Het gebeurde wel eens dat de schaal niet naar behoren doorgegeven werd
en met een daverende slag tussen de kerkbanken terecht kwam. Dan zag
je plotseling de hele goegemeente duiken alsof er een straaljager door de
kerk vloog. Weken daarna lazen we in het parochieblad, dat de schaal-
kollektie tegen aller verwachting in een flink bedrag had opgebracht. Nog
beter als het vorig jaar. En een dankbetuiging van de missiepater.
Maar nu eerst het Kindsheidfeest eens nader bekeken. In elke parochie
kerk werd eenmaal per jaar dit feest op een schoolvrije woensdagmiddag
in de maand juli gevierd in de vorm van een processie in de kerk.
Ieder kind dat lid was van het genootschap mocht daaraan meedoen.
Geld speelde wel een grote rol, want het was een streven dat elk kind als
een pater, broeder of zuster verkleed was. Als je vader en moeder goed
bij kas waren, zorgden zij wel voor de benodigde kleren; dan wasje als
pater-capucijn of broeder wel het ventje. De minder bedeelde kinderen
waren meestal bruidje. Wij als wezen mochten ook in de stoet meelopen.
We kregen ieder jaar dezelfde groengeverfde surrogaat-palmtakken. Het
moesten de palmtakken van de vrede voorstellen, zei men dan. De woens
dagmiddag daaraan voorafgaande was er een generale repetitie in de
Havenkerk, onder leiding van de schoolzusters van de scholen aan de
Westmolenstraat.
Wij vonden dat wel een feestelijk gebeuren en liepen dapper in de stoet
mee. Wanneer alles naar volle tevredenheid gerepeteerd was, kregen we
de raad, vooral goed op te letten op de juiste volgorde van de opstelling
van de processie.
Op de bewuste woensdagmiddag waren wij dus op tijd present in de
biechtkapel van de Havenkerk. Wij hoefden ons niet om te kleden, want
we zagen er piekfijn uit; in het zwart en met een wit stijfgestreken boordje
om. De kinderen die verkleed waren zagen er wel erg leuk uit. Zelfs het
kindje Jezus was aanwezig. Dat was doorgaans een klein, verwend, mooi
jongetje van rijke ouders. De knaap liep in een soort nachtpon met gou
den biezen afgezet en in z'n rechterhand een sinaasappel die in zilverpa
pier gewikkeld was, voorstellend het kindje met de wereldbol.
Paus en bisschoppen waren ook van de partij en zo schreden wij enige
malen de kerk door. Al met al vonden we het wel een groot feest. De kerk
was druk bezet met moeders, broertjes en zusjes die het feest meevierden.
Na afloop kregen alle deelnemers twee kaakjes, om daarna blij en tevreden
huiswaarts te keren.
HET COLLECTANTEN-COLLEGE
Daar wij de kerkdiensten in de Havenkerk altijd ijverig meebeleefden,
kenden wij ook de hele gang van zaken rond de collectanten. Er waren
