Pastoor Koevoets deed er het volgende aan:
"Rondom het kerkhof werden populieren geplant. Aan de oost-zuidzijde
iepen-boomen en -beuken. Het kerkhof zelve geleegd van een aantal kisten
(dit was in jaren niet gebeurd), opgehoogd en met graszoden bedekt;
hardsteenen renten geplaatst ter onderscheiding van rang en graven;
eenige treurwiligen en treurbeuken op het kerkhof geplant; aan de oost
zuid-, en west-zuidzijde een dubbele haag gepoot; 't pad rondom het
kerkhof gedekt met grint; een steenen kruis met een Christusbeeld ge
plaatst op een hardsteenen voet verving het oude vermolmde houten kruis
zonder Christusbeeld. Op de voormalige kerkwerf(nu werf der stal en
kosterwoning) bevond zich een bouwvallig huisje, bewoond door den
doodgraver. Dit werd afgebroken".
In 1908, pastoor Koevoets was toen reeds enkele jaren dood, werd het
huidige priestergraf aangelegd. Het was pastoor Lodewijk Jan Weve die,
na geruime tijd elders op het kerkhof begraven te hebben gelegen, als
eerste daarin werd bijgezet.
September vorig jaar stootte men bij graafwerkzaamheden voor de zaal
De Noord te Kethel op een grote steen, die bij nader onderzoek een graf
zerk bleek te zijn. De zerk, die ooit deel had uitgemaakt van het eerste
priestergraf, vermeldt de namen van Gerardus Smolders (pastoor te Kra
lingen, overl. 1831), Nicolaas Colijn en Jacobus Tersmetten (opvolger
van Colijn, overl. 1852).
Het ligt in de bedoeling, dat de zerk weer een plaatse op het kerkhof zal
krijgen.
AAD VAN DER TANG
tijdje bezorgd rondkijken, gaf de zegen en sprong weer naar beneden.
Iedereen was niettemin gesticht. Als we na de kerkdienst ook nog een
processie op touw wilden zetten, werden de jongens die op de speel
plaats aan het voetballen waren, ook opgetrommeld. De elftallen werden
dan wel even drastisch verminderd; het werden maar drie- of hoogstens
viertallen. Maar dat mocht de pet niet kreuken, want als de processie
afgelopen was kwamen zij weer zo vlug mogelijk de ploegen versterken.
De hele stoet liep dan enige malen de speelplaats rond. Vooral de mis
dienaars met hun bellen vatten hun taak zeer zwaar op.
Wie het katholieke leven van nu vergelijkt met dat van vijftig jaar geleden,
staat verbaasd over wat er allemaal verdwenen is.
W.F. FREDRIKS
vervolg van pag. 14
