7oor de lange
winteravonden
KRUISWOORDRAADSEL
VOOR DE KINDEREN
Voaelverschrikkers houden feest
m
L
peinst omdat wij vragen
PUZZLE
De nachtmerrie in Artis
m
De gevaarlijke' fles
1NVULRAADSEL
Pag. 4
t "i
De directeur van een onzer gcoote dieren-
tuuien had zijn winteravond natuurhjk al
puzzlemte doorgebracht. De opgaven waren
nogal ingewikkeld geweest, allerlei ana
grammen hadden hem door het hoofd ge
spookt en de hersens bozig gehouden, en
toen hij dan ook op een zoor ver gevor
derd uur zijn slaapkamer opzocht, was de
heer dnecteur niet zoo heel beider van
gedachten meer.
Al heel spoedig sliep hij in, maar, zoo-
als dat meer gebeurt, zijn hersens hieven
doorwerken. Op een gegeven oogenblik
zag hij zichzelf door den dierentuin loo-
pen, maar eigenlijk wist hij zelf den weg
niet meer in zijn tuin, want alles was ver
anderd, tot zelfs de opschriften op de
hokken en kooien toe. Zijn eerste gang
was naar het verblijf van oen bepaald
gioot dier, dat altijd z'jn intense belang
stelling had, maar toen hij ter plaatse ur
ineerde, las hij op de verblijfplaats van
het dier in plaats van den naam dioa hij
erwaehte, de aanduidingPappoinot
[luis. Nog nooit van gehoord1, dacht de
directeur ea ging maar even verder, om een.
bezoek te brengen aan een van de apen ver-
Min en. Maar daar was het ai weer mis,
want daar las hij op de deur de vreemde
combinatie: Tango Anero
Toen begon het den directeur te duize
len en in nog sneller tempo begon hij
floor den tuin te wandelen, terwijl liet
angstzweet hem op het voorhoofd kwam
te staan. Op het volgende bordje las hij:
ü'Kea (groen). Nog nooit had de direc
teur van een. dier gehoord, dat naar dien
lersehen naam luisterde en bovendien nog
groen was. Maar zijn ontzettiug nam nog
toe, toen het opschrift op het naastgelegen
hok hem vertelde, dat hier geen dier meer
woonde, doch een plant: De plant
L! a n i o e.
Daar moest iets vreesehjhs gebeurd' zijn,
overwoog de arme directeur en hij Tende
eenvoudig verder. Maar hoe verder hij
kwam, hoe erger het werd: hij kwam bij
de Trie as Boe on Tor, hij stond) voor
het verblijf van het Sn or u-hoen, ont
moette nog de Tene-luis en kwam ten
slotte bij twee dieren, die zich blijkbaar
menschelijko namen hadden aangemeten:
eerst zag hij op het plaatje staan
Giory Z. Bilzer en ten slotte Gijs
Kortginon.
Toen is d'o directeur, zijn emoties niet
meer meester zijnde, ineen gezegen.
Maar kan de lezer ons vei tellen, langs
welke hokken en verblijven de directeur
in werkelijkheid' heeft geloopen?
Oplossing:
■j&SlijsSuutojf
ik> jooqAjzzuS 'juraoojs 'mooqsneu \iopujs
-non eoq tedoftquc-pinq© 'ooiooSiaw 'inqaQ
Jüi'ioq 'smimjododdtj-j uoioip opuoS
-fov op uba uoqqoq op sScreq suoSjOAuoajd}
-qon d»;[ opmcSioip op un.v anopsiiip ©q
Het komt m de beste scholen voor, maar
de les, waarnaar Jantje behoorde te zitten
luisteren, was zeker beslist taai. Zoodat
Jantje voornoemd' uit louter verveling zijn
handen in zijn zakken stak. In elk vain zijn
zakken had hij vijf knikkers Vijf mooie
nieuwe stuiters in zrjn rechter, ea vijf ge
wone -ordinaire knikkers in den linker zak.
Denkend aan den wedstrijd die straks, na
de schoolbel, z.ou beginnen, nam hij mecha
nisch een knikker uit den linkerzak en
liet dien verhuizen naar den rechter. Een
oogenblik later evenwel nam hij op goed
geluk weer een knikker uit zijn rechter
zak en liet die in zijn linkerzak glijden.
