IDE IDROOM
Petit P
aas
WINTERHULP
HONDENTROUW
I
Een ontrouwe Kenau. Hoe Djoekie terug
kwam. Door de „ouwe"
thuisgebracht
RADm MO IQEm
Kunst en Wetenschap
Dr. Goedewaagen
bezoekt Rotterdam
vanReeiiwIjk's
Omliggende Gemeenten
Vrijdag 7 Februari 1941
TWEEDE BLAD DER SCHIEDAMSCHE COURANT
Pag. 2
K
ir"
fcx,
I-."'
3-
Trouw is altijd een van de meest op den voorgrond tredende eigenschappen
van den hond geweest, misschien wel de hoofdeigenschap, welke indertijd,
eeuwen geleden, de oorzaak is geworden, van deze zoo merkwaardige sym
biose tusschen mensch en hond, Hondentrouw is spreekwoordelijk gewor
den. ia de litteratuur, vooral in de verhalen van Jack London, is de trouwe
hond schering en inslag. Inderdaad, het doet een beetje vreemd aan als we
een enkele maal eens een hond ontmoeten, die dez© overigens voortreffelijke
eigenschap niet bezit, en als Lynoolog hen je geneigd zoo een exem
plaar met een lichtelijk scheel oog aan te kijken. 1
Ik k.en er een, eenneen, ik zeg niet
welk ras, want anders krijg ik alle liefheb-
hens van dat slag aan mijn hals, omdat het
natuurlijk uitgesloten is, dat uitgerekend
hun ras zulk een gemeen bastaard zou
bezitten. Want, lieve vrienden, ook mis
schïen wel juist in de kynologie neemt
ieder zijn uil een ralkje te zijn. Maar goed,
ik ken er dan zoo een. Als ik, als vreemde
toch, het huis binnen kom, doet bij geen
bek los; hij blijft als een geboren luiaard
in ajn mand liggen, en zelfs als de baas
thuis komt, geeft hij geen enkel teeken van
blijdschap. Als een onverschillige Tmus
gaat mevrouw door het leven, trekt zich
van haar omgeving geen snars aan, interes
seert zich alleen voor de etensbak, en
voor mijn Eetje, voor wien ze een onver
klaarbare vijandschap, beeft opgevat. Als
ze de kans krijgt, vliegt ze hem naar de
fceel, maar hij, galante ridder als bij is, ver
geel geen oogenblik met een dame te doen
te hebben, al is zij dan een Kenau, en
bij schudt haar weer af als een ietwat
lastig insect.
Djoekie van huis
Haar dezulken zijn gelukkig uitzonde
ringen, heel erge excepties zelfs, want in-
Berdaad is de hondentrouw spreehwoor-
Öeltjk niet alleen in onze moedertaal. Op
een oogenblik, dat ik werkelijk wel wat
te veel honden, m huis hal, en erover
dacht een andere fokteef te koopen, om
iet eens met ander bloed te probe eren, gaf
tk mijn Djoekie weg in een gezin waar zij
hef best had,- waar m natuurlijk niet
letterlijk in do boter werd gebraden.
Ze was bij mij nooit huishond geweest,
hm! altijd* in den kennel geleefd, omdat
ze nu eenmaal een tikje wonderlijk was,
en bovendien zich steevast in inns mis
droeg. Ik heb daarvan vroeger al eens wat
verteld. i
Ze verliet dus mijn buis, en de berichten
Bie ik over haar kreeg na ecnige dagen,
luidden in alle opzichten voortreffelijk; ze
was het zonnetje in huis, was lief met
de kinderen, kortom, men was met Djoekie
hogelijk ingenomen, en ik was blij, dat ik
van baar af was en een goed huis voor
haar had gevonden. Op een goeden zomer
avond echter, *t begon al donker te worden,
werd Eetje plotseling onrustig. Hij wou
maar naar buiten, stond voor de achter
deur te janken, stond op het laatst te
dansen van vreugde, zonder dat wij ook
maar konden beiroeden waarom. Eindelijk
kreeg ik in de gaten, dat er misschien
buiten wal aan ue hand was, waarvoor
Eetje buitengewone interesse had opgevat
Door
Ellecmor Eliot Carroll
12)
Dat meisje berat het onwaardeerbare
voorrecht, jong te zijn Ze was nog pas
negentien en Inez was negen* en twin
tig Binnen een jaar zou ze dertig zijn.
