Valken! Victorie!
PAUL WORDT HANDIG
Voor een jongetje
met een groene muts
door Hannie Franken
„Dat had ik nooit gedacht! Datde Valken
ons zouden overrompelen!" riep de aan
voerder van de Haviken opgewonden uit.
„En jij Toon, 'jij was nog wel zo overtuigd,
dat jouw verkennerstocht ons de overwin
ning zou bezorgen, maar 't eind is: een ne
derlaag als nooit te voren. Wat heb je toch
uitgevoerd, dat alles zo ongelukkig voor
ons is verlopen?"
De aanvoerder van de Haviken was uit
gesproken en wachtte nu op hetgeen Toon
hem zou meedeelen. Toon haalde z'n schou
ders eens op. Hij had jammerlijk gefaald
en dat nog wel ria al z'n verhalen over
sluiptochten, die "altijd tot overwinningen
Lhadden geleid. Behalve déze keer dan! Ja,.
Toon wist 't wek de- anderen hadden 't
hém eigenlijk niet toevertrouwd en ze had
den hem tot op 't laatste ogenblik nog al
lerlei raadgevingen toegeroepen, maar hoe
meer raad ze hem hadden gegeven, hoe op
schepperiger hü had geantwoord en einde-
lijk hdS hij ze allemaal afgebluft, zélfs
Bob, htm aanvoerder, die anders heus.niet
gauw te overtuigen was. De Valken lagen
in 't berkenbos en de Haviken hadden een
plek "in 't eikenbos gekozen en van daar
uit was Toon's tocht begonnen.
„Nu Toon, vertel 'ns op", kwam de stem
van aanvoerder Bob en Toon begon: „Ik
ben door 't kreupelhout gekropen en toen
heb ik me verdekt opgesteld tussen 't gras
en de varens. Die staan daar zo hoog, dat
je er haast rechtop tussen kunt staan, maar
dat heb ik heus» niet gedaan. Ik ben op
handen en voeten voorwaarts gekropen en
"heb voorzichtig uitgekeken naar wachtpos
ten van de Valken. Maar niets daarvan.
Wel hoorde ik vage geluiden en daardoor
wist ik, dat de Valken nog steeds in-'t.ber
kenbos waren. Ze namen niet eens de moei
te zich stil te houden en ik dacht: „Die
suffers! Ze letten op niets en niemand". En
toen ben ik verder gegaan. Want ik,dacht:
„Naar een spion kijken, ze toch niet .uit!"
Maar jawel! Toen ik de Valken? opv -een
vijftien meter genaderd was en ik 't sein
voor een algemene .overval rwilde-geven,
toenik begrijp er niets van..,» toen.
bewoog,'t gras..opeens aan alle kanten en
ze hadden me te pakken voor ik 't wis. Ze
bonden ni'n handen, en voeten en zo sleep
ten ze me naar hun kamp." „En daarna gin
gen z ij tot de aanval over", onderbrak
aanvoerder Bob 't relaas van Toon. „En ze
hebben dat zó handig gedaan, dat wij er
niets van merkten.. Wij wachtten gespan
nen op jouw seinen en ineens stonden de
Valken in ons kamp. En wij hadden nog
Toe, willen jullie aan ons denken?
Ons een beetje voedsel schenken?
Als je straks zelf hebt gegeten,
Toe, wil ons dan niet vergeten!
By sneeuw is onze. zorg zo groot,
Krijgen wü een stukje brood?
Namens alle vogels:
Huismus, de brutale.
Frederik Willem UI van Pruisen was dol
pp karper. Op een avond zat hij met een
klein gezelschap aan tafel. Men had karper
gegeten, maar de koning had niet genoeg,
gehad naar zijn zin en beval, dat men hem
nog een karper zou brengen. De dienaar
ijlde naar de keuken, maar kwam terug
met lege' handen. Er was geen karper meer.
„Wat betekent dat?" vroeg de vorst ver
ontwaardigd. „Wordt er dan zo weinig in
gekocht, terwijl men weet, dat karper mijn
lievelingsgerecht is?'
„Toch niet, Majesteit", verdedigde de die
naar den hofmeester.
„Haal dan de rekening", gebood Frede
rik. En de rekening werd gebracht. Die
vermeldde een hoog bedrag voor een zeer
groot aantal karpers!
„Dat is niet onaardig", meende de koning,
„maar zeg tegen den. hofmeester,.dat hij
yoortaan één karper meer bestelt voor 't
geval ik bijzondere eetlust heb, want nu
moet.ik met een hongerige maag naar bed."
Dat was al wat Frederik zei over de kar
pers, '.die-in: verkeerde magen waren te
rechtgekomen!
'Baron van Paffoedik valt <8r op aan,
Hi) zal eens lekker smullen gaan.
Maar o lala! dat wordt een klucht!
De dikke worst vliegt in de lucht.
In sprak laatst een tekenaar en die zei:
„Wat is dat toch vervelend! Je tekent plaat
jes en de mensen bekijken ze zo slecht, dat
ze 't niet eens zien, als je een fout maakt."
„Nou, dat geloof ik. niet", heb ik geant
woord,-maar hij hield vol: „plaatjes.worden
niet goed bekeken."
En Zwartkop Kraai vliegt de worst
tegemoet,
Tranen biggelen langs 't hondje z'n snoeft
Maar baron Paffoedik krijgt van de schrift
Zeker een heel uur lang de hik!
Toen hebben we een weddenschap aange-
lan. Om een half pond koekjes.
De tekenaar gaf me een plaatje met vier
•N3JnO.I H3IA 3d