En weer even later transporteerde hij er
van daar voor do tweede maal een naar
rechts.
I
liet .spelletje beviel hem en juist bad
bij weer een .nikker1 in de band, op good
geluk uit zijn recbteizak opgovischl, toen
do meester naai liom koek en Jantje in
zijn veibouwerccrdhcul het duig mot een
harden tik via de bank op den grond liet
vallen, waar het wcgiölde onder de voeten
plank.
„Moot zoo", zei de meestor. „Blijf maar
lustig zitten knaapje Om vier uur mag
jo dien knikker wel voor me opzoeken,
dan zal ik hem wel eons een paar welcon
voor jo bewaren".
Zoo zijn meesters' Maar "Jantje heeft de
rest van den middag zoo mogelijk nog
slechter opgelet, omdat hij zijn best deed
om uit te rekenen hoe groot de kans was,
dat hij straks een van zijn mooie nieuwe
stuiters in meestors kast zou zieu ver
dwijnen.
Jantje kwam er niet uit Een van de
lezers of lezeressen wel? Ter aanvulling
zij nog vermeld', dat op het gevoel allo
tion knikkers hetzelfde waren, zoodat hij
nooit wist wat voor knikker hij in de hand
had' en verier, dat Jantje een Joodeerlijk
jochie is,'(Jat niet zal probeeren bj den
meesier een antieren knikker in to !e*c .vi
dan dio gevallen was Gevraagd wordt dtu
hoe groot de kans is in procenten of
gewone breuken uitgedrukt dat er een
nieuwe sluiter gevallen is.
D"e oplossing.
"81/81 98/95
(s 9/1 s 9/1?) 9/T stip st 'suav
aepnjs us© pp yop 'sumj ©q "jpiA ©zap no
com tig© aaoAv ao fuj puoeu imuoipf -sjoq
-qurq soz tieores '3 9/9 -j- 3 9/1 3 9/1
-j- s 9fif SuiSuoaqiOAo ©zap nu tqEzio)
-qooa op lit sap an uapuiA jubjoj xij '3 9/9
-j- s 9/x sjtpoj ji'cu jaoAi j-bbS suq -9/9
g/q 'f x 9/1 ©uoAiag uoa do ti© g/q
g/g X 9/1 si oiooui uo© do sunq ©q
•Soav uua ira© jo fiq pioou juwq •itotmoA
sjoqijiuq 9 noures orp '3 g/q -E s 9/9 -j-
3 f nu fiq iBfutpsijiin 9/8 ~r s g/q f
sqqooj JOAO jjfqp (S g/q -j- s 9/9 ucp jenS
squij jtmy ■st"onowa3 uoo qoq qcp sutnj g/q
u© jajinqs na© q©q qep sumj 9/9 snp qjaoq
ftjj 'Soav joqqiuii :uoo ijti|o3 ip©o2 do ftq
quiaou ireAJKKQ[ s q ampqui; uouoai
-©3 q ira sjojinqs g nozjojqooj ufiz ut uuq
qjaaq 'qtpeiqaS traqqaq oq sjipoi Jüi'U squq
wba (3) .impfiiq uonowoS nop qsjao «yt
ki -jojinis uoAvtioiu
tra© uua soqjOA qoq d© pnq smis '13 tl gi jo
(8T/8J) 98/95 a?Eref IT si Suissojdo oq
(Oplossing in ims blad vau Maandag).
Horizontaal.
1 plaats in Friesland
8 bestuurder
14 stuk hout
15 zoogdier
17 niet een
18 zijns inziens
20 noot
21 hoofdstad van
Transjordanié
28 namelijk
24 zintuig
25 rijksgrond
27 sieraad in de huiskamer
29 verboden
81 geen uitgezomerd
33 bundel
84 klein tropisch visehje
86 namelijk
37 beroep
88 zeevogel
39 gebruiksvoorwerp, dat
tegenwoordig vrijwel op
nonactief is
42 noot
43 oppervlaktemaat
44 landstreek
45 textiel
47 muziekinstrumenten
50 kerkelijk zangstuk
51 daarop volgende
52 telwoord
53 electrisch geladen atoom
55 soort brood
56 voertuigen
58 reukstof
62 onderdeel van een bed
64 metaal
65 dicht
66 lidwoord
67 dagen
69 vrijgevig
70 knaagdier
71 voorzetsel
73 met
74 kuil
75 verdienste
76 sprookjeswezens
79 iemand dio slecht
is
ter
been
81 noot
82 vogel
83 getijde
85 Nederlandsch schrijver
86 windstreek
88 zie 70 vert.
