de spoorweg
Rotterdam thans gereed
voor zijn wederopbouw
NI. MEELFABRIEK L TIEMAH
TWEEDE BLAD
SCHIEDAMSCHE COURANT
Bij ons in Rotterdam,
Het cultureel en godsdienstig leven en het
verband met den financieelen en materiee-
len herbouw. Men verlangt feiten
Naaral. Venn. „KLUïTKALK"
ALLE BOUWMATERIALEN
HOOFDSTRAAT 28 Telel. 69570 69590
MACHINEFABRIEK A. FONTSJNE
Rechtszaken
door
j. ibedidolt
84)
Prof. mn GJ-W. de Vries - -
veroordeeld
Uit de Pers
Nederland en Vlaanderen.
Omisggende Gemeentes?
De drang naar verbetering en vernieu
wing is langzamerhand zoo sterk gewor
den te Rotterdam, dat dit streven in zijn
eigen tempo dreigt te smoren. Do werke
lijkheid is lang niet in staat dit tempo bij
te honden,, hetgeen oorzaak is, dat tal-
iooze nieuwe en ernstige problemen zich
voordoen. Rotterdam is nu klaar "wakker,
geheel hersteld van den roes, waarin het
door de gebeurtenissen van den veertien
den Mei gebracht werd. Het heeft eerst
aarzelend, daarna met toenemende energie,
de herstelwerkzaamheden in den ruiiüsten
zim van het woord ter hand genomen,
gestc-rkt door vele tdfkeggingen van
hoogerhand en het kwam tot de rots
vaste' .overtuiging, dat het aan den voor
avond van een groote toekomst staat.
Diit besef heeft er toe geleid, dat de
Rotterdammers nauwelijks meer hun beurt
kunnen afwachten. De drang naar vernieu
wing deelde zich in steeds wijderen kring
mede, de gesmede plannen kregen een
steeds groo-tseher allure, er ontstond al
spoedig dorst niet alleen naar matertee-
len en financieelen. maar ook naar geestelij
ken en cullureelen herhouw. Treffender
dan met de meest klemmende argumenten
van woorden laat zich dat door d'e fei
ten aantoonen. Dezer dagen hield het Rot-
terdarnsche Phil harmonisch Orkest zijn
eerste Zaterdagmiddagconcert van dit sei
zoen. De concertzaal is verbrand, maar
men liet zich hierdoor niet uit het veld
slaan. Samenwerking tussclien cultureele
en kerkelijke instanties leidde er toe, dat
dit jaar geconcerteerd zal kunnen wor
den in de K.oninginnekerk. Ter gelegen
heid van het eerste concert was de belang
stelling overweldigend. Niet uit ,,modo"-
jcogpunt, niet omdat men gezien wilde
worden, maar omdat menbehoefte had
jan goede muziek. Er is daar geen wan
delgang, geen foyer, geen garderobe. Men
.jaat er eenvoudig heen, neemt plaats en
iet- zich -tot luisteren. Zdó,, vol. was het,
dat wij genoegen moesten nemen met een
"plaats achter het orkest, "mef den paukenist
als huurman, hetgeen niet bevorderlijk was
voor een juiste beoordeeling van het ge-
bo-dene.
Rotterdam's kerkgang.
De behoeften uiten zich naar den aard
obk in geestelijk opzicht. Wij Nederlan
ders vormen een nuchter volk. Dat uit
zich' ook in onzen kerkgang. Het godsdien
stige leven in Nederland is hoog ontwik
keld .De Nederlandsche kerkgang is geen
olf althans niet in de eerste plaals een
gevoelskwestie, hij is veeleer een nuchter
voortvloeisel van hoog ontwikkeld intel
lect. Daarom zag men het, dat te Rot
terdam het kerkelijk leven stoer als een
rots in de branding bleef staan Dip alle
moeilijkheden. Twee en dertig - kerken
zijn er verloren gegaan. Die desbetreffen
de kerkgangers z'ijh wijd en zijd verspreid,
maar zij allen hebben spoedig hun gang
naar de kerk hervonden. Het gemakke
lijkst ging dit, naar den aard ran den
godsdienst, hij de Roomscli Katholieken,
van wie 'zes kerken verloren zijn gegaan.
