1
VOOR DE KINDEREN
STEE NO. 9
Kubiek
tfeAaan.
veqla
m
DE WITTE WIEVEN
Van miskende genieën en zwarte schapen
BOSMAN
HUISVROUW
„Hotsau,"
M. REESEr HOGGSTRAAT 60
d.t. vereenigrde
glasfabrieken
schiedam
ZESPDilSTRIE ?TIE
£L
De drie raven
m
Saterdag 13 September 1941
TWEEDE BLAD DER SCHiEDAMSCHE COURANT
Pag. f
RADIOt GOED!
RADIO-CENTRALE
ZOEK HET BEJ
Dames Camisoles en
Fa. KR U IJ ER-RIS
ST. L1DUINASTRAAT 94 - Tei. 68335
Waarom
BONTMANTELS NAAR MAAT
EN REPARATIE
VOOR BONT BIJ EEN VAKMAN
BONTHUIS SINGSJLS
product van de
sn toch geen zorgen over mijn wasch.
60RIS' Wasscherijen - Tel. 6-8-6-7-5
Lezen met het horloge
f
5*
l O
>*-
i
LESLIE
CHARTERIS
au Wjiga aaasmggSB
1,
Cf*
VaT*
f r
a
M
Er zijn van die jeugdzonden, die men
zich liever niet herinnert. Jeugdzonden
noemen we ze, nu we op den „leeftijd des
onderscheids" gekomen zijn
Vreemd, dat diezelfde dwaasheden ons
eens veel strijd en verootmoediging kost
ten, maar daartegenover toch een illusie
gaven, die we nadien, volwassen gewor
den, niet meer kenden, een vertrouwen in
eigen kunnen dat schier grenzeloos was.
Er zullen er velen onder ons zijn, die
precies weten wat ik bedoel: misschien,
neen waarschijnlijk behooren zij nu tot de
achtbare lieden, die zich als ambtenaar,
onderwgzer, klerk of koopman een rustig
degelijk bestaan opbouwden, hoewel zij eer
tijds toch ook behoorden tot de miskende
genieen.
Die langvervlogen, felbewogen tijd, waar
in we thema's en vraagstukken verfoeiend,
ons te begaafd achtten voor zoo'n ge-
1 woon burgerbestaan en ons „geroepen"
voelden tot iets heel bizonders.
Bij de één ontsprong een dichtader,
-gene wist zich geboren tooneelspeler, weer
anderen voelden zich voor de schilderkunst
geboren, maar allen wilden de kunst die
nen.
lAJs we het oude kringetje schoolmen
flen in gedachte nog eens dte revue laten
passeeren, dan is er in de meeste gevallen
niet een, die zijn ideaal bereikte: het
grootste deel genas door den tijd van
zelfoverschatting, een enkele bleef de „roe
ping" najagen, ble^f ecbter toch ver be
neden de te stellen norm, en werd een
sukkelaar met een kaal jasje, en heteenig
artistieke wat hem restte was zijn te lange
haar en zijn gedwongen bohémicnsLostaan
op een sjofel woninkje.
Een heel zeldzame keer slaagde er een
werkelijk cn de oude vrienden knippen
zijn kritieken uit de krant en merken
graag zoo terloops op, dat hij nog een
jeugdvriend van hen-was.
Het is die trieste wetenschap, die ouders
huiverig maken voor de symptomen van
talenten bij hun kinderen
Dan is er prompt het conflict Het jeug
dig genie wil alles verduren voor zijn
kunst: armoe en desnoods de breuk met
thuis, terwijl pa hem nog liever armen
en be enen brak dan ooit toe te staan
dat bij enzenz.
In ons practïsch nijver lan Ije is „aan
kunst doen" vaak een begrij, dat (wan
neer het niet werkelijk door een sterk
talent vergezeld gaat) synoniem is met
een prettige term voor „er de kantjes at-
loopen".
Niets prikkelt zoozeer als tegenshimd,
zeker in de puberteit, als de strijdlust let
terlijk op een goede gelegenheid te wach
ten schijnt.
