Mondelinge historische
documentatie (9)
W.F. van der Sman
Op een der schoonste punten van de
Nieuwe Haven, tegenover het oude
Sint Liduinagesticht bevond zich het
thans verdwenen huis van twee bejaar
de dames Nolet. Gelegen op de hoek van
de Sint Liduinastraat, was het een
waardige afsluiting van een rij voorname
huizen, waaronder dat van de notaris
en de vroegere woning van de heer Van
der Schalk, de rijke ingezetene, die naar
men zei, wegens de hoge stedelijke
belasting Schiedam de rug had toege
keerd. Het had een bordes aan de Sint
Liduinastraat en met het uitzicht vanaf
de bel-etage en de royale achtertuin
woonde men er vorstelijk.
Toen deze dames eens in de drogisterij
van mijn vader inkopen hadden gedaan,
vroegen zij hem terloops hen toch voor
al niet te verwarren met een paar jongere
dames Nolet, die zich óók de dames
Nolet noemden, want, zo vervolgden
zij, weet U, mijnheer: WIJ - met nadruk
op dit woord - zijn de dames Nolet, wij
hebben de oudste brieven. Niemand ver
diepte zich daar echter in en als er sinds
dien boodschappen bij hen bezorgd
moesten worden was het strijk en zet: O,
da's voor de oudste brieven.
Als men echter een stukje genealogie
van de familie Nolet nagaat, blijkt de
uitdrukking 'oudste brieven' wel dege
lijk op hen van toepassing. Ik kwam
namelijk te weten, dat een broer van hen
A.C.A. Nolet was, een Vincentiaan, die
aan de Sint Vincentiusvereniging wel
eens geld voorschoot.
Zo kwam ik erachter dat niemand min
der dan Jan Nolet Sr. de overgrootva
der van deze dames was. Hij was de twee
de burgemeester van Schiedam, die aan
de Korte Haven woonde. (Zijn broer
Cornelis was de eerste 'maire'. Hij
bouwde het 'huis met het bordes').
En van het huis aan de Korte Haven
hebben wij de onnodige sloop bij ver
rassing in 'Scyedam' kunnen lezen.
A.C.A. Nolet komt voor onder de
kinderen van J.A.J. Nolet, wiens vader
Koos Nolet en wiens grootvader Jan
Nolet Sr. was. Bijgevolg zijn A.C.A. No
let en zijn zusters achterkleinkinderen
van Jan Nolet Sr. Wat eerst overdreven
leek - de dames waren enigszins geëmo
tioneerd - blijkt achteraf grond te heb
ben.
Van afwijkend gedrag was ik eens ge
tuige toen tijdens het een volle week
durende feest t.g.v. het 25-jarig bestaan
van de Koninklijke Zangvereniging Schie
dams Mannenkoor Orpheus, in de bom
volle zaal van gebouw De Eendracht
aan het Eendrachtsplein, een kelner
op zijn gang naar het buffet, het afre-
keningsgeld van enkele groepen ver-
teerders tussen zijn handpalm en het
daarop rustende blad met lege glazen
hield, het geschikte moment afwach
tend waarop hij dit in zijn zak kon laten
glijden...en betrapt werd.
Het bontst maakte het de postbode
brievenbesteller omtrent de eeuwwis
seling in het voormalige postkantoor
tegenover de plantage-ingang van de
Gerrit Verboonstraat. Het was kort voor
Nieuwjaar en de te bezorgen post be
stond vrijwel uitsluitend uit Nieuw
jaarswensen. Wie schetst de verbazing
van de omstanders in de grote hal voor
het publiek, waaronder mijn oom zich
bevond en waar de kachel fel brandde,
toen hij een mand met Nieuwjaarspost
opnam, de klep van de kachel openzet
te en de inhoud pardoes in het vuur
wierp. Moeten we hem zien als een
epigoon van Tijl Uilenspiegel, de boe-
16