Nu lagen deze kerken dich' 'tbijsen in de
binnenstad, waar zich langzamerhand
toch reeds bij- de city-vorming een zekere
ontvolking voltrok. Het ligt dan ook in de
bedoeling ,dat in de nieuwe Rotterdam-
sche binnenstad sleohts drie R. K. kerken
zullen verrijzen. De parochianen der di
verse kerken gaan thans in de onderschei
den andere kerkgebouw-en ter kerke. Dn
Roomsclie kringen te Rotterdam ver.-
toont liet kerkelijk leven in die laatste
maanden een zekeren vooruitgangjriietgeen
zich' manifesteert in stampvolle kerken.
Toch kan niet gezegd worden, dat er een te
kort aan kerkgebouwen is.
Moeilijker heeft- men het in dit opzicht
in sommige Protestantsch'e kringen. Ook
hier een zekere toenemende belangstelling
voor het kerkelijk leven blij een vermin
dering van kerken. Er zijn kerkgenoot
schappen, zooals de Luthersche kerk,
die hun eenige kerkgebouw verloren heb
ben zien gaan en die zich moeten behel
pen met kapellen of ook wel met bioscoop-
gebouwen. Ook de Oud-Katholieken, die
het fraaie kerkgebouw aan den Oppert
verloren hebben zien gaan, waarbij ook
de algemeen geëerde pastoor Gouard om
het leven is gekomen, staan voor practl-
sche moeilijkheden. De Vrijzinnig Hervorm
den, die te Rotterdam vrij' groot in aantal
zijn. en die hun kerkdiensten hielden in.
de Doejen-zaal, kerken thans in de Victoria.
bioscoop en. in de Odeon-zaal. Moeilik
is ook, mede als gevolg van de verduiste
ring, het in stand houden der catechisa
ties. Waar groote afstanden moeten worden
afgelegd is de belangstelling voor do ca
techisaties onmiskenbaar geringer gewor
den. En als straks het duister ook geduren
de de ochtenduren van beteekeais zal wor
den, zal dit op kerkdiensten en 'Zondags
scholen wederom van invloed zijn en wel
te Rotterdam, waar immers de stad in
vele Wijken is uiteengevallen, ernstiger dan
elders. Ondanks deze moeilijkheden kan
evenwel gezegd werden, dat zich te Rotter
dam een zekere drang naar geestelijike voor
lichting, een zekere versteviging van het
godsdienstig leven voltrekt.
Rotterdam vraagt feilen.
Scherp tegenover deze geestelijke vernieu
wing, d'ic straks nog zal worden uitgebreid
als in het; Beursgebouw het tooneelleven
hersteld' zal worden,, staat de drang naar
vernieuwing in materieel en zakelijk op
zicht. Het wordt 'latigzanierhand1tijd, dat
de plannen, van den stadsarchitect ir. Wit-
leveen hekend gemaakt worden, ook al zul
len deze onvermijdelijk een voorloocpig
karakter moeten dragen. Vooral te dezen
aanzien eischl de drang naar vernieuwing
eeu tempo, dat veel sneller is, dan de
werkelijkheid op het oogenhlik aan den
dag legt. Zoolang er nog werk genoeg was
met het puinruimen kon men nog wel
rustig afv .cliten, maar nu het puin ver
dwenen i en nu daar de binnenstad vlak
en kaal ligt in afwachting van de groete
dingen, die er met baar te gebeuren staan,
nu gevoelt men een zeker gebrek aan ac
tie dat velen te machtig is. Toch lijkt het
uitgesloten, dat de positieve wederopbouw
nog voor het einde van den oorloig ter
hancl genomen zal worden. Het gaat er
nu om, die onderdeeien van den weder
opbouw, die betrekkelijk weinig uitstaan
de hebben met den oorlog, reeds zoo spoe
dig mogelijk uit te voeren en voorts de
plannen zoo veel mogelijk uit de doeken
te wikkelen, opdat diet groote, zoo intens
meelevende publiek niet alleen in theore
tische bespiegelingen, maar ook in prac-
lischen arbeid het begin van Rotterdam's
vurig verbeid -herstel kan waarnemen.