Gaat hij toch lekker- zijn eigen weg,
dwars door dte prettig prikkelende situa
tie van het ouderlijk verzet in, dan zijn
er twee mogelijkheden: hij verbroddelt zijn
kansen op een rustig solied bestaan door
zijn school of werkkring te verwaarloozen
voor zijn kunst en bereikt daarin tenslotte
iets, doch met veel grooter moeilijkheden
en kan niet alle mogelijkheden daarin uit
buiten, oindat hij door de breuk met thuis
de vooropleiding moest missen of hij strandt
ook hier en wordt, net zooals de familie
voorspelde, een sukkelaar.
Veel veiliger ïs het mi. niet direct zoo
fanatiek tegen te werken, maar de zaak
rustig te bepraten en den adspirant-kunste-
naar een kans te gunnen. Wanneer hem
gewezen wordt op, het nut van een goed-
gefuudetrde algemeene ontwikkeling, waar
buiten ook een kunstenaar het niet goed
stellen kan, dan zal hrj zijn kansen op
school verwaarloozen en is, mocht
de weg naar het ideaal onbereikbaar blij
ken, voor een gewone werkkring niet ver
loren.
Toon liever wel belangstelling voor die
kunstzinnige neigingen, laat ze, waar mo
gelijk, testen op levensvatbaarheid, en is
die inderdaad aanwezig, wel, laat hem dan
tenslotte de gekozen weg gaan.
Alleen door uw medeleven in zijn ver
wachtingen, kunt u hem behoeden voor te
groote decepties in zijn later leven.
VOOR Si; VROUW
MAAR DAN STORINGVRff VAN DE
LANGE HAVEN 107 - TELEF. 67770
Manufacturen, Tricotages, Kousen, etc.
HOOGSTRAAT 28 Tel. 67501
DÏJ lil 5 In wol en zijde
wees leep,
spaart zeep
GEEFT OVERVLOEDIG SCHUIM
SPECIAAL VOOR DE WASCH EN
VAATWERK
Waarom maakt menige man, jinst precies
als er menschen voor de allereerste maal
een bezoek brengen, een zoogenaamde get s-
tige, doch in werkelijkheid schaapachtige
opmerking over iets, dat zijn vrouw tot
geen enkele prnS onder de algemeene aan
dacht gebracht wil zien, bijv. de wijduit-
staande ooren van den jongs ten zoon of
het kale vloerkleed of de imitatie zilveren
trekpot?
Waarom... doet een man zich ia hei brji-
zijfo van anderen altijd precies andersom
voor als zijn. vrouw hem (achter zijn rug
natuurlijk) hoeft beschreven...?
Waai om ach, waarom voelt een man
zich gedrongen tekst en uitleg! te geveu en
verontschuldigingen te maken over din
gen... die... hm nu^ja, waar men het
meeste het nvrjgrn toe doet, als daar zijn:
aangebrand! vlecsch als er gasten zijn of het
ontbreken van een afterdiner sigaar als de
„directie" op bezoek is, enz. enz.?
Waarom... voelt menig man zich bijna
verplicht in het publiek met zijn vrouw
van meening te verschillen, zoodat de arme
ziel (dc vrouw natuurlijk) .eindelijk niet
meer weet wat ze. wél en wat ze niet moet
zeggen om geen belachelijk figuur te slaan?
Waarom gearaagt hij zich aldus als hij
ongelijk heeft en... waarom weet hij beele-
maal niet van uitscheiden als hij gelijk
heeft? (ook dat komt in de beste families
voor).
Waarom... moet de goedhartigste man
zijn vrouw tot wanhoop brengen mét zijn
Vraagt Uw l«" eraneler PRO DUCTEN
van Zuive /lek en Melkinrichting
Westerkade 18 Telefoon 68434
Bekend door HOOGSTE kwaliteiten
IN HET DAMES-HOEDENMAGAZIJN
VINDT U
een moderne hoed voor elh seizoen
VERMAKEN MODERNISEEREN
{Voorheen Korte Hoogstraat, over Passage R'dam)
ROTTERD,DIJK 29A - TELEF. 68073
eeuwigen lof over alles wat lijf Lij an
deren eet, drinkt, ziet, enz.?
Waarom... kan een man niet wachten tot
Mji thuis is met zijn verwondering uit te
spreken over het feit, dat iedereien meer
scliijnt te kunnen krijgen voor minder geld
dan waar zijn vrouw kans toe ziet...?
Waarom... snapt bijna geen enkele rnfl,n
iets van de 1000 verlangens, angsten, blik
ken van verstandhouding en duidelgfce
wenken van zijn vrouw?
