REGEN
DE OLIFANT
Ohfi ZELF TE MAKEN
"7
1
i
We gaan een varkensstal maken
ONS RAADSELHOEKJE
/is,.
:/y -
E
>7
L—j
t
door Gerrie Koenraads.
Voor de hoofdingang van de hemel was
de grijze vlag gehesen. Dat betekende: aan
treden van de regendroppels, vlug en in
volle uitrusting.
Ski ja, daar kwamen van alle kanten de
regendroppels aangelopen. Leuk dat ze er
uit zagen! Ze hadden grijze jasjes aan met
zilveren streepjes ar door. En zulke frisse
gezichtjes. Ik begrijp heus niet, dat de men
sen niet van regen houden!
Ha enige tijd verscheen Petrus met de
grote sleutel, „Allemaal bij elkaar?" vroeg
hij, En het „ja" van de regendroppels klonk
als het geluid van zilveren klokjes.
„Hoor eens", zei Petrus, „jullit moeten
vandaag naar het Oosten, /aar die trotse
iame, de zon, hoogtij viert. En verder moet
je eens uitkijken naar regendrop no. 37,
die Zondag daar in de buurt gewerkt heeft,
maar van wie ik sindsdien niets meer heb
gehoord. Misschien is hp verdwaald in de
morgennevel en in het; water gevallen,
vaar hij niet neer uit kan komen, Jullie
kunt een eindje met die lichtgrijze wolk,
daar, meerijden, maar 'naast je met je
werk en doe het goed."
Daar gingen ze! De wolk werd helemaal
donkergrijs van al die regendroppels, die
lij op zijn rug kreeg. Lachend gaf Petrus
het sein tot vertrek en voort ging het!
Ze gingen een'stuk langs da hemelweide,
waar witte schapen met lichtblauwe linten
lopen, en langs de sterrenhemel, totdat zij
onder zich de aarde konden herkennen.
vvoeld werd en trokken hun jasjes vast aan,
zodat ze diep in de aarde konden doordrin
gen zonder haar pijn te doen. Petrus had
ook gelijk gehad. De aarde had wel een
opfrissing nodig! Ze haalde diep adem om
al het kostelijke nat zoveel mogelijk op te
vangen. En droppel na droppel verdween
diep in de grond. Dat gmg zo een hele tijd
door, totdat de aarde zo vochtig was, dat er
geen droppel meer bij kon en de rest op
de grond bleef liggen. Nu dachten de re
gendroppels aan het bevel van Petrus om
hun broertje no. 37 te zoeken en letten
goed daarop.
Ze doorzochten de groeven van de bo
dem, keken in de gaten van de bomen,
vroegen de rivier of hun broertje daar ook
was, vroegen het bos, de dakgoten, maar
alle*! tevergeefs, niemand had het kleine
ventje gezien. De meesten van hen waren
nu zo moe, lat ze niet meer verder konden
en bleven liggen. Slechts een paai zetten
de tocht voort. Toen kwam een van hen op
-
,<X
1 ,1 J Vv -
d "Qi
Toen zei de wolk. „Tot ziensen de een
na de ander vielen de regendroppels naar
beneden. Nu begon er een .leuk spelletje.
De regendroppels spreidden hun jasjes
uit, opdat men de zilveren streepjes goed
•jou kunnen zien, pakten elkaar bij de
hand en huppelden en wiegden elegant
heen en weer. Ondertussen vielen zij steeds
lager. En ze waren zich van hun plicht be
wust, want dicht bij de aarde hielden ze
op met die spelletjes, daar sloten ze zich
aaneen, zodat ze in gelijkmatige rijen op
de aarde vielen. Zoals Petrus gevraagd had,
gingen ze zeer voorzichtig te werk. Ze
torgden er voor dat de aarde niet losge-
het idee, dal ze de klokjesbloemen aan de
rand var de beek wel eens konden vragen,
En eindelijk hadden ze geluk! Want regen
droppel no. 3', was in een van de kelkjes
gevallen. Het beviel 'hem daar zo best, dat
hij besloot er te blijven. Hij wilde de bloem
helpen zich nog mooier te maken dan. ze al
was.
's Morgens bij het opgaan van de zon
spreidde hij zijn mantel om haar uit, zodat
zij als eer diadeem in het vroege licht
stond te schitteren. Als beloning sloot de
bloem zich overdag helemaal, zoog vocht
uit de grond, zodat de hete zonnestralen
niet bij de regendroppel konden komen.
Overdag vertelde hij haar van de hem-4 en
's nachts fluisterden zjj hem sprookjes van
het bloemenleven in het oor.
