mee een mooi, gelijkmatig hart vormt!
Meneer Groenboom gaat met zijn honden
wandelen. Hij heeft alle moeite om ze vast
te houden aan de lijn, want vooral de klein
ste van de twee trekt en rukt hard, zodat
meneer Groenboom bijna omvalt. Het beste
is om hard met de honden mee te rennen.
De mensen op straat kijken hem lachend
na, het is ook zo'n grappig gezicht. Hoe
harder meneer Groenboom meeloopt, hoe
harder de honden trekken. Dan komen ze
bij een lagerswinkel en hij kan zijn hond-
;es er bijna niet meer van af krijgen. Ze
janken net zo lang, tot de slager voor ah
bei een beentje op straat gooit. Dat
ze m hun bek en nu lopen ze verder rustig
H i: hun baas mee. Maar meneer Groen
boom neemt zich voo: om nooit meer met
de twee honden tegelijk uit te gaan.
Pi oberen jullie dit prentje nu eens na te
tekenen zonder je potlood van het papier
te lichten. Je moet beginnen bij de linker
broekspijp van meneer Groenboom of bij
het oog van het kleinste hondje.
De twede figuur is een hoefijzer, zoals
je wel zult 'zien met 6 spijkergaten. Jullie
moeten het- nu, door het twee keer recht
door te knippen, in 8 stukken verdelen en
el zó, dat ieder stuk een spijkergat heeft.
Hoé is dat nu mogelijk, zal je wel zeggen,
maar toch is het heel goed mogelijk' Pro
beer maar eens of je het kunt doen. Niet
direct je schaar er in zetten, maar eerst
eens even nadenken.
Tenslotte zien jullie een wit kruis op
een zwart veld staan. Je moet de zwarte
vierhoek nu door vier keer te knippen, in
vier precies gelijke delen verdelen, die,
aan elkaar gepast, weer een zwart kruis
armen! Dat is werkelijk nogal moeilijk
Het is mogelijk, maar je moet er heel goed
je verstand bij houden Kunnen jullie je
voorstellen, hoe het worden moet? Je moet
het je in de eerste plaats vóór kunnen stel
len.
Probeer het maar eens en als het nu he
lemaal niet lukt, moet je maar eens op een
andere plaats op deze bladzijde kijken, dan
zal je daar de oplossing vinden.
Maar eerst zelf proberen, hoor!
Wie wel eens in het bos gezien heeft, dat
een denneboom uit de grond werd gehaald,
of liever eerst om werd gehakt enT daarna
de wortels losgekapt, heeft kunnen zien,
wat een lange wortel een den heeft. Die
wortel lijkt wel een lange paal. Dat is ook
niet te verwonderen, want zo'n hoge boom
beeft werkelijk wel een flinke wortel nodig
om overeind te blijven staan. Er zijn nog
lange, dunne zij wortels nodig om de boom
vast te houder en zo is het alsof de boom
in de grond zit vastgeankerd en vastge
snoerd
We kunnen meestal niet de wortels van
een boom zier en weten alleen maar, hoe
hij er boven de grond uitziet. Maar hoe
zien nu de erschillende wortels van de
bomen er uit? Om dat te weten te komen
hoef je heus geen hoge bomen oir. te kap
pen en de wortels uit te graven. Het is al
voldoende, als je de boom eens een beetje
nauwkeuriger bekijkt. Er is een grote over
eenkomst tussen bet gedeelte van een
boom, dat boven de grond is en dat wat
onder de grond verborgen is, dus tussen de
kroon en de wortels. Dat is geen toeval,
maar de wortels moeten een bepaalde
dienst verrichten voor de boom. Ze moeten
ze niet alleen vasthouden, maar ook van
water voorzien. Hoe beter dat lukt, hoe be
ter groeit de boom of plant. Dat weet de
tuinman ook wel, als hij een zelfde stuk
van de kruin van een vruchtboom heeft af
gesnoeid, als van de wortels.
De denneboom heeft dan ook een lange,
diepgaande wortel. De lange, dunne zij wor
tels kunnen we in verband brengen met de
dunne takken.
De eik, die ar zo heel anders uitziet dan
een den, heeft ook heel andere wortels. De
ze wortels zijn net zo breed iiitlopend en
zo verward en knoestig als de kroon van
een eikenboom
Een spar heeft weer andere wortels. Geen
diepe, lange, ook geen wijde, knoestige,
maar een soort plat bord van wortels, waar
de kegelvormige spar net zo vast op staat,
als op de houten planken in onze huiska
mers met Kerstmis!