89 bergplaats
91 verzameling gold
92 meisjesnaam
94 vrucht
95 hulpmiddelen bij een
bouwwerk
Verticaal.
2 voorzetsel
3 bang
4 rivier in Duilscliland
5 geogr. aanduiding
6 roofoverval (O.T.)
7 vrouwen
9 landbouwwerktuig
10 begup m de erfelijkheids
leer
11 Iiuidverharding
12 onbekende
13 njtuig
AG costuum
18 nageslacht
19 delven
21 rivier m Belgie
22 geeft ^brandgevaar
24 rivier in SiberiS
26 doorzichtige stof
28 gavel
30 ontleedkunde m
82 laatste kwartier
35 kleverige stof
88 papegaai
89 orgaan
40 toiletartikel
41 begrip
43 zilver visehje
44 aangeteekend
46 schors
47 kleine
48 Europeaan
49 religieuze
51 snel
54 verslag
56 liefhebbers
57 vervoeging van nemen
59 .reden
60 pret
61 typograaf
63 jongensnaam
66 aanw. v ornaamwoord
68 rivier in Nederland
69 netjes
70 deel van een mast
72 profeet
74 Fransch schrijver
75 doende
77 gulden tafk.)
78 edelgas
80 schors
84 bont
87 buitenl. munt
89 meisjesnaam
90 organisatie m Dili tschland
92 mijns inziens
93 Vervoermiddel
Een sjHNwkje.
„Z-teao, dat is alweer gebewed",. bronsde
de boer, nadat hij een paar afschrikwek
kende vogel verschrikkers op aijn veld ge-
set had. Met grote stappen liep hij toen het
bergpad af en liet het veld in de avond
stilte en ondergaande zon achter.
Op het veld groeiden grote rode papa-
vei en korenbloemen en verderop lag een
veld met goudgele ge-si
De'boer was.: nog niet weg of de grootste
vogelverschrikker rekte zich eens fbnk uit.
Hij deed alle mogelijke moeite om mes z'n
gescheurde mouwen te zwaaien en op die
manier de andere vogelverschrikkers een
teken te geven. Het was een merkwaardig
stelletje bij elkaar. Twee vogelverschrik
kers waren van een oud overhemd ge
maakt. Daarbij droegen ze een lange das en
een strohoed. Dan stond er een vogelver
schrikker die boer Dirksen gemaakt had
É- -
v8$
van een geruit rokje, een rode halsdoek ea
een slaapmuts. Van het veld va- boer Ja
nus zwaaide een merkwaardige figuur met
een oude parapluie; kortom het war een
bont en gevarieerd gezelschap dat elkaar
toewenkte
De grootste vogelverschrikker van boer
Kr-eHs, die een schort droeg, voelde 2ich
geroepen de leiding van het stel te nemen.
Met luide sim riep hij: „Lui,-het spel gaat
beginnen!"
De vogelverschrikker was namelijk een
paar keer naar de schouwburg geweest en
daar had de schort hem van alles en nog
wat verteld.
Nu kwamen de vogelverschrikkers los.
Ze praatten en lachten door elkaar en iede
re vogelverschrikker vertelde iets dat hij
zelf wou, al luister-de er niemand naar. De
schort gebood een paar keer stilte, maar
z'n ster viel in 't met bij al dat lawaai.
Daarom begon hij maar een gesprek niet de
twee vogelverschrikkers die het dichtst bij
hem stonden. Ze hadden 't over hun grote
taak, namelijk op te pasen dat de vogels
het zaad met van net veld oppikten. De
andere vogelverschrikkers knikten afgeme
ten en keken naar een mussenpaa dat met
een stel jongen, wantrouwig naar de merk
waardigs gestalten gluurde.