Geen wonder, dat de regendroppel alles
vergat, de hemel, Petrus, zijn kleine zusjes
en broertjes Maar die kwamen hem nu
aan zijn plichten herinneren. De regen
droppel, die hem gevonden had, klopte heel
zachtjes bij de klokjesbloem aan en fluis
terde de boodschap van Petrus.
Een hemelse boodschap is heilig! Daar
valt niets tegen in te brengen. Dus trad de
regendroppel no. 37 uit het kelkje en liet
zich door zijn kameraden naar boven voe
ren, waar Petrus hem opwachtte en hem
een standje gaf over het lange uitblijven.
Voor deze keer kreeg hij echter een milde
straf, want Petrus schreef hem nog niet
in het grote wolkenstrafboek. En regen
droppel na. 37 was erg dankbaar daarvoor
en beloofde, dat hij voortaan gehoorzamer
zou zjjn.
Het is algemeen bekend, dat de olifant
een buitengewoon nuttig dier is. Vooral in
Bnts-Indië werden-de olifanten veel als
trek- en lastdier gebruikt. Hiervoor moet
de olifant speciaal gedresseerd worden. Dit
gebeurt op de volgende manier: een ge
vangen wilde olifant wordt tussen twee
tamme olifanten vastgebonden. Zo went het
dier aan het leven'in gevangenschap en
wordt spoedig ook tam.
Iedereen weet wel, dat olifanten reusach
tig sterk zijn. In. Vöor-tndië worden de oli
fanten „tüskers" genoemd. Deze dieren ne
men met het grootste gemak de zwaarste
balken op hun- grote slagtanden, slaan er
hun slurf omheen uen dragen ze naar de
plaats van bestemming. Als de ketting ram
melt, betekent dat» dat de balk wel wat te
zwaar is. Vanzelf komt er dan eer andere
tusker naar voren, -zet zijn voorhoofd er te
gen en heliat zo mee, de zware balk te ver
slepen. Zo worde» de balken op een hoop
gestapeld. Dan koïnen de inlanders met
een grote emmer met kalk, om de balken
een merk te gevén. Maar voor zij met mer
ken beginnen,' kijken- ze eerst of de balken
wel goed recht 'liggen. Als dit niet het ge
val is, roep'en de'inlanders iets, waarop de
grootste tusker komt en met zijn voorhoofd
net zo Itag tegétt" de balken duwt, totdat
alles netje gelijk ligt.
De tugker weten-Jprecies, wannee; hét
hun rusttijd is. Gewoonlijk rusten zij van
11 tot 3 uur. Dam. wijken ze nooit van af.
Gedurende die tijd worden ze goed ver
zorgd. Olifanten'zyn dol op water. Als er
JUMBO or ZIJN DAGELIJKSE WANDELING.
water in de buurt is, gaan ze er vanzelf
heen om te baden en bespuiten zichzelf dan
met hun lange slurf. Aks er geen water in
de buurt is, komen de oppassers hen bespui
ten. 2e vinden dat heerlijk en laten dat
merken door een. oorverdovend getrompet
ter. Het water dringt diep in hun dikke
huid, zodat zij straks weer tegen de grote
hitte bestand zijn.
Als er helemaal :een water in de buurt
is, dah steekt de 'olifant zijn lange slurf in
zijn bek, haalt uit de maag water "op" en
besproeit daar zijn lichaam mee.
Vooral in Afrika vindt jé verschillende
soorten van olifanten, die zich onderschei
den door hun grootte. Er zijn zelfs olifan
ten bij die niet veel groter zijn dan een os.
ONBEKENDE UITVINDERS.
Er zijn verschillende dingen die wij da.
gelijks gebruiken en waar wij niet ineef
uiten zouden kunnen. Daarbij denken we
nooit aan degenen aan wie wij dat te dah>
ken hebben, yerschillende uitvinders zijn
geheel onbekend.
i ï>!i -kundige JDr. Consfantijn Tahï-
berg merkte op zekere dag dat er aan zijn
brood, een zoet smaakje was. Ofschoon hij
zyn handen goed gewassen had warén in
ook met een, zoete stof doortrokken. HH
onderzocht de zaak en.stelde de stof vast
waarmee hij bij het onderzoek in aanraking
kwam. Zo vond hij dë saccharine uit.
Waar is kist no. 8069?
Ergens in ons land bestaat een grote
wijnhandel. Deze zaak doet geweldig goede
zaken. Ze hebben dan ook heerlijke wijn.
