9
Tot slot nog een extra bedankje
Voor wat u al die tijd voor ons deed.
We zullen er steeds voor waken,
dat uw zorg niet voor niets aan ons is besteed.
Weer een diepe buiging en een goedkeurend knipoogje van de zaalzuster.
Ik voelde me bevrijd van repetities en overhoorsystemen.
Achteraf begrijp ik nog niet, hoe ik het allemaal bij elkaar heb verzonnen,
maar ik had schijnbaar toch wel een goede beurt gemaakt.
De meisjes in het weeshuis die de zeven schooljaren volbracht hadden,
werden in het weeshuis aan het werk gezet. Ze werkten dus allen intern.
Dit werk werd dan beloond door de regenten tijdens de nieuwjaarsbijeen
komst. De meisjes ontvingen naar gelang hun leeftijd een bedragfje) in
geld. Het is mij niet bekend, hoe hoog deze bedragen waren, maar het mocht
wel naar eigen goeddunken besteed worden. Het meeste geld werd besteed
voor de aankoop van dunne, zwartzijden kousen, die alleen op zondag
gedragen mochten worden als remplaqcant voor de zwarte, gebreide katoe
nen kousen.
Na afloop van de nieuwjaarsreceptie werden we getrakteerd op een portie
heerlijke poffertjes in de zalen. Dit was van lieverlee een jaarlijkse traditie
geworden. Deze poffertjes werden steevast geleverd door de firma Heystek,
die een poffertjesbakkerij annex lunchroom had in de Oranjestraat op
nummer 14.
Eenmaal per jaar mochten wij de stad uit en tot 's avonds acht uur weg
blijven. Dit was nooit een doordeweekse dag, maar alleen op zondag. Wij
hadden het geluk, dat de oudste zuster van mijn moeder in Delfshaven
woonde. Deze uitgaansdaagjes waren voor ons ongetwijfeld ook feestdagen.
Eens per jaar, in de augustusvakantie, gingen we met de hele groep wees
kinderen naar de Rotterdamse diergaarde aan de Kruisstraat, of naar de
theetuin "De Melkkop" aan de Westzeedijk. In latere jaren werden dit
langere en verdere tochten, zoals naar Bergen-Schoorl, Bilthoven of
Alkmaar. Nog een feestdag viel in de maand april, dan werd ik een jaartje
ouder. Dat werd gevierd met suiker in de thee. Ook mijn broertje
profiteerde daarvan mee.
W.F. FREDRIKS
