DE KINDEREN
I VOOR
Pommerse aardappelen
HET VROLIJKE
REKENBOEK
67593
68145
ZOEKPLAAT) E
DEDAGEIUKSCHE VRAAGBAAK
Filmnieuws
Levensmiddelen
Kermisgasten
Prinses.
In het Prinses theater wordt deze
week de lilm „Kermisgasten" vertoond
met Henrietle -Davids en Johan Kaart
Jr. in de hoofdrollen. Mot deze een
voudige aankondiging zou kunnen vol
staan worden.'
Een ieder, die Johan Kaart en Jlen-
rielte Davids van do planken of van
de film kent, weet, dat hun kunst ge
heel op zich zelf staat en dat het ver
haal zelf niets anders dan het kader
is, waarin hun grollen en hun toch
ook weer vaak treffende menschelijk-
lieid tot leven komen.
Dit is ook in „Kermisgasten" het geval
Het verhaal hoeft geen bizondero kwa
liteiten om daar beschouwingen aan
vast te knoopen. Hot is alleen do geest
van deze beide vertegenwoordigers van
het volkstooneel die aan deze film een
bizonder cachet geeft.
Een interessant en uitgebreid voor
programma gaat aan de film vooraf.
„Dansmeisjes"
BIJLOO'S
WINKELS
Schoorsteenvegen
Stempels naamplaten
Stoffen-Manufacturen
Woningbureau
Zalen te huur
"'--V
Arena.
De regisseur Karl Anton toont in de
film „Dansmeisjes" hoe persoonlijke mee
rlingen en behoeften van de achttien girls,
die gezamenlijk een wereldtournee maken,
moeten wijken, zoodra zij gevaarlijk wor
den voor de kleine gemeenschap van hun
troepje.
Van alle kanten, van binnen en van bui
ten uil stormen die ontbindende krachten
aan. Misdadige concurrentie maakt gebruik
van geld en... liefde om 't troepje uit el
kaar to rukken, 'vooral de caplaingirl, een
waardige rol van Charlotte Thiele, is het
doel van een liefdesoffensief. De jonge
man, die voor dit doel gehuurd is, is
toch nog te fafsoenlrjk. liet offensief slaagt,
maar niet ten gunste van de intriganten.
De discipline, die hier geen dwang zon
der geest is, is sterker clan de opstandige
neigingen van eenige girls, zoodat de troep
gelouterd uit de beproevingen te voor
schijn komt. o
Irene von Meyendorff brengt als een
kwijnend dansmeisje eenige oogenblikken
van iniense dr-an.r. hche spanning.
Carola Höhri, Ruth Eweler, Gharloft
Drudcrt, en Edith Oss, zijn de andere speel
sters in deze film.
Verbetering van Schoorsteentrek.
Fa. V. L. Borrani.
Alléén Lange Achterweg 33.
COCf» A L. Heyermans «5c van Ouwerkerk
UÖOUt Passage 8. Chabionen voor vaten
en kisten, numrnerotcurs, datum
stempels. Alle graveerwerken.
8314*2 t'^°fa"~Bertels, Dam 9-26.
CO "7K O Woningbureau,,Schiedam-West''
00 ut Nieuwe Haven 83.
Adm. van Onroerende goederen
Maltha's Lederhandel,
Broersveld 145 - 152
Leder-fournituren, Koffers,
Actetasschen, Reparation
voor uitvoeringen, feesten, ver
gaderingen enz. Gebouw
Musis Sacrum, L. Haven 115.
Inderdaad werd Kriurring de volgende
dag niet alleen tot sergeant bevorderd,
maar de officieren verzamelden een som
geld voor hem, zodat vader en zoon sa
men naar huis gingen en een grotere stal
konden laten bouwen en meer vee kon
den kopen.
Dit had de vader aan zijn moedig zoontje
te danken.
Friedrich had 't niet altijd even maJcKe-
lijk. Soms 'stormde en regende het,-maar
hij gaf de moed niet op en eindelijk be
reikte hij de plaats van bestemming, het
kamp van de Pruisen.
Eerst werd hij streng ondervraagd, maar
toen werd hij toegelaten. Voordat hij z'n
vader te zien kreeg werd hij'bij den com
mandant geroepen die hem in een prachti
ge zaal op een slot, ontving. Behalve den
commandant waren er nog veel officie
ren. Friedrich moest zijn ervaringen ver
tellen en iedereen was vol lof over het
flinke jongetje. „Je vader zal wel direct
komen", zei de commandant. „Ze zullen
Het was in 't jaar 1792. In een klein Pom-
mers garnizoenplaatsje, dat anders altijd
rustig was, was alles in rep en roer. Door
de straten marcheerden soldaten en de be
woners stonden druk pratend voor hun
huizen. Er was namelijk bevel gekomen
dat het infanterie-regiment de stad uit
moest. In de buurt van de Rijn vocht na
melijk' een Pruisisch leger tegen de Fran
sen en dit leger had versterking nodig.