Wat een verschrikkelijke gedachte. Inez
was opgestaan en bad al haar iicht aan'
gedraaid, om zich zelf in den spiegel te
bekijken. Met schrik zag ze de rimpels
onder haai oogen, om haar neus en mond,
teekenen van vroeg oud worden, tenge
volge van te groote toegeeflijkheid voor
zichzelf en van overgeprikkeldheid.
„Ik zit er naast haar oud uit," mom
pelde ze nijdig „Maar ze krijgt hem
niet. Hij is van mg. Dat heb ik besloten
loon ik hem voor den eersten keer zag
en ik zal mets ontzien, om hef tusschen
Bie twee oit te maken."
Woeden»i sloeg ze haar banden ineen.
Zoo bleef ze een vol uur voor haar kap
tafel zitten, om haar plannen te beramen
Eindelijk draaide ze het licht oit
„Ik heb gelukkig Margaret aan mijn zij
staan," mompelde ze bij het weer in bed
stappen. „Morgenochtend moet ik aller
eerst met haa praten. We zullen er sa
men w wal op vinden, om er een eind
aan te- maken Met vader praten geeft geen
snars. Hij is dol op die meid en beschouwt
het natuurlijk als een verrukkelijke jonge
Djoekies terugkeer
Ik ging dus een buitea poolshoogte nemen,
en zag tot mijn verbazing wat in den kennel
bewegen. De deur stond open en toen ik
naai binnen kce'c, zag ik Djoekie rustig
en wel in het stroo liggen, heerlijk in elkaar
gedoken, met een stuk lijn, die ze blijkbaar
had doorgetrokken of doorgebeten, neg aan
den balsband. De -ouwe zonderling was
weer thuis. Ze had zich uiet aan de voor
deur gemeld, maar was direct door naar
haar oude slaapplaats gegaan om daar een
tukje te doen. De rest zou vanzelf wel
komen, het eten, de zoon, de baas en
de vrouw. Die rest kwam ook, prompt na
tuurlijk: het eten in overvloedige hoeveel
heden, de zoon in uittnmdige vroolijhbeid,
de vrouw met een traantje in het oog, en
de baas, nou ja, de baas nam zich voor
om dan maar geen nieuwie fokteef te
koopen, en het nog maar eens te pro-
beeren.
klaar het merkwaardigste komt nog. De
hond, die betrekkelijk weinig op straat
was geweest men weet, dat ze nu een
maal liever onder haar hok lag dan er in
had, om van haar nieuwe huis weer
naar het oude te komen, zeker minstens
oen half uur moeten loopan, langs een
straatweg, waarlangs een zeer druk ver
keer gaat Bovendien had zij dien weg nooit
of te nimmer geloopen, zoodat er geen
sprake van was, dat ze dien kende. Afge
scheiden vun den trouw welk onfeilbaar
instinct had haar daarbij geholpen?
Zoo heeft jaren geleden bet „ouwe wijf'
ons eens, mijn vrouw en mij, toen we ver
dwaald waren, weer netjes thuis gebracht
We waren verhuisd, ©n pas in het dorp
komen wonen. Den eersten avond den
besten gingen we in het donker op stap,
om een bakker en een kruidenier te vin
den. Die twee uiterst nuttigs menschen
vonden we, maar toen we gefourageerd
liadden, konden we den weg terug naar
de nieuwe woning niet meer vinden. We
kwamen telkens op dezelfde plek weer uit
Maar we hadden in het nieuwe huis een
nest van ongeveer veertien dagen liggen,
en dat moest uitkomst brengen. De ouwe
die gehoorzaam met ons mee aan het
dwalen was gegaan, werd erbij gehaald.
„Kom Lies, we moeten naar de kindjes.
Vooruit".
De ouwe snapt alles
De ouwe snapte het onmiddellijk
wat snaptie die overigens niet en
zette er een stap in, die ons binnen
tien minuten langs den koristen weg
thuis bracht Wat voor een wonderlijk
richtingsinstituut moet zoo'n dier heb
ben, om zoo, in den donkeren avond,
WAT B3EDT i:M
ZATERDAG 8 FEBRUARI 1945
Hilversum I, 415 M.