En zoveel verschillende soorten! Je kunt
daar werkelijk alles krijgen wat je hebben
wilt. Geen wonder dat de eigenaar van die
zaak steeds veel verkoopt en dus ook steeds
nieuwe voorraden bestellen moet Dat gaat
meestal heel vlot. De wijn wordt in kisten
aangevoerd. Die kisten worden dan eerst
in het pakhuis opgeslagen. Deze winkel is
namelijk zo groot dat ze er een eigen pak
huis bij hebben, In het pakhuis wordt ge
controleerd of dt kisten niet beschadigd
zijn, en of ze vel het goede aantal gekre
gen hebben. Tot nu toe Was dat altijd in
Orde geweest De man die de kisten onder-
toeken moet, en die jullie hier op het plaat
je zien, had nooit geklaagd over slechte ver
pakking, verkeerde soorten, of wat dan ook.
Maar enige weken geleden was hij da
nig uit zya humeur. De winkelier had weer
een grote voorraad wijn besteld. Kort daar
na was de bekende vrachtwagen met de
kisten aangekomen. Het leek wel alsof er
nog meer waren dan gewoonlijk. Toen ze
allemaal netjes in het pakhuis waren opge
stapeld» verscheen Pief, de controleur, om
als altijd, de hele zending na te zien,
Hier staat hij, met een grote lijst in zijn
hand. Op die lijst stonden de nummers van
de kisten genoteerd. En nu bleek het, dat
er een kist ontbrak. En wel kist no. 8069.
Hoe en waar Piet ook keek, die kist was
nergens te vinden. En het gekste was dat
die kist er toch moest zijn! Want het aan
tal kisten dat gestuurd was, kwam overeen
met het aantal kisten dat op de lijst stond.
Die kist moest dus ergens verstopt zijn.
Maar Piet kon er niet achter komen. Is er
onder jullie iemand die snuggerder is' Zoek
maar eens goed. Kist no. 8069 moet zich bij
de kisten die je hier ziet, bevinden. De vol
gende week, zullen we zien of Piet de kist
ook gevonden heeft.
Wip van jullie gaat nu niet graag
naar échool? Niemand toch, hoop ik. Je
bent toch op school om veel te leren? „Wat
kan mij dat schelen!" hoor ik sommigen
van jullie al mompelen. Nu, da moet je
nooit zeggen. Later zul je wat blij zijn, dat
je zoveel geleerd- hebt en dat je met de
mensen mee kunt praten. Stel je eens voor,
dat je later met een heleboel mensen samei
bent, en die praten over dingen, waar jij
nooit ran gehoord hebt! Zou je je dan niet
vreselijk dom inden? En de mensen zou
den zeggen: „Nu, daar gaan we niet graag
mee om, die weet niets!" Nee, op school
moet je goed je best doen, en vooral oplet
ten. En al vind je sommige vakken verve
lend en oninteressant, dan moet je beden
ken, dat er ook-weer vakken zjjn die je
bijzonder leuk en prettig vindt. Denk maar
eens aan de zangles, handwerkjes, gymnas
tiekles. Daar hebben de meesten van jul
lie toch veel plezier in.
Ik heb 'ook eens «jen jongetje gekend, dat
de school haatte. Hoe of zijn vader, moeder
of vriendin ook 'met hem praatten, het gaf
allemaal niets, elke dag ging hij met,het
zelfde mistroostige gezicht naar school. De
allereerste schooldag begon het al. Zyn
moeder bracht hem weg En Petertje, zo
heette hij, builde, nee, brulde, toen zijn
moeder wéér' naar huis moest en hem al
leen met de juffrouw en de andere kinde
ren in de klas liet. Je begrijpt, dat ieder
een hem uitlachte. En de volgende dag was
het precies het zelfde. Het bleef zelfs het
hele jaar zo Ka» het tweede jaar ook. Maar
in de derde klas kwam :r een verandering
over Peter. Want toen kregen ze „knutse
len",
In de eersti en tweede klas hadden ze
„kleien" gehad, iets dat alle kinderen erg
leuk vonden Maar Peter, die lastige jongen
vond er nooit iets aan er hij had nooit iets
echts leuks gemaakt, zoal; zijn klassege-,
nootjes. Maar nu de derde klas. Daar kra
gen ze echt knutselen. Er werd van alles
gedaan. Houtzagen verven, tekenen, en
nog veel meere En daar had Peter zo'n ple
zier in! En vanaf die tijd, ging hij met een
vrolijk gezicht naar school. Hy vergat de
dingen, die hij eerst zo vervelend vond, ja,
hy begon langzamerhand verstandiger te
worden en te begrijpen, dat rekenen, aard
rijkskunde en geschiedenis erg nuttig en
zelfs interessant waren. En het hoogtepunt
van alles was het knutseluurtje. Hij deed
zo zijn best, dat hij by een knutselwedstrijd
de rerste prijs won.