In dit verband is het ook van urgent
belang, dat Rotterdam's zakenleven ten
spoedigste weet, waar het aan toe is. Wat
er te dezen aanzien vbrj de Rotterdammers
omgaat komt op markante wijze tot uiting
DER
ZATERDAG, 19 OCT. 1940. Nu. 22009.
in de hartelcreet, die do Kamer van Koop
handel en Fabrieken voor Rotterdam
dezer dagen tot het w-aarnemend hoofd
van het departement van financiën heeft
gericht. „Met klimmend ongeduld", zoo
wordt onder meer in dezen brief gezegd
„ziet" het bedrijfsleven in Rotterdam een
duidelijke uitspraak, zij het desnoods in
beginsel, tegemoet. Ook de meest volledige
schadeloosstelling in de toekomst kan niet
beletten, dat thans van dag tot dag scha
de wordt geleden door stilstand van
ondernemingen, beperktheid in de be
schikbare kapitalen, vermindering van
credietwaardigheid en dergelijke gevolgen
van de vernietiging van talrijke waarde
volle activa".
In den brief wordt voorts geconstateerd,
dat de toekenning van recht op volledige
schadeloosstelling den druk der omstan
digheden sterk--zou verlichten. Hoe later
degedupeerde -recht op schadeloosslellii.g
verkrijgt, des to minder nut zal hij veelal
van -zulk een toezegging kunnen trekken.
Uit zulk een brief en uit de onderlinge
gesprekken der Rotterdammers blijkt
zonneklaar, hoe zeer-de bewoners van de
Maasstad popelen van verlangen om den
wederopbouw van hun stad ter hand te
nemen. Zij vragen feiten, ongunstige of
teleurstellende feiten desnoods, maarvoor
alles, feiten, opdat er niet langer onzeker
heid zal bestaan.Men kan thans zeggen,
d'at d'e proloog.' Van den wederopbouw
gereed is. We beleven thans de eerste
enlre-acte en geheel Rotterdam brandt
van verlangen om voor de eerste maal
het scherm te zien opgaan, opdat het
eerste bedrijf- van den wederopbouw een
aanvang kan nemen.
Financieel en materieel is Rotterdam
afhankelijk van betgeen over haar he
slist zal worden. Geestelijk en cultureel
heeft het zijn wederopbouw reeds met
kracht ter handt genomen en het geeft
daarmede blijk een ongebroken veerkracht
te bezitten. - Nog klinken ons de jubel
tonen van Beethoven's vijfde symphonie
in de ooren. Moge Flipse's seizoen-opening
het zinnebeeld zijn van den jubel, waar
mede Rotterdam, zijn positieven wederop
bouw'Ier band zal kunnen nemen!
V. ROTTERDAMMER.
„VEG9SOL" CLASZIjDE
Isolatie sch'alcn
VEREEN GLASFABRIEKEN
SCHIEDAM
Fabriek van KURKEN - KURKENBONDELS
VISSCHER1JKURKE N
Fa. WED. A. VOGELEZANG
Korte Achterweg 13-15 - Tel. 6S872
Oir. A. Lauwaars
Modern Ingericht reparatiebedrijf
Boterstraat 28-32. Schiedam. Tel. 69400 (2 lijnen)
VACANT
HOOFDSTRAAT 39 - Tel. 68484-68251
TARWEBLOEM
TARWEMEEL
TARWEAFVALLEN
„Nog al eenvoudig, als je even. nadenkt.
Weet je nog,-dal troepjes ruiters het land
rondgetrokken zijn, om den man op te
sporen, "die op jou geschoten had? Mo-
schy had de. leiding over die. mensohen op
zich genomen Hij.is een. geboren leider en
heeft er slag van met menschen om te
gaan. Hij heeft het vertrouwen van de lui
weten io winnen. En zoodra jij aan je
werk was en Jetli 'Hanley voor zaken de
stad uit, was, wist Ace een stel van zijn
aanhangers aan) het verstand te brengen,
dat het hard noodig, ja dringend nood
zakelijk was, aat er een flinke schout in
Cahinal kwam, die orde en reoht zou we
ten te handhaven.' Toen hebben ze hem
gekozen en nu heeft hij het heft in han
den." -
.Dat is meer dan, schandalig," riep Ben
uit.
„Maar voor hem komt het heel goed
van pas. En jij zult maatregelen tegen
hem moeten nemen, als je hem en zijn
bende beletten wilt, je arbeiders niet lan
ger te plunderen." -
„Dal zal ik zeker doen. Ik zet hem
dadelijk at"
„Dal gaa. zoo gemakkelijk niet."