Seüeriandsch programma. V. A. R. A
S Gramofoon. 8.30 Nieuvvsber. A. N. P.
gramofoon, 10 VkP.R O.: Morgenwijding
10.20 Voor de kinderen. 12 Orkest In
ae pauze; Almanak. 12.45 A P. 1
Gramofoon. 1.15 Orkest. 145 Causerie.
2 Gramofoon. 3 Tuinbouw. 3 30 Besiden
tie-orkesi. 4.30 Voor de kinderen. 5 Gra
mofoon 5.15 A N! P, 5 30 Bravour en
charme 6 Giamofoon. 6.15 Orgel. 6 42
Almanak. 6.45 Reportage of gramofoon.
7 Vragen van den dag, A. ff. P. 7.15
Gramofoon. 7.30 Ber. (Eng7 45 Gra
mofoon. 8 A. N. P. 8.15 Puzzle-uitzen
dmg. S.30 Ber (EngS 45 De Ram
blers. 9.15 Vroolijke voordracht 9.20
Esmeralda en solisten. 9 45 Eng ber.
A. ff. P. 10 A N P, sluiting
Hilversum II, 301 M.
S Wij beginnen den dag. 8.30 ANP.
8.45 Gramoioon. 11 30 Godsd. halfuurtje.
12 Ber, 12.15 Rocoeo-ootet 1245AN.P,
1 Gramofoon. 1.15 Musiquett© 2 Voor
de jeugd. 3 Onze Zaterdagmiddag. 5
V. P. R. 0 Causerie. 515 A. N. P. 30
Reportage. 6 Gramofoon. 6 15 Sport. 6 30
Overpeinzing. 6.45 Reportage of gramo
foon. 7—7.15 Gron. praatje, A. ff P.,
sluiting.
eentje recht op en neer" wil hebben.
Maar over trouw gesproken, vrijwel alle
honden, die ik ia den loop van de jaren
heb gefokt, kenden mijn vrouw en mij al
tijd weer terug, als wij na ©enigen tijd
eens gingen kijken hoe ze het maakten.
Een w as werke ijk een kwade rakker gewor
den, met wien zijn baas ons eigenlijk niet
alleen durfde te laten. Hij kwam loeiende de
kamer binnen, maar de grol verstomde in
zijn keel, toen bij lucht van ons kreeg,
en zijn vroolijke kwispelen deed zijin baas
eenvoudig perplex staan. Ik heb ook wel
eens een haas ontmoet, die dat minder
plezierig vond, maar de fokker heeft toch
altijd nog een streepje voor.
KYNOLOlOG.
B,J
in een plaats waar z% nog nooit ge
weest was den directen weg naar
huis en naar het nest te vinden.
Tja, wat snapte die ouwe met, zei ik,
Ze verstond letterlijk alles, wat we onder
elkaar zeiden. Op het laatst konden we de
ui klank niet meer uitspreken, of ae stond
al aan de voordeur om uit te gaan. Daarom
zeiden we maar niets meer, als we van
plan waren om een eindje om te gaan,
maar maakten met den wijsvinger van de
rechterhand een kringetje. Na oen week
had ze dat ook door en ze reageerde er
even fe' op, als hadden we haar ronduit
met zooveel woorden uitgenoodigd om mee
aan den wandel te gaan.
Bovendien meld ze er een heel eigen
manier op na om ons iets aan het ver
stand te brengen. Ifad ze dorst, en was
de drinkensbab leeg, dan stond ze pein
zend in den lecgen bak te kijken, en
ging daarna strak naar de kraan staan tu
ren, waarbij ze een zacht piepend geluid
produceerde, een echt liedje \an verlangen.
En als we dan dedei, alsof we haar totaal
niet begrepen, dan legde ze haar kop
op de aanrecht, in de richting van de kraan.
Haar dochter Djoekie deed het nog han
diger, die rammelde eenvoudig met haar
etensbak als ze trek had, zooals de borre
laar aan zijn glaasje tikt als hij er „nog
De instelling van kunstgilden
Gisteren heeft dr. T. Goedewaagen, se
cretaris generaal van het departement van
volksvoorlichting en kunsten, een bezoek
gebracht aan Rotterdam; teneinde zich op
de hoogte te stellen van het kunstleven.