En waarom... ach, waarom, houden wij
zooveel van hen, niettegenstaande al deze
tekoitkoiningen?! i
We zagen een Amerikaansch tijdschrift,
waarin, tot gc-rak van den lezer, bij iede-
ren titel was aangegeven, hoeveel tijd men
noodïg had om bij de bijdrage te lezen.
BijvoorbeeldInterview met Ford
tien minuten
De geheimzinnige poederdoos, novelle
24 min. 30 sec.
Grillen der dames, geïllustreerd 19
minuten, enz.
Als nu een zakenman uit New-York, die
's morgens naar de City rijdt, het tijdschrift
koopt, kan hij natuurlijk, als de rit 20
minuten duurt. De geheimzinnige poeder
doos niet lezen, omdat hij dan 4 min 30
sec te kort komt. Hij zal zich dus liever
19 minuten met de Grillen der dames
bezig houden. De twintigste minuut ris
keert hij dan maar 't zal wel niet
altijd precies uitkomen.
Immers, al normaliseert men daarginds
alles, 't is niet aan te nemen, dat nu
reeds alle Amerikanen even vlug lezen. Dq>
aangegeven leestijd geldt natuurlijk vocaj
den Amerikaan in-doorsnee. Waarschijnlijk
worden al die tijden aldus vastgesteld de
hoofdredacteur, een klerk, en de schoon
maakster lezen ieder een proef, en uit
de drie verschillende leestijden wordt het
genu 'delde berekend'.
Ondanks alle nauwkeurigheid echter
blijven moeilijkheden niet uit. Zoo schrijft
bijvoorbeeld een lezer: „In uw laatste num
mer staat als leestijd voor de misdaadno-
•velle De verschrikkelijke schrijfmachine 22
minuten aan gegeven. Dat klopt niet: nai
vijf minuten reeds zwaai je dien onzin
in een hoek.
Een lezeres schijft: „De verrukkelijke
schets Tom en Daisy staat op 14 minuten.
Maar dat gaat niet. Er bomen 27 bussen in.
voor en alleen om je die in te denken
he(b je 41 minuten noodig".
Een "oude heex: „De grillige Gasbuis
kan, naar u beweert in 1G minuten gelezen
worden. Het verbaal is echter zoo grappig
dat er van 't lachen twee knoopen van mijn
vest sprongen ,die ik er meteen weer
aan moest naaien, hetgeen 8 minuten duuri
de, zoodat de geschiedenis den lezer 24
min. lang in beslag neemt.
De redactie is nu van plan een prijfei
vraag uit te schrijven. Er zullen niet alït
leen geldprijzen, worden uitgeloofd, malar
ook stophorloges, die de lezers bij hual
lectuur gebruiken kunnen.
t
K
5»~v
Ar
lJVjf
h.
K v
lf
jjj.
k.
V
%tr
s;
jN
jat
fey
"^0,
>Wij waren weet voor het eerst na de
vacantie op onze dub bijeen en natuurlijk
kwam het gesprek als van zelf op' dat wat
we in onze vrije weken beleefd hadden.
Een ieder vertelde, tot de beurt aan Greetje
kwam, Greetje, die ons met haar verhaal
zonder meer de loef afstak.
„Ik," zei ze zonder blikken of blozen,
„ik heb de Witte Wieven opgezocht."
„De Witte Wieven, wie zijn dat?" wil
den we weten.
„Die wonen in de Wittewievenkuil,"
lichtte ze ons ia.
„En de Wittewievenkuil, waar vindt je
die?"
„Bij Lochem."
„Vertel eens, wat zijn dat nu toch voor
wieven?"
„Aardgeesten," zei de rare Greet met
een geheimzinnig gezicht, „en ze schijnen
volgens de overleveringen lang niet mals
te zijn. Het zijn wat je noemt juffers
met haar op hun tanden. Ze wonen big
voorliefde in een kuilof in een heuvel
en dragen lange, «itxe nevelkleden, waar
in ze onhoorbaar langs de wegen zweven,
heel geheimzinnig en stil."
„Zo ontmoette ik hen, of liever dat
gene, wat de overlevering stof tot die ro-
mantise sage. gaf, de avondnevel, die bij
zonsondergang als een mist over de vel
den trekt ui waarin de wind geheimzin
nige gestalten vormt, langgerekte nevel
slierten als de schimmen van vrouwen
in lange gewaden.