Vooral voor de kazerne was het een
drukte van belang. Er waren nog al wat
vrijwilligers die zich aanmelden. Een eind
je verder stonden overste Von Desenberg
en korporaal Knurring. De overste tikte
EViedrich op de schouder: „Nu ouwe jon
gen, hoe staat 't met ons? Ons kunnen ze
Acht weken later. Vader zou nu wel
heel ver weg zijn, misschien was hij wel
aan 't vechten. Thuis was de tijd van de
aardappeloogst aangebroken. Zo'n goede
oogst als dit jaar had moeder Anna nog
nooit gehad en de kelder was haast te klein
voor de grote voorraad.
Een paar dagen na het'binnenhalen van
de laatste aardappelen was Friedrich ver
dwenen. De hele buurt werd afgezocht,
maar al het zoeken was tevergeefs. Moeder
zocht de klerenkast van haar zoon na en
merkte dat zijn Zondagse pak weg was. In
le kelder miste ze een hoop aardappelen
en nu wist ze het zeker: Friedrich was
naar zijn vader gegaan om hem zijn lieve
lingskostje te brengen. De tranen stroom
den langs haar wangen. „Als hij maar vei
lig aankomt", zuchtte ze. Toen ging ze
aan haar werk.
- - y \-iedrich met een dik
ke stok in z'n hand en een zak aardappelen
over z'n rug, vrolijk over de weg. Hij was
's morgens om drie uur opgestaan en nu
een heel stuk van het stadje af. Hij was
helemaal niet bang dat de tocht te lang
zou zijn en hij dacht dat hij de weg goed
in z'n hoofd had. Op een oude landkaart
had hij opgezocht waar Frankrijk lag en
alle dorpen en steden, waar hij clacht dat
zijn vader door zou komen, had hij opge
schreven. Geld had hij niet, want hij dacht
een stukje brood zullen de mensen me wel
geven, water vind ik overal en slapen kan
ik in een schuur.
Zo gedacht, zo gedaan. Op de derde dag
van zijn tocht kwam Friedrich bij een
herberg. Bescheiden ging hij op een bank
zitten en wachtte tot er iemand kwam. Het
duurde niet lang of er kwam een man met
een grijze baard en een houten been op
hem af.
„Wat wil je jongen? Wie ben je?" vroeg
hij aan Friedrich.
Friedrich was eerst een beetje geschrok
ken. maar toen vertelde hij var. z'tjn_ avon
tuurlijke tocht en het doel van zijn reis.
„Potdorrie!" riep de man uit, „jij bent
een echt soldatenkind! Vrouw geef hem
een goed maal en zorg goed voor hem!"
Terwijl de vriendelijke waardin haar
kleinen gast een bord heerlijk eten voor
zette, ging de waard met z'n pet rond.
„We mogen een kameraad niet in de steek
laten", zei hjj en zijn moeite we Pd beloond
Bijna iedereen gooide wat in de net en toen
hij terug kwam, was het hoofddeksel vol
met geldstukken.
Friedrich kreeg een fijn bed om in te
slapen en de volgende morgen naaide de
waardin zijn geld in z'n broek, zodat hij
niets kon verliezen. Verder kreeg'hij nog
iets lekkers mee voor onderweg.
De, volgende dag kwam hij een voerman
tegen, die hem een heel stuk op z'n kar
meenam. Daarna liep hij weer. Overal vond
hij aardige mensen die hem voedsel en on
derdak gaven.
Je neemt een dik stuk karton, lineaal en
jotlood en tekent allereerst een groot vier
.cant, liefst 30 bij 30 c.m. Verder trek je
om de drie centimeter een horizontale lijn
vn om de drie centimeter een vertikale lijn,
•.odat 100 vakjes ontstaan. In deze vakjes
gedeeld of vermenigvuldigd worden. Ver
rassingen ontstaan er genoeg, 90 :6 is b.v.
15, dus moet 6 terug op 15 enz.
Veel plezier met dit vrolijke spel, dat jul
lie voor de volgende verjaarspartij moet
maken.
hier goed voor je zorgen en ik zal je
straks wel laten roepen."
De oude Schwerin was geen klein beetje
verbaasd, toen hem gevraagd werd om met
de officieren te eten.