Bij planten dienen de wortels in de eer
ste plaats om ze van water te voorzien en
niet zo erg om ze vast aan de grond te hou
den. Het spreekt ook vanzelf, dat dat bij
planten niet zo erg moeilijk is. De wortels
van de koningskaars bijvoorbeeld komen
precies tot de plaats, waar het water valt,
dat van de bladeren van de plant afdrup-
pelt. Daaraan kan je zien, hoe mooi de de
len van de plant onder de grond en die van
boven de grond samenwerken. De moeras
dotterbloem, die altijd op zeer vochtige
plaatsen groeit, heeft wijde wortels onder
de grond of onder het water. Die hoeven
niet lang en diep te zijn om water te halen
maar groeien even weelderig als de stelen
van de plant boven de grond.
Nu zullen jullie wel vragen: en de knol
len, bollen en uien dan? Dit zijn gedeelte
lijk echte, voor een deel ook „onechte" ver
dikkingen van de wortels en deze hebben
ook nog een andere taak. Ze dienen bij
voorbeeld ook voor voorraadschuur en voor
eetkamer van de jonge plantjes.
Het had de hele dag geregend en de kin
deren verveelden zich allemaal een beetje.
Ze hadden al zoveel spelletjes gedaan en
wisten nu niets meer. Toen zei Netty: „We
zullen het rijmspelletje eens doen! Ik weet
een woord, dat op „bos" rijmt!"
„Ros, los, klos!" riepen ze allemaal door
elkaar. „Nee", zei Netty, „dat is niet goed!
Jullie moeten dat woord, wat je bedoelt,
omschrijven, zodat ik kan begrijpen, wat
jullie bedoelen! Probeer het maar eens. Dus
mijn woord rijmt op bos!"
Jan begreep het eerst hoe het spelletje
gedaan moest worden. Hij vroeg: „Is het
iets vaar je garen om heen kan winden?"
„Nee", antwoordde Netty, „het is geen
klos."
Toen vroeg Hansje: „Is het iets. dat in
het bos op de grond groeit?" „Nee", ant
woordde Netty weer, „het is geen mos," „Is
het een kleur, die ieder wel eens krijgt?"
„Nee, het is geen blos!" „Is het dan een.
heel slim dier?" vroeg Marietje. „Ja", zei
Netty nu, „het is een vos!"
Dat vonden ze allemaal een leuk spelle
tje! Nu mocht Marietje iets zeggen, „Mijn
woord rijmt op gans!" zei ze.
„Is het een wapen?' vroeg Hansje?"
„Nee, het is geen lans." „Is het dan een
jongensnaam?" vroeg Netty. „Nee, het is
niet Frans". „Is het dan iets, dat je doet,
als je vrolijk bent?" vroeg Jan. „Ja,!" riep
Marietje, „het is: dans!"
Nu kwam Jan aan de beurt om te zeg
gen: „Mijn woord rijmt opEn zo
speelden ze de hele middag door en ze
hadden erg veel plezier!"
Bij een vliegtuigongeluk in Frans-Aequa-
toriaal-Afrika in het Unbangi-Shari dis
trict kon geen hulp verleend worden aan
de passagiers en de bemanning, omdat deze
door een ontzaglijke grote bijenzwerm wer
den aangevallen. Pas diep in de nacht ge
lukte het een beetje dichter bij hen te ko
men, doordat andere vliegtuigen levens
middelen en dekens naar beneden hadden
gegooid.
OPLOSSING VAN GRAPJES MET DE SCHAAR.
M
M
M
TTT TXT TTZ TTS
vr inimg ++I gg XLsaajlsjIa&XOZq
Hier zien jullie een trein, die over een
brug rijdt. Je moet het plaatje eens een
eindje van je af houden, dan zie je het veel
beter. Misschien vind je het niet eens
mooi, maar zal ik eens vertellen, hoe het
gemaakt is? Het is niet getekend, zoals je
misschien zult denken, want dat zou een
vreselijk werk zijn om al die kleine kruis
jes en nulletjes te tekenen. Bovendien zou
iemand, die een trein op een brug moest
tekenen, dat niet met ai die g: ppige fi
guurtjes doen, maar met grote lijnen Deze
brug is met de schrijfmachine getekend!
Ja, het is heus waar, met een gewone
schrijfmachine!
Als jullie thuis een schrijfmachine bob
ben, moet je maar eens proberen of je het
na kunt „tekenen". Het zal je nog lang niet
meevallen.
a'—rsa