„Toch zal het gebeuren. Jeth Hanley zal
me wel helpen. Hij 'is goed bekend."met
alle degelijke rechters in de vallei". Die
zullen wc oproeper."'
„Misschien lukt dat, maar daar is tijd'
voor noodig." zei ze, „en je kunt iemand
toch niet uil een ambt ontzetten, als bij
rich .niet aan een of andere misdaad
schuldig .heeft gemaakt. Om dat voor
elkaar te krijgen, zul je het slim moeten
aanleggen. En bovendien is er rhoed voor
noodig."
„Het meet nu eenmaal gebeuren. - Die
speelholen, van' Moseby veroorzaken al el
lende genoeg langs de-Tijm, lederen be
taaidag worden er lui geplunderd en mis
handeld. De misdaad noemt gestadig in
omvang toe. Ik kan mijn werklui niet
op peil houden. Er moet iets gebeuren." Hij
scheen vastbesloten."
„Ik waardeer het heel erg, dat je me
dit verteld hebt/zei hij, haar de band
reikend. „Ik hen er heel dankbaar* voor."
„En ik beloof je, dat ik je op alle moge-
gelijke manier zal helpen," antwoordde
zij, zijn hand vasthoudend, „fk zal je van
alles, wat' ik hoor, op de hoogte houden.
Maar bedenk toch, lieve/.jongen, dat je
vecht tegen 'een heel slech't mensch, tegen
een wreeden, niets ontzienden schurk, die
norgen3 tegen, opziet?' AVang toch.- «iris.
Wegens luisteren naar Engel-
schen zender.
In zijn gisteren gehouden zitting
heeft het Duitsdie Landsgerecht prof.
mr. C. W. de Vries, ho-ogleeraar van
de Nederlandsche Economische Hooge-
schöol te Rotterdam, veroordeeld lot.
IS maanden gevangenisstraf en f 8030
boete wegens het luisteren naar een
verboden zender.
In de Deutsche Zeitung in den Nie-
derlanden lezen wij
Teniasle gelegd was, dat beklaagde
op den. 3eu September op ooilege een
uiteenzetting heeft gegeven over de
Haagschc Lando-orlogconventie en do
betrekkingen met Duitschland. In het
kader van dit college sprak hij ook
over de betrekkingen tussclien het
Nederlandsche volk en het vroegere
koninklijke huis en beriep hij zich, om
de juistheid van zijn stellingen te be
wijzen, openljjk op een radio-rede, die
voor. een verboden zender gehouden
was.- De uitlating luidde ongeveer als
volgt-; „Zooals ik zelf door de radio
gehoord heb en zooals u wel allemaal
gehoord zult hebben.
Deze uitlating leidde tot een leven
dige beweging onder de- toehoorders
eenige van hen maakten onmiddellijk
na het college den hoogleeraar op de
verstrekkende gevolgen van zijn uit
latingen opmerkzaam.
Bij de behandeling bleek, dat hij ook
op andere* plaatsen van zijn college
zinswendingen heeft gebruikt, die als
een opwekking tot verzet tegen de
Duitsche overheid waren aan te merken.
De Staatsanwalt legde er in zijn
requisitoir den nadruk op, dat den
beklaagde slechts ten laste is gelegd,
wat werkelijk bewezen kon worden;
hoewel de sterke verdenking bestaat,
dat een opwekking tot ongehoorzaam
heid jegens de door de Duitschers uit
gevaardigde wetten in de bedoeling lag,
is dit punt toch niet in de dagvaar-
diging opgenomen. De Staatsanwalt
wees er met nadruk op, dat het hier
een bizonder ernstig geval geldt. De
beklaagde is jurist, hoogleeraar en rec
tor, voorzitter van het Nederlandsche
ambtenarengerecht en bovendien partij
functionaris.
Het betreft hier dus niet een „Welt-
frerod" geleerde, maar een man, die
sedert langen tijd in het openbare le
ven staat en zich de volle beteekenis
van zijn uitlatingen bewust is. De Staals-
anwalt eischte twee jaar gevangenis
straf en een boete van f 6000, waar
hij hij erop wees, dat, gezien de in
de. wet vastgelegde maximumstraffen,
bij dezen eisch r"~"TnY'jri r'on milde toe
passing van" de bepalingen mo-est wor
den gesproken. -
Het gerecht legde een gevangenis
straf van IS maanden op en een geld
boete van f 3000. Bij de motiveering
van het vonnis wees de president er
op', dat deze poging om achter het
front der strijdende troepen onrust te
stoken, met beslistheid moest worden
tegengegaan. De mate van de straf
moet zich richten naar het gevaar, dat
een overtreding beteekent. In dit geval
was het gevaar uitermate groot.