„Omdat jouw lievelingskostje er is", zei
de commandant. Werkelijk, daar stond een
schaal voi Pommerse aardappelen en nadat
Schwerin z'n verlegenheid hd overwon
nen, liet i.ij 't zich goed smaken. Ook de
officieren aten er flink van, want het was
welccn geleden sinds ze een goede aardap
pel hadden gegeten.
zet je de getallen 1100, op de manier als
hierboven is aangegeven. Vanaf 7 komen
de kleine getallen erbij (zie figuur).
Verder knip je zes speelfiches met de ge
tallen 1—6 er op. Die verf heeft, kan al
les kleuren.
Eerst de fiches en hij moet er dan op
letten, dat het vakje, waar hetzelfde getal;
op voorkomt als op hét fiche, dezelfde
kleur krijgt als de kleur van. het fiche.
Spelregels: Aan dit leuke spel kunnen
zes of minder mensen meespelen. Je gooit-
met één dobbelsteen. Eerst gooit ieder één
keer en ieder neemt het fiché met het ge
tal dat hij gegooid heeft. Als twee kinde
ren het zelfde getal gegooid hebben, moeten
ze nog eens overgooien. Dan zet iéder zijn
fiche op hetzelfde getal van de eerste zes
vakjes. Het laagste, getal begint en dan gaat
het rechtsom. Ieder gaat zoveel vakjes
verder als hij gegooid heeft. Als iemand nu
op een vakje komt,-waarvan het kleine
getal, hetzelfde is als dat op zijn fiche, be
gint het vrolijke gereken.
TFKomt b.v. op'7 -1; hij moet dan terug
op zes; 5 komt op 10 :5: hij moet dan terug
op 2; 3 komt op 9 +3; hij mag dan verder
gaan naar 12; enz. Maar als iemand op een
vakje-komt waar al e'en fiche, op staat, mag
hjj zijn getal vermenigvuldigen met het ge
tal van het twede fiche,,B.v. 4. komt op
een vakje, warop- al het fiche .6 staat. 4x6
is 24, dus mag 4 meteen 24 vakjes verder
gaan. Komt hijtoevallig op een vakje,
waaróp het kleine getal 4 staat,dan-moet
er natuurlijk nog aftrokken, opgeteld,
piet meer gebruiken, want ik heb jicht cn
jij zult wel liever bij je'vrouw en kinderen
blijven. Trouwens je hebt twintig jaar
gediend en hoeft niet meer naar 't front."
Friedrich Knurring was onder de offi
cieren erg geliefd. Hij werd. in de wande
ling „de oude Schwerin" genoemd, want hij
■was een groot vereerder van veldmaar
schalk Schwerin.
Als je nu dacht dat de korporaal gretig
op het voorstel van den overste zou in
gaan, heb je 't mis. Hij greep z'n geweer
en ging in de houding staan: „Overste, ik
zou geen goede Pruis zijn, als ik uw bevel
zou opvolgen; laat me alstublieft mee
gaan; ik zal mijn mannetje wel staan!"
„Goed zo, ouwe Schwerin!" riep de over
ste.'
's Avonds ging Schwerm naar zijn huis,
dat een half uur van de stad lag. Zijn zoon
tjes, Friedrich, die 14 en Wilhelm die 13
was, sprongen hem vrolijk tegemoet en
brachten hem in de kamer bij.moeder.-„Nu,
jongens, morgen om deze tijd ben ik al
ver weg....!" :-T v.-r
Toen ging de familie aan tafel. Op tafel
stónd een schaal dampende Pommerse aard
appelen, het lievelingskostje van vader
'Schwerin.
„Ha, wat smaakt dat!" riep hij. „Die zal
ik- wel, inissén, want voorlopig zal ik ze
■wel niét zien. Ik wou dat ik een rugzak
-vol kon meenemen."
Vinden jullie dit geen leuk plaatje? Wat-
zien jullie er-allemaal op? Bergen, bomen
en eeri steenbok. Niet meer.? Ja heus, de ja
ger staat er ook op. Kijk maar goed; draai
het plaatje naar alle kanten dan vind je
hem wel. '-''NT V
-> - Tjoq
-uaajs apuajtpnjA op traAoq jjaiux jaSeC ad
•uiospjbai afjeejd jaq reeja vSuissofdo -
Toen ze klaar waren, zei de commandant
tegen Knurring: „Nu zul.je te horen krij
gen aan wién je dit kostje te danken hebt
En even later werd Friedrich binnen ge
roepen die z'n vader om de hals vloog.
„Toen de opwinding een beetje bedaard
was, zei de commandant: „Nu kleine Schwe
rin, wees niet boos dat we jou niet heb
ben laten mee eten, maar de officieren- von
den de aardappelen allemaal zo lekker dat
ze alles hebben opgegeten. Maar daarvoor
mag je vader weer gauw. zoveel aardappe
len 'eten als hij wil." T- -