Dr. Goedewaagen was vergezeld van den
heer E. Gerdes.
0m ball elf bezocht dr. Goedewaagen
burgemeester Oud in diens kamer op het
hot stadhuis. Vervolgens begaven de heeren
zich naai de vergaderzaal van B. en W.,
waai de heer L. de Groot, wethouil er
van onderwijs en kunsten, werd voorge
stcld
Dut gebeurde ook met een aantal ver
tegenwoordigers van instellingen op kunst
gebied wordt gedaan. Dr. Goedewaagen
verklaarde, dat hij veel waardeering heeft
voor hetgeen te Rotterdam thans wordt
gedaan en dal hij daaraan zgn steun hoopt
te geven.
fr. W. G. Witteveen heeft vervolgens
een uiteenzetting gegeven van de plannen
voor den wederopbouw der binnenstad.
's Middags heeft dr. Goedewaagen het
-Vluseur-i Bovmans bezocht. In de voor
dracht/aai heeft de directeur, dr. D Han-
neira, voor een aantal genoodigden een
rede gehouden over perspectieven voor
onze kunst.
Daarna heeft dr. Goedewaagen uitvoe
rig gesproken over de organisatie van de
kunstenaars er zullen binnenkort kunst
gilden worden gesticht en over de di
i?cie en indirecte gebondenheid tusschen
staat en kunstenaar.
NEDERLAND
POSTGIRO-NUMMERS
Winterhulp Nederland,
Afdeeling Schiedam no. 3 9 8 382
Winterhulp Nederland,
Den Haag no. 5553
Bank Winterhulp Neder
land Kasvereenmg N.V.
Amsterdam no. 88 7
Wm óp een- dezet nununeti statt,
dimgt geluk in vetek innen!
Rechtszaken
Ambtenaren knoeiden met
bonnen
De rechtbank te Zwolle heeft gisteren
uitspraak gedaan in de zaken tegen ambte
naren van liet Zwolsche distributiekantoor
en enkele andere verdachten. Zij hebben
veertien dagen geleden terecht gestaan
wegens het knoeien met distributiebonnen.
De hoofch erdachte B. van V., tegen wien
viei maanden gevangenisstraf was geeischt,
weid veroordeeld tot twee maanden.
G. van dor K., die broodbonnen, welke
van V. ontvreemd had, aangenomen heeft,
werd tot twee weken gevangenisstraf ver
oordeeld. De eisch luidde zes weken. Zijn.
broer E. van der K., die als bakker vaa
deze bonnen had geprofiteerd, en tegen,
wien f 50.boete, subs. 40 dagen was
geèiseht, werd veroordeeld tot f 15.—
subs, tien dagen.
De ambtenaar G. N. U. II., die op on
rechtmatige wijze vetbonnen had afge
scheurd en tegen wien 14 dagen gevan
genisstraf was geeischt, werd veroordeeld
tolf 15.boete, subs, tien dagen.
Eenzelfde straf werd opgelegd aan den
ambtenaar A. W Sdie van den verdachte
van V. een aanta' textieltoeslagkaarten. had
aangenomen tegen hem luidde de eisch
f 20.subs, tiec dagen.
Tenslotte werd H. J. Bdie eveneens
textieltoeslagkaarten van den verdachte van
V. had aangenomen, veroordeeld tot f 10.
subs, tien dagen. Ook tegen hem was
f 20.subs, tien dageii geeischt.
Kolen zonder vergunning
geleverd
Voor de Rotterdamsche rechtbank hadden
zich gister te verantwoorden de brandstcf-
fenhandelarea J. van B- te Utrecht en G.
van G. te Schalkwijk, terzake van over
treding der brandstoffen beschikking. Vain
li had na tusschenkomst van Van G. op
2 October 1409 10 000 K.G. nootjeskolen
zonder vergunning geleverd aan een no
taris te Oudewater tegen een parijs van 650
gulden. De ko'ei bleken geheel minderwaar
dig te zijin.