Een keer dat ik er in mijn eentj'e met
de fiets op uitgetrokken was, en op de
hoge Lermvan een weg uitrustte, zag
ik voor het eerst die nevels en^fcegreep
toen plotseling, hoe de sage ontstaan moest
zijn.
Maar luister liever wat de boeren van
de wieven vertellen; dat is veel roman-
tiser dan een nuchter verhaal over nevel
slierten.
Ze doen geen mens kwaad, als je hen
maar met rust laat en niet bespot. Dan
leven ze rustig in hun „belten" en wanneer
je goed luistert, en het is een stille avond,
dan hoor je hen zingen en het geklapper
van hun weefgetouw. Want ze spinnen de
hele lange nacht, hoewel ze het toch hele
maal niet nodig hebben zo hard te wer
ken, want ze zijn rijk, heel rijk die witte
wieven. fn hun onderaardse bergplaatsen
bergen ze vele, schier onmetelijke schat
ten, "van zilver en puur goudvaatwerk
van het edelst metaal en sieraden bezet
met flonkerende edelstenen.
Zijn ze je goedgezind, dan kunnen ze
je in één" dag schatrijk maken, maar plaag
je hen, pas dan maar op, want dan zijn
ze niet mis en ze kunnen hard lopen ook.
Dat ondervond een boerenknecht, die zo
grappig was geweest om een van de wie
ven u;t te noodigen om met hem naar
de r kermis te gaan.
Er zaten drie raven,
Ze waren zo oud,
Op de hoogste boom
In het donkere woud.
-
Zei de eerste: ik weet
Al was 't gisteren geschied,
Hier bloeide de heide;
Het bos was ©r niet.
Zei de twede: „.Ta, ja,
Het bos dat er stond,
Was gekapt; o, dat klnok
Wel uren in 't rand!.
Zei de derde: Daarvoor
Dia's langer geleden.
Was 't bas hier veel dichter
Werd' door niemand betreden.
Toen woonden-er kabouters
In grotten en holen,
Ze bliezen, de blaasbalg
Boven gloedhete koïèn.
Ze smeedden en klopten
Bat was me een teven;
Dfe mensen die hebben
Ze allen verdreven.
Zo spraken de raven.
Wat waren ze oud;
Zoals ze daar zaten
In 't donkere wood!
Hij deed het eigenlijk om èr zijn vriend
van te overtuigen, dat hij niks niet bang
was voor die wxoven. Maar opeens klonk
daar een stem, die „dat is goed** zei,
en het witte wieve kwam wezenlijk de
berg uit.
Toen schrokken die kennisvierders zo
danig, dat ze het op een lopen zetten.
Maar het wief holde hen na, steeds har
der, zo snel, dat ze nog maar net de
veilige huisdeur achter hun bibberende
benen konden sluiten. Juist toen ze goed
en wel linnen waren, boorden ze een harde
bons op de deur, en de volgende mor
gen, toen de zon weer scheen en zij
dorsten kijken, vonden ze het braadspit
van de balorige juffer in het a>ut steken.
Dat had das een haartje gescheeld of qj
hadden het naar hun hoofd gehad'.
Dus je ziet, spot niet met d© wie*
ven. Doe liever als die arme jonge boer
en zijn bruidje, die iedereen uit het ge
buurte op hun bruuiloft noodden, en ook
die juffers niet vergaten, omdat die toch
óók tot de naaste buren hoorden.
Zij kwamen die eigenste nacht en zweef
den als een ijle witte mist romjhet eenzame)
boerderijtje.
Ik aenk dat ze die twee als haar be
schermelingen aangenomen hadden, want
voor de schouw legden zij als bruidsgift
een gouden braadspit neer en later ging al
wat men onoemam op de hoeve zo voor
spoedig dat de bewoners het tot grote
rijkdom en aanzien brachten.
OUWE JONGEN
BOORT DINGEN
RUlSx LANGS DIE KAB DAAR BIJ
VOLGENDE LANTAARN
3ESOHRBVEN DOOS
DEN
ïMOM
WEET
NIET
DAC
No. 8
CEBKBN&GEN VAN
ALEXANDER
r a vvnvTi
L-*
jf
't irsM-m/tk
■vAÉÊf*
L. 1
A
t rëvli t hJi w