VLAARDINGEN.
Geslaagd.
Voor liet examen wiskunde L.O. is ge
slaagd de heer J. Bijl van hier.
Pas goed op; voor jezelf en bescherm mij,
want ik ben zoo angstig o, zoo ang
stig." -
„Ik za jc beslist niet vergeten," beloof
de hij, van harte gemeend. „Eerlijk, ik
waardeer je vriendschap, ik zal dit nooit
vergeten." - - -
Ze liet toen zijn hand tos en gaf hem
ten afscheid een hartelijk tikje, op zijn
arrn. „Kom, ga na maar gauw. Wees ge
Jukkig mor Mary. Maar -vergeet mij niet
heelemaal, Ben uiet heelemaal."
Het hinderde haar, clat hrj zoo haastig
te paard sprong en wegreed. Na zijn ver
trek liep ze nog een poosje rusteloos heen
en weer. „floe dan ook, hij zal me niet
vergeten. Ik heb hem stof genoeg tol na
denken gegeven en ik zal hem nog wel
meer verschaften."
Ben liep haastig do.trap op, die naar
de "hotelkamer, waar Mary hem wachtte,
voerde. Mary herkende zijn stap en kwam
hem blozend tegemoet Maar nog voor ze
bij de kamerdatu was. keerde /.e terug en
ging stijl ep" een stool zitten. Hij had im
mers tecen haar gelogen en dat kon ze
niet van ziai .afzetten.
„Liefste, wat jammer, dat liet zoo laat
is geworden,' zei 'Urn., zich bukkend om
baar Ie kussen. „Die man uverd - opgehou
den en is neb een boelen tijd ophem
zitten wa T.ton."
Zoo, 'Mus jiTTj 'bleefbij da' verzinsel;. Hij
bleef, veinzen, dat/hij raken liecproken
Faillissementen.
Opgeheven:
N.V. Succes III, te Schiedam. Geëin
digd door het verbindend worden der
eenige iiildeelragslijst. Uitkeering nihil.
Uitgesproken:
11. Raars, lood- en zinkwerker, te Rot
terdaro, Eondraehtsweg 2. R.-c. mr. J. O ver
water. 'Cup. mr. O Verdoorn Jr., te Rot
terdam.
had met een man, terwijl hij zijn, of
beier hun beider kostelijkcn lijd met Ada
had zitten verknoeien.
JJary had zich vast voergenomen, hem
er geen verwijtenover te doen. Als hij
tegen haar wilde liegen, nou dan zou ze
hem laten liegen. Hrj hield van haar of
niet. Als hij van haar hield, kwam het er
niets op aan en als hij niet van haar
hield, kon ze dal door verwijten toch niet
heter maken. Door schelden kon ze geen
liefde- La hem wekken.
Ben stelde voor, dadelijk de paarden te
gaan halen en naar Cahinal terug te rij
den. Hij was spraakzamer dan gewoonlijk,
maar haar ging het praten niet gemak
kelijk ar. Er was iets tussclien hen, wat
er nooit geweest was. Ben nam haar nauw
keurig op. „Je bent zeker wel moe, schat-
je? Die zitting is een 'heele inspanning
voor ons geweest, maar gelukkig is dat nu
voorbij. Jo moet ér jeiniet te veel fan
aantrokken, .aai wij het niet gewonnen
hebben. Je kunt het nu eenmaal niet. al-
lijtl wrimn Po wetten zitten vol verras
singen. En ik beloof je eerlijk, dat ik
vrrrzmnlro zaï zijn. Als Thnrlow nog eens
probeert op me te schieten, dan zal hij
bemerken, dal ik er op verdacht ben."