De officier mr. Wilbxeininck achtte dB
schuld van Van B. bewcieq. Spr. eisohte
een jaar gevangenisstraf met aftrek. Voor
van G. vroeg hij vrijspraak.
liefde. Ik zou mijn tong wel kunnen af
bijten, als ik eraan denk, dat ik hen zelf
bij elkaa gebrach' heb."
lloewci ze dien .xacht niet geslapen had,
was Inez den volgenden morgen vroeger
op dan alie anderen. Rachel werd wakker
van haai aannoudend schellen en haastte
zich naar baa toe.
„U ben* ziek, juffrouw Inez?" vroeg ze
ang=lig, bij het zien van het vaalgrauwe
gezicht van Inez en van haar vreemd flik
kerende oogen „Moet ik juffrouw Came
ron soms ïoepen of den dokter..."
„Schei uit, idioot," was het vinnige
antwoord „Laat me praten Je moet ter j
stond mevr on Ma4!aml gaan wekken
Vraag, o' zt dadelijk hierheen komt...
nog voo het ontbijt. Zeg maar, dat het
van heel vee' belang is. En daarna roep
je juffrouw Cameron. Geef haar deze
kaarten en mijr adressenboekje." Ze over
bandigde haar kamenier een stapeltje
prentkaarten, door haar in Panama ge
kocht. „Zeg, dat ik graag zou zien, dat
ze aan iedereen wiens adres ze in dit
boekje vindt, een kaart stuurt en dat ze
dit dadelijk doet, nog voordat ze haar
hut verlaat Ze krijgt baar ontbijt daar
wel gebracht."
Margaret Maitland gaf gevolg aan den
oproep en verscheen in een ochtendjapon
me' een sleep Ze keek nog slaperig en
verwonderd alt haar oogen, maar haar
loomheid verdween op slag,, toen ze naar
het verhaal van Inez luisterde. Robin was
voor de kinderlooze vrouw .zooveel als haar
eigen zoon. Ze had hem van jongsaf op
gevoed en boopte, dat hij een schitterend
huwelijk zou doen in de hoogste kringen.
In geen gova zou ze stilzwijgend toelaen,
dat hij zichzelf en zgn fortuin vergooide
aar een onbekend, doodarm verpleegster
tje Haar blauwt oogen werden staalhard
en haar dunne, lippen trokken strak bij het
vej-haal van Inez over wat ze in den salon
gezien had
„Er een eind aan maken?" riep ze vinnig
uit „We zulten dat zaakje vast en zeker
den ko m'irukken.Maar hoe? Een schip
is een plaats waai twee menschen, die
elkaar graag w'llec ontmoeten, daarvoor
ieder oogenblik gelegenheid kunnen vin
den. We kun nei toch met van minuut tot
ninuut op den. loer liggen, Inez? Kunnen
w** dat meisje niet eens hier laten komen
en tegen hoa: zeggen, dat ze hem niet
meer alleen mag spreken? Nee, dat zal
toch niets geven Als je. iets dergelijks
tegenwerkt, hr<-nc je hen nog dichter bij
elkaar..
„Ik heb een plan," zei Inez ademloos.
„Een heel gewaagd plan, dat geef ik toe,
maar ik kan mijn rol erin spelen, met uw
hulp en die van Rachel. Zij doet alles
wat ik zeg, voor me en ik zal haar er
goed voor beloonen. Bovendien kan ze zwij
gen als het graf We kunnen haar ver
trouwen. Luistert u nu eens goed1, dan
zal tik het uitleggen."1
Het werd een lang gesprek, dat fluiste
rend gevoerd werd. Eindelijk stond; Mar
garet Maitland met een ingehouden lachje
op om heer te gaan.
„Het kan niet beter, Inez. Het Ï3 ge
woonweg volmaakt. Wacht er niet langer
dau tot vanavond* mee. Ik zal wel zorgen
dat het kind den heelen dag de handen
vol heeft Laa< dat maar aan mij over."