Nu is Peter al een jongeman, die voor
ingenieur studeert, maar hij heeft nog
steeds verscheidene dingen, die hij op
school in de knutselles gemaakt heeft. Ver
leden week heeft hy me nog iets heel leuks
laten zien, en dat ga ik jullie nu vertellen.
Het was de varkensstal die je hier op het
plaatje ziet. De stal, de varkentjes en de
boerin zijn allemaal van papier gemaakt
Lijkt dat'niet leuk? Je hebt er niet veel
voor nodig ook. Voor de varkens gebrui
ken we fose pakpapier, voor de schutting
en de trog, bruin, en voor de boerin blaüw
en wit papier..
We beginnen met de varkentjes. Voor het
grote varken knippen we een vierkant van
12 cm. en voor de kleintjes vierkanten van
6 cm., kijk nu goed naar de afbeeldingen.
Eerst vouw je de -diagonaal- en middenvou-
wen (fig. 1) Dan sla je twee kanten tot de
middenvouw om, vouwt de twee andere
kanten dicht tot de middenvouw en dan
vouw je ze weer open (fig. 3).
Nu zie je, dat aan de vier hoeken, klei
ne vierkantjes, ontstaan zyn.,Nu buig je de
vierkantjes als zakken om en vouwt ze
daarna weer dicht. Vouw dan de bovenste
helften naar achteren en leg de nu ont
stane vorm met de smalle kant naar boven,
neer. (fig. 6.) De afstaande punten worden
naar benedende open kant) gevouwen,
zodat er oren en poten ontstaan. De punt
aan de voorkant moet je een beetje naar
binnen vouwen, want dat is de snuit van
het beest, en je weet hoe een varkenssnuit
eruit ziet. De punt aan de achterkant, moet
je iets naar boven buigen, oir een goede
staart te krijgen. Verder teken je met pot
lood, ogen en neus. Je ziet-wat een aardig
varkentje het geworden is. De andere var
kens maak je natuurlijk net zo. Je kunt er
zo veel maken als je wilt.
Nu komt de boerin aan da beurt. Je
neemt een stuk blauw papier, dat tweemaal
zo groot als het vierkant voor het grote
varken is. Je draait dat stuk papier enige
malen in elkaar en windt er van boven een.
draad on,, zodat er een blouse en een rok
ontstaan (fig. 8), Het hoofd wordt van het
witte papier gemaakt. Je maakt een bolle
tje met een punt eraan (fig. 9), steekt die
punt in de blouse en hecht het hoofd met
garen vast Voor de armen maak je lange
witte rolletjes, en stopt die in twee gaten
die je van te voren in de blouse hebt ge
maakt. De hoofddoek maak je van een drie
hoekig stuk papier, slaaf, dat om het hoofd
van de boerin en steekt de doek van voren
met een speld vast Het gezicht en het haae
worden getekend. Ik zou het haar zwart
maken, niet blond, dat is minder sprekend.
Je knipt uit het bruine papier een recht
hoek van 12 cm. lang en 8 cm. breed. Zo
als op fig. 11 is afgebeeld, vouw je deze
rechthoek in 4 gelijke delen. Kijk goed
naar de manier, waarop zy gevouwen zijn.
Nu de trog. Je knipl een vierkant van 25
cm. en vouwt, dat op de manier als in fig.
11 is aangegeven. Vouw dan de hoekjes om
(naar boven) Vervolgens leg je alles op el
kaar er; vouwt de twee middenvakken als
hef hoekje om» zodat zich in het midden
een spleet vormt (fig. 12,13, 14). Dan vouw
je de beide punten aan weerszyden van da
trog naar binnen (fig. 15) en de trog is
klaar.
De schuur,zal geen moeilijkheden ople
veren. Voor de sluiting van de deur maak
je een reepje papier, dat je door twee van
te voren gemaakte spleetjes in de deur,,
schuift. Je kunt er desnoods nog een bo
dem van karton bij maken, maar je kunt
alles ook zo op de tafel zetten.
Er zyn onder jullie misschien die een he
le boerderij hebben ,me schuren enz. Dan
is elke aanwinst natuurlijk welkom. Maas
zij die geen boerderij of andere huizen heb
ben, zullen al wat blij zijn, als zy deze var-'
kensstal hebben, en iets dat je zelf ge
maakt hebt, heeft natuurlijk ook mee*
waarde.
Vooral dit vouwwerk is weer eem wal
anders en het is makkelijk dat je er haast
niets voor nodig hebt, j
Verder zal moeder fely zijn, omdat je nle|
met lijm hoeft te knoeien. Ik hoop dus, da|
jullie allemaal vlug aan het werk zult
gaan ei. -ik ben er zeker van dat je een he
leboel plezier van je varkensstal zult heb
ben.
a
V
rrnmmmt
V
s
I 0
L*
i