Het geruite rokje dacht direct aan haar
taak. Ze lichtte een tip van haar rok op en
bewoog die heen en weer. De mussen-moe
der zag het, schrok en vloog naar het vol
gende veld. De schort werd zo aangedaan,
toen hij de jonge musjes zag dat hij be
reidwillig z'n zakken openhield, zodat de
mussenfamihe een beetje uit kon rusten*
De raussenmoeder deed het, maar ze liet
haar kinderen op de grond, waar ze naar
hartelust zaadjes pikten.
De andere vogelverschrikkers hadden de
heele voorstelling met belangstelling ge
volgd en geen van hen kwam op de ge
dachte om de diertjes weg te jagen, wat
toch eigenlijk hun plicht was. Toen kregen
de andere mussen ook moed en het duurde
niet lang of de velden waren bezaaid met
tjüp.ade, etende ea stoeiende musjes, die
het -lijtetxiar best nam: hun zin hadden.
Pioteeteg hoor dei- ze voets tappen in de
verte De schort keek de landweg af eaj
riep theaéraal: „Over deze weg moet hij
komen!"
Ja, daar zagen ze een landloper over de
weg komen, Zijn schoenen ware» overal ka
pot en zijn pak zag ;r uit alsof het in t
water had gelegen. Op zijn rug droeg hij
een vuile randsel, waai uit een gelapte de
ken hing en toen de landloper de heu el
bereikt had, liet hij zieh met een Zu-ht
neervallen. Toen ging hij in zichooK
mopperen over de slechtheid van ie uan-
sen :n over de gierigheid van de dorpe
lingen. Daarna wikkelde hu een stuk brood
uit een krant en las de krant, terwijl hij at.
De vogelverschrikkers, die gedacht had
den, een vrolijk avondje te hebben, waren
niets met dien indringer ingenomen En.
toen hij aanstalte maakte, om alles klaar
te maken voor de nacht en ziin deken od
de grond uitspreidde, besloten ze, dien
vreemden Snuiter weg te jagen.
Slaperig keek de landloper naar de ne-
mel, waar sterretje'na sterretje verscheen
Plotseling voelde hij 'dat iets hem aanraak
te. Hij had niemand horen aankomen en Inj
vond 't eigenlijk wel wat griezelig. Maar
toen hy weer iets aan zijn schouder voelde,
schooi hij met een ruk overeind en ver
trouwde zyn eigen ogen nietachter
hem stond een vogelverschrikker, de groot
ste vogelverschrikker met de schort. De
landloper wilde op de vlucht gaan, maar
van de andere kant kwam het overhemd
hem tegemoet. Hij begreep er niets van,
wat wilden die dingen van hem7
a\. u
De schort pakte hem bij de arm en hield
een hele toespraak tegen hem. :Ze wilden
hem wel cadeautjes geven, als hij zo gauw
mogelijk maakte dat hij wegkwam, want de
vogelverschrikkers wilden een club stich
ten en bij die plechtigheid mocht geen
mens aanwezig zijn.
De landloper streek eens over ziji kin.
Droomde hij nu of wat gebeurde er eigen
lijk?
Maar nee, dromen deed hij toch niet,
daar stonden de vogelverschrikkers en die
ene stond vriendelijk tegen hem te zwaaien
mei een rode halsdoek, Ineens vatte dc
(landloper raoedt en zei: „Nu, dat overhemd)
dear, kon ik eigenlijk wel goed gebruiken,
'al zitten er een paar gaten in. En die zwar-i
jte vilthoed zou ik wel' graag willen hebben!
voor als het regent, als 't mag. En zouden'
ijuHie die rode halsdoek en die schoenen
waissohien k-unaea missen? Al "-ijn de zolen'
Intel meer zo goed9Ze zijn allicht beter dan
de mijne."
De schort was bbi dat devlandloper mets
Mm hem w#de hebben en bet de vogélver-
■-eh&ikkers dteeet alles geven wat de land-'
aoper had gevraagd.
f. Beladen metcadeau's nam de landloper
afeclieid, terwijl de schortc hem nog èen
kwartje toewieip, dat de boer m een van
de zakken had laten zitten. Fluitend gmg
hij op weg en intussen zetten de vogeiver-
schnkkers hun onderbroken feest voort.
Een plezier dat ze hadden! Maar de boer
schoM de volgende dag op den dief, die
zelfs geen vogelverschrikker ongemoeid
liet! Er het overhemd kreeg voortaan een
vest aan. Maar de hoer moest eens weten
w-at er allemaal gebeurd was!