Gwynm zat den heelen morgen aan het
schrijfbnreanljt, in de hut van Inez Mait
land prentbriefkaarten te schrijven aan
aller hi menschen in de Vereenig de Sta
ten. Lunch en ontbijt werden haar daar
gebracht en zoodra ze klaar was, vroeg
mevrouw Maitland het vermoeide meisje
of ze haar eer,zelfden dienst zou willen be
wijzen
„Te sciirijft zoo'n mooie hand, lieve,"zei
die dame „Ik krabbel gewoonweg onlees
baar Bovendien heb ik een beetje neu
ritis in mijn vingers Zou een poosje mas-
seeren daai goed voor zijn? Misschien wil
je dan wel, als je klaar bent met schrij
ven, mij dien dienst bewijzen. Die bi "den
van jou zijn werkelijk als met toover-
kracht bezield," voegde ze er vleiend aan
toe
En zoo had ze den heelen dag druk
werk, met eerst Inez en daarna mevrou-fr
Maitland van dienst te zijn. De arme
G wynne was doodop, toen ze eindelijk
klaar was en blrj, naar baar eigen hut
te kunnen gaan. Het jacht lag nog in de
haven en zou de eerste uren nog niet
vertrekken.
Ze kleeddk. zich na een koud stortbad,
dat haar nieuwe krachten gaf, voor het
diner en begaf zich daarna naar de eet
zaal. Eindelijk zou ze Robin dan toch
terugzien. Ze had voor hem haar mooiste
japon aangetrokken.
Met blosjes van gespannen verwachting
op de wangen zag ze bun wederzien tege-
VLAARDINGEfc
Ongeoorloofde collecte.
Door de politie zijn aangehouden B.
en 3. H. E beiden alhier, die bezig waren
met coUecteeren bij verscheidene ingeze
tenen, voorgevende, dat ue opbrengst be
stemd was voor het sneeuw vrij iraken van
de Vlaardingsche Vaart, om Westlanders
naar de ge.ner-nte Vlaardingen te trekken.
Daarbij werd van een vergunning van dm
commissaris van politie, om met een plank
te staan of baan te vegen, misbruik ge
maakt Ook de penningmeester van de
Vlaardmgsche IJsclub had een bijdrage ge
geven.
Het geld werd echter niet aan hot voor
gegeven doel besteed'.
Pxoces-veiiaal is opgemaakt.
moet Ze voelde een ontzettend groot ver
langen naar zijn bijzijn en toch weerhield
een zekere schuchterheid haar, den salon
binnen te gaan Ze was bang om naar bin
nen te gaan en in tegenwoordigheid vaa
het gehef.le gezelschap Robin te ontmoe
ten. Ze was er van overtuigd, dat ze
baar innerlijke gevoelens 'te veel verraden,
zou.
Maar ze kon toch ook net aldaar buiter
blijven slaan Ze verzamelde al haar moed'
en opencte d"1 schuifdeur. Verbluft bleef ze
op den drempel staan kijken naar de lange
tafel, waaraan slechts voor één persoon
gedekt was Er was niemand in de eetzaal
met uitzondering van den beleefden be
diende, die een stoel voor haar onder tafel
wegtrok.
„Ik hoop, dat u weer geheel hersteld
bent, julfrouw Cameron," zei de man be
zorgd. „Wel jammer, dat u zoo'n hoofd
pijn hadt, dat u vanmiddag niet aan wal
hebt kunnen gaan."
„Hoofdpijn?" vroeg Gwynne verbaasd.
„Maar ik 'net heelemaal geen hoofdpijn
gehad, Oscar. Waar zijn al de anderen?"
„Ir, de stad gaan dineeren, juffrouw.
Mijnheer Maitland heeft wél naar u ge
vraagd, maar mevrouw zei, dat u een.
poosje te bed waart gaan liggen on niet
gestoord mocht worden. Wilt u de con
sommé koud of warm hebben?"
Gwynne antwoordde, dat het haar pre
cies hetzelfde Lleef. Ze kon toch niet ©ten
met dien brok in haar-keel, al slikte zo
enkele lepels soep met veel moeite doos,
{Wordt yervolgdl.
if
La
4»
[jt
Gerrit
Verboonstr.
Gebouw
H.A.Y.-Bank
krijgt U voor Uw textielpunten nog
PRIMA KWALITEIT
Gegarandeerd
oude kwaliteiten
NIEUWE BINNENWEG 30 - ROTTERDAM
V a
- vS^sSk
f