Ze keek hem zoo verschrikt aan, dat hij
dev beide paarden met een ruk deed stil
staan. Ze hadnen den top van den, heu
vel bereikt.; en boneden hen zagen zij
de. lichtjes van Cahinal.- Hij sloeg zijn
In liet jongste nummer van het week
blad van De Nederlandsche Unie wordt een.
duidelijke uitspraak gedaan ten aanzien van
de betrekkingen van Nederland tot Vlaan
deren. Het volgende is daaraan ontleend:
„Ook .wat Nederland betreft vallen de
staatkundige grenzen niet samen met de
volkskundige. Want ook de Vlamingen zijn
Nederlanders, al wonen zij buit-en de hui
dige staatkundige grenzen. Het zijn kinderen
van eenzelfde volk, één met ons door af
stamming en faal, historie en cultuur. De
grenzen, dia "e Vlamingen van ons schei
den, beantwoorden in geen enkel opzicht
aan tegenstellingen in 'net volksleven. Door
politiek en wapengeweld zijn deze gren
zen tamelijk willekeurig getrokken en heb
ben de oude Nederlandsche gewesten Lim
burg, Brabant en Vlaanderen verdeeld in
een deel dat tot den Belgischen, een ander
deel dat tot den Nederlandscben slaat is
gaan heb ooren. i
„De Vlamingen en de bewoners van
Noord-Nederland vormen dus samen het
ééne, Nederlandsche volk. De Nederland
sche Unie erkent en belijdt, dat Vlaanderen,
evenzeer als b.v. Groningen, behoort tot
de Nederlandsche volksgemeenschap. Wij
vinden er de gewestelijke gestalte van den
éénen Nederiandschen aard; zooals die ook
gevonden wordt in b.v. Holland en Limburg
en in alle andere gewestelijke deafen van
hel Nederlandsche gemeeneljest.
„Uit dc constateering, dal in feite ergens
staats- en volksgrenzen niet samenvallen,
kan niet de gevolgtrekking worden gemaakt,
dat die grenzen nu ook maar op staanden
voet moeten worden veranderd. Voor een
ordelijke en harmonische samenleving der
volken is het niet noodzakelijk dat volks- en
staatsgrenzen samenvallen. Wel moet dit
het meest natuurlijk genoemd worden en
dus gewenscht en nastrevenswaard'".
En verder wordt nog o.m. opgemerkt:
„Slechts zoodra er bij de beide dec-len
van ons volk een wilsovereenstemming tot
samengaan zou bestaan zon er sprake kun
nen rijn van een staatkundige hereeniging.
Dc Nederlandsche Unie is er zich grondig
van bewust dat een dergelijk samengaan
slechts dim tot heil van ons volk kan
strekken, indien men de vele uiterst be>-
langiijke economische vraagstukken dio
hiermee samenhangen tot een oplossing
weet te brengen".
Tenslotte wijst het artikel er nog op,
dat wij onze verhouding, tot Vlaanderen
niet in een staatkundig, maar in een
volksch verband moeten zien en dat. De
Nederlandsche Unie wil streven .naar een
groolere bekendheid van ons volk met
Vlaanderen en naar een beter begrip van
de nationale waarden.
armen om haar heen en drukte haar tegen
zich aan. Ze verborg haar gelaat tegen
zijn horst.
„Houd je van me, Ben? Houd je hcusch
meer van me, dan van iemand anders?
loc, zeg net eens. Zeg het eens," vroeg
ze met h'aif verstikte stem. Hij hield haar
steviger vast. „Liefste, dat je toch bent
Kleine liefste, er is maar één vrouw op
de heele wereld van wie ik houd en dat
ben jij." i
Ze legde haar handen öp zijn schouders
en keek hero m de oogen. Haar stem tril
de. „Wil jé me dan beloven, dal, als
je ooit ooit verandert als je liefde
zou verminderen..."
„Maar Mary dan toch."
„Belool je me, dat je het dan tegen
me zult zoggen? Dadelijk? Ronduit? Zeg
het eerlijk, Ben. Het hindert niet, al zou
het pgn doen. AJs ik moest denken
clat jc veranderd was ais ik bang
mocest zijn..: Toe, wees nu lief en ver
tel het me 'dadelwijk."
Hrj stelde, haar gerust, zooveel hij maar
kon. Hij kuste haar en streelde haar over
de haren. Hij lachte hartelijk om haar
dwaasheid en maakte haar zelfs aan het
lachen. Maar weer kwam zé op hetzelfde
terug: „Als je ooit van 'gedachten veran
dert vertel het me dan, Bon."
Overbluft en verwonderd reed hij weg
en liet haar verschrikt .em .overstutte
achter. (Wordl vervólgd).'