(■Nadruk verboden»).1
„Fats!" Daar had de loopjongen een draai
om z'n oren te pakken. Hij liet va schrik
de fles bier vallen, zodat die in stukken op
de grond terecht kwam.
„Domme jongen", zei de opzichter streng.
„In een bierfles hoort bier en verder niets.
En als hij leeg is, mag hij voor niets anders
meer worden gebruikt. En weet je waar
om? Omdat je er een ongeluk door kunt
krijgen!
Toen ik zo oud was als jij, was ik ergens
in de ieer. Mijn chef had hard gewerkt en
het zo ver gebracht dat hij met zijn familie
in een aardig huis met een tuin kon wonen.
Wy hadden toen een akelige, lichtzinnige
kneeht, die erg vergeetachtig was. Die
meest een keer een fles zoutzuur naai z'n
werk nemen, omdat we die r.idig hadden.
Natuurlijk had hij op een keer 's-avonds
vergeten de lege fles mee te nemen en dus
pakte hij een lege bierfles en vulde die met
zoutzuur.
Wij hadden de hele middag gewerkt, toen
de opzichter mij weg stuurde om het hutje,
waar* we altijd ons brood op aten, op te
ruimen. Ik veegde de grond, maakte de ta
fel schoon, legd? er mes en brood op er.,
zette er, zoals altijd, een fles bier bij.
Toen he-t 12 uur sloeg kwamen de werk
lui van alle kanten aangelopen, ginggr aan
tafel zitten en begonnen te eten. De opzich
ter, die het laatst binnen kwam, pakte ,1e
fles bier, zette hem aan z'n mond. en een
vreselijk gesteun, een verschrikkelijke gil
volgde,
1 Wat was er gebeurd? De vergeetachtige
jkneerht had de bierfles met zoutzuur op de
Igrond gezet cn ik had die bij vergissing ge-
ttomen
Wat moet ik nog meer vertellen? De ar-
ime opzichter stierf onder de vreselijkste
ipijnen en liet een vrouw met vier kinderen
'achter.
Nu begrijp je zeker wel, waarom ik je
leen draai om je oren heb gegeven, want al
twilde je alleen maar lijnolie in die bierfles
jdoenin een bierfles hoort alleen maar
'bier!
Daar moet iedereen aan denken, want in
zo'n fles gevuld met iets anders dan bier,
kan de dood zitten!"
„Ja baas", zei de knecht en z'n jeven lang
heeft hij aan de woorden van zijn baas ge
dacht.
VEIENDSCHAP TÜSSEN EEN KAT SN
EEN GOUDVIS.
In Amerika woonde een. dame, die een
poes en een goudvis had. Ze had de kat zo
gedresseerd dat hij de goudvis niets deed,
als hu m de buurt; van de kom kwam. Dat
ze op elkaar gesteld waren bleek uit het
feit dat de goudvis alleen aan de opper
vlakte van 't water kwam, als de kat in de
buurt was. Dan boog de poes zich voorzich
tig over de kom en likte de rug van de
goudVis.
OORSPRONG VAN HET LANTAARN
FEEST DER CHINEZEN.
Men zegt dat tie oorsprong van dit feest
de volgende is: Een paar jaar na de vesti
ging van het Chinese rijk verloor een man
darijn zijn dochter aan de oever van een ri
vier; hij liet een heele nacht naar haar zoe
ken en een groot aantal lantaarns aanste
ken; de inwoners van het land bij wi de
mandarjjn zeer geliefd was, volgden hem
met een aantal toortsen. Anderen zeggen
dat het de mandarijn ze'f was, die ver-
dronk, maar in elk geval werd deze plech
tigheid elk jaar herhaald en eindelijk als
een jaarlijks feest ingesteld.
DE LANGSTE DAG.
De langste dag ter wereld duurt 31',
maand. Daar genieten alleen de IJ slanders
van.
I 5
Z
3
4
J -
4
horizontaal en vertikaal gelijk:
1 viervoetig vdier
2. wild zwijn
3 verstand
4 ruk, haal, ook reis.
-jjajl q 'epas g 'J3A© z 'l-teq I :S«tsso[co
